Dinsdag 20 mei: Noosaville
Gaaaaaap, de wekker gaat om 04.50 uur af, maar we blijven nog heel even liggen. Na twee keer snoozen gaan we er dan toch maar uit. Omdat we wederom een broodrooster op de kamer hebben, toasten we weer wat sneetjes brood. Maar bij de tweede ronde gaat ineens het brandalarm af… Hoe slim, een brandalarm precies boven de keuken gemonteerd. Er blijkt ook geen afzuigkap of iets dergelijks te zijn. Dat kan nog leuk worden als men ooit hier in de kamer gaat koken. Er zijn tenslotte twee elektrische pitjes om te koken in de kamer.
Ondertussen checken we het internet, maar van harte gaat het niet. Het bereik is prima, maar zó enorm traaaaaag. Gisteravond lukten het ons niet om het verslag te uploaden, maar gelukkig lukt het nu wel. Maar op het moment dat het gepost is, valt het internet weer weg. Grrr.. Wat is dat toch hier in Australië? Vrijwel overal is er wel iets met de wifi. Al is het meestal het bereik wat niet goed is, maar hier is het dus gewoon traag.
Na het ontbijt pakken we onze spullen en staan dan om 05.53 uur bij de receptie van ons hotel. De bus is er nog niet, maar na een vijf minuten wachten komt hij voorrijden. In de bus zitten nog twee stelletjes en we wensen ze goedemorgen. We blijven nog even wachten bij het hotel, want er komt nog een stelletje erbij welke in een hotel iets verderop zit. De bus is overigens vrij agressief. Het is een vrachtwagenconstructie waarop achter zitgelegenheid is gebouwd.
Dan zijn we compleet en rijden we naar Tewantin waar we met de ferry naar Cooloola National Park varen, wat nog steeds het vaste land is van Australië. We rijden naar het Teewah Beach en rijden dan bijna een uur lang noordwaarts over het zand van het strand. Doordat de bus goede grote wielen heeft, racet de bus heerlijk over het strand. Inmiddels is het zonnetje ook weer wakker en rijst zo uit de zee weer naar boven. Wauw! Onderweg maken we een tussenstop bij Teewah Coloured Sands. De ‘muur’ van zand heeft echt prachtige kleuren.
Als we weer verder rijden wordt onze gids gebeld. Er blijkt een bus van een andere organisatie stuk te zijn en nu zijn hun passagiers dus gestrand. Of ze bij ons in de bus mogen. Uiteraard. Zij zijn in Rainbow Beach, wat nog op een kwartier rijden is van onze locatie.
Dan verlaten we het strand en rijden Rainbow Beach in. We pikken nog acht mensen op en rijden dan naar Inskip Point Ferry om naar Fraser Island te gaan. De tocht duurt iets langer als de ferry van Tewantin naar Cooloola en mogen zelfs de bus uit om op de ferry wat rond te lopen. We lopen naar boven en in de verte zien we een dolfijn zwemmen. Helaas niet te zien op foto’s, want ik ben uiteraard te laat met fotograferen. Dan rijden we weer het strand op wat 75-mile Beach heet. Het strand kun je ook alleen maar tijdens laagtij berijden, want als het hoogtij is – wat begin van de middag is – is vrijwel het gehele strand onder water.
Onze eerste stop is bij Eli Creek. Uiteraard zijn er meerdere organisaties die hier stoppen. Het blijft tenslotte toeristisch. We lopen een stukje door wat regenwoud en komen dan uit bij een plek waar je de rivier in kan. Een hele bus vol jongeren is uitgestapt en lopen via het ondiepe riviertje weer terug naar het strand.
Wij laten het gewoon bij kijken en lopen via het regenwoud weer terug naar de bus. Bij de bus heeft onze gids inmiddels de koffie en thee al klaar gezet en we nuttigen heerlijk zijn zelf gebakken koekjes erbij. Na een pauze van twintig minuten rijden we weer verder.
Volgende halte is bij Maheno Shipwreck. Een oud schip wat weg ligt te roesten in het water.
We stoppen voor een minuut of tien en rijden dan verder naar Pinnacle Coloured Sands, maar ik vind het gekleurde zand bij Teewah een stuk mooier. We rijden weer terug over het zand en komen onderweg een paar Dingo’s tegen. Het zijn net honden, maar dan in het wild. Ze komen vooral op het eten af wat men bij zich heeft als je op het strand bent. Overal wordt daarom dus ook aangeraden om ten alle tijden het eten niet achter te laten. Ook niet in een koelbox, want zelfs dat krijgen Dingo’s gewoon open.
Bij Eurong Beach Resort verlaten het strand en rijden we naar Lake McKenzie. Het is zeker nog een goed drie kwartier rijden voordat we daar aankomen. We halen de BBQ spullen uit de bus en de gids vertelt ons dat we een uurtje de tijd hebben om bij Lake McKenzie eventueel te zwemmen. En dat doen we dan dus ook. Althans, na een snelle duik heeft Martijn al genoeg van het water. Het is vrij koud, maar om Guido Weijers te quoten: “als je er eenmaal doorheen bent, valt het allemaal best wel mee”.
Na het zwemmen gaan we liggen op de handdoek om zo weer op te drogen in het zonnetje en drie kwartier later zitten we omgekleed en wel aan tafel bij de BBQ. De gids heeft zelfs wijn en bier meegenomen. Lekker! En we laten het ons heerlijk smaken, al is de T-bone net wat te gaar.
Drie kwartier later, om kwart over één, rijden we weer verder. Volgende stop is Central Station. Ofwel, het regenwoud. We lopen bijna een uur door het bos en ondertussen vertelt de gids ons van alles over de bomen, planten en het riviertje wat er langs loopt.
Als we weer terug zijn bij de bus, merken we dat het ondertussen wat dichtgetrokken is. We rijden weer terug naar het strand en stoppen nog even voordat we de ferry weer terug naar het vaste land nemen voor een koffie en theepauze. In de verte lijkt het te regenen. Wat een contrast vergeleken met de ochtend.
Als we bij de ferry zijn is het inmiddels al donker. Nadat we weer op het vaste land zijn, doen we onze ogen even dicht. Er is buiten tenslotte toch niets meer te zien.
Kwart voor 6 zijn we weer bij ons hotel. Omdat we in de middag vrij uitgebreid ge-BBQ-t hebben, laten we het avondeten bij wat geroosterd brood en een yoghurtje. We checken het internet, maar wederom lukt het maar even om op internet te komen. Om moedeloos van te worden. Gelukkig gaan we morgen weer naar een ander hotel. Al is het dan ook maar afwachten of het internet stabiel is.
Morgen is overigens ook onze laatste volle dag. Donderdagavond vertrekken we naar het vliegveld, om zo net na 12-en ’s nachts met het vliegtuig naar Hong Kong, Londen en Düsseldorf te vliegen. Daarmee zal het volgende verslag waarschijnlijk ook pas weer volgen als we in Nederland zijn. Of het moet zijn dat we op het vliegveld van Brisbane het verslag kunnen uploaden ?
Morgen nog een dagje pretpark met één achtbaan en dan op naar onze laatste nacht… in Brisbane.
Het weer: zonnig en later bewolkt