Dag 20: St. Augustine & Daytona Beach

Print Friendly, PDF & Email

Woensdag 14 juni: Savannah (GA) – Orlando (FL)


Wederom gaan we vroeg voor ons doen ontbijten, aangezien het ontbijtservice in dit hotel ook weer tot 09.00 uur is. Als we om half 9 in de ontbijtruimte aankomen, zien we een behoorlijke drukte. Er is nog maar één tafel over. Snel halen we wat koffie en jus d’orange, zodat we in ieder geval een tafeltje gereserveerd hebben. Het voelt zo wel iets wat ‘op zijn Duits’, alsof we een handdoekje op een strandstoel bij het zwembad leggen vroeg in de ochtend, om vervolgens twee uur later pas terug te komen. Maar nee hoor, wij gaan uiteraard nu meteen gebruik maken van het ontbijt.

Alleen het meeste is al op. We kunnen nog maar net wat brood roosteren. De jongeman is druk bezig met het koffieapparaat en hoort iemand er over klagen. Vervolgens roept hij iets wat geïrriteerd terug dat er twee uur geleden niemand was en nu ineens iedereen wil ontbijten. Ja d’oh, dat is toch vrijwel altijd zo? Zeker als de ontbijttijden niet zo uitgebreid zijn. Men wil óf vroeg op pad, maar dan is men meestal ook wel om 7 uur al weg. Of men wil wat uitslapen en dan pak je de laatste ‘shift’ van het ontbijt. Dit lijkt nu ook het geval te zijn.

De jongeman vult ook niets meer bij. Hij vertelt iedereen wel vriendelijk dat ‘mocht je iets nodig hebben, laat het me weten dan pak ik het voor je, maar bijvullen doe ik niet meer’. En dat dus een half uur voor het einde. Beetje zonde, aangezien het hotel er verder tip-top bij ligt.

Na het ontbijt pakken we onze spullen en verlaten we onze prachtige suite. We stellen de navigatie in op het visitor center van St. Augustine. Een kleine drie uur rijden.

DSC_7533

Een uur voordat we er zijn, rijden we Florida binnen. Onze ‘thuisbasis’ eigenlijk ? Omdat we vrij fanatiek zijn met het ‘sparen’ van statenborden, bekijken we altijd goed waar we ongeveer zo’n welkomstbord kunnen verwachten. We rijden de brug over en aan het eind van deze brug zou een bord moeten staan. Aangezien er een vrachtwagen voor me rijdt, probeer ik deze nog nét voordat we de brug afrijden in te halen. Maar dat had ik beter niet kunnen doen. Het welkomstbord volgt al vrij snel nadat ik de vrachtwagen ingehaald heb. Daardoor lukt het Martijn niet om een goede scherpe foto ervan te maken.

We besluiten om gewoon de eerstvolgende afslag te keren, zodat we daarna weer kunnen keren. Doen we het gewoon opnieuw! We vinden het een mooi welkomstbord, dus zeker wel de moeite waard om er even vijf minuten extra voor uit te tellen. Uiteraard haal ik nu geen vrachtwagen meer in op de brug.

DSC_7483

Iets na het welkomstbord ligt het Visitor Center van Florida. We besluiten om daar eens een kijkje te nemen. Kunnen we meteen een plaspauze inlassen en van chauffeur wisselen. Als we de auto parkeren, zien we het welkomstbord van Florida ook gewoon bij het Visitor Center staan. Naja zeg, de hele ‘omkeeractie’ voor niets geweest. Ofja, hier bij het centrum is het natuurlijk ‘niet echt’.

IMG_2930

Het centrum ziet er echt ongelooflijk mooi uit. Zo uitgebreid hebben we ze nog niet eerder gezien. Elk gedeelte van Florida heeft een eigen hoekje. We halen wat folders van St. Augustine en Daytona Beach. Ook zien we leuke foldertjes van Orlando. Nemen we die ook maar meteen wat van mee.

IMG_2921

We vervolgen onze weg naar St. Augustine. Een klein dorpje aan de kust van Florida. De stad werd in 1565 gesticht door de Spaanse admiraal Pedro Menéndez de Avilés. St. Augustine geldt als de oudste nog steeds bestaande Europese nederzetting in wat nu de Verenigde Staten is. Half 2 parkeren we de auto in de garage bij het visitor center.

