Dag 02: Acclimatiseren

Print Friendly, PDF & Email

Zaterdag 27 mei: Orlando (FL) – Valdosta (GA)


De meeste mensen hebben zo’n eerste ochtend last van een jetlag. Nou, Linda en Martijn niet hoor. Als de wekker om 09.00 uur gaat, snoozen we zeker nog drie keer. We liggen gewoon nog te lekker. Uiteindelijk staan we om half 10 op, doen onze ochtendrituelen en checken om half 11 uit. We herstructureren de koffer, zodat de spullen welke we niet dagelijks nodig hebben, in de auto kunnen blijven. Hierdoor hoeven we niet telkens met een grote zware koffer te sjouwen naar de hotelkamers.

Als eerste rijden we naar de Vineland Outlet. Martijn zijn Skechers zijn iets wat gescheurd en wil dus nieuwe hebben. Op zich gaan ze nog wel mee en wellicht zelf ook nog wel totdat we over 2,5 week weer terug zijn in Orlando en we alle tijd van de wereld hebben om de outlet door te struinen, maar we willen het risico niet lopen dat hij straks met kapotte schoenen ergens staat en we geen outlet meer tegenkomen. Dus staat alleen de Skecherwinkel op de planning. Onderweg zien we behoorlijk wat mensen verkleed langs de weg lopen. In het Conferentie Center is momenteel MegaCon aan de gang. Ofwel, een beurs met veel superhelden. Een beurs voor de echte nerd ? En uiteraard ga je daar ook verkleed als superheld heen.

IMG_1975

We rijden in een goed twintig minuten naar de outlet en parkeren de auto in dezelfde overdekte garage als vier maanden geleden. We bekijken de plattegrond om te kijken waar de winkel ook alweer precies ligt. Dat zijn we in die vier maanden blijkbaar toch al wel weer vergeten ?

Onderweg komen we ook nog een Disney Store tegen. Vooruit dan, pikken we die ook even mee nog. Maar het is binnen hartstikke druk en voordat we iets leuks tegenkomen, verlaten we de winkel alweer. Al was het binnen wel erg lekker gekoeld. Buiten is het behoorlijk warm. Zo’n 35 graden, volgens het dashboard van de auto. Dan lopen we naar Skechers. De tweede paar is voor de halve prijs. Hm, dus we ‘moeten’ eigenlijk wel twee paar kopen dan… Vervelend. Martijn ziet een paar leuke schoenen en ook ik zie een leuke open schoen. Ik haal mijn maat eruit, pas de schoen en loop naar de spiegel om te kijken hoe hij me staat. Aardig. Ondertussen heeft Martijn een andere leuke open schoen voor me gevonden. Een iets sportievere en pas hem meteen aan. Ja, die is leuk! Ondertussen heeft Martijn mijn eigen schoen uit de andere rij opgehaald, maar als ik aan hem vraag waar mijn sok is, zegt hij dat die er niet bij lag. Het personeel blijkt alle ‘troep’ (want uit de schoen zelf moest ik een propje papier en wat plastic eruit halen om te passen) meegenomen te hebben. Waarschijnlijk dus ook mijn sok. Naja zeg. Het meisje uit de winkel kijkt wat duf rond, loopt de rijen af en zegt steeds ‘nee, hier ligt hij ook niet’. Nee, d’oh… zoek eens in de prullenbak ofzo! Eén van de andere personeelsleden gaat ook op onderzoek uit en Martijn past zijn gevonden schoenen. Ook hij slaagt. Mooi. Ondertussen komt de jongen met goed nieuws: ook mijn sok is terecht. Hij lag inderdaad tussen het opgeruimde spul. We rekenen de twee paar schoenen af en zien op het bonnetje dat mijn schoenen blijkbaar de naam ‘Dory’ hebben. Dat is wel heel erg toepasselijk. Toevallig gisteren de film ‘Finding Dory’ gezien. Nou, we hebben haar gevonden hoor!

Dan stellen we de Tom Tom in op Disney Springs. Op de planning staat dat we op onze laatste rondreisdag, als we weer terug naar Orlando rijden, naar Disney Springs zouden gaan. We willen namelijk voordat we aan onze Disney avontuur beginnen twee van die Magicbands kopen. Dit zijn armbandjes met een RFID-chip, eigenlijk een soort OV-chipkaart voor het pretpark. In het park zelf kun je er Fast Pass Tickets aan koppelen om in de snelle wachtrij te mogen bij je favoriete attractie. Je kunt hem ook gebruiken voor de PhotoPass. Maar aangezien we nu daar vrij dichtbij in de buurt zijn, kunnen we natuurlijk net zo goed nu al deze armbandjes kopen.

DSC_3211

DSC_3215

We parkeren de auto bij de ‘Lime Garage’ en lopen dan naar het winkeltje waar ze deze Magicbands verkopen. Uiteraard ga ik voor de paarse. Martijn twijfelt of hij een groene (dat is zijn kleur) of een andere kleur wil. Maar dan ziet hij een leuk bandje met Mickey en USA erop. Leuk!

IMG_20170527_123905039

IMG_1986

Als we terug naar de auto lopen, kopen we onderweg nog een hotdog. We hebben op zich geen honger, maar toch wel wat trek. Vanochtend hebben we ook alleen ontbeten met een shake van mijn Cambridge dieet. Ik heb niet voor alle dagen shakes en repen mee, maar toch behoorlijk wat. Ja, waarom niet, toch? Kan ze maar bij hebben, kunnen we altijd nog zien of we ze wel of niet gebruiken. Wel weer typisch, je krijgt hier bij je hotdog standaard een zakje chips bij. Waarom eigenlijk?

IMG_1985

IMG_1992

IMG_1996

Na onze vroege lunch is de planning om naar de Walmart in Ocala te rijden. Zo ongeveer op de helft van de rit naar Valdosta. Kunnen we daar mooi een chauffeur wissel doen. Ofwel, ik begin met rijden en vanaf Ocala rijdt Martijn, zodat ik naast hem op de laptop aan het verslag kan werken. Naar Valdosta is tenslotte ook maar gewoon snelweg rijden, dus prima gelegenheid om op de laptop te werken.

Het is een goed anderhalf uur rijden naar Ocala. Het adres van de Walmart is niet helemaal bekend in de Tom Tom. De straat wel, maar het nummertje is niet bekend. Ach, als we daar zijn, dan zien we de Walmart vast wel vanzelf.

We rijden Ocala in en zien onderweg ook een BestBuy Mobile. Ohja, dat kunnen we zo ook nog even bezoeken, de Best Buy. Het idee ontstond onderweg dat een Fitbit misschien wel een leuk hebbe-dingetje is voor mij. Amy, van de Cambridge, opperde het idee om op mijn telefoon een stappenteller-app te installeren. We zijn eigenlijk wel benieuwd hoeveel stappen ik op een dag zet. Nou, dan is zo’n Fitbit wellicht ook een leuk alternatief. Die hebben ze namelijk ook in het paars ? Maar we rijden nu dus langs een BestBuy Mobile. We zoeken een normale vestiging van deze winkel.

Ook zien we onderweg een T-Mobile winkel. Ons plan is eigenlijk om de opwaardeerkaart voor onze Mifi (mobiele hotspot) bij de Walmart te kopen, maar nu we toch langs T-Mobile zelf rijden, kunnen we net zo goed daar die kaart kopen. Dan zetten ze het tegoed ook gelijk op het account.

We lopen de winkel binnen en het is totaal niet druk. We mogen kiezen welke van de twee werknemers ons helpt. We kiezen de dame ? Als we uitleggen wat we precies willen, begrijpt ze het nog niet goed. Ze klikt wat in de computer en klikt en klikt… Maar het duurt allemaal erg lang. Dan legt ze uit dat deze vestiging nog maar net twee dagen open is en dat we ook haar tweede klant pas zijn. Ze moet nog erg wennen aan het computersysteem. Uiteindelijk lukt het haar om voor 30 dollar tegoed op ons account te zetten.

We lopen weer terug naar de auto en checken meteen of het internet werkt. Hm, dat wil niet zo. Het lijkt er ook op dat we een soort van abonnement hebben gekregen wat we nog moeten activeren. Dat is niet de bedoeling natuurlijk. Hop, terug naar de winkel. Daar blijkt dat ze inderdaad enkel een tegoedbon had verkocht. Die moest nog aan het account worden toegevoegd en daarna moest nog aangegeven worden dat we het als Data wilden gebruiken. Maar uiteindelijk toch gelukt. Zij weer wat geleerd vandaag en wij ook weer blij.

Als we weg willen rijden, zien we twee auto’s welke volgepropt worden met ballonnen. Hahaha, het ziet er niet uit. Zo te zien een feestje voor een meisje. Veel roze ballonnen. Ze komen van de feestwinkel vandaan. Hm, we besluiten om daar ook eens een kijkje te gaan nemen. En zoals alles in Amerika: wat ontzettend veel feestspullen. Allememaggies zeg! Je kunt het zo gek niet bedenken, of ze hebben het hier. In allerlei kleuren, in allerlei thema’s.

IMG_2003

IMG_2004

IMG_2012

IMG_2014

We rijden weer verder en als we aankomen op het adres wat Tom Tom aangeeft, zien we geen Walmart. Wellicht dat als we gewoon Walmart intikken, dat we dan bij het juiste adres uitkomen? Tom Tom geeft twee Walmarts aan. Een supercenter met ‘straatnaam onbekend’ of een normale met wel een straatnaam. Nou, laten we die laatste maar kiezen dan. Op een ‘supercenter’ waar geen straatnaam bij staat, heb ik niet veel vertrouwen. We zoeken ook meteen op waar de BestBuy zit. Deze blijkt op de route te zitten, dus stellen we deze maar als eerste in.

We parkeren de auto en lopen naar binnen. We zien de Fitbit liggen, maar geen paarse meer op voorraad. Nou zeg. Wellicht hebben ze achter nog wat op voorraad liggen, maar dit blijkt ook niet het geval. Maar er blijkt er nog wel eentje op voorraad te zijn bij de BestBuy Mobile winkel tegenover. Hahaha, dachten we daar juist niet heen te hoeven, moeten we uiteindelijk toch wel daar zijn. Ach ja.

Bij de BestBuy Mobile hebben ze inderdaad nog een paarse op voorraad. Mooi. Dachten we deze vakantie geen ‘grote’ elektronische aankopen te doen, zoals een laptop of smartphone, kopen we uiteindelijk toch weer wel een leuk speelgoedje voor me.

fitbit-charge-2-colours

Vervolgens stellen we de Tom Tom weer in op de Walmart mét straatnaam, maar komen hier ook bedrogen uit. Geen Walmart te bekennen. Dan toch maar naar de Walmart zónder straatnaam? En daar blijkt inderdaad de winkel te liggen. Wat een heen-en-weer gerij zo. Maar ach, we hebben vakantie. Het is onze acclimatiseerdagje, dus kunnen rustig aan doen.

Normaal hebben we bij de Walmart een groot boodschappenlijstje bij ons, maar voor nu is het eigenlijk alleen maar noodzaak om wat water te kopen. Vooruit, een kleine koelbox zou ook welkom zijn. Uiteindelijk kopen we ook nog wat extra zonnebrand, ziplocks en Lime-a-Rita’s. Wat betreft de koelbox hebben we nu een leuk bescheiden maatje gekocht. Nu we niet van plan zijn om allerlei ontbijtspullen te kopen (zoals jus d’orange, chocomel, creamcheese, kaas en weet ik wat), hebben we ook geen grote koelbox nodig natuurlijk. Maar een kleintje waar wat flesjes water in gekoeld kunnen worden, is wel handig.

