Zaterdag 17 mei: Surfers Paradise (Gold Coast)
Na een lekker relaxt ontbijtje zitten we nog voor half 10 in de auto, op weg naar Dreamworld. En nog voordat het park officieel open gaat – om 10 uur – hebben wij de auto (wederom gratis) geparkeerd. Buiten schijnt de zon weer heerlijk fel, zoals het hoort. We lopen naar de ingang en het is even niet duidelijk welke rij we nu moeten nemen, maar als snel zien we dat de langste rij degene zijn met e-tickets. Wij hebben voor dit park nog geen tickets, dus sluiten aan in de rij bij de kassa, welke gelukkig een stuk minder lang is. Na een minuut of vijf zijn we aan de beurt en kopen twee entreekaartjes á 85 dollar per stuk (zo’n 56 euro). Bij de kassa is te lezen dat de achtbaan Buzzsaw groot onderhoud heeft. Jammer, maar dat betekent dat Tower of Terror in ieder geval wél open is! Dan lopen we het park binnen. Meteen valt op dat het een prima opgeruimd en schoon park is.
We bekijken de plattegrond om te bekijken hoe we naar Tower of Terror moeten lopen. Het plan is om deze meteen als eerste te doen. Stel dat er in de middag een storing komt, hebben wij hem in ieder geval al afgevinkt! Onderweg valt op dat het vrij rustig is, terwijl we net bij de ingang toch een behoorlijke rij zagen. Dan komen we bij de ingang van Tower of Terror en lopen de wachtrij binnen en komen dan uit bij een dichte deur. Uhm, en nu? Er zit geen klink of iets dergelijks aan de deur. Martijn klopt en er wordt open gedaan door een meisje. Ze weet niet of het helemaal de bedoeling is dat wij er nog bij komen. Het blijkt dat dit de ruimte is net voor het boarden en dan komt er een medewerker uit een andere deur. Ze vraagt of we ook in willen stappen, maar zien dat de voorste rij al vol is. Nee, dank je wel… we wachten wel een beurt, want we willen uiteraard wel vooraan. Ofja, in feite is dat achteraan, want je wordt naar achteren gelanceerd.
Dan zijn wij aan de beurt en gaan dus voorin zitten. Men telt af en dan…. sjoef, met een rotvaart wordt je achteruit gelanceerd en daarna met 90 graden omhoog, de paal in. Even sta je stil – gewichtloosheid – en dan ga je weer vooruit naar beneden… Super leuk! Omdat het niet druk is, gaan we gewoon nog een keer en willen we op de achterste stoelen zitten.
We mogen vrijwel meteen doorlopen en sluiten dan aan bij twee andere in de achterste rij, maar dan blijkt dat alleen de eerste, tweede en derde rij met vier stoelen zijn en de vierde – laatste – rij met twee stoelen. We wachten dus toch nog maar een beurt.
Oeh, op de achterste rij lijkt het wel alsof we veel harder gaan! Maar dat is natuurlijk niet zo. Dat lijkt zo omdat je als eerste de wind opvangt, dus lijkt het alsof je harder gaat. Ook achterin is het dus super leuk!
Dan besluiten we dat we de rest van het park ook maar eens gaan bekijken. We komen uit in het kindergedeelte. Daar staat ook een achtbaan van ons lijstje, namelijk Escape from Madagaskar. Een Vekoma Family. We hoeven maar even te wachten en mogen dan instappen. Leuke baan, al schokt hij toch nog wel wat. Dan lopen we richting de derde achtbaan: Cyclone. Maar het duurt even voordat we er zijn. We verdwalen een beetje in het kindergedeelte. Op de plattegrond is dat gedeelte enorm klein afgebeeld. Je ziet gewoon niet wat waar staat en hoe je uit dit gebied moet komen, wat overigens wel een leuk gebied is! Dreamworld is blijkbaar afgeleid van de animatiefirma Dreamworks, want overal vindt je figuren als Shrek, Madagascar en Kung Fu Panda.
Uiteindelijk vinden we de uitweg naar het andere gebied en komen dan langs Zombie Evilution. We hebben totaal geen idee wat dit precies is en gaan in de rij staan. Het lijkt op een iets met lasers en zombies… We moeten alleen wel erg lang wachten. Pas na 20 minuten mogen we naar binnen en dan is het meteen duidelijk: het is lasergamen! Leuk! Zonder zombies, maar we zijn met twee teams. Rood en blauw. Martijn en ik zitten in het rode team en we mogen een minuut of 10 lasergamen. Helaas verliest team rood, maar ik ben wel tweede uit ons team met 780 punten. Yeah!
Dan zijn we bij de achtbaan Cyclone. Het betreft een oudje, een Arrow Custom Loop uit 1995. Hij is in 2001 verplaatst vanuit Luna Park Sydney naar dit park. Daar heette de baan ‘Big Dipper’. Grappig. In Sydney zagen we inderdaad al dat er ook een andere achtbaan heeft gestaan in Luna Park. Dat blijkt dus deze te zijn.
En dat hij wat ouder is dan de andere banen is te merken. Hij rammelt behoorlijk, maar ik vind hem eigenlijk best leuk. Martijn heeft er meer moeite mee. Hij zit vooral erg klem in de beugels waardoor de rit niet erg prettig is en ook de knie zit te klem aan de voorkant.
Iets verderop zit Shockwave, een Zamperla Disk-O coaster. Al wordt hij niet geteld als coaster, we doen hem toch. Maar de rit blijkt voor Martijn iets te heftig en hij vraagt of we even op een bankje willen zitten in de schaduw. Met een beetje water is hij weer snel de oude. Het is inmiddels al na twaalven en we hebben nog niets geluncht. Wellicht dat Martijn daarom wat misselijk werd. Snel op zoek naar iets te eten. We bekijken op de plattegrond het aanbod aan restaurants. Dit blijkt vooral fastfood te zijn, maar er zijn ook een paar gezonde opties. Als eerste lopen we naar Bengal Tea House. Hiervoor moeten we weer door het kindergedeelte, maar nu weten we precies waar we heen moeten. Als we voor het theehuisje staan, zien we dat hij dicht is. Nou moe… Schuin tegenover zit een buffetrestaurant. Ach, daar kun je vast ook wel iets gezonds krijgen, maar dit blijkt 24,95 dollar per persoon te zijn. Toch wel iets te veel voor een lunch. We lopen door Wiggles World, nog een kindergedeelte, maar ook daar alleen maar fastfood. Ook kom je hier weer langs de ingang van Tower of Terror. Hmz, zullen we hem snel nog een keer doen dan? Ja! Maar als we de wachtrij in lopen, blijkt er een wachttijd van 30 minuten te zijn. Oef, dat vinden we wel erg lang. Zeker nu de maag nog leeg is. Hij blijft maar knorren en knorren. We lopen dus toch maar weer verder, op zoek naar eten.
Dan staan we voor de ingang van de vierde – en laatste – achtbaan van ons lijstje: Motocoaster. Het lijkt een beetje op de motors van Toverland. Het is in ieder geval hetzelfde systeem als de Jetski’s in Seaworld. Leuk! Al vinden we de Jetski’s leuker. Hij gaat minder soepel door de bochten dan de Jetski. Na deze baan gaan we dan toch echt op zoek naar eten.
Uiteindelijk belanden we bij Central Café. Naast een hamburgermenu van 15 dollar, hebben ze gelukkig ook een goedkopere optie van wraps en salades. We nemen beide een ham, kaas met gedroogde tomaatjes wrap en laten deze heerlijk smaken.
Na de lunch lopen de andere kant van het park op en komen langs een soort piraña en zelfs langs het oude Big Brother Huis. Jaja, ook in Australië is Big Brother een hit geweest. Het huis heeft blijkbaar hier gestaan en mocht je in het verleden naar binnen om te kijken. Maar helaas, nu is het gesloten voor publiek. En daarna komen we uit in het Dreamworld Corroboree gedeelte waar allemaal dieren te vinden zijn, zoals de kangoeroe, walibi, wombat, koala, de emu en de tijger. Je kunt hier ook de walibies zelf voeren á 1 dollar per zakje. Uiteraard kopen we een zakje en een walibi heet heel lief uit onze handen.
Als we klaar zijn met dit gedeelte, blijkt dat we het park helemaal gezien hebben, terwijl het nog maar drie uur is. Als we terug naar de ingang lopen, komen we weer langs Tower of Terror II. Maar weer even kijken hoe lang de wachtrij nu is? Maar deze blijkt opgelopen te zijn tot minstens 45 minuten. Nee, dan slaan we hem toch maar weer over.
Iets verderop komen we weer langs Zombie Evilution. Nog maar een keer lasergamen dan maar? Ja! Na een kwartier zijn we aan de beurt. Dit keer zijn we team blauw. Doordat we nu eerder naar binnen mogen dan team rood, kunnen we mooi naar het bovenste gedeelte. Dan kun je beter schieten. En dat blijkt ook wel, want team blauw heeft gewonnen. Yeah! En ook dit keer ben ik weer tweede uit ons team, met 1280 punten (nickname Lynx). Al was er ook nog een derde team – magenta. Dit waren twee jongens die aan het stieren waren tijdens de uitleg en zijn toen uit het team gezet. Hihihi… Al heeft één van de jongens uit dat team beter gescoord dan ik. Damn, ben ik dus in feite derde.. grrr..
Bij de ingang scoor ik nog een T-shirt en dan verlaten we het park. Het is nog vrij vroeg, dus hebben we mooi nog even de tijd om naar Bunnings te rijden. Dat is een bouwmarkt. Wellicht hebben ze daar bubblewrap (noppenfolie). De planning is om daarmee onze gekochte flessen wijn in te wikkelen.
Na een goed kwartiertje rijden, komen we aan bij Bunnings. Wat een ontzettend grote bouwmarkt! Ik wed dat de Gamma daar wel drie keer in past. We vragen meteen of ze iets van Bubblewrap hebben, want om het zelf te gaan zoeken is onbegonnen werk. Het blijkt in rij 45 te liggen en we kopen een mooi degelijk rolletje voor 6 dollar. Al kunnen we daar wel meer dan tien flessen mee inpakken. Hmz, misschien toch nog wat flessen wijn bijkopen dan? We mogen tenslotte toch 30 kg per persoon meenemen ?
We zagen van de week in een folder van de Aldi – ja, ook hier in Australië hebben ze de Aldi – dat er vanaf de 17e een rosé muscat in de aanbieding kwam. Dus onze volgende bestemming: de Aldi! Deze blijkt vrij dichtbij te zitten. Als we de winkel inlopen, zien we dat deze Aldi helaas geen alcoholgedeelte heeft. Dus ook geen muscat ? De meeste Aldi’s in Australië hebben geen alcoholgedeelte, maar sommige dus wel. Helaas weten we niet hoe we kunnen achterhalen welke vestiging dat wel heeft en welke niet. We zullen dus even geduld moeten hebben op onze aanbieding.
Tijdens de rit naar de Aldi, reden we langs een sushitent. Hmz, daar hebben we eigenlijk wel eens zin in. Dus we rijden weer terug en parkeren de auto voor Crazy Fish Sushibar. Het is nog niet druk. Sterker nog, er zit nog niemand in het restaurant. Maarja, het is ook nog net voor vijf uur. Beetje vroeg voor het eten. Aan de muur hangen vijf verschillende kleuren bordjes. Paars is 3 dollar en via wit, geel en rood, kom je bij het duurste bordje paars wat 6,50 dollar kost. Dat is op zich nog wel te overzien. De prijzen welke we van de week zagen in Port Macquarie en Byron Bay waren verdeeld over 8 borden en het duurste was 8,50 dollar. We lopen nog even een klein rondje, maar nemen dan plaats in het restaurant. En als snel volgen er meerdere mensen. De sushi’s smaken heerlijk. We pakken er een paar van de loopband, maar je kunt ook gewoon bestellen wat je wilt. Uiteindelijk hebben we 12 borden op gesmikkeld wat ons 47 dollar kost (31 euro). Niet duur, al zeggen we zelf. We zitten er in ieder geval goed vol van!
Als we terug in ons appartement zijn, doen we ons derde wasje van deze vakantie. Toch handig, zo’n machine en droger in het appartement.
Morgen verlaten we dit appartement alweer. Jammer… Ik had hier nog best een week kunnen zitten! Mochten we ooit nog terugkomen hier in Surfers Paradise, dan boek ik wederom dit hotel ? Duimen jullie dat het morgen ook weer lekker weer is? De planning is om dan te gaan zwemmen bij Wet ‘n’ Wild. Ze hebben daar ook één achtbaan staan, maar verder is het een waterpark.
Het weer: zonnig!
Aantal gereden kilometers: 51