IMG_2937

IMG_2941

IMG_2944

We brengen uiteraard ook hier even een bezoekje aan en scoren een leuke, duidelijke plattegrond van het historisch centrum. In het couponnenboekje zien we ook hier weer een soort van brouwerij staan, met maar liefst 70 bieren op tap. Aangezien het ook hier weer behoorlijk warm is, besluiten we om onze route zo te maken, dat we bij The Chatsworth Pub uitkomen. Het lijkt erop dat St. George Street het meest toeristische gedeelte is. Als eerste lopen we Pepper Palace binnen en proeven een paar sausjes. Het gaat hier van pittig tot oei oei oei heet.

IMG_2945

Dan zie ik Sweet Bourbon Glace staan, proef en… WTF! Dat IS gewoon de bekende JD-saus van TGI Fridays. Ofja, het is niet de officiële saus van Jack Daniels natuurlijk, maar deze komt wel heul erg in de buurt. Op de terugweg maar eens wat flesjes aanschaffen, want zelf zijn we nog nergens deze saus tegen gekomen. De saus van Jack Daniels zelf, de steaksaus, lijkt er dus totaal niet op. Dat is gewoon een BBQ saus van Jack Daniels, maar TGI Fridays heeft toch echt andere, veel lekkerdere, saus. En nu vinden we dus vrijwel exact dezelfde saus. Echt top!

IMG_2950

We lopen verder door St. George Street en lopen zo af en toe een winkeltje binnen. De straat is alleen toegankelijk voor voetgangers, dus het loopt erg rustig.

DSC_7555

DSC_7558

DSC_7566

IMG_2953

IMG_2955

Onderweg komen we ook nog ‘de oudste school van Amerika’ tegen. Uiteraard, alles is hier ‘de oudste van Amerika’. De sfeer is hier echt heerlijk.

DSC_7554

Dan komen we uit bij The Chatsworth Pub. Het is niet druk binnen. Sterker nog, als we net plaatsnemen aan de bar, gaan de drie personen naast ons weer weg.

IMG_2969

Nou zeg, hopelijk hebben we ze niet weggejaagd. We bekijken het biermenu. Echt, 70 bier op tap. Dat is echt behoorlijk veel. Ziet er erg gaaf uit. Ook vooral die hendels van de verschillende taps. Volgens mij kennen wij dat helemaal niet in Nederland. Wel?

IMG_2964

We kiezen beide voor Funky Buddha Floridian (witbier). Wel het kleinste formaat, aangezien we nog moeten rijden.

IMG_2960

Het biertje drinkt goed door en een half uur later zijn we alweer op pad, terug naar de auto. Uiteraard wel weer door St. George Street. Dat blijft toch wel het leukste gedeelte van St. Augustine. Er ligt overigens ook een Fort om te bezoeken. Kosten á 20 dollar per persoon. Maar daar hebben we vandaag geen zin meer in.

Bij Pepper Palace lopen we weer naar binnen en kopen twee flesjes van onze “JD-saus”. Nu al zin in om thuis een heerlijke steak te eten, met de saus. Exact twee uur later dan dat we aankwamen, zitten we weer in de auto, op weg naar Daytona Beach. Officieel stond deze op de planning voor de achtbaan welke op de pier staat. Maar deze is sinds begin mei niet meer in gebruik. Sterker nog, alle attracties zijn er mee opgehouden. De eigenaar kreeg zijn verzekering niet meer op orde en nu mag hij de attracties niet meer draaien. Jammer, maar helaas. Al willen we nog wel even een bezoekje brengen aan het strand natuurlijk.

Echter, onderweg worden de prachtige blauwe lucht met af en toe een wolkje verwisselt met een donker grijze massa en dan… ja hoor, druppels. En niet te zuinig ook. Nou, dat zal een lekker stranddagje worden. We besluiten om toch maar door te rijden en iets voor Daytona Beach lijkt het op te klaren. De lucht blijft nog wel wat dreigend eruit zien, maar het is in ieder geval droog. Alhoewel, als we de auto parkeren (á 10 dollar), begint het weer iets of wat te druppen. Goed, de paraplu’s gaan mee. Maar echt een naam mogen de druppels niet hebben. De achtbaan staat er nog wel, maar ziet er enorm vervallen uit. De gedeelte er omheen ziet er ook niet meer uit.

