Maandag 12 juni: Charlotte (NC) – Columbia (SC)
Na weer een onstuimige nacht (dit hotel ligt dicht bij een vliegveld en onze bovenburen moesten blijkbaar om 05.30 uur met bést wat kabaal de koffers ingepakt hebben en een vliegtuig halen), worden we om 07.30 uur wakker van de wekker. Ondanks dat we vrij in de buurt van Carowinds slapen welke om 10.00 uur pas open gaat, zullen we toch vroeg op moeten staan. Wij, als Efteling-abonnementhouders, kunnen ons vandaag inschrijven voor een preview van Eftelings nieuwste attractie: Symbolica. Deze inschrijving begint om 14.00 uur Nederlandse tijd. Omgerekend is dat voor ons dus 08.00 uur. We openen de laptop en zien dat we in een wachtrij staan. Voor ons nog 800 personen. Pfff. Na een kwartier zijn we eindelijk aan de buurt. Woohoo, we mogen de dinsdag na onze vakantie de attractie uitproberen!
We kleden ons aan en lopen richting het ontbijt wat nu in de kleine ruimte bij de receptie is opgesteld in plaats van een aparte ontbijtruimte. Ach, het heeft wel iets, zo in de verbouwing. Meteen zien we dat het ontbijt tot maar 09.00 uur is vandaag. Oh, we zijn dus helemaal niets te vroeg opgestaan.
Als we uitgecheckt zijn, rijden we richting Carowinds. Een pretpark met 13 achtbanen, maar 12 daarvan hebben we al in 2010 gedaan. We hoeven alleen de vrij nieuwe Fury nog te doen. Een hypercoaster van het merk B&M. Deze is met zijn 99 meter de 6e hoogste van de wereld. En qua snelheid mag deze er ook zeker zijn. Hij gaat maar liefst 153 km/h.
Nét voor de afslag naar Carowinds rijden we de staat South Carolina in. We parkeren de auto en zien dat het vandaag op zich mee valt met de drukte. Mooi. We gaan in de rij van de bagagecheck staan. Deze is vrij lang. Er zijn ook maar drie mannen aan het werk bij de controle. Als we net twee minuten in de rij staan, gaat er nog een poortje open. We trekken een sprintje en zijn dan vrij snel door de controle heen. Kaartjes hebben we overigens al thuis gekocht met korting, dus dat scheelt ook weer een rij.
Als we het park in lopen, gaan we uiteraard eerst naar Fury. We bergen onze tassen op in een kluisje welke 2 dollar kost en gaan dan in de rij staan. Ofja rij.. welke rij??? Uiteraard besluiten we hem als eerste in het voorste karretje te doen. Hiervoor moeten we wel een beurt of drie wachten. Ach joh, dat hebben we er wel voor over hoor. Maar al snel vragen de twee mannen welke vooraan staan of we ook met zijn tweetjes zijn. De rest is namelijk met 3 of 4. Er zijn vier stoelen naast elkaar, dus de twee mannen vragen aan ons of we wellicht plaats willen nemen bij hun. Ja uiteraard, waarom niet? En dus zijn we alsnog vrij snel aan de beurt. Wel willen de twee mannen beide aan de buitenkant, of we dit erg vinden. Nee hoor, laat ons dan maar in de twee stoelen in het midden zitten.
We kletsen wat over achtbanen. Zij zijn, net als ons, net zo’n achtbanenfanaten en hebben ook al behoorlijk wat op hun naam staan. Leuk man! Dan zijn we aan de beurt. Eén van de medewerkers is echt over enthousiast en gilt van alles door de microfoon. Oh, wat wordt je vrolijk van zo’n kind. Ze werken zo hard door hier. Zo fijn. Je kunt je tas inderdaad ook niet boven in het stationnetje achterlaten. Net zo min als je zonnebril. Hierdoor hoeft niemand onnodig nog tijd te spenderen voor de spullen weg te leggen. Het meisje gilt de hele tijd door de microfoon: riemen vast en dan handen omhoog, riemen vast en handen omhoog… en dat zes tot zeven keer achter elkaar. Zo kunnen zij snel de beugel in je heup duwen en gaan…. Binnen 3 seconden het poortje door en in je stoeltje. Dat is waar ze naar streven.
We gaan omhoog en dan vrijwel recht weer om laag, heuveltje op, heuveltje af, bochtje naar links, bochtje naar rechts… en wát een snelheid. De wangen gaan gewoon flapperen en de ogen bijna tranen. Ik kan ze nog maar met moeite open houden. Echt, wat een geweldige baan. Dit is gewoon alles waar een achtbaanfan voor staat. Hier worden we zéker blij van ja!
