Zondag 11 mei: Haberfield
We hebben iets te vroeg gejuicht. Toen we gisteravond een yoghurt als toetje wilden nemen, bleek dat de melk alweer half bevroren was. En dat op standje 1! Martijn heeft toen de melk, yoghurt en creamcheese maar weer naar de receptie gebracht om het daar in de koelkast te laten leggen.
Afijn, als we op staan, gaat Martijn als eerste ons ontbijt bij de receptie ophalen. Rustig eten we een broodje onder het genot met wat internet en zien dan dat Nederland gewoon tweede is geworden bij het Songfestival! Wat een prestatie. Heel goed Ilse en Waylon ? Dan gaan we op weg naar Sydney, de laatste dag daar. We besluiten om dit keer met de Lightrail naar het centrum te gaan. Volgens de jongen achter de receptie is dit net zo snel, alleen dichterbij met lopen. Dus zou het eigenlijk sneller moeten gaan.
Na een minuut of drie lopen zijn we bij de tram. We moeten een 7 minuten wachten. In de tram is het niet zo druk. Pas als we bijna in de stad zijn, begint het voller te worden. Als we aankomen bij Centraal Station, zijn we iets meer dan een half uur onderweg geweest. Het duurt dus wel wat langer met de tram. En het heeft ook nog eens geen rechtstreekse lijn waar we naar toe moeten, namelijk naar Circular Quay. Op centraal station zoeken we het juiste perron, maar dat blijkt nog niet zo makkelijk. Logischerwijs zoek ik de lijn op waar we altijd mee terug naar ‘huis’ gaan en zoek dan op welk perron de tegengestelde richting gaat. Dit blijkt perron 22 of 23 te zijn. Als we op het perron aankomen, zien we dat het nog 22 minuten wachten is. Pfff, we hadden dus echt beter gewoon met de trein kunnen gaan. Dit kost behoorlijk wat tijd. Vervolgens zie ik na een minuut of 5 het bord op perron 21. Daar staat City Circle op én dus ook Circular Quay. De trein komt net aanrijden. We trekken een sprintje, de trap af en de trap weer op. Gehaald! Scheelt toch weer een kwartier.
Als we bij Circular Quay aankomen, is het even zoeken welke ferry we nodig hebben, maar als snel is duidelijk dat we naar de tweede steiger moeten. De ferry staat op punt van vertrek, maar we mogen gelukkig nog net mee. We varen een goed tien minuten en komen dan aan bij Taronga Zoo. Dat wil zeggen, je kunt een stukje lopen om zo de achteringang te pakken, of met de kabelbaan mee, maar daarvoor had je al een kaartje moeten kopen bij Circular Quay en je kunt met de bus mee welke je naar de hoofdingang brengt. Wij kiezen dus voor deze laatste optie. Het is eigenlijk maar een klein stukje naar boven rijden, maar omdat het een vrij steile weg is, is de bus geen overbodige luxe. We kopen een kaartje á 44 dollar per persoon en besluiten dan om eerst een lekker bakje koffie te nuttigen bij het cafeetje tegenover de kassa. Het is vrij druk en pas na een minuut of 10 zitten we aan een bekertje cappuccino. We kijken al een stukje het park in en zien op een tak een boomkangoeroe liggen. Ook zien we door de raam behoorlijk wat spinnen in een web. En niet zo’n kleintjes ook. Getver…
We bekijken de route op de kaart en het ziet er allemaal erg logisch uit. Je hebt een hoofdweg welke je weer naar beneden begeleidt, naar de uitgang bij de ferry’s en je hebt 9 routes welke vanaf de hoofdweg zich splitsen waardoor je door de verschillende gebieden wandelt. Route 1 is door de reptielen wereld, zoals de Komodo Varaan. Vervolgens lopen we naar route 2 en heet ‘African Safari’. We komen uit bij een stel chimpansees. Moeder aap houdt haar jong heerlijk lief vast. En dat op moederdag!
Verder komen we nog langs de Barbary Sheeps, de Bongo’s en zebra’s. Maar bij de Giraffe heb je nog een extra toevoeging: het uitzicht! Wat prachtig om te zien, de Giraffe samen met de skyline van Sydney.
