Woensdag 7 mei: Katoomba – Haberfield
Langzaam worden we wakker, ontbijten en pakken dan onze spullen in. Vandaag gaan we via het noorden van The Blue Mountains naar Sydney. We hebben nog een paar overlooks gepland voor vandaag en dan rijden we rechtstreeks naar ons hotel in Sydney. Ofja, in een buitenwijk van Sydney, want in het centrum waren hotels met een parkeergarage vrij duur. De planning is om met de trein steeds naar Sydney te reizen.
We rijden als eerste naar Wentworth Falls en binnen tien minuten zijn we er. Je kunt een paar trails lopen en we kiezen ervoor om naar de Wentworth Falls Overlook te lopen. Volgens de borden een wandeling van 30 minuten heen-en-terug. Het beginstuk is nog wel te doen, maar dan worden het veel trappen naar beneden. Dat is op zich ook prima te doen, maar deze trappen moet je ook weer terug naar boven en dát is natuurlijk wat minder gemakkelijk. In tien minuten zijn we bij de overlook. Je kunt ook nog een stukje verder lopen, dan sta je aan de bovenkant van de waterval. Maarja, vanuit daar zie je natuurlijk niet het water naar beneden vallen. Maar vanuit dit overzichtspunt heb je eigenlijk ook geen goed zicht op de waterval. Je ziet vooral het bovenste gedeelte en die staat pal in de zon. Goede foto’s maken lukt niet.
Nou zeg, waar is de bewolking als je hem nodig hebt? We lopen weer terug, de trap op… hijg hijg, puf puf… en snel zijn we weer boven. Dan zien we op een informatiebord een hele mooie foto van de waterval staan, waar hij wel helemaal op staat. Die foto is genomen vanuit Princes Rock overlook. De andere wandeling dus… Ik kan het niet verkroppen om die wandeling over te slaan en we lopen weer de berg af, de andere kant op. Maar als we dan bij het uitkijkpunt komen, ben ik in ieder geval blij dat we de wandeling gemaakt hebben. Hij is echt prachtig! Maar ook nu lukt het niet goed om foto’s te maken (qua lange sluitertijd). Doordat de zon er vol op staat, wordt hij al snel overbelicht. Jammer…
We lopen de trappen weer op en als we terug in de auto zijn, stellen we de Tom Tom in op onze volgende stop: Govetts Leap in Blackheath. Na een goed twintig minuten rijden arriveren we bij Govetts Leap. Het is even zoeken, want Eva wil ons een hele andere kant op sturen, maar als we de borden volgen, zijn we snel op plaats van bestemming. Het is een prachtige uitkijkpunt. Je kijkt zo de Grosse Vallei in en aan de rechterkant zien we de prachtige lange waterval: Bridal Veil Falls. Maar ook deze is weer moeilijk te fotograferen. Niet alleen door de zon, maar hij is ook behoorlijk ver weg. Je kunt er blijkbaar wel iets dichterbij komen, maar dit is een uur lopen en daar hebben we niet zoveel zin in, aangezien je daarna ook weer een uur naar boven moet lopen.
Iets terug is een informatiecentrum. We houden een plaspauze en bekijken wat informatie over de dieren welke allemaal in de omgeving leven. Er zijn blijkbaar ook wilde katten in het bos. Dat wil zeggen, ooit waren deze brave huiskatten, maar men had geen zin meer in ze te verzorgen en lieten ze in het bos achter. Alleen het vastbinden aan een boom ontbreekt nog in dit verhaal. Doordat de kat toch overlevingsdrang heeft, is hij gaan jagen. Maar dat is eigenlijk niet zo goed voor de natuur, aangezien veel dieren niet in de gaten hebben dat ze ondertussen nog een extra vijand erbij gekregen hebben. De bedoeling van de mens lijkt goed (de kat mag lekker in de natuur leven), maar daardoor zijn er andere dieren weer de dupe.
