Vrijdag 9 mei: Haberfield
Kwart voor acht gaan de luiken open en checken meteen de koelkast. Helaas, ook standje 7 is bevroren. Al lijkt het minder dan bij standje 4 en 2. Niet dat we anders wel hadden kunnen ontbijten, want ons brood is op. Maar wat wel heel erg zonde is, is dat onze Rosé Muscat ook bevroren is. Het is een bruisende muscat en blijkbaar is het dopje een beetje losser gaan zitten. De drank sist eruit. Nee! We zetten hem in de douche zodat het roze goedje rustig kan uit bruisen. Dan moeten we vanavond maar per sé drank op de kamer drinken. Verplicht. Jammer… We besluiten om deze ochtend eens het ontbijt van het hotel te proberen. Kost 12 dollar per persoon. Maar echt blij worden we hier niet van. Het zijn maar kleine sneetjes brood welke je roostert en de jam komt niet uit een kuipje, maar gewoon uit de pot die weet ik hoelang al open is. Het is net kamperen zo. Verder gelukkig nog wel een bakje yoghurt en wat ontbijtgranen.
Na het ontbijt lopen we weer naar Summer Hill station. De planning is om vandaag naar Bondi Beach te gaan, maar het is vandaag wederom wat bewolkt. Al ziet het er minder donker uit als gisteren. Op station Town Hall stappen we over op de T4 lijn welke ons naar Bondi Junction brengt. Als we uit de trein stappen en naar boven lopen, wordt je al gelijk goed verwezen naar de bus naar Bondi Beach: Busnummer 333 op perron A3. Als we nog maar net het station uit zijn, zien we de winkel Kathmandu. Een outdoor winkel. Wellicht dat deze vestiging mijn Teva’s heeft? We onthouden dit en willen deze winkel op de terug weg bezoeken.
Een tien minuten later met de bus zijn we op het eindpunt: Bondi Beach. Op zich heeft het wel wat, die dreigende wolken met dat prachtige azuurblauwe zee. Zwemmen is niet toegestaan met dit weer, maar er zijn wel een heleboel surfers in het water. De golven zijn ook echt behoorlijk hoog. Er zijn een paar hele coole en goede surfers, maar er zijn er ook een paar die keer-op-keer de golf niet goed te pakken krijgen.
Wel erg leuk om te zien. Dan lopen we rechts het strand af naar één of ander buiten zwembad met een café. Een bakje koffie, daar hebben we wel zin in.
Vanuit daar heb je ook een mooi overzicht over de surfers. En vanuit daar start ook de Walking Trail langs verschillende rotsen en stranden. Inmiddels is het zonnetje ook gaan schijnen en voelt het ineens 10 graden warmer. Onderweg stoppen we vaak om van het uitzicht te genieten. Wat ontzettend prachtig!
Bij Tamarama Beach houden we een milkshake & smoothie pauze en lopen dan weer iets verder.
Bij Bronte Beach houden we het voor gezien. We hebben immers nu 3,5 kilometer langs de kust gelopen. Je kunt nog verder langs de kust, maar we hebben natuurlijk nog meer op het programma staan.
De bus komt er net aanrijden, dus kunnen meteen instappen. Iets voor het station stappen we uit, want we willen nog even naar Kathmandu. Maar helaas, ook hier hebben ze niet de Teva’s die ik zoek. Volgens mij zijn ze gewoon uit de roulatie gehaald. Jammer. Dan lopen we de winkelstraat in, maar ineens stoppen we: sushi! Het zijn énorme rollen en dat voor 2,50 dollar per stuk. We kopen ieder twee rollen en daar zit je behoorlijk vol van. Jee, en nog niet eens zo heel duur. Je kunt ongeveer 6 stukken uit een rol halen en daar betaal je dus zon 1,70 euro voor. Spotgoedkoop! En het smaakt ook nog eens heerlijk.
We lopen weer terug naar Bondi Junction en gaan dan met de trein naar Kings Cross. Vanuit daar kun je naar de wijk ‘Potts Point’ en daar staan ook nog een paar bezienswaardigheden op ons lijstje. Via Victoria Street en Manning Street, komen we uit bij Macleay Street. Vanuit daar kun je door een klein straatje naar Elizabeth Bay House, maar we kunnen het straatje niet vinden. Wel vinden we een steegje wat alleen voor bevoegden is. Hmz, zou de Capitool Gids dat niet weten, dat het niet openbaar is? We wagen het er niet op en lopen weer terug. En dan zien we ineens een bordje met ‘to Elizabeth Bay House’. Aha, het was niet helemaal op de plek waar de gids ons naar toe stuurde, maar we hebben hem gevonden. Maar eigenlijk vinden we er niets aan. Beetje saai huis. We lopen verder en komen dan uit bij Beare Park. Een klein schattig parkje waar je op een kleine haven uitkijkt. Het is er heerlijk rustig en verschillende boten dobberen in het water. Dit vinden we wel mooi.
We lopen terug naar het station, maar nu via Elizabeth Bay Road en komen langs de El Alamein Fontein. En vervolgens lopen we Darlinghurst Road in, maar dat vinden we een beetje een vage straat. Veel panden waar ‘girls girls girls’ aangeboden worden. Weet wel dat ik hier ’s avonds niet zo graag zou willen lopen. Inmiddels is het half 4 en we willen graag nog met licht bij Luna Park aankomen en aangezien het steeds vroeger donker wordt… Snel dus met de trein naar Town Hall om vervolgens daar over te stappen naar Milsons Point.
Het is maar een paar minuten lopen naar de herkenbare ingang van Luna Park. We voelen meteen een betere sfeer als bij Luna Park Melbourne. Het ziet er hier een stuk beter gestructureerd uit. Niet zo’n zootje bij elkaar. Al blijft het een parkje met veel kermisspul. Deze Luna Park heeft maar één achtbaan voor ons te bieden. Maar er bestaan geen losse tickets, zoals in Melbourne. Een onbeperkte ritten-armband kost 44,95 dollar. Dat vinden we toch wel een beetje veel. Gelukkig hebben ze wel het zogenaamde ‘Sampler-armbandje’. Dat zijn twee ritten naar keuze voor 16 dollar. Kijk, dat lijkt er meer op. We weten nog niet waar onze tweede rit naar toe gaat, maar daar komen we vast wel uit.
In het winkeltje zien we ook allebei een leuk t-shirt. Voor Martijn is het wel even zoeken, want degene welke hij in eerste instantie wil, is er niet meer in zijn maat. Maar de grijze staat hem ook erg prima en valt ook goed in de smaak. We vragen de man aan de kassa of we alvast mogen betalen, maar dat hij ze even achterhoudt, zodat wij er niet mee hoeven te zeulen. Hij laat Martijns naam op een bonnetje schrijven en legt ze dan bij hem achter neer. Vervolgens lopen we nog wat rond en bekijken wat er allemaal staat en weten dan waar onze tweede rit naar toe gaat: Ferris Wheel, een kleine reuzenrad ?
Dan lopen we naar Wild Mouse. Een wilde muis attractie, maar dan van hout. We mogen vrijwel meteen instappen. We besluiten om maar apart van elkaar te gaan, want hij schijnt nogal ruw te zijn. En dat is hij zeker. Hij gaat erg lomp door de bochten, maar gek genoeg doet hij niet pijn. Als ook Martijn terug is van zijn rit-ervaring vertelt hij me dat de jongen bij het instappen Nederlands is. Hij hoorde bij Martijn een accent en nadat de jongen gevraagd had waar we vandaan kwamen, begon hij Nederlands te spreken. Grappig ?
We lopen nog wat rond en gaan dan in ‘het reuzenrad’ en zien dan een prachtig uitzicht op de brug en Opera House. Inmiddels is de zon net onder en dat geeft een prachtig licht. Maar wel moeilijk te fotograferen. Je zit tenslotte in een bewegend mandje en weinig licht door de lens. Daarna lopen we naar het water. Wellicht dat als ik wat op de rand van de waterkant steun de foto’s beter gaan. Ik zet de iso wat lager, maar zonder statief is dat toch nog best lastig fotograferen. Inmiddels is de ferry ook gearriveerd en we besluiten om met deze dienst mee naar Circular Quay te gaan. We willen graag wat in Chinatown eten.
Vanuit de ferry heb je ook prachtig zicht over het Opera House en na een minuut of 7 varen zijn we alweer aan de overkant. Ik bekijk het plattegrondje in mijn gids en zie dat je met de Lightrail (de tram) makkelijk naar Chinatown kan. Maar we hebben eigenlijk geen plattegrondje van Lightrail. Wellicht is dat ook wel makkelijk. We lopen weer naar het informatiepunt van het station. Helaas, geen Marit vandaag. We worden geholpen door een andere vriendelijke dame en hoor gelijk dat ook zij niet van oorsprong Australisch is. Ze heeft geen plattegrond van Lightrail om mee te nemen, maar ze kan wel een A4’tje voor ons kopiëren. Vervolgens zeg ik iets tegen Martijn in het Nederlands en zij roept meteen: aha, jullie zijn Nederlands! Wat zijn er toch veel Nederlanders geëmigreerd zeg. Zij komt van oorsprong uit Haarlem en dat is ook wel te horen aan haar accent. We zeggen haar gedag en gaan dan met de trein naar Central. Vanuit daar vertrekt de Lightrail naar Paddy’s Markets, om de hoek bij Chinatown. Als we uitstappen lopen we eerst naar Market City. Op de tweede verdieping heb je een foodcourt. Wellicht dat dit handiger is om te eten dan in Chinatown zelf, aangezien je dan echt niet weet wat je eet. We lopen eerst nog naar het toilet en dan ineens schiet er iets te binnen: Martijn, weet je wat we vergeten zijn? Ehm, nee? De T-shirts in Luna Park!! Woeps. Om nu nog terug te gaan, hebben we geen zin meer in. Morgen maar oppikken dan maar. We hebben ze tenslotte al betaald, dus lijkt het ons dat ze die niet aan een ander meegeven. Dan lopen we naar de foodcourt en bekijken het aanbod aan eten en belanden dan bij een Chinees waar we drie gerechten uit mogen kiezen voor 8,90 dollar. We krijgen de kip-mais soep er gratis bij. Het bordje wordt helemaal vol geschept en als we terug gaan rekenen wat dit ons gekost heeft, lachen we ons dood. Tjee, dat is nog eens goedkoop. Twee volle borden met twee koppen soep kost omgerekend 12 euro in totaal! Saus mag je er zelf bij opscheppen.
Ik ga voor de satésaus en hij smaakt als échte pindasaus! De stukken pinda’s zitten er nog in en hij is behoorlijk pittig. Als ik later nog meer saus opschept (want het smaakt echt super heerlijk), maak ik de fout om iets te veel op daarvan op te scheppen. Mijn mond staat iets wat in brand. We zien een jongen lopen met een Corona flesje en daar heb ik eigenlijk op dit moment erg zin in: ff afblussen. We vragen hem waar je het biertje kunt halen en hij verwijst ons naar het midden. Handig joh, aan de zijkant vind je al het eten en in het midden kun je drinken halen. Flesje Corona kost 7 dollar. Dat is dus bijna net zo duur als ons bord eten. Maar heerlijk is het wel.
Als we ons bordje helemaal leeggegeten hebben, lopen we naar Dixon Street. Daar staat de poort naar Chinatown. Het is enorm druk en net als in Hong Kong zijn er kraampjes met zut te koop.
Ook worden we overal aangehouden om te komen eten. Jammer joh, ons buikje zit al proppie vol. Dan is het tijd om weer terug naar de hotelkamer te gaan. Het is tenslotte alweer 20.00 uur. We lopen weer naar Lightrail en bedenken dan dat de Lightrail de andere kant op wellicht ook in de buurt komt van ons hotel. Er komt zowel een bus, trein als tram in de buurt van ons hotel. Maar we weten niet hoe die tramhalte heet en durven er niet op te wagen dat het wellicht niet de juiste lijn is.
Met de tram gaan we weer terug naar Central Station en daar weten we precies de weg naar het juiste perron. Als we aankomen op het perron hoeven we nog maar 2 minuten te wachten op de trein. Dat gaat lekker voorspoedig dus. Na een kwartier zijn we alweer op Summer Hill Station en bedenken dan dat we nog steeds geen broodjes hebben gekocht. Wellicht dat er rondom het station een supermarkt is en om het hoekje vinden we een Supa IGA. We kopen wat broodjes, croissantjes en nieuwe melk. We durven het er niet op te wagen om melk wat weer ontdooid is te consumeren.
Als we weer terug bij ons hotel zijn, lopen we nog een stukje door. We willen toch weten of het de juiste tramlijn was. Een minuut of 3 later zijn we bij het tramstation en het blijkt Taverners Hill te zijn, wat inderdaad dezelfde lightrail is. Weten we dat ook weer. Wellicht een keer met de tram naar de stad dus.
Eenmaal terug op de kamer tik het verslag onder het genot van een glas muscat. Heel vervelend. Omdat we de koelkast nog steeds niet vertrouwen, laten we de melk bij de receptie in de koelkast zetten. Dit is geen probleem.
Het weer: bewolkt – zonnig – weer bewolkt. Wel warm, boven de 20 graden. Na 20.00 uur was het nog 19 graden.
Aantal achtbanen: 1