Vrijdag 23 juni: Orlando (FL)
Oef, na vier dagen geen wekker, voelt het vanochtend alsof er een baksteen in onze maag zit. Maar we hebben een drukke, laatste dag voor de boeg, dus uitslapen is geen optie. We kleden ons aan, nemen snel een shake en zitten dan om kwart voor 10 in de auto. Voor de laatste keer richting Disney. Normaal gesproken nemen we de afslagnr 62 naar Disney World, maar de Tom Tom geeft aan om via de tolweg te rijden en daarna via de ‘achterdeur’ naar Disney te rijden. Laten we dat maar eens een keer doen, aangezien nét voor de afslag naar de tolweg weer allerlei rode lampjes opdoemen.
Als we de tolweg verlaten en het Disney terrein oprijden, merken we dat het aan deze kant veel rustiger is. Echter rijden we toch nog een behoorlijk stuk op het terrein. Geen idee of dat nu tijd bespaard heeft, maar het is wel een leuke ervaring om een keer via de andere kant het terrein op te rijden.
We parkeren de auto als eerste bij Animal Kingdom. We hebben geluk en mogen helemaal vooraan in de rij parkeren. Hierdoor kun je meteen op het trammetje stappen en hoef je dus niet de gehele rij af te lopen.
We lopen meteen door naar Pandora. De wachttijd blijkt 140 minuten te zijn. Naja, dan moet dat maar. Maar als we de rij in willen, worden we tegen gehouden: ‘de rij begint bij de brug naar Afrika’. Oh, serieus??? En zien inderdaad dat de rij aan de andere kant nog verder loopt. Nee, dat gaan we niet doen. Het is inmiddels weer super warm geworden en dan sta je wellicht een uur buiten in de zon te kijken. Als we nu iets anders gaan doen, wellicht slinkt de wachtrij nog.
We lopen naar Expeditie Everest. De wachttijd daarvoor is 35 minuten, maar we zitten na een minuut of twintig al in het karretje.
Dat vinden we kort genoeg om nogmaals erin te gaan. Via de Disney app kijkt Martijn naar de wachttijd van Avatar en deze blijkt opgelopen te zijn naar 175 minuten. Mijn god zeg! Gaan we zo dan écht langer dan 3 uur wachten voor één attractie? Nee toch hoop ik.
Na iets langer wachten dan twintig minuten zitten we weer in de achtbaan van Everest. Ditmaal zitten we bijna achterin. Leuk.
Dan snakken we naar koffie. In het Afrika gebied heb je Starbucks, dus lopen we daar heen. We bestellen een cappuccino en meteen iets lekkers erbij. De vorige keer dat we ’s ochtends aan de koffie zaten in Animal Kingdom, kwam ik er achter dat mijn telefoon nog in de auto lag. Maar gelukkig, vandaag heb ik hem wel gewoon bij me! Martijn kijkt wederom in de app voor de wachttijd van Avatar en hij staat weer op 140 minuten. Laten we dan toch maar die kant op lopen, voordat de wachttijd weer om hoog gaat.
Als we weer in Pandora zijn, zien we dat de 140 minuten wachten in ieder geval niet meer tot aan ‘Afrika’ staat. Sterker nog, in een minuut of 7 zijn we in het overdekte stuk. Fijn, dat is in ieder geval niet zo warm. Langzaam schuifelen we door de grotten van Pandora en daarna via het onderzoekerscentrum en zijn dan na 75 minuten al aan de beurt. Wat nou 140 minuten… We genieten wederom weer van de prachtige vlucht. Het eerste stuk is ‘oké’, maar nadat we gestopt zijn in de grot (en daar voel je je banshee ook bij je knieën ademen), dan begint er één of ander muziekje te spelen en dat werkt énorm op je emotie. Het lukt me om deze emotie onder controle te houden, maar echt hè… Hoe krijgen ze dit gemaakt? What’s next? Hoe kunnen ze dit nog overtreffen?
Dan lopen we naar de uitgang, want we willen naar het volgende park: Epcot. Met de auto rijden we naar het Transport and Ticket Center en gaan dan met de monorail naar Epcot.
Bij de ingang zien we een fotomannetje staan. Onze vorige foto van Epcot met de ‘bal’ was met slecht weer gemaakt. Alsof we super overbelicht waren en de bol wegviel in de grijze massa in de lucht. We kijken naar de man, maar hij lijkt met een soort pauze te zijn ofzo. Hij zit wat op zijn mobiel te kijken en als we dan aan hem vragen voor een foto, blijft hij onder het afdakje staan en mogen wij midden in de zon plaatsnemen. Doet hij op zich wel slim ja ? Hij moet het toch wat gemakkelijk voor zichzelf maken. Steeds zelf midden in de zon gaan staan… Maar als wij later de foto’s via de app terug zien, zien we vooral dat we nu juist niet overbelicht zijn, maar in het donker staan. Doordat hij onder het afdakje bleef staan, stonden we te ver voor zijn flits. Dan kun je inflitsen wat je wilt, maar dat werkt dan niet meer. Veel schaduw in onze gezicht. Erg jammer…
Als we Epcot binnen zijn, lopen we als eerste naar Club Cool. Je kunt daar gratis kleine drankjes tappen en daar snakken we wel even naar: koude drankjes.
Na een bekertje of drie zijn de magen weer afgekoeld en lopen we naar Test Track. Zo’n 60 minuten voor de normale wachtrij en 0 minuten voor single riders. Maarja, we hebben een fastpass, dus gebruiken we die maar. De rit van Test Track is veranderd ten opzichte van ons laatste bezoek hier. Je mag nu zelfs je eigen auto ontwerpen.
Heel leuk allemaal, maar tóch vinden we de oude versie leuker. Maarja ach, het systeem van Test Track blijft hetzelfde en op het laatst, als je naar buiten gaat met de auto, probeer je de maximale snelheid te halen… en juist dát is leuk ? Armen de lucht in en gaan. Het lijkt wel een warme föhn als je zo buiten racet zeg.
Omdat de rij voor single riders toch niet druk is, al staat er nu ineens 10 minuten wachttijd, gaan we gewoon nog een keer. We wachten inderdaad een minuut of tien en dan mogen we, niet in hetzelfde karretje helaas, instappen.
We lopen nog wat rond in het park, maar besluiten om richting World Showcase te gaan om daar ergens een hapje te gaan eten. Het is tenslotte rond half 6. Normaal eten we wat later, maar omdat we weer op tijd naar Magic Kingdom willen in verband met het vuurwerk, willen we vandaag op tijd gaan eten. We bekijken de plattegrond van de verschillende landen in World Showcase. Tja, waar hebben we zin in? Martijn komt met het idee om naar Marokko te gaan voor wat lams shoarma. Daar heb ik wel oren naar. Maar omdat ik ook nog een ritje bij Frozen Ever After mee wil pikken, lopen we toch linksom, al ligt Marokko rechtsom dichterbij.
Als we in Noorwegen aankomen, zien we dat Frozen momenteel een technische storing heeft. We blijven nog even wachten en hopen dat hij open gaat, zodat we vrijwel meteen in kunnen stappen. Maar helaas. Het lijkt erop dat het ook nog wel eventjes kan duren. Goed, dan toch maar eerst eten. We lopen richting Marokko en komen onderweg tot de conclusie dat het vandaag wellicht de heetste dag is (geweest) van onze vakantie. Het heeft ook nog niet geregend vandaag. Best uniek. Het wil ook echt niet afkoelen nog.
Eenmaal bij Marokko bestellen we een Lams kabab platter en uiteraard een (Marokkaans) biertje erbij. Wat blust dat heerlijk af zeg. Het eten smaakt ook prima.
Dan lopen we weer terug naar Noorwegen en nemen bij Duitsland toch ook weer een biertje. Die van Marokko ging iets te snel op. Als we bij Noorwegen aankomen, zien we dat Frozen het weer doet. Maar tjee zeg, meteen ook weer 90 minuten wachttijd. Naja ach, we hebben een biertje in de hand, de wachtrij is binnen (lees: airco), dus gaan we gewoon in de rij staan. Uit onze ervaring klopt die wachttijd welke ze aangeven toch niet. In eerste instantie lijkt het allemaal wel door te lopen, maar als we bij de laatste etappe zijn, staan we gewoon minstens een kwartier helemaal stil. En dat terwijl de fastpass rij gewoon doorloopt. Het lijkt wel alsof ze de normale rij on-hold hebben gezet en ze eerst de fastpass rij willen weg werken. Maar dat kan helemaal niet, want dat blijft maar aanschuiven. We rekenen uit hoe laat we bij Magic Kingdom willen zijn en hoe lang ongeveer de route duurt… Hm, dat gaat krapjes worden. En zeker nu we ook niet weten hoe lang het nog allemaal gaat duren bij Frozen. Heel jammer, maar we verlaten de rij. Dan maar geen Frozen.
We lopen snel naar de uitgang, pakken daar de monorail terug naar Transport and Ticket Center, stappen over op de monorail naar Magic Kingdom en zijn dan rond 20.00 uur in het park. Snel door, via de winkeltjes want dat is lekker cool, naar het pleintje voor het kasteel. Het begint al behoorlijk druk te worden en we vinden nog net een mooi plaatsje tegen het hek aan. Martijn haalt ondertussen wat Frozen Limonade voor ons. Graag nóg meer afkoeling voor het lichaam! Het is echt té warm vandaag.
