Donderdag 22 juni: Orlando (FL)
Gisteravond, bij het naar buiten zetten van het ‘oud papier’ en ‘lege flessen’ (ze komen deze ochtend langs om ze te legen), zagen we dat we een bezoeker hadden bij de voordeur. Zo maar ineens zat daar gezellig een kikker een dutje te doen tegen het raam. Je komt hier ook echt van alles tegen hè, qua wildlife. Ik vind het echt geweldig.
Inmiddels zijn we wel gewend aan het heerlijke uitslapen. We zijn pas na 11-en uit bed. Oorspronkelijk stond er op de planning een extra Disney Hopperdag, of zwemmen bij Kelly Park. Maar in beide hebben we vandaag geen zin in. Morgen staat immers een dagje Disney Hoppen op de planning. Oorspronkelijk had ik dus ook twee Disney Hopper dagen gepland, maar we blijken er aan eentje genoeg te hebben. Scheelt ook weer parkeerkosten. Het is voor ons gewoon té warm om door zo’n park te sjouwen. We kennen de parken tenslotte al langer dan vandaag, dus we hoeven ‘niet zo nodig’ meer. Gewoon heerlijk relaxt vakantie vieren, dat is eigenlijk net zo lekker.
We ontbijten met een shake heerlijk buiten en voelen al meteen dat het vandaag ook weer lekker warm wordt. Het zonnetje staat hoog aan de hemel en er zijn maar weinig wolken te bespeuren. Zou het dan vandaag eindelijk een dag worden zónder regen? Dit is toch wel iets voor ons om in de toekomst mee te nemen: vanaf juni is Florida niet zo geschikt voor ons. Echt te warm (hoe moet dat dan zijn in juli en augustus?!) en vooral, vrijwel elke dag eindigt hij met regen. Volgens mij zeiden we in 2007 al dat we niet meer op vakantie naar Orlando moesten gaan in juni, en zie hier… zijn we er toch weer. Maarja, dat was vooral omdat we wat pretparken in Deep South wilden bezoeken welke pas na Memorial Day dagelijks geopend zijn. Dus we ‘moesten’ wel.
Anyway,.. na het ontbijt springen we beide onder een verfrissende douche. Als ik goed en wel aangekleed ben en aan de rand van het zwembad zit, heb ik al meteen spijt dat ik ben gaan douchen. Waarom ben ik niet gewoon eerst een uurtje gaan zwemmen en dán pas douchen? Beetje zonde om nu weer het water in te springen. Goed, dan maar iets anders bedenken. Martijn komt met het plan om naar de International Drive te rijden voor Wonderworks, dat gebouw wat op ondersteboven staat. En dan daarna te gaan eten bij Tilted Kilt. Daar zijn we afgelopen januari ook nog geweest. Dat is een ‘breastorant’ en dat vindt vooral Martijn natuurlijk erg leuk. En ach, je kunt er goed eten, dus ook ik vind het niet vervelend. We vinden een coupon in één van de vele boekjes. Altijd handig.
Mijn voorstel is om eerst nog naar Celebrations te rijden. We zagen daar afgelopen januari een heerlijke ijstent, maar destijds ontdekten we die pas toen we er alweer vandoor gingen. Dus dan maar vandaag in de herkansing. Martijns kleine glimlach veranderd ineens in een lach van oor-tot-oor. Oeh ja, ijs!
Als we in Celebrations zijn, parkeren we de auto vrij dicht in de buurt bij Kilwins. We zien meteen dat het een stuk rustiger is dan afgelopen januari. Zou het toch toch het weer zijn? Het zweet druipt langs onze rug naar beneden. Waarschijnlijk is het nu wel een stuk drukker in Blizzard Beach.
Als we bij Kilwins binnen lopen, zien we dat ze naast schepijs ook shakes en sundae’s hebben. En in dat laatste hebben wij eigenlijk wel zin in. Martijn gaat voor de Heavenly Hash Sundae en ik neem de Hot Caramel Apple Sundae. We gaan buiten op het terras zitten en genieten heerlijk van het uitzicht. Het geeft een heel rustgevend gevoel zo.