Route 3 slaan we over. Dat zijn de Orang-oetangs. Niet dat we deze niet mooi vinden, maar het is een behoorlijk steile route en aangezien het wederom ontzettend warm is… Bij route 4 zijn vooral de Australische dieren te vinden, zoals de Kangoeroe, Wallabies en een Wombat.
Ook leren we wat nu eigenlijk het verschil is tussen een kangoeroe en een wallabi. De kangoeroe heeft een vierkante en langere neus dan de wallabi. Die is wat ronder en minder spits.
Ook komen we langs een Tasmanian Devil, je weet wel… Taz van de Looney Tunes met Bugs Bunny. We hebben er nog nooit één in het echt gezien, dus we zijn erg benieuwd. Maar hij ligt behoorlijk ingedoken te slapen. Het is eigenlijk een soort hond en ze dreigen uit te sterven door een besmettelijke soort kanker. Ze kunnen het doorgeven door elkaar te bijten. Dit is één van de drie bekende besmettelijk kankersoorten. Het kan ook bij honden en hamsters voorkomen.
En dan begint het ineens te regenen en lopen we naar de Foodcourt. Uiteraard is het daar nu behoorlijk druk. Iedereen wil schuilen en het is tevens net na half 1, dus lunchtijd. We kopen een – naar ons idee een gezond ? – broodje en gaan dan op missie voor een zitplaats. Buiten is er op zich best veel zitplaats nog, maar al die tafels en stoelen zijn nat. Uiteindelijk vinden we een tafel waarvan de ene helft nog droog is en ook twee droge stoelen. Als we ons broodje op hebben, komen er ineens wat meeuwen en witte Ibissen aan. Op de tafel naast ons liggen nog wat restjes kip en dat lusten ze maar al te graag.
We vervolgen onze route en dan blijkt dat we route 5 – de kids trail – hebben overgeslagen. Dat lijkt ons geen gemis en gaan gewoon verder met de route. We doen eerst route 7 voordat we aan route 6 beginnen. Route 7 zijn de Big Cats, ofwel de leeuwen, de tijgers en… meerkats! De stokstaartjes dus, één van mijn lievelingsdieren. We zien er helaas maar drie, waarvan er eentje mooi op wacht staat. Zo lief!
Route 7 gaat vanzelf over in route 8 en komen dan uit bij de tribune waar vogelshows worden gegeven. Op dit moment is er geen show aan de gang, maar vanaf hier heb je weer een prachtig uitzicht over de skyline en dus maken we een… selfie!
We pikken nog wat mee van route 6, de Rainforest Trail en komen dan uit bij de laatste route in dit park: de Seal Walk. Maar de dieren laten zich weinig tot niet meer zien. Inmiddels is het twee uur en zijn we bij de uitgang. Snel naar de ferry om weer terug naar Circular Quay te gaan om daar de ferry naar Manly te nemen. Als we aankomen bij de opstapplaats van de ferry zien we dat hij over precies twee minuten vertrekt. Dat is nog eens timing! En dan zien we ineens een ferry met ‘Fast Ferry Manly’ staan. Oh, we kunnen dus vanaf hier ook gewoon rechtstreeks naar Manly. We vragen aan de vrouw welke net de touw aan het los maken is van deze ferry of ze weet of die boot ook echt naar Manly gaat en ze haalt haar schouders op: I don’t know zegt ze en vraagt of we eraf willen. Ja, doe maar. Vervolgens zijn we nog geen seconde eraf en de ferry vertrekt naar Circular Quay en als we tegenover op de Fast ferry willen instappen, zegt de man dat we verkeerde kaartjes hebben. Onze kaartjes zijn alleen te gebruiken voor de algemene ferry’s. Ja potver… die is dus nét weg. Een kaartje met deze boot kost 9 dollar per persoon. Dat vinden we toch wel wat duur, aangezien we natuurlijk voor de algemene ferry gewoon gratis vervoer hebben. Er zit niets anders op dan te wachten op de volgende ferry, welke pas na 20 minuten weer komt.
Dan kunnen we instappen en na 10 minuten varen zijn we weer in Circular Quay. De ferry naar Manly staat ook al klaar en die is een stuk groter dan de andere ferry’s. Na een minuut of 5 wachten, varen we weg. De tocht duurt een half uur. Iets na half 4 arriveren we dan eindelijk in Manly. Oorspronkelijk hebben we een wandeling gepland langs de kust van Manly (de Manly Scenic Walkway), maar eigenlijk hebben we helemaal geen zin meer. De puf is op. Vier dagen stedentrip slokt behoorlijk wat energie op. We zijn eigenlijk wel blij dat we morgen weer gewoon met de auto op pad mogen.
In één van de reacties op de blog lazen we dat hier een leuk en hip restaurant zat: Hugo’s. Het restaurant is al snel gevonden en ziet er inderdaad leuk uit! Wellicht vanavond hier maar een hapje eten dan. We lopen naar de buren: Bavarian Beer Café en zoeken een leuk plekje in de zon uit en bestellen een biertje en een rosé’tje. Dat is eigenlijk wel genieten zo.
Na een half uur lopen we wat door de winkelstraat van Manly en komen uit bij het strand. Er liggen behoorlijk wat surfers in het water, maarja… waarom? Er zijn totaal geen golven.
Dan lopen we weer terug en struinen wat restaurants af. Hugo’s zag er weliswaar leuk uit, maar is wel iets aan de prijs. Maar de restaurants aan de strandkant zijn eigenlijk net zo duur. In de winkelstraat zien we Ivanho en dat ziet er ook erg leuk uit en de prijs is ook nog eens oké, maar de dinerkaart is pas vanaf half 6 en aangezien het nog maar net 5 uur is geweest… hebben we daar geen zin in om op te wachten. Verder komen we ook nog een leuke Vietnamees tegen, maar we hebben eigenlijk wel zin in de risotto van Hugo’s.
We krijgen een leuk plaatsje bij het open raam. Het kost wellicht wat, maar dan heb je ook wel ‘food with a view’. We krijgen de kaart voor onze neus en zien dan dat het een ‘afternoon’ menu is. We vragen na waar de gewone kaart is en dan vertelt de dame dat ze die pas vanaf 1800 uur serveren. Ja hee, dat stond nergens te lezen. Het is nog maar kwart over 5. Hmz, cocktailtje vooraf dan maar? Maar de prijzen zijn echt om te huilen, zo duur. Zelf een glas wijn kost hier omgerekend 7 euro. Dat vinden we toch écht te veel van het goede en besluiten om weer te gaan.
We lopen weer terug naar Ivanho, want het is inmiddels half 6 als we daar aankomen. We krijgen een leuk plaatsje boven, buiten. Martijn bestelt de BBQ Ribs en ik Snapper. Aangezien de wijn hier niet zo duur is, bestellen we gewoon een fles rosé. Dat past mooi bij Martijns vlees en mijn vis.
Het smaakt heerlijk. Dan is het eten op, maar onze fles nog niet. Op het menu zie ik dat ze crème brûlée hebben en dat past er eigenlijk altijd wel in.
Rond 7 uur is ons buikje goed gevuld en de fles leeg. Iets wat tipsy lopen we weer richting de ferry. We lopen langs een kerk waar op dat moment een soort van concert binnen is. Uiteraard gaan de liedjes wel over het geloof, maar de muziek klinkt behoorlijk lekker. Ik heb niets met de kerk, maar dit maakt het wel een stuk leuker.
Als we bij de ferry aankomen, moeten we nog even wachten en dan kunnen we instappen. Na een half uur zijn we weer bij Circular Quay en kunnen vrijwel meteen instappen in de trein naar Summer Hill. Eenmaal terug op de kamer zijn we kapot. De wijn helpt natuurlijk ook niet echt mee. De TV gaat aan en we genieten van een rustig avondje. Dan zappen we naar… het songfestival! Wat grappig, dat wordt hier met een vertraging van een dag dus ook uitgezonden. Ze zijn net bij liedje nummer 22 en The Common Linnets zijn als 24e aan de beurt. Zijn we er toch een beetje bij geweest.
Het weer: zonnig, 22 graden