Zondag 4 juni: Memphis (TN)
Graceland, Lorraine Motel en Bass Pro Outdoor Shop
Als de wekker om 08.30 uur af gaat, hebben we het zwaar. Zo laat is het gisteren nou ook weer niet geworden, maar toch hebben we blijkbaar behoefte om nog even te blijven liggen. Iets na 9-en besluiten we om er toch maar uit te gaan. Buiten is het, niet eens verrassend meer, regenachtig.
Bij dit hotel is het ontbijt niet inbegrepen, dus de planning is om met een shake van Cambridge te ontbijten. Maar we zijn de shakes vergeten uit de auto te halen. De auto is natuurlijk via Valet Parking geparkeerd, dus even ‘de auto laten komen’ voor wat shakes eruit te halen, is ook wat overdreven. We besluiten dan ook om vandaag eens buiten de deur te ontbijten. Helaas is er geen Denny’s op loop afstand. We vinden er eentje op 10 minuten rijden in West Memphis. Leuk detail: dat is hier de Mississippi over en dan kom je meteen in een andere staat, namelijk Arkansas. Deze staat hebben we al eens afgevinkt (in 2012), maar toch leuk om ‘even voor het ontbijt’ op-en-neer te gaan naar een andere staat.
Als we bijna over de brug rijden, zien we een énorm grote piramide staan. Dit blijkt een grote Bass Pro Outdoor winkel te zijn. Wow, die gaat zeker even op de planning.
We zijn altijd erg gecharmeerd van deze winkelketen, maar zo in een piramide hebben we hem nog nooit gezien. Dan rijden we de brug over. Exact op de helft rijden we de staat Arkansas in.
Martijn gaat voor de All-American Slam en ik stel mijn eigen slam samen met hashbrowns, toast, bacon van kalkoen en eieren (sunny-side-up). Het smaakt, zoals eigenlijk altijd hier bij Denny’s, prima!
Als we ons eten op hebben, zien we dat het buiten inmiddels weer is gaan hozen. Goed, nog maar wat koffie dan maar? Na ons tweede bakkie lopen we nog naar het winkeltje wat er naast zit (van de benzinepomp). Wellicht hebben ze paraplu’s te koop, maar helaas. In de gehele winkel niets te bekennen.
We wachten nog heel even en dan lijkt het buiten weer wat minder te regenen. Snel naar de auto! We stellen de navigatie in het adres van Graceland. Alhoewel, ik heb geen huisnummer genoteerd. Ach, alle wegen zullen hier wel naar Graceland leiden, niet? Maar als we, na een kwartier bij het adres staan waar onze Tom Tom zegt ‘bestemming bereikt’, zien we niets. Zelfs geen bord dat verwijst naar Graceland. De Tom Tom wordt ingesteld op ‘Graceland’, bij Points of Interest. Hm ja, dat hadden we wellicht ook al eerder kunnen doen. Het blijkt nog een goed tien minuten verder rijden op deze Elvis Presley Boulevard. Aan onze rechterkant zien we een Dollar Store. Oeh, wellicht hebben ze hier paraplu’s? Kunnen we meteen kijken voor wat scheerschuim, want de onze is op.
We vinden twee hele leuke paraplu’s en ook de scheerschuim wordt gevonden. Mooi. Snel vervolgen we onze weg naar Graceland.
We rijden de parkeerplaats op, betalen parkeergeld á 10 dollar en vinden een leuk plaatsje voor de auto. Niet al te ver lopen naar de ingang. Het begint weer wat harder te regenen. Dat is mooi, kunnen we onze net aangeschafte paraplu’s tenminste gebruiken. Het is alleen wel goed uitkijken voor de vele plassen welke er inmiddels liggen, want daar helpt de paraplu natuurlijk niet tegen. Als Martijn over een plas probeert te springen horen we ineens ‘krrggg’. Uh? Oh woops, een hele scheur in z’n broek. We hebben nu natuurlijk geen kleding verder in de auto meer liggen. Die liggen gewoon nog in de hotelkamer. We hebben niet echt zin om nu weer om te draaien naar ons hotel. Dat zou veel te veel tijd kosten. Naja ach, dan houdt Martijn de paraplu maar gewoon voor z’n kruis. Niemand die het ziet dan, toch? ?
