Donderdag 1 juni: New Orleans (LA)
City Segway Tours & Old New Orleans Rum
Om half 6 word ik wakker. Ohjee, wat is dat nou… In mijn rechteroog voel ik steken. Hm, dit heb ik eerder gehad, besef ik me. Toen moest ik langs de huisarts voor een zalfje in mijn oog en was ik ‘Piraat 1-oog’ voor 24 uur. Nee nee nee, dat zal me nu toch niet gebeuren? Hoe moet dat hier dan? We hebben een behoorlijke programma op de planning. En hoe moet dat dan met de verzekering? Kan dat zomaar, het bezoeken van een huisarts? Moeten we wel naar een huisarts, of is het de bedoeling dat toeristen naar een EHBO gaan, of gewoon een oogarts? Hier hebben we eigenlijk nog nooit over nagedacht. Ohjee toch, hoe moet dat nou? Na een kwartier wordt ook Martijn wakker van mijn gepieker. Hoe gaan we dit nou toch weer doen?
Ik wil weten hoe het is met mijn lenzen in en dit blijkt een verlichting te zijn. Blijkbaar is het een soort bescherming op mijn oog? Maar ik kan moeilijk 24/7 lenzen gaan dragen en al helemaal met daaronder een soort van ontsteking. Daar moet gewoon iets aan gedaan worden, lijkt me. Maar voor nu geeft het wat verlichting. We kunnen uiteindelijk nog twee uur slapen voordat de wekker gaat.
Nadat we na twee keer snoozen goed wakker worden, probeer ik het nogmaals zonder lens in mijn rechteroog. Oh nee, dat is foute boel. Ik kan hem amper open houden, zonder te tranen. Destijds had ik een scheurtje in mijn iris. Het lijkt erop dat dit nu weer het geval is. Dit kan niet waar zijn. Ik maak mijn lens schoon en stop hem weer in m’n oog. Ja echt, dit helpt een stuk beter. Ik heb nog wel het gevoel dat er iets in mijn oog zit, maar het doet geen pijn. Iets wat zonder mijn lens wel het geval is. We maken ons gereed voor het ontbijt. Wellicht na de segway tour eens kijken wat te doen, maar voor nu… laat ik de lens er maar in zitten.
Het ontbijt smaakt wederom prima. Het is eigenlijk overal hetzelfde hè… Bagel, creamcheese, toast, jam, roerei, worstjes, yoghurt…
Om 9 uur zijn we weer terug op de kamer. We pakken onze spullen en lopen dan richting Decatur Street, waar City Segway gevestigd is. De tour is om 10.00 uur, maar we moeten om kwart voor 10 ons al melden. Als we om 09.25 uur voor City Segway staan, bedenken we dat het wellicht een idee is om naar een Walgreens of CVS Pharmacy te gaan. Wellicht hebben ze hier in Amerika gewoon medicijnen te koop voor het oog. Hier in Amerika is tenslotte veel meer zo te verkrijgen dan in Nederland.
We lopen iets terug en tegenover elkaar zit zowel de Walgeens als de CVS. Uiteindelijk kopen we bij de CVS een oogzalfje en wat oogpleisters. Geen idee of het helpt, maar voor die 15 dollar zeker het proberen waard. Voor nu houd ik mijn lens nog maar in. Wellicht vannacht wat zalven.
Om exact kwart voor 10 melden we ons bij City Segway. We worden geacht om wat papieren te ondertekenen en naar het introductiefilmpje te kijken. Met ons zijn nog drie mensen bij de tour. Een opa, oma en kleinzoon. Iets na 10-en zijn we met de segways op weg.
Het is altijd weer even wennen op zo’n segway. Ofja, eigenlijk went het na twee minuten al, maar toch zijn het die eerste minuten weer wat spannend. Hoe voelt het ook alweer?
We rijden wat door de straten van French Quarter en Cathy vertelt veel en duidelijk. Leuke meid. We zien behoorlijk wat van het centrum en komen tot de conclusie: wat is New Orleans leuk zeg! Ik had totaal geen verwachtingen bij deze stad. Ofja, ik wist niet wat te verwachten. Maar tot nu toe vinden we het echt een mooie compacte stad. In ieder geval het French Quarter gedeelte. We willen zeker nog een keer terug naar deze stad en dan minstens twee volle dagen. Ja, erg leuk.
Uiteraard rijden we ook door de bekende Bourbon Street. Cathy vertelt dat dit ‘s avonds omtovert tot één groot commerciële bedoeling. Je zult er geen local zien. Alleen dronken mensen, bride-to-be’s en toeristen. Voor de echte Jazzy-ervaring kun je beter naar Frenchmen Street. Al begint dat ook iets wat aan de commerciële kant te worden. En het helpt natuurlijk niet dat Cathy al haar klanten dit geheimpje vertelt.
Na drie uur zijn we weer terug en hebben we de bekende ‘Seg-Leg’ gekregen. Doordat je steeds stil staat op zo’n segway, worden je voeten erg lui. En dat blijkt. We nemen afscheid van Cathy en krijgen van haar nog de tip waar het beste Jambalaya te eten. Want dat is hier het lokale gerecht.
Note: wil je ook een keer een City Segway Tour doen? Met de kortingscode AlreadyCSTed10 krijg je 10% korting!
Via de waterkant van de Mississippi lopen we naar café Dumonde. Ondertussen meert de rivierboot Natchez weer aan. Dit is de enige radarboot in de omgeving. Een tochtje met deze boot kost 44 dollar, maar dan heb je de lunch er ook bij.
Als we bij Café Dumonde zijn, is het even zoeken voor een plekje. Het is hier behoorlijk druk. Het gaat hier vooral om de beignets. Dit zijn de Bossche Bollen van New Orleans, zeg maar. We bestellen een portie en daarbij gewoon wat fris. Het is inmiddels gewoon weer warm, dus wat koud drinken is welkom. Het duurt wel even voordat het op ons tafeltje staat. Het is gewoon super druk.
Na drie kwartier lopen we weer verder. Op mijn blaadje staat dat het schijnt dat Madame John’s Legacy als het mooiste gebouw van New Orleans wordt beschouwd. French Quarter is gelukkig compact, dus we zijn er al snel. Maar ehm, het mooiste gebouw van New Orleans? Nou, écht niet. Binnenin is een tentoonstelling over pottenbakken. We lopen een rondje en zijn er dan klaar mee.
Op de planning staat dat we een tour willen doen bij de Old New Orleans Rum, kortweg ONOR. Aangezien dit toch wel een eindje buiten French Quarter ligt, willen we met de bus. Ik heb thuis al uitgezocht dat busnummer 55 hier naar toe gaat. Maar hoe laat gaat ‘ie eigenlijk? Geen idee. We staan nu ergens bij bushalte aan de Decatur straat. Martijn zoekt via google op hoe laat de bus zou moeten komen… 15.17 uur, volgens de planning. We wachten af en rond 15.25 uur zien we een bus. Mooi. We kopen een dagpas van 3 dollar per persoon. Goed, ik heb wel een naam van de halte waar we eruit moeten, maar op de borden staan dus geen haltenamen. Hm, via googlemaps houd ik precies bij waar we precies zitten. Handig joh, live gps. Bij Abundance stappen we uit. Het is nog een stukje lopen en dan arriveren we bij ONOR. Het ligt in een redelijk achterstallige buurt. Hier kom je als toerist niet zo snel. Je moet echt weten dat het hier zit.
We lopen naar binnen en worden geholpen door twee aardige dames. De kosten van een tour zijn 15 dollar per persoon. Hiervan krijg je een welkomstcocktail en na de tour een proeverij. De cocktails smaakt erg lekker. Het is een mix van rum (d’oh) met fruitdrank.
Dan komt de tourguide eraan en geeft ons nóg een bekertje van de cocktail. Inmiddels zijn er nog drie andere, plus kind, aangesloten bij de tour. Het is allemaal erg kleinschalig. In één ruimte doen ze alles: stoken, destilleren, filtreren, in houten vaten bewaren, bottelen.
Onze gids, Jef, vertelt erg leuk en zijn na drie kwartier weer terug bij de ‘bar’. We proeven achteréénvolgens de heldere, de wat donkere, de kruidige, de blend en de Gingeroo. Vooral deze laatste smaakt erg lekker. Maarja, dat is dan ook meer een mixdrankje dan pure rum.
Iets na 5-en lopen we weer naar buiten, naar de bushalte. Inmiddels is het zachtjes gaan regenen. Als we bij de bushalte zijn, begint het ineens toch wel serieus te regenen. Gelukkig kunnen we schuilen bij het tankstation. En dan, breekt de hel los. Het komt echt met bákken uit de lucht vallen.
Ondertussen letten we goed op of de bus eraan komt. Pas na een goed twintig minuten arriveert hij. De regen is nog niet gestopt en in de nog geen minuut dat we vanaf het tankstation lopen naar de bushalte zijn we echt doorweekt. Gelukkig dat de buschauffeur ons gezien heeft.
Bij Coop’s Place stappen we uit. We hebben honger gekregen en nu het toch regent, is het wellicht handiger om alvast te gaan eten. Als we naar binnenlopen, moeten we onze ID laten zien. Je mag namelijk onder de 21 jaar niet naar binnen. Blijkbaar zien we er erg jong uit ?
Als we de Jambalaya Supreme willen bestellen, adviseert de barman om de Coop’s Taste Plater te nemen. Dan heb je veel meer afwisseling. Ook de Jambalaya, maar ook een kopje Gumbo en verder rode bonen, rijst en konijn. Prima, doen we dat. We bestellen er beide een dubbelbockje bij. Heerlijk bij dit weer. Het eten smaakt inderdaad prima.
Als we ons bordje op hebben, kijken we naar buiten. Nog steeds regen. Goed, nog een biertje dan maar? Ditmaal gaan we voor de Turbodog, een donker biertje wat richting een porter gaat. Smaakt erg goed!
We rekenen af en buiten drupt het nog wat na. Snel lopen we naar ons hotel en nemen we een heerlijk warme douche. Ik ben op zich best milieubewust ingesteld. Douche meestal lekker snel en met lauw water, maar nu niet hoor. Nee, sorry… ik neem het er van: ik douche heerlijk heet! Wat is dat lekker zeg.
Na de douche begin ik alvast aan het verslag. Het is tenslotte nog vroeg in de avond. Om half 10 besluiten we om er weer op uit te gaan. Het weer is gelukkig weer helemaal opgeklaard. We lopen naar Bourbon Street en Cathy heeft niet gelogen. Wát een commerciële bedoeling. Wel leuk om even door heen te lopen, maar we gaan nergens naar binnen om wat te drinken.
Na twintig minuten zijn we het beu en lopen weer terug naar het hotel. Tijd om mijn lenzen uit te doen en wat zalf in mijn oog te smeren. Hopelijk helpt dat. Anders zijn we er nog wel even zoet mee en zullen we de vakantie anders moeten indelen.
Gereden miles: 0
Weertype: warm, maar nat
Aantal stappen: 12.686 (eigenlijk meer, aangezien ik de fitbit niet meer om heb gehad tijdens mijn wandeling door Bourbon Street ? )