Dan ineens zie ik bij het andere tafeltje een raar insect lopen. In eerste instantie lijkt het op een sprinkhaan, maar ik zie zijn grote achterpoten niet. Volgens mij is het een soort grote kever.
Hij klimt via de stoelpoot weer naar beneden en daarna via de tafelpoot weer omhoog. Daar blijft hij een tijdje onderste boven hangen. Vervolgens komt er een gezin aan dat tafeltje zitten, maar zien het hele insect niet. Blij toe, want ik ben anders bang dat de kleine meiden gaan gillen en pa hem wel dood maakt, ofzo. En dat wil ik natuurlijk niet! De enige dieren die ik dood maak zijn muggen! Godsamme zeg, wat hebben we me dit jaar weer te pakken. Vorige week begon het aan mijn linkerarm en nu zit mijn rechterarm helemaal vol bulten. En dat terwijl ik gewoon anti-muggenspul bij me heb om te sprayen over me. Maarja, dan moet je dat wél doen natuurlijk.
Vervolgens leest Martijn wat op het internet wat Wonderworks eigenlijk is. Dit blijkt vooral bedoelt te zijn voor kinderen en we zijn eigenlijk ook wel bang dat het, net als Ripley’s, een tourist trap is. Toch maar niet doen dan? Ook lezen we dat de vestiging van Tilted Kilt aan de International Drive permanent gesloten is. Jeetje, dat is wel jammer zeg. Gelukkig dat we daar afgelopen januari dan nog zijn geweest. Wel zit er een Twin Peaks aan de International Drive. Ook een breastorant. Maar die vinden we te ‘onschuldig’. Net zo als Hooters overigens.
Heeft het dan nog wel nut om naar de International Drive te gaan, als we beide dingen wat we daar gepland hebben niet meer door gaan? We kunnen op zich ook nog wel gaan midgetgolfen. Iets wat ik ook nog op mijn ‘ooit te doen in Orlando’ lijstje staat. Maarja, het is wel errug warm. Je fikt gewoon weg joh. Nee, we weten wat beters: terug naar huis en hop het zwembad in!
Wel brengen we nog een bezoekje aan de Publix, want onze drankvoorraad is op. Ofja, er gaat genoeg drank mee naar huis, maar we zijn nog twee avonden hier en de alcoholist in ons snakt weer naar een verfrissend biertje. We halen een sixpack Blue Moon, een fles rosé moscato van Barefoot en twee pakjes frozen cocktail. Deze laatste kennen we nog niet en zijn erg benieuwd wat het is.
Eenmaal thuis gaan de cocktails in de vriezer, onze kleding wordt ingeruild voor badkleding en… “ohhhhhhhh” hoor je hem? Die zucht kwam echt vanuit mijn tenen. Ik voel dat mijn hele lijf dankbaar is voor deze beslissing. Wat nou ‘we moeten wel wát doen natuurlijk, op vakantie’. Van wie moet dat? Nee hoor, niets moet, alles mag! We pakken er een biertje bij en genieten heerlijk van het verfrissende water.
Al is het water toch behoorlijk goed opgewarmd afgelopen dagen. Op het begin van onze vakantie hier vonden we het nog maar een koude bedoeling. Of wellicht had dit te maken dat er toen vrijwel geen zon meer was.
Pas na een goed twee uur kleden we ons weer aan en gaan we onze koffers eens herindelen. We hebben natuurlijk behoorlijk wat gekocht afgelopen vakantie en zijn benieuwd of we nu niet over onze maximale gewicht van 23 kg per koffer gaan. Het is altijd wel weer een gepuzzel hoor. Qua volume past het allemaal wel. De eerste weegstand is bij Martijn positief. Hij komt uit op zo’n 20 kg. Maar mijn koffer zit al op de 24,5 kg. Goed, de twee flessen wijn uit mijn koffer gaan dus over naar die van Martijn. Aangezien we de koelbox weer als handbagage mee willen nemen, kunnen we hier ook nog wat vesten en jassen in doen. Scheelt ook weer gewicht uit de koffer.
Nog niet álles zit er in, maar we gaan er vanuit dat het allemaal wel gaat lukken. We zijn in ieder geval blij dat we nu alvast alles weer ingepakt hebben. Dan maar twee dagen weer leven uit de koffer. Ik had er niet aan moeten denken om dit op zaterdagochtend (uitchecktijd is 10.00 uur) te moeten doen. Meteen ‘s ochtends alweer in de stress. Nee dank u wel.
Rond kwart voor 6 bedenken we waar we zin hebben om te eten. Eigenlijk is dit zo’n beetje onze laatste ‘avondmaal’ in Amerika. Morgenavond zijn we er natuurlijk ook nog, maar dan zijn we Disney Hoppen, dus gegarandeerd dat we ergens in het park wat gaan eten. De planning is om Texas Roadhouse als afscheidsrestaurant te nemen. Maar deze blijkt, ondanks dat ik hem vrij in de buurt vind liggen, toch nog op 23 minuten rijden te zijn. Iets dichterbij zit Applebees. Eigenlijk vinden we dat nét zo’n goed en lekker restaurant.
We nemen beide de Shrimp ‘N Parmesan Sirloin. Alleen Martijn neemt er frietjes bij en ik ga voor de knoflook aardappelpuree. Dit keer zonder alcohol erbij, want die hebben we tenslotte thuis al genoeg. Het eten smaakt echt heerlijk. Die saus joh. Prima keuze voor ‘als afscheid’.
Als we uitgegeten zijn, tanken we nog even om de hoek de auto weer vol.
Eenmaal thuis gaan we weer heerlijk buiten zitten. Inmiddels is het gaan schemeren, dus voor zwemmen is het wat laat. We pakken er een biertje bij en als deze op is, gaan we verder met de cocktails. En dat smaakt ‘verrèkes’ goed. Hopelijk wordt het verhaal in de blog wel een beetje volgbaar, zo met al dat alcohol erbij.
En na de cocktail gaan we verder met de rosé moscato. Toch wel één van onze favorieten, die van Barefoot. Ondertussen word ik aan mijn linkerzijde steeds in de gaten gehouden door een ieniemini hagedisje. Steeds komt hij met zijn koppie tussen de gleuf van de deur vandaan. Bij elke beweging van ons, schiet hij met zijn kop weer weg. Hij is even ‘buiten’ geweest, toen er een vliegje op hem af kwam. Hap, zei hij!
Dit soort hagedisjes zitten hier ook erg veel. We hebben zelfs een huishagedis. Al hebben we hem nog maar twee keer gezien in huis. Heel hoog, in de hoek, zit hij dan. Geen idee waar hij daarna heen gaat. ‘s Ochtends zien we hem in ieder geval niet meer. Toch wel leuk hoor, van die huisdiertjes. Zolang het geen spinnen zijn, vind ik het best.
Morgen, laatste volledige dag hier, staat Disney Hoppen dus op de planning. We hebben inmiddels voor Test Track alweer een Fastpass aangeschaft. Helaas kun je maar voor één park per dag een Fastpass reserveren via de app. Alhoewel, voor Avatar in Animal Kingdom zijn de Fastpassen al weken ‘uitverkocht’.
De planning is om morgen in de ochtend naar Animal Kingdom te gaan voor een laatste keer Avatar Flight. Daarna de auto te parkeren bij Ticket and Transportation Center (waar je hem ook neer moet zetten voor Magic Kingdom) en dan met de monorail naar Epcot te gaan. Dit kan vanaf de Ticket and Transportation Center. Nadat we Test Track (en eventueel nog wat andere attracties) gedaan hebben, daar een hapje te gaan eten. Om vervolgens weer met de monorail terug naar Magic Kingdom te gaan. Daar willen we alleen nog de vuurwerkshow ‘Happily Ever After’ zien ter afscheid van ons Disney avontuur.
Gereden miles: 34 (55 km)
Weertype: warm
Aantal stappen: 2.967