Donderdag 15 juni: Orlando (FL)
Na een prima nacht (al moesten we wel erg wennen aan het bed. Op de één of andere manier leek het alsof we schommelden, alsof het een waterbed is. Maar dat is het dus echt niet. Heel raar gevoel), worden we om kwart over zeven gewekt door de wekker. Nog even een paar keer snoozen en dan is het toch echt tijd om op te staan. Vandaag gaan we naar Disney! Aangezien je tegenwoordig van te voren maximaal drie fastpassen per dag mag reserveren, hebben wij vandaag onze eerste tussen half 10 en half 11.
Nadat we ontbeten hebben met een shake, pakken we onze spullen en zijn we op weg naar Magic Kingdom. Als we net de I-4 op rijden, belanden we in een file. Tja, dat is dan wel weer een nadeel als je in een villa verblijft. Dan zit je iets verder weg van al het gespuis en heb je dus iets meer kans op file op de interstate 4.
Uiteindelijk zijn we in een kwartier al op het Disney terrein. Maar Magic Kingdom ligt helemaal achterin, dus rijd je alsnog zo’n twintig minuten langer. We betalen parkeergeld á 20 dollar en rijden dan via de linkerkant naar een parkeerplaats. Maar dat gaat behoorlijk traag. Later zien we pas waarom. Er zijn vier rijstroken, waarvan de linker twee in moeten voegen bij de andere twee. Ja, als we dát geweten hadden, dan hadden we uiteraard meteen al naar de rechterkant gereden. Ach ja, we hebben nog tijd genoeg om naar de attractie van onze eerste fastpass te komen.
We parkeren de auto uiteindelijk bij Rapunzel en lopen dan door naar de opstapplaats van de trolley. Iedereen blijft wat achter hangen, alsof het een rij moet vormen. Maar één van de castmembers vertelt iedereen om door te lopen, want de opstapplaats is pas een stuk verder. Maar veel geven hier geen gehoor aan. Wij lopen wel door en kunnen dan ineens zo instappen, terwijl de rest in die rij gewoon blijft staan. Ja uh, als je niet gewoon luistert naar wat de dame zegt, dan ‘kruipen’ wij gewoon voor hoor ?
Bij het Ticket and Transport Center stappen we uit en lopen dan naar de monorail. Daar hoeven we gelukkig ook niet lang te wachten. De monorail wordt helemaal volgepropt. Het lijkt Japan wel joh. Als we bij de ingang van Magic Kingdom zijn, moeten we als eerste door de bagagebeveiliging. Dit gaat gelukkig ook al vrij snel. Daarna door naar de echte ingang. Kaartjes hebben we dus thuis al gekocht. Maar mijn pasje pakt hij niet. De castmember steekt haar hand op en er komt iemand van Guest Relations langs met haar tablet. Ze klikt wat en vraagt aan Martijn of we wellicht iets van een aankoopbon hebben. Martijn zoekt wat in zijn mail, maar vindt niet zo snel wat het meisje wil weten. Ze verzoekt ons door te lopen naar Guest Relations. Nu was het toch al onze planning om daar heen te gaan, omdat we onze Magic Bands online niet gekoppeld kregen aan ons account. We waren er alleen niet (meer) van bewust dat buiten het park óók een Guest Relations zit. Gelukkig is het niet druk en mijn ‘Mickey’ kaartje wordt omgeruild naar een ‘Dombo’ kaartje. Ah, daar zal het wel aan gelegen hebben… Ben meer een Dombo-type, zal het apparaat gedacht hebben. Uh huh. Martijn heeft overigens een pasje met de schildpad van Nemo. Maar door onze Magic Bands zullen wij deze pasjes toch niet meer nodig hebben.
Nadat het allemaal geregeld is bij Guest Relations lopen we weer via de poortjes naar binnen. Nu hoeven we alleen onze Magic Bands maar voor de Mickey-paal te houden en… groen. We mogen naar binnen. Jippie!