Dan om 21.00 uur, gaan de lichten uit en begint eerst wat videomapping op het kasteel… en dan: poef, het eerste vuurwerk wordt afgestoken. Oh, wat is het weer prachtig. Als het liedje van Moana wordt ingezet krijg ik het zwaar. De liedjes in de film zijn echt geweldig. Nog beter als die van Frozen naar mijn idee en ineens krijg ik het besef dat dit de laatste avond hier is. Dat het waarschijnlijk weer een poos duurt voordat we hier weer zijn. Damn, die komt even hard aan zeg. Getverderrie, ik wil genieten. Nou, hop, weg tranen!
Na de vuurwerkshow gaan we op zoek naar een ander plekje, aangezien om kwart voor 10 nog een show komt. Geen vuurwerkshow, maar een videomapping show: Ones upon a time. We lopen helemaal naar voren en gaan dan zitten. De meeste om ons heen zitten, dus dat is wel fijn. Als de show begint gaan er een paar jochies voor ons staan omdat ze het graag willen filmen. Ja damn, dan gaan wij ook maar staan. Om ons heen horen we geklaag. Ja sorry, maar vertel het die drie voor ons. Uiteindelijk gaan ze achter ons ook maar staan dus. Terwijl de mensen rechts van ons allemaal blijven zitten. Hm, hadden we toch beter iets naar rechts kunnen zitten dan. Ach ja… We genieten van de show. Ook deze is weer prachtig, maar de vuurwerkshow blijft toch favoriet hoor.
Na de show lopen we nog wat winkeltjes in. Martijn had een leuk shirt gezien. We blijken niet de enige te zijn die op dit idee komen. We hadden dus beter het shirt al kunnen kopen. Naja ach. Onze verwachting was toch niet dat we vandaag vroeg thuis zouden zijn. Ikzelf ga ook op zoek naar een shirt, maar vind helaas niets. Vroeger had je hier van die shirts met: I ♥ MK (I Love Magic Kingdom dus). Nooit gerealiseerd, maar MK zijn natuurlijk ook de initialen van Martijn Kloen ? Hoe leuk zou dat dan zijn voor mij? Maar nu vind ik het shirtje dus nergens meer. Jammer.
Dan lopen we richting de uitgang. In eerste instantie lopen we naar de ferry toe. De rij naar de monorail is echt ongelooflijk lang. Op de ferry kunnen behoorlijk wat mensen, dus wellicht dat dit sneller gaat. Maar ook hier staat echt een ongelooflijk lange rij. Toch maar naar de monorail dan? We besluiten alleen niet om de normale, express, monorail te nemen, maar de monorail voor de resorts. Deze komt tenslotte ook langs het Transport and Ticket Center. Hiervoor is de rij beduidend minder. Sterker nog, de eerstvolgende monorailrit kunnen we gewoon mee. Bij de tweede halte moeten we er alweer uit, dus dat gaat wel lekker vlot.
Dan met het trammetje mee naar de parkeerplek. Echter, kunnen we nét niet met het trammetje voor ons mee en zullen dus één rit moeten wachten. Maar jee zeg, wat duurt het lang voordat het volle trammetje er vandoor gaat. Nou, kom op. Gaan met die kar. Hij zit vol, dus waar wachten jullie nog op. Maar het blijft lang stil. Om ons heen horen we allerlei geroezemoes. Blijkbaar is er iets aan de hand? Pas na een minuut of tien krijgt de chauffeur de opdracht om te gaan rijden. Iedereen begint ook te juichen en te applaudisseren. De rij voor het trammetje is inmiddels ook verdrievoudigd. Dan komt ons trammetje voorrijden. Gelukkig rijdt deze wel snel weg nadat we ingestapt zijn.
Eenmaal terug bij de auto nemen we afscheid van Disney… Terug in de villa bedenken we ons dat we al een tijdje onszelf kunnen inchecken bij Lufthansa. Snel de laptop aan en inloggen. In eerste instantie geeft Lufthansa ons stoelen bij het raam en de middelste stoel van drie. Maar wij kunnen onszelf mooi verplaatsen naar twee stoelen in het midden. Zo hoeven we niemand te storen als we naar het toilet willen. Zo, als dat gebeurd is, trek ik snel mijn badkleding nog aan. Het is 23.00 uur, maar ik MOET gewoon nog even het zwembad in. Mijn lichaam snakt naar afkoeling. Ondanks dat de zon alláng onder is, is het water heerlijk lauwig. Ook Martijn neemt nog een duik.
Na een half uur komen we uit het zwembad, kleden ons weer aan en ik begin aan het verslag voor de blog. Echter, nog voordat ik op de helft ben, besluit ik er mee te stoppen. Ik ben gewoon té moe ervoor. Zeker omdat we morgen ook weer vroeg op moeten staan, willen we eigenlijk gewoon gaan slapen. Het is tenslotte al bijna 01.00 uur en de wekker gaat op 07.00 uur. Oef, dat gaat morgen dus gewoon wéér pijn doen!
Gereden miles: 44 (71 km)
Weertype: hot hot hot
Aantal stappen: 20.628