We rijden weer verder naar onze volgende stop: Mount Piddington in Mt. Victoria. Het is net na Blackheath, dus arriveren er al snel. We rijden de berg op en ineens wordt het wat gravel. Hopelijk komt er geen auto tegemoet, want echt aan de kant kun je niet, want dan rij je de afgrond in. Maar gelukkig, we komen bij de overlook zonder iemand tegen gekomen te zijn. Er staan wel een paar auto’s geparkeerd, maar er is niemand te bekennen. We kijken wat rond, maar je kunt eigenlijk niets zien. Er staan allemaal bomen voor. Je kunt wel verschillende trails lopen, maar allemaal zijn ze meer dan een uur. We stappen snel de auto weer in en rijden dan door naar onze laatste uitkijkpunt van vandaag: Bellbird Hill Lookout in Kurrajong Heights. Deze is iets verder weg, namelijk een uur rijden. Vanuit daar rij je de Blue Mountains weer uit. Het is prachtig rijden onderweg. Aan onze rechterkant zien we steeds wat vergezichten over de Blauwe Bergen, maar na een tijdje ben je dat uitzicht ook wel weer beu. Bedoel, veel veranderd er niet ?
Bij Bellbird Hill kijk je niet de Blue Mountains in, maar kijk je uit over Wollemi National Park, maar lang niet zo mooi als de Blue Mountains. We zijn nog maar op een uur afstand van ons hotel en het is pas half 2. Ook niet erg, een keer lekker op tijd in het hotel. Onderweg verloopt de rit voorspoedig, totdat we rondom Sydney komen. Daar is het uiteraard wat drukker. Een goed 5 kilometer voordat we bij het hotel zijn, zie ik aan de linkerkant heel groot ‘Outback Steakhouse’ staan. Amai, dat is lang geleden. Eén van onze favorieten ketens in Amerika. Wij weten al waar we vanavond gaan eten dus!
Vervolgens houdt de snelweg op en rijden we Parramatta Road in. Een behoorlijk drukke weg, maar na 10 minuten zijn we bij ons hotel Garden Lodge Sydney. We checken in en krijgen kamer 104 toegewezen. Een kamer achter in de hoek op de begane grond. Het hotel ziet er leuk uit, zo met een binnenplaats voor het ontbijt, wat overigens 12 dollar kost. Gelukkig hebben we nog wat eten in onze koeltas zitten, maar wellicht dat we wel een keer hier wat gaan eten.
We bekijken de kamer en het ziet er allemaal prima uit. We stallen de koffers en gaan meteen aan de slag met de vuile was. Nu we zo lekker vroeg in het hotel zijn, kunnen we daar mooi gebruik van maken. We herorganiseren meteen de koffer, zodat het allemaal weer wat logischer ingeruimd wordt. Wat een troep kun je maken in die paar weken zeg. Alles lag door elkaar.
Dan installeren we de laptops op het tafeltje en gaan aan de slag met het internet. Alleen, dat wil allemaal niet zo vlotjes. Het internet connect wel, maar ligt er in mum van tijd weer uit. Telkens maar een minuut of twee online en dan hop, worden we er weer uitgegooid. Martijn gaat het navragen bij de receptie en geven ons het advies om dan maar met de andere wifi te connecten. Ze hebben er namelijk twee, de ene is normale en de andere is de Wifi Extender. Maar ook deze doet het niet. Martijn loopt weer terug naar de receptie en er blijkt dat gisteren ook al veel problemen ermee zijn geweest. Er is toen een monteur langs geweest, maar blijkbaar heeft het niet geholpen. Nerd Martijn heeft een oplossing. We hebben zelf een klein kastje meegenomen wat voor een Wifi hotspot zorgt. En mogen deze aansluiten op het netwerk. En het werkt! We hebben stabiel internet!
Maar helaas is de vreugde niet voor lang. Het internet doet het prima, maar de jongen van receptie komt vertellen dat de manager gebeld heeft en hij niet zo blij is dat er een extra hotspot aan het bedrijfsnetwerk zit gekoppeld. Maar we hebben een plan B. We mogen het kastje aan de gasten-router koppelen. Eigenlijk nog beter want dan zit het dichterbij onze kamer. Enige nadeel is dat het kastje nu voor iedereen zichtbaar hangt te bungelen maar ach, we gokken er maar op dat de andere gasten het niet mee zullen nemen.
En dat werkt ook prima! Hopelijk is het morgen gewoon gemaakt, maar ‘for the time being’ lukt dit ook. We zoeken het adres van Outback op en het zit op nog geen tien minuten rijden van ons hotel af. Inmiddels is het buiten donker geworden en het verkeer nog net zo druk. Vanuit ons hotel moeten we eigenlijk rechts de weg op, maar doordat er een middenberm op de weg zit, kan dit niet. We gaan dus vier keer links en komen dan bij een verkeerslicht uit waarbij je wél naar rechts kan, de Parramatta Road op. Maar wat is het druk. Parramatta Road is de doorgaande weg en het lijkt wel alsof daar de verkeerslichten eeuwig op groen blijven. Dan gaat ons verkeerslicht eindelijk op groen, maar doordat er auto’s voor me zitten welke ook naar rechts willen en tegenover ons het licht ook op groen staan, kunnen de auto’s voor me niet afslaan. Bij de tweede keer groen kunnen we eindelijk rechtsaf slaan. Inmiddels zijn er wel tien minuten voorbij en net 100 meter van ons hotel verwijderd. Na 5 km drukte op de Parramatta Road moeten we bijna rechtsaf slaan, maar doordat het zo’n chaos is en de drie rechter banen ineens rechtsaf moeten, rijden we de snelweg weer op. Nee, niet hier rechts!! We hadden nog één afslag verder gemoeten. Snel berekend Tom Tom een alternatief, maar we moeten wel weer helemaal omrijden. En dan zijn we eindelijk bij Outback Steakhouse. Wat oorspronkelijk een rit van nog geen 10 minuten zou moeten zijn, heeft ons nu bijna een half uur gekost.
We parkeren de auto en zien dat het de eerste anderhalf uur gratis is. Dat moeten we wel kunnen redden. Er zijn nog veel meer restaurants hier gevestigd, zoals een pannenkoekenrestaurant, sushi, de Thai, Libanees.. Wellicht in één dezer dagen nogmaals hierheen om te eten? We lopen Outback binnen en voelen ons meteen ‘thuis’. We bestellen een cocktail als aperitief en hebben eigenlijk wel eens zin om een voorgerecht te nemen. Omdat we weten dat ze bij Outback nogal snel zijn, bestellen we eerst het voorgerecht en pas na het nuttigen daarvan het hoofdgerecht. Dan weten we zeker dat het niet meteen na elkaar komt.
We bestellen de Ahi Tuna en de Beef Flat bread om te delen. Deze hebben we eigenlijk nog nooit besteld. Normaal gesproken áls we een voorgerecht nemen bij Outback, wordt het de Blooming Onion, maar dat is eigenlijk te veel voor twee personen. Als snel wordt het geserveerd. Oef, dát smaakt lekker.
Gelukkig is het niet mega veel. Daardoor past er nog prima een hoofdgerecht in. Martijn bestelt de Glazed Pork Chop en ik de Victoria Filet met extra blauwe kaas er bovenop. Het duurt vrij lang voordat het voor onze neus staat, maar aan de andere kant, dan weten we ook zeker dat het voorgerecht gezakt is. Maar het was het wachten zeker waard. Oh, wat heerlijk! En vooral die blauwe kaas is echt verrukkelijk! Martijn vindt vooral zijn wasabi marmelade erg lekker erbij.
Na een goed anderhalf uur zijn we weer terug bij onze auto. Mooi op tijd voor gratis parkeren dus ?
Gelukkig is het nu wel een stuk minder druk op de weg en zonder chaos rijden we in minder dan tien minuten terug naar ons hotel.
Morgen staat een dagje Sydney op de planning. Veel te doen en te zien, maar gelukkig hebben we daar een paar dagen voor ingedeeld. Dus wat we precies gaan bekijken morgen, weten we nog niet. Eerst maar eens zien het centrum in te komen met de trein ?
Het weer: zonnig. Rond de 13 graden
Aantal gereden kilometers: 187