IMG_2016

Dan stellen we de navigatie in op ons hotel in Valdosta. Op de planning stond eigenlijk ook nog ‘eventueel naar Ichetucknee Spring State Park’, maar aangezien het al 17.00 uur is, skippen we deze. De Tom Tom geeft aan dat het nog twee uur rijden is naar ons hotel. Mooi, dat geeft mij genoeg tijd om het verslag al een heel eind klaar te hebben.

Om exact half 7 rijden we de afslag naar de State Park voorbij. Maar goed dat we deze geskipt hebben, aangezien ik half 7 toch wel laat vind voor een wandeling in de natuur. Lekker vroeg naar het hotel, dan liggen we er tenminste niet zo laat in vanavond. Morgen gaat de wekker namelijk wat vroeger dan deze ochtend. Niet omdat we een drukke planning hebben (het pretpark waar we morgen heen gaan, is tenslotte pas om 10.00 uur open), maar morgen rijdt Max Verstappen natuurlijk weer. Amerikaanse tijd: 08.00 uur!

Iets na 7-en rijden we het parkeerterrein van Quality Inn op, het hotel waar we vanavond slapen. We checken in en krijgen kamer 219 toegewezen. Ofwel, op de eerste verdieping. Het is wederom zo’n moteltype. Ofwel, geen lift. Gelukkig dat we de koffers wat gereorganiseerd hebben, dan hoeven we niet zo te sjouwen op de trappen met zware koffers.

Ik had van te voren al opgezocht welke restaurants hier in de buurt te vinden zijn. Het wordt vandaag de Texas Roadhouse. Een lekker stukske vlees, daar hebben we wel zin in. Amerika is echt een land van ‘niet lopen’, dus gaan we er met de auto heen. Het is één keer rechts en dan naar links, maar toch nét wat te ver om inderdaad te gaan lopen.

IMG_20170527_193652734

Als we de parkeerplaats oprijden, zien we een behoorlijk drukke menigte voor de deur staan. Ohjee, het zal toch niet? Ik spreek met Martijn af dat een wachttijd van 45 mins toch echt de max is. We lopen naar binnen en vragen wat de wachttijd is, dit blijkt maar 5 tot 10 minuten te zijn. Ohhhhh… En nog binnen 2 minuten worden we geroepen dat er plek is. Wat zouden al die mensen voor de deur dan doen joh? Allemaal buiten roken ofzo? Naja ach, wat interesseert het ons eigenlijk ?

We bestellen beide een biertje (de Summer Ale van Samual Adams is het seizoensbiertje hier. Heerlijk!) en Martijn gaat voor de sirloin met ribs en ik houd het bescheiden bij een 12 oz. New York Strip (entrecote). We mogen twee bijgerechten erbij kiezen en kiezen beide voor de caesar salade en aardappelpuree. De broodjes welke we bij binnenkomst al op tafel geserveerd krijgen, laten we na een paar happen staan. Ze zijn behoorlijk klef en het vet druipt er vanaf. Bah.

IMG_2025

IMG_2029

IMG_2030

IMG_2031

Daarentegen smaakt ons vlees wel erg lekker. Martijns ribbetjes zijn erg mals en je schraapt het vlees gewoon met de vork van het bot. Mijn stukje vlees smaakt ook erg lekker, al zitten er wel behoorlijk wat vetjes op. Toch in het vervolg ook maar gewoon de sirloin bestellen dus. Als toetje nemen we een margarita. Martijn voegt er nog een Island Keeper aan toe. Dat is met kokosnoot en ik ga voor de ‘Skinny’ variant. Deze is onder de 200 calorieën.

IMG_2035_cr

Weer: 35 graden met blauwe lucht
Aantal gereden mijlen: 243 (391 km)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *