Woensdag 21 mei: Noosaville – Brisbane
Nadat we hebben ontbeten en de koffers hebben ingepakt, zijn we om half 10 onderweg naar Aussie World. Ons laatste pretpark van de vakantie. Het is ongeveer drie kwartier rijden en de reis loopt voorspoedig. Als we iets over tien aankomen op het parkeerterrein van Aussie World, rijden we eerst langs een paar winkels wat in een soort van cowboystadje is ingericht.
We lopen naar de ingang van het park en betalen 29 dollar per persoon. Dat lijkt niet zo heel duur in vergelijking met een Warner Bros of een Dreamworld, maar als je bekijkt wat voor attracties er staan (en maar één achtbaan), is het toch wel wat aan de prijs. Het is doordeweeks in het naseizoen, dus de kassière vertelt ons dat er maar vijf operators aan het werk zijn en dat dus niet alle attracties tegelijk open zijn.
Als eerste lopen we het souvenirswinkeltje in wat naast de ingang zit. Qua T-shirts hebben ze niets voor ons in de aanbieding, maar ze hebben wel een geweldige ruimte met alléén maar roze spullen. Oh, dat moet echt een paradijs zijn voor meisjes van 5!
Dan lopen we naar één van de attracties die het nu in ieder geval doet: de octopus. We morgen plaatsnemen in een paars karretje. Yeah, mijn lievelingskleur!
Daarna zien we dat de achtbaan – een houten wilde muis, zeg maar dezelfde als in Luna Park Sydney – het doet. Mooi, kunnen we in ieder geval de attractie doen waarvoor we eigenlijk hier zijn. Na een paar beurten wachten zijn we aan de beurt. Hij is net zo lomp als in Luna Park, maar doordat er goede kussens in het karretje zijn gemonteerd, doet het niet pijn. Over de heuvels vlieg je bijna het karretje uit. Gelukkig hebben we een riem om!
Na de achtbaan gaan we in het ‘reuzenrad’. Na twee rondjes moeten we helaas alweer uitstappen.
Tja, what next? Minigolf zit ook bij de entree inbegrepen. Laten we dat dan maar eens gaan doen. Het is zelfbediening, dus pakken beide een putter en een balletje. Er zijn 18 banen om te doen, maar ze zijn wel irritant zeg. Allemaal hobbels in de banen en soms ook wat zand. Uiteindelijk win ik met 104 punten en Martijn eindigt met 122 punten.
Inmiddels is het alweer na twaalven, dus gaan we op zoek naar lunch. Al is dat niet zo heel moeilijk, want in zo’n klein park heb je natuurlijk ook maar één tent waar je kan eten. Martijn bestelt een grote hotdog en ik ga voor een iets gezondere snack, de Low Fat Vegetables Fritter. Een soort van quiche dus. Bij het afrekenen krijgen we een apparaat mee wat gaat piepen als het klaar is. We wachten en wachten, maar het apparaat gaat maar niet af. We zien wel op de toonbank wat eten staan, maar dat is niet voor ons, want er staat een bord met friet op. Vijf minuten later wijst de kassière naar het eten dat het staat te wachten op ons. Uh? Waarom geef je dan een apparaatje mee als die het toch niet doet?? En ehm, waarom zit er friet bij? Ze vertelt dat alle snacks met friet en sla is. Dus ik vertel haar dat ik een Low Fat iets heb bestelt en dat friet toch echt niet gezond is. Ze vraagt of ze de friet dan maar weg moet doen. Ja, graag… maar ehm wacht eens even, ik heb daar wel voor betaald, niet? Yep… Na enige discussie zegt ze uiteindelijk dat als ik de friet niet wil, dat we dan wel wat cash terugkrijgen. Tjee, is dát zo moeilijk. Onbegrijpelijk dat men zelf niet logisch nadenkt: bij gezond eten hoort geen friet!
Na het eten lopen we nog even een rondje, maar we vinden het prima zo. Via het winkeltje – waar ik EINDELIJK een koala knuffel… gratis… – lopen we weer terug naar de parkeerplaats. We lopen nog even langs de winkeltjes, maar kopen verder niets.
We stellen de tom tom in op ons laatste logeeradres: Bowen Terrance Hotel in Brisbane. Het is iets langer dan een uur rijden. Als we bijna in Brisbane aankomen, rijden we langs een Outback Steakhouse. Oeh ja, in Brisbane zit ook een vestiging van deze geweldige keten. Maar eentje in heel Queensland en toevallig rijden we er nu langs. Het is nog te vroeg om te gaan dineren, dus wellicht vanavond?
Rond half 3 staan we voor ons hotel, maar echt parkeergelegenheid is er niet. Alleen langs de weg, maar die is al gevuld met heleboel andere auto’s. Voor het hotel is een ‘loading’ zone, maar alleen bedoelt voor personen in of uit te laten stappen. Ja ehm, wij hebben behoorlijk wat koffers bij ons en zeker omdat we nu écht alles uit de auto willen halen – want vanavond moeten we de koffers opnieuw herorganiseren omdat we morgen vliegen – laten we de auto maar even wat langer staan.
Als we in willen checken zien we niemand zitten. Er hangt een briefje op de deur met de namen van alle nieuwe gasten van vandaag. Bij mijn naam staat dat we in kamer 4 slapen. De sleutel zit al in de deur. Handig, zou je zeggen, maar wij willen graag iemand spreken als we inchecken. Want hoe werkt dat met de wifi enzo. En wat is de bedoeling qua parkeren? Ach, wellicht dat er straks iemand zit en we nemen alle tassen, koffers en troepjes mee naar de kamer. Deze zit er op het eerste gezicht prima en vooral erg knus uit. Maar de ramen staan open en dat zonder horren. Oh, hopelijk zijn er nog geen muggen binnen gekomen! Snel de ramen dicht. Het plafond is op bijna 4 meter hoog, dus als er een mug me ’s nachts zit te irriteren en vervolgens op het plafond gaat zitten, kan ik er niet eens bij. Zelfs Martijn niet! Argh, we hopen het beste er maar van dan ?
Vervolgens gaan we op zoek naar de airco, want het is behoorlijk warm op de kamer. Maar potjandossie, die is er helemaal niet. En de ARKO (alle ramen kunnen open) is ook verboden door mij. Ach, kunnen we alvast wennen voor thuis. In de zomer is het bij ons op de slaapkamer thuis tenslotte net zo warm.
Qua internet ligt er een briefje op de kamer. Gewoon met de hotspot connecten en klaar. En dat blijkt inderdaad simpel. Als je verbonden bent hoef je alleen via een pagina nog even een vinkje te zetten en op ‘oke’ te drukken. We checken meteen het adres van Outback Steakhouse. Maar ook die van Hog’s Breath Café. Dat was toch wel de verrassing van deze vakantie. Dus daar willen we ook zeker nog een keer eten. Outback ligt wat verder uit de stad terwijl Hog’s midden in de stad zit. Morgenavond dan maar naar Outback, zodat we vanuit daar meteen door kunnen naar het vliegveld. Prima plan. Ook checken we gelijk maar even in bij Cathay Pacific. We kiezen wat stoelen uit achterin het vliegtuig en hopen erop dat er niemand naast ons komt zitten, want dat slaapt toch een stuk lekkerder. Verder internetten we nog wat en dan zegt Martijn ineens: “uh, ik word eruit gegooid”. Blijkt dat je maar 2 uur á 200mb per dag gratis krijgt. Daarna mag je betalen als je wilt. Gelukkig is het per apparaat, dus ik kan nog even vooruit op de laptop (Martijn is blijkbaar door zijn MB’s heen doordat hij op zijn laptop was begonnen met weer wat series te downloaden). Maar dat is toch eigenlijk niet de afspraak? Ik heb – via Booking.com – geboekt voor een kamer met gratis internet. Ja, 2 uur per dag is blijkbaar gratis, maar dat vinden we misleidend. Eigenlijk net zo als 4,5 week geleden in Melbourne. Je boekt gratis, maar dan blijkt dat er restricties op zitten. Zucht…
Dan lopen we weer naar het kantoortje om uitleg te vragen, maar daar is nog steeds niemand te bekennen. Er hangt wel een briefje aan de deur dat je bij inchecken of vragen moet bellen. Goed, op zoek naar een telefoon dan, want met ons eigen mobieltje gaan we natuurlijk niet bellen. Dat kost een vermogen (want dat gaat via Nederland en dat is behoorlijk duur – het kan niet de bedoeling zijn dat je voor inchecken bij een hotel geld moet betalen). Maar nergens is een telefoon te vinden. Zucht…
Inmiddels is het bijna half 5, dus rijden we maar naar Hog’s. Onze maagjes hebben ondertussen honger gekregen. Het is nog geen tien minuten rijden. We parkeren de auto bij een parkeergarage bij de bioscoop, want onderdeel is van The Barracks. Een winkelcentrum. Na een klein rondje door het centrum lopen we naar Hog’s. Het is nog niet druk, maar kunnen al wel eten. Ah, fijn… we waren al bang dat we per sé tot half 6 moesten wachten. We kiezen dit keer iets van hun aanbieding van het bord. Martijn gaat voor de mixed-grill (steak, kip en bacon) en ik ga voor een steak met guacamole Helaas betreft het maar 200 gram vlees, waardoor ze het vlees niet medium-rare kunnen bakken. Het laagste wat ze kunnen doen is medium. Nou ja ach, dat doen we dan maar ? Ohja, we bestellen ook nog wat kaasvingertjes vooraf, om te delen en ze smaken heerlijk. Jammer dat het er maar drie per persoon zijn.
Dan komt ons bord met eten en door alle bijgerechten is het toch een behoorlijk bord vol. En lekker smaakt het zeker, al zijn de grote steaks die medium-rare kunnen natuurlijk nóg lekkerder!
We rijden weer terug naar het hotel, maar tot twee keer toe missen we een afslag. Daardoor rijden we wel over een prachtig verlichte brug met aan de zijkant de skyline van Brisbane. Vanuit een rijdende auto erg moeilijk te fotograferen. Erg jammer.
Eenmaal weer terug op de kamer is er nog steeds niemand in het kantoortje. En we verwachten ook niemand meer. Hopelijk zien we morgen bij het uitchecken nog iemand, anders is het wel erg onpersoonlijk zo. En wat nog veel minder handig is, op de voordeur zit een code. Vanmiddag was de deur gewoon open, maar nu is hij dicht. We kunnen nu dus ook niet meer naar buiten, want we hebben de code niet. Super handig man!
We herorganiseren de koffers en nadat ze echt proppie-proppie vol zijn, wegen ze uiteindelijk nog maar 26 kg en 24 kg. We mogen 30kg per koffer meenemen, dus dat is prima gelukt. Het is alleen nog steeds enorm benauwd op de kamer en we nemen de laptops mee naar de veranda. Buiten is het echt heerlijk.
Omdat ik ook bijna door het internet heen ben, houden we het vandaag alleen bij uploaden van het verslag en gaan we daarna maar een filmpje ofzo kijken. We hebben tenslotte nog één fles wijn die leeg ‘moet’.
Morgen is dan echt onze laatste dag aangebroken. We weten nog niet helemaal de planning wat we gaan doen, maar zeker weten we dat we via Outback Steakhouse naar het vliegveld gaan. We vliegen pas om 00.55 uur, dus willen we rond 22.00 uur op het vliegveld zijn. Uiteraard nog wat tijd in plannen voor het inleveren van de auto, dus hebben tot ongeveer 20.30 uur de tijd om bij Outback te eten. Ervaring leert dat we die tijd niet zullen halen, maar een stuk vroeger klaar zijn bij de Outback. Ach, kunnen we in ieder geval rustig aan doen.
Het weer: warm, zonnig, graad of 25
Aantal gereden kilometers: 152
Aantal achtbanen: 1