Dag 09: Natchez Trace Parkway & Tupelo

Print Friendly, PDF & Email

Zaterdag 3 juni: Natchez (MS) – Memphis (TN)


Gisteravond tijdens het uitdoen van mijn lens, viel me op dat de pijn een stuk minder was dan de dag ervoor. Zou het zalfje dan toch helpen? Ik besluit om nog één nacht mijn oog te zalven en met een ooglapje op te slapen.

Nog voordat de wekker gaat, worden we beide wakker. Ik loop naar de badkamer om mijn ooglapje eraf te halen. Wát een verademing, het doet totaal geen pijn meer. Jeuh! Duim omhoogFeestende emoticon

We kleden ons aan en gaan dan naar beneden. Ook in dit hotel hebben we inclusief ontbijt. Ondanks dat het geen keten is, is het ontbijt wederom gewoon standaard: toast, bagel, roerei, bacon, yoghurtjes. We eten ons buikje rond en als we weer naar boven gaan, nemen we meteen een bagagetrolley mee.

Om kwart over 9 checken we uit. Ik haal de auto en parkeer deze onder het afdakje bij de ingang. Het regent inmiddels weer pijpenstelen. Tuurlijk joh. We waren eigenlijk wel klaar met die regen. Maar helaas, vandaag ziet het er niet veel beter uit, als we de grijze massa boven in de lucht mogen geloven. Als eerste rijden we naar het Visitor Center, tegenover het hotel. We zien een paar auto’s die niet in een parkeervak staan, maar gewoon langs de kant bij de ‘drop off’. We zien wel waarom men dat doet ja. Echt, het komt met bákken uit de lucht. Ook wij parkeren de auto zo dicht mogelijk bij de ingang en trekken dan een sprintje. Binnen bekijken we de geschiedenis van Natchez en nemen we wat foldertjes mee. Uiteraard ook die van de Natchez Trace Parkway. Een dame achter de balie vraagt vriendelijk of we wellicht een poncho mee willen. Hm, dat zou vandaag nog best eens van pas kunnen komen.

Oorspronkelijk staat het National Military Park in Vicksburg als eerste stop op de planning, maar we besluiten deze te skippen. Je kunt wel met de auto deze begraafplaats op, maar om hiervoor 15 dollar te betalen om verder alleen maar regen te zien, vinden we het niet waard.

DSC_4937

We besluiten om de Natchez Trace Parkway hier maar alvast op te gaan (want de bedoeling was om vanaf Vicksburg naar Jackson te rijden en vanaf daar deze Scenic Byway op te gaan, maar dat doen we nu dus maar wat eerder). Het is even zoeken waar we heen moeten, maar de navigatie begeleid ons zonder problemen naar het beginpunt van deze weg (welke de navigatie overigens ‘Parkway Drive noemt). De regen is inmiddels overgegaan naar wat motregen. Gelukkig, aangezien we ook nog wat wandelingen op de planning hebben staan. Maar lang duurt deze motregen niet. Nee joh, het stortregent gewoon weer. De ruitenwissers gaan op standje dubbel, maar ook dat helpt niet. We zien gewoon geen hand voor ogen joh. Erg fijn dat het hier niet zo druk is. Sterker nog, we zien echt sporadisch maar een tegenligger.

DSC_4965

De regen wordt afgewisseld met af en toe droog weer. Bij Jackson verlaten we de Natchez Trace Parkway voor even om te tanken en we lassen meteen een sanitaire stop in. We wisselen van chauffeur, zodat ik kan navigeren naar de vier tussenstops welke ik op mijn planning heb staan. Of er veel gewandeld wordt vandaag, geen idee. Maar af en toe een stopje, kan geen kwaad.

Een kwartier na het tanken stoppen we bij Reservoir Overlook. Het lijkt buiten niet heel hard meer te regenen. Mooi, kunnen we even uitstappen. Ik maak wat foto’s van het meer en in de verte is goed te zien dat we nog lang niet klaar zijn met het donkere weer. Snel maar weer de auto in.

DSC_4960

Onze tweede stop is bij Cypress Swamp, een half uurtje na Reservoir Overlook. Oorspronkelijk staat hier een wandeling van 20 minuten op de planning, maar door het wisselvallige weer durven we dit niet aan. Wel lopen we het bruggetje, begin van de trail, even op. Vanaf hier zie je de cypressbomen tenslotte ook in de swamp staan. Het ziet er erg mooi en tegelijkertijd ook behoorlijk griezelig uit. Een opname van een horrorfilm, zou het hier goed doen, denken we.

DSC_4969

DSC_4970

DSC_4986

In de auto lunchen we met een reep van Cambridge en rijden dan weer verder over de Natchez Trace Parkway.

Als we nog maar net vijf minuten onderweg zijn, breekt de hel weer los. Gelukkig maar dat we niet zijn gaan wandelen. Een uur later zijn we bij onze derde stop: Cole Creek. Alsof het weer het ons wel steeds gunt, want telkens bij onze stop, regent het niet meer. Of in ieder geval een heel stuk minder. Volgens het bord is de wandeling hier een goed tien minuutjes lopen. Martijn durft het niet aan en loopt weer terug naar de auto. Ik besluit om een stukje te gaan lopen en als het echt weer hard gaat regenen, loop ik weer terug.

DSC_5002

DSC_5007

Maar die tien minuten blijken wel erg ruim. In drie minuten ben ik het rondje rondgelopen. Niet dat ik veel gezien heb onderweg, alleen wat takken, maar ach. Voor mijn stappenteller is dit natuurlijk wel goed ?

Een half uur later zijn we bij onze vierde en laatste stop langs deze weg: Jeff Busby. Hier houden we weer een sanitaire stop en rijden dan met de auto naar Summit Overlook. Je kunt er ook heen wandelen, maar heel verrassend, dat doen we dus maar niet. Eenmaal boven zien we niet zoveel. Het is gelukkig wel helder weer, maar het uitzicht is gewoon niet heel spectaculair. Snel maar weer terug naar beneden. We vervolgen onze weg en bij Tupelo verlaten we de Natchez Trace Parkway. Officieel gaat deze weg nog helemaal door tot aan Nashville, maar wij moeten eerst nog naar Memphis.

We stellen de navigatie in op Elvis Presley Drive, waar – heel verrassend – het geboortehuisje van Elvis staat. We parkeren de auto en zien al meteen at het behoorlijk toeristisch is. Voor het museum en voor een bezoek IN het geboortehuisje, betaal je entree. Maar om van de buitenkant foto’s te maken van het huisje, is geheel gratis. Aangezien we morgen al naar Graceland gaan en we beide geen die-hard Elvisfans zijn, besluiten we om het huisje niet van binnen te bekijken. Het is alleen wel even geduld hebben op een foto van het huisje zónder andere mensen. Iedereen wil natuurlijk op de schommel gaan zitten. Uiteraard volg ik de meute en ga ook even zitten.

DSC_5046

DSC_5051

DSC_5062

DSC_5064

DSC_5066

We lopen een klein rondje over het terrein en gaan dan richting Memphis. Gewoon, via de snelweg ?

DSC_5085

Iets voor Memphis rijden we weer een andere staat in, namelijk: Tennessee! Als we aankomen bij ons hotel Holiday Inn op de Union Street, parkeren we de auto bij de ingang. Het mannetje van Valet Parking staat al gereed. Je betaalt hier 24 dollar per 24 uur. Je kunt de auto ook iets verderop in een publieke parkeerplaats neerzetten, maar veel goedkoper zal dat niet zijn. Dan maar gewoon Valet Parking, net zo gemakkelijk. We laden de spullen uit, zetten deze op een bagagetrolley en geven de autosleutel af aan het mannetje. We checken in en krijgen kamernummer 769 toegewezen. Wowie, dat is lekker hoog! Maar we komen bedrogen uit. De verdiepingen beginnen bij nummer 4, van de 14 verdiepingen. De zevende verdieping is eigenlijk ook maar gewoon 3 hoog. De kamer is prima en netjes. Iets kleiner als ons kamertje in Natchez, maar heel veel scheelt het niet.

DSC_5092

We kijken uit over het zwembad hier en zien dan dat het weer zachtjes is gaan regenen. Tuurlijk joh. Maar gelukkig duurt dit niet lang. We hebben eigenlijk wel wat honger gekregen. We hebben goed ontbeten, maar uitgebreid geluncht hebben we niet. Schuin tegenover ons hotel zit TGI Friday’s. En verder nog een Texas de Brasil. Maar nee, wij willen JD saus! Als we naar binnenlopen geeft de hostess aan dat het zo’n 25 mins wachten is. Prima. We zien wel veel tafels leeg, maar we vermoeden dan ook dat ze gewoon te weinig personeel hebben. Na een minuut of 7 worden we al geroepen dat er plek is. We bekijken de drankenkaart en vragen na wat er allemaal op de tap zit. De serveerster vraagt waar we in geïnteresseerd zijn: donker bier! Ze heeft een lokale Coffee Milk Stout op de tap staan. Lekker! Dit blijkt een ‘Gotta Get Up To Get Down’ van de Wisacre Brewery. Het smaakt inderdaad als koffie. Grappig.

Wat betreft het eten bestelt Martijn een Flat Iron gecombineerd met Ribs en ik ga voor de Sirloin Steak. Beide uiteraard met de bekende Jack Daniel Saus. Het wordt standaard geserveerd met aardappelpuree en broccoli. Prima. Het duurt alleen wel even voordat we het voor onze neus krijgen. Voor Amerikaanse begrippen te lang. Maarja ach, we zijn in Memphis. Woohoo!

Na 25 minuten krijgen we ons eten. Het ziet er prima uit. Sterker nog, het smaakt ook nog eens prima! Mijn potje met JD-saus gaat erg hard en we vragen gewoon nog wat extra saus erbij.

IMG_2276

IMG_2279_cr

Wat ben ik blij dat deze keten eind van het jaar ook gewoon in Nederland is. Sterker nog, ik kan de vestiging in Utrecht ‘bijna’ vanuit mijn werk gewoon zien. Oh, wat zal ik toch veel gaan ‘overwerken’. Sorry Martijn, maar ik moet vandaag toch gewoon alwéér langer op kantoor blijven!

Nadat we ons eten op hebben, gaan we toch weer voor een cocktails als toetje. Martijn bestelt de Tropical Long Island Tea en ik ga voor de Berry Sangria. Zo, ons alcoholniveau is weer aangevuld.

IMG_2285

IMG_2294_cr

Na het eten en drinken lopen we door naar Beale Street. Twee ‘blocks’ verder. Het begint al wat te schemeren en het uitgaansleven begint opgang te komen. Op het eerste gezicht ziet het er een stúk beter uit als in Bourbon Street in New Orleans. We lopen eerst wat fotograferend door de straat.

IMG_2297

IMG_2298

IMG_2299

IMG_2300

IMG_2301

IMG_2302

IMG_2306

IMG_2309

IMG_2310

IMG_2312

IMG_2313

IMG_2317

IMG_2320

IMG_2331

IMG_2335

Iets voor 9 besluiten we om ergens naar binnen te gaan. De ‘Tap Room’ lijkt ons wel iets. Er staan 25 biertjes op tap. De jongeman voor de ingang wil graag onze ID’s zien en vertelt ons dat er vanaf 21.00 uur iemand komt optreden en dat er vanaf die tijd ook entree van 3 dollar wordt gevraagd. Echter, omdat wij nog voor 21.00 uur naar binnen gaan, mogen we gratis naar binnen. Mooi zo, we blijven tenslotte toch Hollanders. Nie?

We bestellen een Memphis Stout en gaan zitten aan de kop van de bar. Iets na 9-en gaat de band zich gereed maken. Het is een dame (zangeres en gitaar), met nog twee mannen. De ene drumt en de ander heeft ook een gitaar vast. We blijven een liedje of vier zitten. Ze spelen vooral blues. Klinkt goed!

IMG_20170603_211003985_HDR

Als we ons biertje op hebben, geven we de band een fooi en lopen dan weer naar buiten. Inmiddels is het behoorlijk donker geworden. De logo’s van de cafees branden volop. Wat een heerlijke sfeer hier! Het doet vooral denken aan de Citywalk bij Universal. In ieder geval een totáál andere sfeer als in New Orleans. Daar is het allemaal wat grimmiger. Hier doet het in ieder geval een stuk veiliger aan.

Als we bij Second Street zijn (het hart van Beale Street ligt tussen 2nd Street en 4th Street), verlaten we Beale Street. Een block verder ligt Flying Saucer Draugt Emporium. Oef, dat klinkt ook als bier. Martijn vraagt aan de jongeman voor de ingang hoeveel bier ze op tap hebben. Dit blijken er 200 te zijn! Allememaggies. Wellicht morgen hier maar wat eten dan? Nog een block verder zijn we weer bij ons hotel, Holiday Inn. Terug op de kamer, onder het genot van een blikje Lime-a-Rita, schrijf ik verder aan de blog. Ondanks de regen toch weer een leuke dag. Jammer dat ik hierdoor niet veel gewandeld heb én dus mijn stappen van minstens 10.000 niet gehaald heb, maarja ach… Morgen weer een dag hè ?

Gereden miles: 384 (618 km)
Weertype: veeeeeeel regen, maar eindigde droog
Aantal stappen: 7.868

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *