Donderdag 8 mei: Haberfield
Goodmorning Sydney! We beginnen de ochtend, zoals de laatste dagen, met ons eigen gekochte ontbijtje. Maar dan komen we voor een onaangename verrassing te staan. De koelkast in de kamer staat op zijn koudst! Ofwel: de melk is half bevroren! En ook de creamcheese is keihard. Goed, dan ontbijten we wel met alleen pindakaas en met klontjes in onze chocomelk. We hebben lekkerder ontbeten, maar het volstaat voor nu.
Bij de balie hangt een plattegrondje waar je het station kunt vinden. Dat zou niet moeilijk moeten zijn. Vanuit het hotel rechts en bij de verkeerslichten links en dan is het alsmaar rechtdoor.
Als we bij de verkeerslichten links afgeslagen zijn, moeten we een heuvel op. Dachten we eindelijk van alle heuvels af te zijn, moeten we vandaag alsnog een klim maken. Ah, vandaar dat het station Summer Hill heet. Dit hadden we natuurlijk kunnen weten ?
Eenmaal bij het station zien we dat het een vrij klein stationnetje is. Hmz, net nu we eigenlijk een informatiebalie nodig hebben, aangezien we totaal niet weten wat voor kaartje we moeten aanschaffen. Onder het spoor zien we wel een kaartjesautomaat. Wellicht dat we daar iets wijzer van worden. Er staat iets te lezen over zone 1, 2 en 3 en een dagpas. Bij zone 2 en 3 zit ook de ferry erbij. Ook bij de dagpas zit de ferry erbij. Als we de dagpas met de andere drie vergelijken, zien we dat alleen zone 3 helemaal identiek is aan de dagpas. Maar de dagpas kost 23 dollar en de zone 3 kaart kost 63 dollar. Hmz… we zien zo snel niet wat het verschil is en houden het dan maar bij een dagpas.
Vervolgens lopen we – op goed geluk – perron 2 op. Nergens is aangegeven op welk perron de trein stop richting Sydney downtown. Maar eenmaal op het perron zien we dat de trein naar de stad in een paar minuten zal arriveren. Dat is mooi.
We stappen in en als we willen gaan zitten, zien we de jongen voor ons de rugleuning pakken en hem om zet. Uh? Wist niet dat dat een optie was! Je kunt dus van achterwaardse stoelen, voorwaartse maken. Dat is grappig! Zo kun je dus ook van een 2-zitter een 4-zitter maken. Of van een 3-zitter een 6-zitter (want ja, ze hebben hier aan de ene kant stoelen van 2 en aan de andere kant stoelen van 3). We besluiten om bij Circular Quay uit te stappen. Vanuit daar is het maar een klein stukje lopen naar de beroemde Opera House. Binnen twintig minuten zijn we bij Circular Quay en lopen als eerste naar een informatiebalie. Wellicht dat ze wat plattegronden hebben en kunnen we meteen wat vragen over het kaartjessysteem. We worden door een dame geholpen en zij vertelt ons dat er een 3-dagen kaart 60 dollar kost. Dat zou ons dus een dollar of 9 schelen als we nu zo’n kaart kopen in plaats van nog drie dagen een dagkaart. Als ik aan Martijn vraag – in het Nederlands – of hij even wil vragen of dat dus de beste optie is, vertelt de dame achter de balie – in het Nederlands – ja, dat is dan de beste optie. Hahaha, een Nederlandse! Ze heet Marit, ja dat kan niet missen dat ze Nederlandse is ja. We bedanken haar hartelijk voor de informatie en besluiten om de 3-dagen kaart uit de automaat bij ‘ons station’ te halen en gaan dan eindelijk Sydney in.
We lopen langs de Ferries richting Opera House. Het is vrij warm en de vest gaat om de middel. Prachtige blauw lucht met een paar kleine witte wolkjes. Perfect stadweer dus. Rondom de Opera House wordt er gerenoveerd, dus de grote trap is helaas half afgebroken. We lopen een rondje er omheen en via de andere kant kun je wel de trap op. Wat een prachtig gebouw is het zeg.
Ook heb je vanuit daar een prachtig zicht op de Harbour Bridge en zien dat er allemaal mensen over de boog naar boven lopen. Voor 248 dollar kun je die ervaring meemaken. Nee, dat is toch net wat te duur voor ons.
Dan lopen we weer terug richting de ferries, maar stoppen even voor een koffiepauze. Uiteraard nemen we daar een gebakje bij. Dat compenseert ons matige ontbijt van vanochtend.
Na een half uur gaan we weer verder. Het plan is om over de Harbour Bridge te lopen om zo vanuit daar een mooie foto van Opera House te maken. Onderweg naar de brug komen we verschillende straatartiesten tegen. Bij één blijven we even hangen. Hij maakt mooie tekeningen die hij uiteindelijk aan een goed doel doneert. Hij verdient er verder niks aan en leeft van giften. De man is echt goed dus we doen ook een donatie.
We lopen weer verder naar de brug. Het is even zoeken hoe we moeten lopen, maar uiteindelijk vinden we de trap waar we omhoog moeten. Langzaam begint het wat dicht te trekken boven Sydney. Als we halverwege de brug zijn, begint het zelfs wat te miezeren. Ja hee, de dag begon zo mooi. Koud is het altijd nog steeds niet, al voelen de druppels op onze blote armen wel wat koud aan.
We lopen weer verder en aan het eind van de brug nemen we de trein weer terug naar de stad. Dit keer stappen we uit bij Town Hall. Vanuit daar loop je gemakkelijk naar het centrum en Darling Harbour. Als we bij Town Hall zijn, is het even zoeken waar we eruit moeten. Via een winkelcentrum komen we uit bij Druitt Street en zien een Subway. Oeh, inmiddels heeft de maag wel weer zin gekregen in lunch, dus een broodje van de Subway gaat er wel in. Een halve althans…
Na de lunch beginnen we aan de wandeling zoals hij de Capitool Gids staat. We beginnen bij Queen Victoria Building, een voormalige markthal voor landbouwproducten uit 1898 wat sinds 1986 gerestaureerd is tot een winkelcentrum. Van binnen ziet het er prachtig uit. Redelijk sjieke winkels, maar wel met de oude sfeer van vroeger. Hij telt 5 verdiepingen, maar we lopen alleen over de eerste en terug via de begane grond.
Vervolgens lopen we in de richting van Sydney Tower. De bedoeling is naar boven te gaan in de toren, maar het is vrij bewolkt weer en nog steeds miezert het wat. Wellicht later in de week dat het beter weer wordt en dus slaan we de toren over.
Vervolgens komen we langs een prachtig theater. Het State Theater. Via de Strand Arcade en Martin Place komen we uit in Castlereagh Street, waar behoorlijk wat sjieke winkels als Louis Vuiton en Gucci zijn gevestigd. En dan zijn we weer bij Queen Victoria Building, waar een beeld van Koningin Victoria staat. Iets verderop staat een beeld met een hondje. We lopen er naar toe en ineens begint het te praten. Het blijkt een beeld te zijn wat staat voor blinden en doven kinderen. Als je een muntje in het water gooit, dan zegt de hond ‘thank you – woef’ ? We gooien er een centje in, maar voordat we het muntje gegooid hebben, zegt de hond al dank je wel. Uiteraard doneren we alsnog ons muntje aan dit goede doel.
Inmiddels is het half 4 en lopen we richting Darling Harbour. Daar zijn verschillende restaurants gevestigd en is ons plan om daar de avond door te brengen. Als we bij Darling Harbour aankomen, zien we een Hardrock Café. Jeuh, alweer een Amerikaanse keten waar we graag komen. Maar aan de andere kant… we weten dat het dan ook meteen wederom wat duurder wordt dan normaal. Je bent dan meteen tegen de 120 dollar kwijt (zo’n 80 euro). Naast het Hardrock Café is het een puinhoop. Blijkbaar heeft daar een gebouw gestaan, maar die is nu gesloopt. Ik bekijk in onze Capitool Gids wat daar heeft gestaan en dat blijkt het Convention en Exhibition Centre te zijn. Helaas, die is dus nu weg…
Martijn ziet een ijskraam en daar heeft hij wel zin in. Ikzelf ben niet zo van het ijs. Martijn bestelt een klein kuipje met twee bolletjes. Maar het hele kuipje wordt gevuld met één smaak en dan zien we dat de tweede smaak er gewoon in dezelfde hoeveelheid er bovenop geschept wordt. Zo zeg, als dat een klein ijsje is… hoe groot zou een groot ijsje dan zijn?!
We lopen in de richting van het Harbourside Complex en onderweg komen we hele rare beesten tegen. Wie weet wat het is, mag het zeggen. Ik waag me er niet meer aan om iets te roepen, want ik weet het toch niet ?
En dan ineens… hele grote druppels! Snel lopen we naar een droge plek. Het komt nu echt met bakken uit de hemel, terwijl de zon nog wel een beetje schijnt.
We wachten een minuut of 5 en kunnen dan weer in droogte verder naar het Complex. Het zijn allemaal winkels en restaurants. Aan het eind van het complex zit een zelfde vestiging van het pannenkoekenrestaurant als waar we gisteren waren bij Outback Steakhouse. Ziet er goed uit. Tegenover zit Margaritaville. Een Amerikaanse keten waar we eigenlijk nog nooit geweest zijn. Dat ziet er eigenlijk ook wel prima uit. We lopen nog wat verder, maar het is wel duidelijk. Vanavond eten we pannenkoeken.
Vanaf de zijkant heb je een prachtig uitzicht op de skyline van Sydney. Maar in de Capitool Gids staat een foto welke genomen is vanuit het complex met de Sydney Tower op de achtergrond. We lopen het complex weer in en gaan dan naar de bovenste verdieping. Maar ik kan hem niet op dezelfde manier fotograferen als uit het boek. Helaas… Als we weer terug naar beneden willen lopen, zien we een winkel van Boeing. Je kunt hier in een simulator ervaren hoe het is als piloot en mag zelf sturen. Dit kost natuurlijk geld, maar we worden wel door twee piloten uitgenodigd om even van binnen te bekijken hoe het allemaal in zijn werk gaat. Dat is geheel gratis. Ze willen gewoon graag vertellen hoe en wat ? en maken de landing mee op Sydney Airport.
Dan gaan we op weg naar Pancakes On The Rocks. Eigenlijk zijn we erg benieuwd naar de Hot ‘n’ Troppo: pannenkoeken met gegrilde banaan, walnoten, slagroom, chocoladeijs en chocoladesaus. Maar dat ziet er zo uit als toetje – al is het dat niet zoals we begrijpen van de kaart. Maar voor ons gevoel is het gewoon geen hoofdgerecht. Gelukkig hebben ze ook hartige pannenkoeken en bestellen een Mexicana en de Fresh Mushroom. De Mexicana ziet er erg lekker uit – eigenlijk een soort Nachos, maar dan met pannenkoeken. Er zit tenslotte ook vlees, tomatensalsa, guacamole en zure room op. Maar de ‘verse champignon pannenkoek’ ziet er wat summier uit. Het drijft in soep en het lijkt allemaal niet zo veel. Hij smaakt overigens prima, maar als hij – al veel te snel – op is, heb ik nog geen voldaan gevoel. Toch maar de Hot ‘n’ Troppo delen dan maar?
Na een minuut of tien hebben we onze Hot ‘n’ Troppo voor onze neus. Mmmm en hij smaakt echt zálig! Wat zeg ik, goddelijk!
Na een uur staan we buiten. Het is inmiddels behoorlijk donker geworden. We lopen de Pymont Bridge nog even op voor een foto van de Harbourside Complex. Ook zien we dat de monorail, welke wel in onze Capitool Gids staat weg is. Jammer, want dat zeg er wel leuk uit.
We draaien weer om en lopen naar de Light Rail. Met onze dagkaart mogen we hier ook gebruik van maken. We hoeven maar even te wachten en dan komt de tram er al aan. We stappen bij Central Station uit. Vanuit daar kunnen we weer met de stoptrein naar Summer Hill. Maar we willen eerst kijken of we bij een automaat die drie daagse pas kunnen kopen. Maar als we bij de automaat staan, zien we geen optie voor die kaart. Hmz… Wel zien we dat de zone 3 optie voor een week geldig is. Dat stond er vanochtend niet bij. Bij deze digitale automaat ook niet, maar bij de analoge wel. We hadden dus toch beter die Zone 3 kaart kunnen kopen. Daar zit ook alles in wat de dagkaart bevat en is dan geldig voor 7 dagen. Die kost 63 dollar en als we 4x een dagkaart zouden kopen, zouden we 92 dollar kwijt zijn geweest. Wat zonde zeg… we zijn nu dus eigenlijk 23 dollar per persoon te veel kwijt. Ach ja.. het is niet anders.
Dan willen we naar het juiste perron lopen, maar wat een chaos. Er staat helemaal nergens een soort van TV waarop vermeld staat waar welke trein komt. Volgens de plattegrond komt de trein welke naar de Airport gaat ook langs ons station en we volgende de borden Airporttrain. We lopen perron 24 op, maar als we boven staan, zien we veel plaatsen voorbij komen, maar geen Summer Hill. Op het perron is ook een informatiebalie aanwezig en de man achter het venster vertelt ons dat we perron 19 nodig hebben. Snel lopen we er heen en zien dat de trein over 8 minuten arriveert.
Zo’n eerste dag is altijd even wennen en uitzoeken hoe alles werkt, maar vanaf morgen zijn we daar gewoon beter in.
In een kwartier zijn we weer op station Summer Hill. Lopen terug naar het hotel en zien dan dat ons hotspot-kastje er niet meer hangt en dat er een nieuw Wifi-kastje geïnstalleerd is. En nog van een goed merk ook nog (TP-link). We lopen naar de receptie en de jongen vertelt ons dat ons kastje al op onze kamer ligt. Dat is nog eens service.
Eenmaal op de kamer checken we het internet en het werkt allemaal prima, snel en stabiel! Alleen de koelkast is nog niet helemaal stabiel. Nog steeds bevroren spullen… Martijn heeft hem nu op nummer 7 gezet (hij stond eerst op 4). Morgen weten we meer ?
Hopelijk is het weer morgen wat beter. De planning is om naar Bondi Beach te gaan. Niet om te zwemmen, maar om de Bondi-to-Cogee Trail te gaan lopen. Een prachtige wandeling langs de kust van Bondi.
Het weer: begon zonnig, maar toen ineens bewolkt en wat regen. Eindigde wel weer droog. Graad of 17