De tijd van onze eerste fastpass, voor Space Mountain, is al ingegaan. Maar hebben in principe nog ruim een half uur de tijd hiervoor. Toch lopen we in een redelijk tempo naar Tomorrowland. Om exact 10.00 uur lopen we door het poortje van Space Mountain. Oorspronkelijke wachttijd is 40 minuten, maar binnen een kwartier zitten we in een karretje. Toch handig, die fastpassen. Deze achtbaan is heel anders als die in Parijs. Dit is eerder een kermisbaan dan een ‘normale’ achtbaan. Maar we vinden hem wel erg leuk. Omdat het in het donker is, zie je de onverwachte dalingen niet, wat een enorme lachkick geeft. Af en toe is hij wel wat ruig door de bochten.
Als we uit de achtbaan komen, kunnen we met onze Magic Bands ook de foto downloaden welke tijdens de rit gemaakt is. Ofja, dat komt omdat we ook een Memory Maker aan ons account gekoppeld hebben. Deze memory maker kregen we gratis erbij toen we de kaartjes bij attractionticketsdirect.ie kochten ? Toch leuk.
Daarna lopen we naar Buzz Lightyear. Hier is de wachttijd een half uur. Helaas geen fastpass hiervoor, dus gaan we in de rij staan. Ondertussen zoeken we wat tips op, aangezien dit een attracties is waarbij je punten kunt scoren en dat willen we natuurlijk wel. Er schijnt in de tweede kamer een robot te zitten en als je op zijn linkerhand schiet, krijg je 100.000 punten. Ook één of ander ruimteschip levert zoveel punten op. Goed voorbereid stappen we kwart over 11 in het karretje. Maar het blijkt moeilijker te zijn dat we dachten. Alhoewel, hoe komt Martijn ineens aan zoveel punten. Naja zeg! Hij is er zelf ook helemaal verbaast over. Waarschijnlijk toch de robot of ruimteschip goed raak geschoten.
Na Buzz eten we een hapje bij Cosmic Ray’s Starlight Café. We gaan beide voor een Pork Sandwich en mogen dan gebruik maken van een soort van saladebar. Toch tof dat zo iets kan. In Nederland zien we dat eigenlijk niet, zo in een pretpark.
Na het eten lopen we naar Philharmagic. Een 3D show over Mickey en zijn orchestra. Ofja, eigenlijk leidt Donald het verhaal. Hij pakt stiekem de tovermuts van Mickey waardoor het hele orkest in leven komt en worden we door de verschillende verhaallijnen van een paar Disney films geleid. Zoals Beauty and the Beast waarbij Gaston het liedje ‘Be our Guest’ zingt… vervolgens worden geuren van vers gebakken appeltaart (kaneel!) door de zaal heen gespoten. Oh, wat ruikt dat lekker zeg. En bij de Kleine Zeemeermin krijgen we uiteraard wat water over ons heen. Blijft een prachtige 3D show.
Inmiddels is de tijd van onze tweede fastpass, voor Splash Mountain, ingegaan. We lopen dus door naar Frontierland. Het is heerlijk weer voor een beetje nat worden, dus kom maar op! De oorspronkelijke wachttijd is 80 minuten. Jeetje, wat zijn wij blij dat we hiervoor een fastpass hebben zeg. We zitten hierdoor binnen 10 minuten in een boomstammetje. Wat een heerlijke attractie. Als je denkt, nu zal de attractie wal afgelopen zijn… nee nee, deze gaat gewoon nog door. We worden alleen niet zo nat als we gehoopt hadden, maar het geeft zeker wel wat afkoeling.
Naast Splash Mountain ligt Big Thunder Mountain. Na een minuut of 25 mogen we instappen. Ik blijf de versie in Parijs leuker vinden, maar deze in Orlando is zéker ook niet vervelend. We lopen weer verder en kopen onderweg wat Frozen Limonade. Oh, wat heerlijk verfrissend zeg. En wat een leuke rietjes!
We lopen wat winkeltjes in en uit. Martijn heeft op het begin van de dag ergens gezien dat hij voor zijn werktelefoon een leuk hoesje kan laten maken. Voor onze Motorola hebben ze helaas hier geen hoesjes. Maar we weten zo niet precies meer waar het was. Totdat we later bedenken dat dit bij Buzz Lightyear moet zijn geweest.
Maar eerst lopen we nog naar de achtbaan Barnstormer. Een kleine kinderbaan welke wij nog niet gedaan hebben. Dus ‘noodzakelijk’ voor onze coaster counter ? Inmiddels hebben de prachtige mooie wolken plaats gemaakt voor de donkere versie.
En als we nog maar net in de rij staan voor The Barnstormer, sluit de attractie. Er is storm op komst. We besluiten om maar ergens alvast te gaan schuilen en komen uit bij een overdekte tent waar je fastpassen kunt halen. We kunnen heerlijk zitten op een bankje, zelfs met de benen omhoog.
Gelukkig is er ook wifi, dus wij vermaken ons wel. En na een minuut of tien komt het met bakken uit de lucht. Normaal gesproken is het in Florida eventjes een bui en dan is het weer over. Maar het blijft toch behoorlijk lang regenen. Uiteindelijk is het na een uur pas weer wat rustiger met de regen. Het blijft nog wel steeds wat druppen helaas. Gelukkig gaat The Barnstormer ook weer open en mogen dan vrijwel meteen plaatsnemen.
Als we deze baan ook weer op onze naam hebben staan, blijven we nog even hangen voor wat foto’s te maken. Maar dat gaat toch moeilijker dan gedacht, in het donkere weer. Vervolgens zien we iemand ook nog een haarband met Minnie oren verliezen in de baan. Tja, moet je die maar niet ophouden tijdens de rit hè.
We lopen door naar Buzz Lightyear om het hoesje voor Martijns telefoon te laten maken. De wachttijd duurt zo’n 20 minuten. Ondertussen wachten we buiten, al regent het nog wel zachtjes, en zie ik een mevrouw wat buttons uitdelen. Cool, die wil ik ook wel hebben. In 2011 waren we in oktober hier en toen hebben we Magic Kingdom bezocht tijdens mijn verjaardag. Ik heb dus thuis een button met ‘happy birthday Linda’ liggen, maar nu kan ik ook nog drie andere buttons erbij scoren. Toch tof.
Dan bedenken we dat we eigenlijk ook nog wel naar Pirates of the Caribbean willen, maar dit ligt natuurlijk weer helemaal aan de andere kant van het park. Onderweg worden we benaderd door een castmember. Ze heeft een ijsje in d’r handen en vraagt aan Martijn of ze deze wil proberen… het is gratis, zegt ze. Hahaha… Uiteraard willen we het ijsje wel proberen. Ofja, voor 90% eet Martijn hem op en ik lepel er 10% vanaf. Ben niet zo’n ijsjes fan.
Bij Pirates blijkt de wachttijd maar één kwartier te zijn. We vermoeden dat door de regen best wat mensen naar huis zijn gegaan, want het voelt ineens een stuk rustiger om ons heen. De rit in Pirates is zoals altijd weer leuk. Die poppen zijn echt van zo’n prachtige kwaliteit. Dit kan geen goedkope attractie zijn geweest. Ik word ook altijd zo lekker vrolijk van het liedje: Jo-ho Jo-ho, a pirates life for me!
Dan lopen we langzaamaan naar Seven Dwarfs Mine Train. De attractie is in 2014 geopend, dus voor ons ook een nieuwe achtbaan. En we hebben dus hiervoor onze derde fastpass gereserveerd. Het regent nog steeds wat zachtjes. Hm, als dat maar geen pijn gaat doen in onze gezicht. Vaak is motregen geen pretje tijdens een achtbaanrit.
Maar eerst willen we nog ergens wat gaan eten, maar waar? We bekijken op de plattegrond wat er in de buurt zit. We hebben niet zo veel zin in ver lopen, aangezien het nog steeds wat regent. We besluiten om naar Pecos Bill Tall Tale Inn and Café te gaan en bestellen de Fajitas. Voor pretparkvoer echt wel van goede kwaliteit. Het smaakt erg lekker. Ook hier mogen we gebruik maken van de saladebar en kunnen zoveel als we willen avocado en zure room opscheppen. Jammie!
Na het eten lopen we weer verder naar Seven Dwarfs. Onderweg komen we Haunted Mansion tegen, wachttijd een half uur. We hebben nog een uur voordat de fastpass tijd van Seven Dwarfs voorbij is, dus ja ach, waarom niet… en pikken dus een rit in dit spookhuis mee. Maar het half uurtje blijkt maar een goed twintig minuten te zijn. Iets verderop zit It’s a small world. Er staat 25 minuten wachttijd op het bord, maar er staat helemaal niemand! Goed, pikken we deze ook maar meteen mee. We mogen hier dus vrijwel direct instappen. Ook van deze attractie worden we zo heerlijk vrolijk van. Te blij voor woorden, maar het hoort er wel een beetje bij. Toch?
Dan is het tijd voor Seven Dwarfs Mine Train. Het ziet er een beetje hetzelfde uit als Big Thunder Mountain. Dat is tenslotte ook een mijntreintje. Maar het is totaal niet te vergelijken met elkaar. Wat een geweldige baan zeg! Het karretje zelf wiebelt ook nog af en toe.
Inmiddels is er boven aan de lucht een prachtige regenboog ontstaan. Deze moet uiteraard mét het kasteel op de foto, maar voordat ik daar ben, begint hij al wat te vervagen. Dat is wel jammer. Alhoewel, doordat de regenboog nu weg gaat, klaart het weer wel wat op. Aan de andere kant van de horizon zien we zelfs de zon nog even. Logisch ook, want zonder zon is er geen regenboog natuurlijk.
We hadden eigenlijk al gepland om na Seven Dwarfs naar huis te gaan, omdat we geen zin hadden om in de regen naar het vuurwerk te kijken. Maar nu het weer droog is en het toch nog maar een half uurtje wachten is, besluiten we om naar mainstreet te lopen en daar te wachten op het vuurwerk. Voor ons een nieuwe show, aangezien ‘Wishes’ sinds vorige maand gestopt is. Wishes is begonnen in 2003 en wij zagen deze voor het eerst in 2004. Sindsdien vind ik dit echt dé beste vuurwerkshow ever. Dus ben erg benieuwd naar de nieuwe ‘Happily Ever After’. We besluiten uiteindelijk op het pleintje net voor de ingang te gaan staan. Vanuit daar heb je ook een prima uitzicht op het kasteel en kun je na afloop waarschijnlijk snel het park uit. Het park is in principe nog open tot 22.00 uur, maar na de vuurwerkshow zijn we er eigenlijk wel klaar mee voor vandaag.
Als om 21.00 uur de eerste beelden op het kasteel verschijnt, krijg ik echt kippenvel. Wat een prachtig staaltje videomapping. Glow Eindhoven is er niets bij! En dan komt er ook het vuurwerk erbij. Wauw! En dan die muziek… kleine tranen verzamelen in mijn ooghoeken. Echt hè, ik ben bijna 40, maar toch krijgt Disney het telkens weer voor elkaar. Hoe doet hij dat toch?
Na meer dan 20 minuten vuurwerk komt de finale. Bam! Snel verlaten we het park en kunnen ook al snel met de monorail terug naar het Ticket & Transportation Center. Vanuit daar pakken we de trolley weer terug naar de parkeerplaats.
In een goed half uur rijden we terug naar ons ‘huis’. In de bocht van onze afslag van de snelweg naar de gewone weg zien we zwaailichten van een politie auto. En dan zien we ineens in het gras een auto op z’n kop liggen. De politieman schijnt met zijn zaklamp de auto in. Och jeetje, dit kan niet lang geleden gebeurd zijn, aangezien er nog geen ambulance in de buurt is. Wellicht toch de bocht overschat, nu de weg wat gladder is door de regen.
Eenmaal thuis gekomen, zoekt Martijn de foto’s uit en tik ik het verslag, onder het genot van een heerlijk koud glaasje Gingeroo.
Gereden miles: 35 (56 km)
Weertype: zowel zonnig als warm, maar ook regen en koelde het wat af
Aantal stappen: 20.928