We lopen naar binnen en kopen dan twee kaartjes voor alleen The Mansion en het vliegtuig. We zijn meteen aan de beurt, maar aan de afzetting voor de rij te zien, kán het er behoorlijk druk zijn. Met onze ANWB -pas krijgen we hier ook weer 5 dollar korting per persoon. We lopen wat door het winkeltje, want voor de film zijn we nog te vroeg. Om kwart over 12 mogen we de kleine bioscoop naar binnen. We krijgen een informatiefilmpje te zien over Elvis. De film duurt een minuut of 5. Daarna mogen we doorlopen naar buiten. Daar staat wel een rij voor de opstap in een busje om naar The Mansion te gaan. Er worden hoofdtelefoontjes en een tablet uitgedeeld. Daarmee kun je de zelfstandige rondleiding door het huis volgen. Deze kun je ook naar de Nederlandse taal instellen. Wel zo handig eigenlijk.
Binnen tien minuten zitten we in het busje en worden we naar de overkant gereden. Eenmaal voor het huis moeten we even wachten. Het is blijkbaar erg druk binnen.
Dan lopen we door de voordeur naar binnen. Als eerste zien we aan onze rechterkant de huiskamer.
Iets verderop zien we de slaapkamer van zijn ouders. Zijn eigen slaapkamer is boven, maar daar mogen we niet heen.
Hier staan verder ook nog wat andere privéspullen en uit respect voor de familie hebben ze dit niet publiekelijk opengesteld. Daarna lopen we door de eetkamer, keuken en vervolgens naar de kelder.
Hier zijn de televisiekamer (mediakamer) en ontspanningsruimte. Vooral deze laatste ziet er echt té lelijk uit, met dat soort gordijnenstof aan de muur én plafond.
Eenmaal weer naar de begane grond kom je uit in de Jungle Kamer. Over smaak valt niet te twisten, maar nee.. niet mijn smaak nee.
Dan lopen we, via de garage, door naar het kantoor. Daarna door naar de squash-ruimte.
We lopen weer naar buiten en inmiddels regent het weer behoorlijk. Aangezien de volgende stop bij zijn graf, buiten, is… besluiten we maar even onder het afdakje te wachten. We hebben op zich wel paraplu’s bij ons, maar met een plu in de hand, maakt het moeilijker foto’s. En uiteraard willen we zijn graf, zoals iedereen hier, ook op de foto hebben.
Na een minuut of tien is het eindelijk weer droog. We lopen naar de tuin, waar hij, zijn ouders en zijn oma begraven is. Het lijkt wel een bedevaartsoord zo. Eigenlijk is het dat natuurlijk ook gewoon. Toch raar dat hij hier gewoon begraven ligt. Elvis heeft gewoon écht in dit huis gewoond en ligt nu hier onder de grond.
Na uitgebreid stil gestaan te hebben bij zijn graf, lopen we weer verder. Vanaf hier kun je weer met de bus naar de andere kant van de weg om vervolgens daar je tour voort te zetten, mits je de uitgebreide tour hebt gekozen.
Wij hebben de meest simpele (lees: goedkoopste) versie, dus mogen nadat we uitgestapt zijn weer terug naar het begin. Alleen het vliegtuig van Elvis, waarvan de ingang bij de parkeerplaats is, mogen we nog bezoeken. Voordat we naar zijn vliegtuig gaan, lopen we het souvenirwinkeltje nog in, maar besluiten niets (zelfs geen t-shirt) te kopen.
Dan lopen we verder, door naar zijn privé jet. Je stapt aan de voorkant in en via de achterkant loop je er weer uit.
Na een bezoek van bijna 3 uurtjes aan Graceland, lopen we weer terug naar de auto en stellen de Tom Tom in op Mulberry Street. In deze straat ligt het Lorraine Motel gevestigd, waar Martin Luther King op 4 april 1968 werd doodgeschoten. Tegenwoordig is hier ook het National Civil Rights Museum gevestigd. Maar we besluiten deze niet te gaan bezoeken. In een kwartier rijden we naar het motel. We parkeren de auto ergens aan de zijkant, maar zien later dat er aan de andere kant ook een grotere parkeerplaats is. Naja ach, aan de zijkant staat hij ook prima.
Na een minuut of tien hebben we het wel gezien en stappen we de auto weer in. Goed, naar Bass Pro Outdoor dan maar?
Op de parkeerplaats van Bass Pro is het behoorlijk druk. Het lijkt wel alsof we de parkeerplaats van Intratuin op een koopzondag oprijden. Uiteindelijk vinden we een plekje. Uiteraard is het weer zachtjes gaan regenen, dus met de paraplu lopen we naar de ingang van deze grote piramide. Als we binnen zijn, zien we dat het ook nog wat restaurants, een hotel en een bowlingbaan heeft. De winkels van Bass Pro zijn normaal al niet klein, maar dit slaat echt alles. Exact in het midden kun je met de lift helemaal naar boven, zodat je buiten overzicht hebt over de stad. Kosten, 10 dollar per persoon. Hm nah, laten we dat maar niet doen. Als het goed weer was geweest, wellicht… Maar zo met slecht weer is het zicht toch al niet best, lijkt ons.
Voor Martijn zien we helaas geen leuke broek. Op zich heeft hij nog een broek in de koffer zitten, maarja… als we nu een leuke hadden tegengekomen is dat altijd mooi meegenomen natuurlijk. Ook voor mij geen leuke. Ben vooral op zoek naar een broek van The North Face, maar hier hebben ze vooral veel van Columbia.
Dan lopen we weer terug naar de auto. Buiten is het inmiddels opgeklaard. Fijn. We rijden terug naar ons hotel, geven de autosleutel weer af aan het mannetje van Valet Parking en mét twee zakjes Cambridge shakes lopen we terug naar de kamer. Zo, morgenochtend hebben we dus in ieder geval wél shakes. Het is nog te vroeg om te gaan eten, dus chillen we wat op de kamer: Martijn zoekt al wat foto’s uit en ik begin aan het verslag.
Om 19.00 uur krijgen we toch wel wat honger. We besluiten om vandaag ‘simple food’ te gaan nuttigen bij The Flying Saucer. Deze ligt vrijwel om de hoek van ons hotel en heeft 50 bier op tap en nog eens 150 stuks op fles.
We bestellen als eerste een lekker donker biertje. Ik ga voor een Lazy Magnolia Southern Pecan uit Kiln Mississippi en Martijn gaat voor een Yazoo Dos Perros uit Nashville Tennessee. Verder bestellen we Hummus & Pita erbij als voorgerecht om te delen. Het smaakt héérlijk! Zowel het eten als het bier.
We wachten nog even met het bestellen van ons hoofdgerecht, maar al wel vast een nieuwe bierronde. Ik ga ditmaal voor een American Wheat: Sweet Water Blue uit Atlanta Georgia en Martijn bestelt een Porter, de New Holland B.A. Dragons Milk uit Holland Michigan. Goed om te weten dat er in Michigan ook bier gebrouwen wordt. Die staat staat namelijk voor volgend jaar op de planning!
Dan bestellen we ons hoofdgerecht: een Bleu Burger zonder friet voor mij en een Whiskey Burger met friet voor Martijn. En ook dit smaakt prima! De hamburgers blijven tot lang erg heet. Het zijn ook geen dunne plakken (zoals de platgeslagen burgers bij de Mac Donalds). Ja, aanradertje!
Na het eten genieten we nog even van ons biertje en besluiten dan om toch nog even Beale Street op te gaan. Maar het is erg rustig. Het was gister natuurlijk zaterdagavond, maar zo op de zondagavond valt het qua drukte erg mee. Het zal vandaag ook niet afgesloten worden vanaf 21.00 uur. Gisteravond gebeurde dit wel. Na 21.00 uur betaal je entree om de straat in te mogen (10 dollar en dan krijg je voor 8 dollar vouchers mee). Ook wordt je dan gefouilleerd, of je tas wordt in ieder geval nagekeken. Maar dit lijkt vanavond niet het geval. Daar is het gewoon te rustig voor.
We lopen weer terug naar ons hotel en om exact 21.00 uur zijn we weer op onze kamer.
Gereden miles: 35 (56 km)
Weertype: regenachtig
Aantal stappen: 10.979