Onride (niet van ons)
Uiteraard doen we hem nog een keer, maar dan helemaal achterin. Ook de twee heren gaan mee achterin. Zij vinden hem achter beter, wij voorin. Dan voel je de wind beter. We besluiten hem nog een derde keer te doen, want ach… we zijn er nu toch en willen hem eigenlijk ook nog wel een keer in het midden doen. De heren houden het in ieder geval voor gezien.
Inmiddels is er wel een rij ontstaan en moeten we een minuut of 10 wachten. Dit keer nemen we plaats op rij 4. Ook daar is hij prima, maar nog steeds: voorin vinden wij hem beter. Dan besluiten we om verder te lopen. Ofja, we ontdekken dat we gratis wifi in het park hebben, dus even rustig in de schaduw wat surfen op het net. Het is weer behoorlijk warm vandaag, dus we doen het maar eens rustig aan vandaag. Dat is op zich wel een voordeel als je het park al eens ooit bezocht hebt. Nu hoeven we niet als een gek door het park te razen om alle achtbanen af te kunnen vinken. Uiteraard gaan we nog wel wat achtbanen doen, maar niet allemaal. Zeker omdat ze hier in Carowinds een paar banen van Vekoma hebben welke we liever eigenlijk nooit meer doen, hahaha… Zoals een flying en een boomerang.
Door het warme weer hebben we wat dorst gekregen en lopen naar een Coca Cola Freestyle standje. Maar de bekers die ze verkopen hebben geen dekseltje of rietje. Dat drinkt helemaal niet lekker joh. Wel kun je een souvenirscup kopen waar dus wel een deksel en een rietje bij zit. Deze kun je dan voor 1 dollar steeds bijvullen. Maar zo’n cup kost wel 15 dollar. Pff, dáár kun je veel drinken voor kopen. De Hollander in ons komt naar boven en we laten het hier maar bij zitten. Dan maar gewoon een slokje van ons zelf meegenomen flesje, wat inmiddels wel wat aan de lauwe kant is geworden. We konden er wel koud water kopen maar voor 3.99 per flesje. Daar hebben we bij de Walmart 35 flesjes voor ?
Naast Fury ligt de houten achtbaan ‘Hurler’. Er is geen rij dus gaan we voorin zitten. Maar echt super enthousiast zijn we niet. Hij is niet vervelend ofzo hoor. Nee… Maar we vinden hem erg kort en vooral erg tam.
Inmiddels is het 12 uur geweest. Dat betekent voor ons met dit warme weer: bier! Volgens het plattegrondje hebben ze bij Harmony Hall Marketplace verschillende soorten bier. We zien meteen dat hier Panda Express niet ver vandaan ligt. Kunnen we meteen een hapje lunchen. Op zich niet zo goed voor het dieet natuurlijk, maar een Panda Express kunnen we eigenlijk niet overslaan. Die Orange Chicken is echt heerlijk. Aangezien het ‘2 entrees & 1 side’ is, bestelt Martijn er ook nog wat Kung Pao Chicken bij en ik ga voor de Teriyaki Chicken. We lopen met ons eten naar de Harmony Hall en bestellen daar een White Zombie Ale en laten het ons lekker smaken.
Aangezien we nu tegenover Intimidator staan, pikken we die ook maar meteen mee. Dit is ook een Hyper van het merk B&M, alleen net wat lager als die van Fury. Deze is namelijk ‘maar’ 70 meter hoog. We zijn dan ook wel een beetje bang dat deze nu tegen gaat vallen. Ook hier staat vrijwel geen rij en willen hem voorin doen. Echter staat hier juist wel weer een rij. Voor rij 2 is het na één beurt instappen. Aangezien de stoelen op rij 2 naar buiten staan, heb je in feite ook vrij zicht. Dus besluiten we deze rij te pakken. Je zit hierdoor wel iets verder uit elkaar. Op rij 1 zit je precies in het midden. Op rij 2 dus iets verder naar buiten. De handen gaan weer de lucht in en roetsj, 70 meter naar beneden. Maar nee hoor, hij valt niets tegen. Ook deze blijft een topbaan!
We besluiten nog een rondje te door het park te lopen, maar verder geen achtbanen meer te doen. Het is zo ontzettend benauwd. We hebben een beetje spijt dat we onze badkleding niet aangedaan hebben. Carowinds heeft namelijk ook gewoon een zwemgedeelte waar je vanuit het park in kunt lopen. Om nu de badkleding nog te gaan halen uit de auto hebben we eigenlijk geen zin in. Het plan ontstaan zelfs om niet al te laat het park te verlaten, zodat we een keer vroeg in het hotel zijn. Over hotel gesproken, waar slapen we vanavond eigenlijk? Voor vanavond hebben we ook nog geen hotel geboekt, dus bekijken we het aanbod op choicehotels in het plaatsje Columbia. Vanaf hier zijn we morgen lekker snel bij het Congaree National Park. We zien genoeg aanbod voor prima prijzen. Als we nu via Choice boeken, hebben we onze 10 nachten bij Choice compleet en blijven we dit jaar weer Gold Member. Altijd fijn, toch? Het wordt uiteindelijk de Econo Lodge aan de Airport Blvd. in Cayce, SC voor nog geen 60 dollar per nacht.
Tijdens ons rondje door het park komen we een Icee tentje tegen. Oeh, daar hebben we zin in. Dat kunnen we wel gebruiken: afkoeling voor de keel, mond en maag. Je kunt verschillende smaken in je cup doen voor 7 dollar.
Uiteindelijk komen we weer uit bij Fury. Oeh, toch nog maar een ritje doen dan? Ja uiteraard! De tassen worden weer opgeborgen en na nog geen tien minuten mogen we voorin plaats nemen. Wat is dit genieten zeg. Mooie afsluiter voor vandaag. Voordat we het park verlaten, kopen we nog ieder een shirtje. Net voor de winkel staat er een streep over het pleintje. De ene helft van Carowinds ligt in South Carolina en de andere helft in North Carolina ? Beetje jammer dat het bordje van North Carolina afgebroken is. Als we het park uitlopen zien we daar nog een beter bord met North and South Carolina ?
We maken nog wat foto’s van Fury vanaf de parkeerplaats en genieten van het geluid wat de baan laat horen.
Dan stappen we snel de auto weer in en twee koude flesjes water gaan helemaal op. Dat was even nodig zeg. Hoe komt het ineens zo warm? Tegenover Carowinds zien we een Outdoor Centrum. De naam zegt ons helemaal niets (wij kennen eigenlijk alleen Bass Pro als grote outdoor winkel), maar ze claimen de bekendste van de wereld te zijn. Nou, laten we maar eens een kijkje nemen dan.
Maar helaas, we vinden voor zowel Martijns als voor mijzelf geen goede outdoorbroek. De winkel zelf ziet er leuk uit. Toch maar eens kijken of we nog langs meerdere vestigingen komen. Dit soort winkels vinden we altijd leuk om te bezoeken.
We stappen terug in de auto en de navigatie stellen we in op onze net ‘vers-van-de-pers’ geboekte Econo Lodge. Zo’n anderhalf uur rijden. Geeft mij weer mooi de tijd om wat aan het verslag te werken. Als we bijna in Columbia zijn, belanden we in een file. Hè jammer, we reden zo lekker door. Er blijken wegwerkzaamheden te zijn en de rechter baan moet opschuiven naar links. Wij zijn al vrij vroeg opgeschoven en naast ons razen steeds de auto’s tot aan het laatste moment van invoegen. De vrachtwagen voor ons is dit blijkbaar beu en gaat gewoon weer recht rijden. Mooi op langzaam tempo, zodat hij ieder moment weer naar links toe kan schuiven. Prima actie van hem, dus wij houden rekening met hem en laten wat ruimte voor hem vrij op de linkerbaan. En voor we het weten is de file alweer voorbij.
Rond 18.00 uur zijn we bij ons hotel. We checken in. Kamernr 125 is van ons. Deze bevindt zich helemaal achterin. De kamer ziet er prima uit en kunnen de auto mooi voor de deur parkeren. Scheelt weer een hoop gesjouw met de koffers.
Via Google Maps bekijken we het aanbod aan restaurants hier in de buurt. Genoeg te eten in ieder geval: Applebees, Twin Peaks of een Ruby Tuesday. We gaan naar deze laatste. Die hebben we deze vakantie nog niet gehad. Een Twin Peaks ook nog niet, maar als we dan toch naar een ‘breastorant’ willen, dan liever naar Tilted Kilt dan naar een Twin Peaks ?
Ruby Tuesday ligt echt één afslag verder. Martijn bestelt een Hickory Bourbon Glazed Pork Chop en ik de Hickory Bourbon Salmon. Verder willen we ook nog gebruik maken van hun saladebar, dit kost 2 dollar extra. Het smaakt echt heerlijk. Die glaze wat er overheen zit is echt top.
Vervolgens krijgen wij de rekening en geeft Martijn de Credit Card. Maar de serveerster komt terug. De kaart werkt niet meer. Ohjee, limiet bereikt. Normaal heeft Martijn mijn Credit Card in zijn portemonnee, maar in het kader van ‘als die portemonnee kwijt raakt of gejat wordt’, hebben we mijn bankpas met credit card in mijn portemonnee in mijn koffer gelaten.
De serveerster roept meteen haar manager erbij om te vragen hoe dit nu op te lossen. Maar wij hebben eigenlijk al meteen de oplossing: ik rijd wel even op-en-neer naar het hotel om mijn Credit Card te halen.
Maar als ik aankom bij het hotel en ik mijn koffer doorzoek, zie ik geen portemonnee. Hoezo ligt deze er niet in? Deze ligt toch altijd gewoon in mijn zijvakje? De overige belangrijke spullen, als paspoorten, liggen er nog wel gewoon. Ik doorzoek onze andere koffers en tassen, maar vind echt niets. Een beetje overdonderd en boos op mezelf rijd ik dus maar weer terug naar Ruby Tuesday. Volgende optie: pinnen aan de overkant bij de Walmart. Dus ik ga maar weer op weg en pin meteen wat extra cash geld.
*Note Martijn: “ik heb dus een half uur zitten wachten tot Linda terug was. Het hotel was maar 6 minuten rijden dus ik begon me steeds meer af te vragen wat er mis zou kunnen zijn. En ondertussen maar Refills krijgen van m’n Dr Pepper. Moest eigenlijk ook naar de WC maar dat zou wel erg verdacht zijn leek me”.
We betalen de Ruby Tuesday en gaan dan weer op weg naar het hotel. Onderweg bedenken we steeds waar de portemonnee wellicht kan zijn en dan bedenken we dat hij wellicht nog in één van de kluisjes heeft gelegen. Al zou dat raar zijn, want die checken we altijd als we weer weg gaan. Dit kan maar op drie plaatsen zijn. Want als we maar één nacht blijven, maken we geen gebruik van het kluisje.
Eenmaal terug op de kamer halen we echt letterlijk alles over hoop. Je weet tenslotte nooit op welke gekke plaats je dit soort spullen neerlegt. Maar zoals verwacht eigenlijk, geen portemonnee. Martijn zoekt alle gegevens bij elkaar van de hotels waar we langer dan één nacht zijn geweest en belt ze dan één voor één af. Maar alle hotels vragen eigenlijk hetzelfde: stuur maar een mail.
Nadat we de hotels gemaild hebben, bellen we met de Rabobank. Ik heb op de Rabo-App uiteraard wel even gecheckt of er inmiddels iets mee gebeurd is. Maar gelukkig, alles lijkt rustig. Via de Rabobank laten we mijn pasjes blokkeren. Nieuwe pasjes regelen we na de vakantie wel. Daar hebben we nu tenslotte toch niets aan. Inmiddels hebben we ook al wat geld overgemaakt naar de Credit Card, maarja… dat duurt natuurlijk een paar dagen. De dame van de Rabobank stelt voor om het limiet van Martijns Card tijdelijk te verhogen. Dat gaat a la minute, dus kunnen we meteen weer verder met vakantie houden.
Wat dat betreft is het nu dus allemaal opgelost. Maar ikzelf ben er wel weer van geschrokken. Hoe kan dat nou toch weer gebeuren? Waar-o-waar is het mis gegaan? Vragen waar we geen antwoord op kunnen geven, dus zullen we het los moeten laten. Maar potjandikkie toch, daar gaat onze vrije avond. Waren we eindelijk eens een keer op tijd in een hotel. Lekker op tijd gaan eten, ook nog eens snelle bediening, gebeurd dit weer. Er is niets mee gebeurd, er is geen geld er vanaf gehaald, dus het is op zich weer opgelost, maar toch kost het je weer tijd met gezoek en geregel.
En tot overmaat van ramp, zag ik net ook nog eens een dikke vette spin over het tapijt kruipen. Getverderrie zeg. Ik pak een bekertje en papiertje erbij en gelukkig kan ik het bekertje zonder moeite over hem heen laten vallen en breng ik de spin weer naar buiten. Hoe eng ik die beesten ook vind, dood maken doen we hem niet! Nu maar hopen dat hij niet weet waar hij ‘woont’, zodat hij weer naar binnen kruipt.
Gereden miles: 115 (185 km)
Weertype: zeer zonnig met wat wolken, 32 graden
Aantal stappen: 16.755