IMG_2976

DSC_7598

IMG_2979

Een mannetje is toevallig net aan het werk met opruimen van waar ooit de kartbaan heeft gestaan. Het ziet er treurig uit zo. Op de parkeerplaats zelf staan ook allerlei kermiswagens waarvan de attracties inmiddels opgeruimd zijn. Zo ook bijvoorbeeld het reuzenrad wat toch wel uitzichtbepalend is bij zo’n boardwalk/pier. Op het strand is vrij weinig te beleven. Er zijn nog wel een paar surfers in het water, maar verder is het strand leeg. We besluiten de pier nog even op te lopen en zijn daarna Daytona Beach alweer beu. Het zal vast een gezellig strand zijn, maar zonder activiteit is er weinig te beleven.

DSC_7612

We lopen weer terug naar de auto en stellen dan de Tom Tom in op ons adres in Orlando. Erg benieuwd hoe ons onderkomen voor de aankomende 10 dagen eruit ziet. Het voelt ergens toch wel raar. Onze rondreis zit erop en toch gaat onze vakantie nog even verder. Doordat onze rondreis erop zit, hebben we toch wel een bedroevend gevoel. Alsof de vakantie er dus ook al op zit, maar dat is dus niet zo! Jeuh!

Onderweg bedenken we dat we eigenlijk wel zin hebben in pasta vanavond. En waar kun je die beter eten als bij ‘Olive Garden’! Aangezien onze villa in Davenport zit, rijden we over de I-4 van noord Orlando naar zuid Orlando. Bij afslag 68 zit een Olive Garden, dus stellen we de navigatie daar maar op in. Weten we zeker dat we goed rijden.

Als we Noord Orlando inrijden, belanden we in een file. Uiteraard, het is tenslotte avondspits, al blijkt het uiteindelijk te komen doordat er iemand met pech op de rechter baan staat. Niet veel later rijden we de afslag van Universal voorbij. Dat was voornamelijk onze thuisbasis afgelopen januari. Voor deze vakantie laten we Universal aan ons voorbij gaan en gaan we alleen de Disneyparken bezoeken. En dan belanden we wederom in een file. Deze is wel een stuk langer. Zelfs tot de afslag welke we moeten hebben blijft het druk.

En zo ook is het bij Olive Garden wat aan de drukke kant. Al is de wachttijd maar een kwartier tot 20 minuten. We krijgen een apparaat mee welke gaat branden en trillen als we aan de beurt zijn. Tevens wordt mijn naam met het aantal personen genoteerd op een grote monitor, waardoor je precies kan zien hoeveel gezinnen er nog voor je zijn. Leuk systeem!

IMG_2981

IMG_2985

Na een kwartier krijgen we een tafeltje toegewezen. Onze serveerder vraagt of we wellicht wat van de wijn willen proeven. Prima, waarom niet. Daarna vertelt hij wat de prijs is van een glas, maar wij besluiten het ditmaal toch maar gewoon bij fris voor Martijn en water voor mij te laten. Martijn bestelt zijn ‘stam’ gerecht, of hoe je dat ook noemt ? Tour of Italy. Ik ga voor de Steak met Gorgonzola en Alfredo saus. We krijgen de bekende breadsticks en salade geserveerd. De serveerder vraagt of we er wat kaas op willen. Uiteraard. Hij doet er wat kaas op en zet het dan weer bij ons op tafel. Hey, waar is de ‘just say stop’ vraag? Normaal gaan ze toch met een kaasrasp door-en-door-en-door totdat je stop zegt? Nou zeg. Dat is wel jammer. Ook bij onze gerechten wordt er wel kaas opgedaan, maar gewoon een bescheiden beetje. Naja ach, het smaakt in ieder geval wel verrukkelijk.

IMG_2989

IMG_2990

IMG_2993

IMG_2996

Dan rijden we, eindelijk, naar ons onderkomen voor de aankomende 10 dagen. Het is nog zo’n 20 minuten rijden vanaf Olive Garden. Inmiddels is het al wat gaan schemeren. Dan rijden we de straat in. We hebben nummer 752, maar Tom Tom zegt al dat we gearriveerd zijn bij nummertje 250. Hm, dat klopt niet helemaal. We rijden wat door en dan staan we eindelijk bij nummer 752. De lichten zijn al aan. Oeh, er zullen toch niet al andere mensen binnen zijn?

IMG_2999

We openen met de code die we gekregen hebben de deur en zien dan een prachtige ruime villa. De tafel is mooi gedekt voor zes personen. Hm, we zijn maar met z’n tweetjes hoor! Als eerste gaan we de gehele villa door. Woonkamer met keuken, dan naar de slaapkamers… dat is 1, dat is 2, dat is 3 en dat is nummer 4. Jaja, vier slaapkamers! Twee daarvan hebben een tweepersoons bed. Een king en een queen.

DSC_7637

DSC_7635

DSC_7641

DSC_7644

Goed, onze ‘master bedroom’ wordt natuurlijk het King-bed.

DSC_7645

DSC_7646

De andere twee slaapkamers hebben ieder nog twee 1-persoonsbedden. En in de kast staat ook nog een opklapbed. Hallelujah, wat een ruimte zeg!

DSC_7653

Vervolgens zetten we alle spullen uit de auto in de gang. Zo kunnen we mooi eindelijk de auto eens wat rommelvrij krijgen. Die is tijdens de rondreis natuurlijk behoorlijk gevuld. Dan kijken we via de achterdeuren naar buiten. Een zwembad. Woohoo. Maar als we naar buiten willen, gaat het alarm af. Ohja, tuurlijk. Kinderveiligheid. Argh. Bést irritant eigenlijk. Als je maar iets te lang de deur open laat staan, of dus niet snel genoeg bent met weer achter je kont dicht te doen, gaat ie af. Wat een rot geluid. Door middel van een knop ff snel indrukken, gaat hij weer uit. Maar bij elke deurtje open, deurtje te laat dicht, gaat hij weer af. Achja, daar moeten we dan maar even aan wennen.

Goed, vervolgens lopen we tegen het volgende probleem: waar zit het buitenlicht? Er zijn vier schakelaars binnen, maar geen één doet het. Hoezo raar? Wat we ook proberen. Dan komt het idee om gewoon een lamp uit één van de slaapkamers buiten te zetten. Dan hebben we in ieder geval sfeerverlichting. Maar het stopcontact buiten werkt blijkbaar niet.

Ook het vinden van de wifi-code wordt ons moeilijk gemaakt. Deze staat niet in het mapje met informatie. Martijn besluit om het nummer wat aangegeven staat maar eens te bellen. Deze kunnen we bereiken tot 21.30 uur en het is nog maar net over 9-en. Maar helaas, we krijgen het antwoordapparaat. Martijn spreekt zijn twee vragen (over het buitenlicht en de wifi code) in. Wellicht horen we hier morgen iets meer over.

Dan ineens, zien we een briefje liggen met de wifi code. Een wit briefje op een witte achtergrond, op een niet zo’n logische plek, hahaha… Ach ja, gevonden is gevonden. Uiteindelijk vind ik ook het knopje voor de buitenlicht. Deze is via de toilet van onze slaapkamer te vinden. Súper logisch, hahaha… Ach ja, ook hier geldt weer ‘gevonden is gevonden’. Ja toch?

Het enige wat nog een beetje ‘jammer’ is, zijn de twee tv’s welke in de woonkamer en de slaapkamer staan. Die zijn een beetje ehm… uit het jaar 0 hahaha. Hierop is geen HDMI-kabel op aan te sluiten. Dat is wel jammer, aangezien we op de laptop genoeg films en series hebben staan. Móchten we ons vervelen. Of in ieder geval een rustig avondje hebben, dan wil je toch ook gewoon lekker TV kunnen kijken. Naja ach, moeten we het maar met de Amerikaanse TV-zenders doen. Dat hebben we de afgelopen twee-en-halve week tenslotte ook gedaan.

Inmiddels zijn de spullen uitgepakt en zitten we heerlijk in de woonkamer. Nick @ Nite staat op. Nu eerst nog Full House en hierna komen er een paar afleveringen van Friends. Altijd tof!

IMG_3007

Morgen meteen vroeg op en waarschijnlijk laat thuis. Geen idee of er dan nog een verslag diezelfde avond nog volgt, maar anders komt hij vast daarna snel online. Onze eerste Disneypark morgen wordt Magic Kingdom. Erg veel zin in!

Gereden miles: 324 (521 km)
Weertype: zonnig, maar eindigde nattig. Tussen de 25 en 30 graden.
Aantal stappen: 13.649

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *