Maandag 19 juni: Orlando (FL)
Omdat onze eerste Fastpass pas om half 12 in gaat, kunnen we heerlijk uitslapen. Nog voor de tijd welke we gepland hadden om te vertrekken, rijden we richting Epcot. Onderweg is het vrij rustig op de weg.
We parkeren de auto bij Journey en stappen dan het trammetje in welke ons naar de ingang brengt. Maar ehm, meen je dat nou? Het is twee keer knipperen met de ogen en we zijn er al. Dat hadden we natuurlijk ook prima kunnen lopen.
Als eerste lopen we naar de Character Spot, waar we onze Fastpassen voor hebben. Tja, dertig dagen geleden wisten we niet zo goed voor welke attracties we Fastpassen moesten reserveren voor dit park. De toppers zijn Soarin, Test Track en Frozen Ever After. Maar tussen die drie mocht je er maar ééntje kiezen en hebben we voor Frozen gekozen. En toen mochten we er dus nóg twee kiezen en hebben we maar voor de Character Spot en Nemo gekozen. Mission Space is helaas gesloten wegens onderhoud. Maar dat wisten we al (was van te voren aangekondigd).
We gaan in de rij staan voor Mickey, Minnie en Goofy. Maar wat is die geur toch wat we ruiken? In eerste instantie kunnen we het niet thuis brengen, maar het stinkt enorm. Vervolgens valt het kwartje: poepluiers! In de rij staan enorm veel kleine kinderen. Gegarandeerd dat er eentje, of wellicht wel meerdere, met een luiertje vol zit. Na een minuut of tien zijn we aan de beurt en mogen we als eerste met Mickey op de foto. Ik krijg een knuffel van hem en Martijn krijgt een handdruk. Daarna mogen we ook nog met Goofy en Minnie op de foto.
Vervolgens gaan we naar de buren: Starbucks. Eerst even een kop koffie. Gelukkig vinden we ook nog een plekje buiten, zodat we even goed kunnen bekijken op de plattegrond wat de planning van aanpak is. Onze tweede fastpass voor Nemo is pas om half 2, dus we hebben nog even. Nadat we onze cappuccino op hebben gedronken, lopen we naar Club Cool. Hier kun je verschillende drankjes uit de hele wereld, gesponsord door Coca Cola, proeven. We proberen ze allemaal en mijn favoriet is toch wel die uit Peru. En met de Fanta Ananas uit Griekenland als goede tweede. En Beverly vind ik de meest afgrijslijkste smaak die erbij zit, terwijl Martijn deze juist erg lekker vind. Beverly smaakt eigenlijk hetzelfde als Tonic en dat lust ik ook niet en Martijn wel. Dus dat verklaart het wel.
Dan lopen we naar Nemo. Onze Fastpass is inmiddels ingegaan. Oorspronkelijke wachttijd is een minuut of twintig, maar ach joh. We hebben die Fastpassen nou eenmaal. Maar als we binnen zijn, zien we dat de normale rij er eigenlijk ook niet is. Het systeem is hier natuurlijk vrij doorlopend. Een soort ‘carnavalfestival systeem’, dus dat loopt wel door ja.
Als we uit de attractie komen en naar buiten willen lopen, zien we dat het inmiddels enorm aan het regenen is. Gelukkig kunnen we nog wat in het gebouw rondlopen. Vanaf boven heb je een mooi uitzicht op het aquarium. Na een kwartier of wat lopen we toch maar naar buiten, aangezien de stortbui veranderd is in een paar druppels.
We lopen naar het gebouw er naast, naar The Land. In dit gebouw zijn ook allerlei attracties te vinden. Als eerste doen we Soarin’.
Je zweeft als het ware over verschillende plekken over de verschillende landen, zoals de Chinese Muur, de Eiffeltoren en de Taj Mahal. Het is echt prachtig. Al hebben we de prachtige beelden van Avatar nog in onze geheugen en die is toch wel nét wat beter ja. Na Soarin’ gaan we met een bootje door ‘Living with the Land’. Maar dat vinden we erg saai. Al is even zitten niet echt vervelend. In eerste instantie is het een soort darkride, maar daarna vaar je door de kassen met groentes. Het gaat allemaal zo traaaaaag.
Als we weer naar buiten willen lopen, komt het weer met bakken uit de hemel. Goed, we blijven dan nog maar even ‘in the land’ rondhangen en komen uit bij The Circle of Life met Timon en Pumba. Uiteraard ook weer heel educatief, maar vooral erg natuur verantwoord. Wees goed voor onze planet Aarde, want we hebben er maar één. We hebben beide enorme moeite om de ogen open te houden en vinden het dan ook erg jammer als het alweer afgelopen is. Dat betekent dat we weer op moeten staan en actie moeten ondernemen. Buiten lijkt het weer wat opgeklaard, al blijft het nog wel wat druppelen.
We lopen naar de overkant. Naar de oostkant van Future World. Hier heb je namelijk Test Track. Volgens de app zou hij storing hebben, maar aan het geluid van de razende auto’s te horen, doet hij het gewoon.
We vragen na wat de wachttijd is, aangezien de schermpjes boven de ingang het niet doen. Dit blijkt 20 minuten te zijn. Prima. Als we net vijf minuten aan het wachten zijn, wordt er omgeroepen dat er weer een storing is. Jahee… We worden allemaal geacht om de rij te verlaten. Goed, wat gaan we dan doen? Dan maar naar Ellen’s Energie Adventure. Een attractie wat zo’n 45 mins duurt. Dat lijkt ons eigenlijk wel wat. Even 45 minuten rust.
Eerst krijg je een filmpje te zien waar Ellen de Generis vertelt over haar ‘nachtmerrie’ wat haar gedachten over energiebesparing heeft doen veranderen. Daarna mogen we in een soort van grote rijdende kar stappen en worden we meegevoerd door haar droom, met te beginnen bij de dinosaurussen om vervolgens uit te komen bij de vraag der vragen: Wat voor soort power raakt nooit op. Nou? Vertel het maar: Brain Power!
Dan is ons plan om richting World Showcase te gaan. Een gedeelte van Epcot wat opgedeeld is in verschillende landen. Elk land heeft eten en/of drinken uit dat bepaald soort land. Wij zijn vooral geïnteresseerd in Duitsland. Bedoel, Oktoberfest. Moet ik nog meer zeggen? Maar als we drie stappen van Ellen zijn gelopen, begint het ineens weer enorm te regenen. We vluchten het winkeltje in en bekijken bij de ingang, met nog tientallen andere, hoe Epcot veranderd in een enorm nat geheel. Aan de lucht te zien gaat het voorlopig ook nog niet veranderen.
Na een minuut of tien lijkt het weer wat rustiger met de regen, maar het blijft druppen en de lucht blijft nog steeds even grijs. Toch besluiten we om maar richting Duitsland te lopen. Het is alleen wel uitkijken geblazen nu met lopen. Het is vrij glad en de zolen van mijn schoenen hebben ook geen echte grip meer. Ik lig tot drie keer toe bijna op m’n snufferd. Eenmaal aangekomen bij Duitsland nemen we een König Ludwig Weissbier en daarbij ook nog een Frankfurter voor mij en een Bratwurst voor Martijn. Een late lunch, noemen we het maar. Aangezien het toch alweer 16.00 uur is.
Na een half uur lopen we naar Noorwegen, aangezien onze fastpass van Frozen Ever After bijna ingaat. Om vervolgens te bedenken dat we wellicht het leuke shirtje, wat we iemand hebben zien dragen, van een Amerikaanse vlag wellicht in het Amerikaanse gedeelte te koop is. We draaien weer om, want Amerika ligt vrijwel naast Duitsland. En ja, we vinden het shirtje daar. Ook Martijn vindt daar een mooi shirtje van een silhouet van Mickey en de Amerikaanse vlag.
Na onze aankopen, lopen we weer terug naar Noorwegen. Inmiddels zijn onze Fastpassen ingegaan. Gelukkig dat we niet in de rij hoeven te staan, aangezien het zo’n 80 minuten wachten is. Ook hier varen we met een bootje en kom je langs verschillende passages van de film Frozen. Echt werkelijk prachtig gemaakt!
We besluiten dat het wel genoeg Epcot is geweest voor vandaag. We kijken nog snel even of Test Track het weer doet, maar helaas… De planning is om richting Animal Kingdom te gaan. We willen Pandora graag in het donker zien.
We besluiten dit keer om niet met het trammetje naar de auto te gaan, maar gewoon te lopen. Het blijkt inderdaad écht een kippeneindje te zijn. We rijden naar Animal Kingdom en daar moeten we de auto juist ver weg van de opstapplaats van het trammetje parkeren. Vanaf die kant van de parkeerplaats kun je inderdaad ook net zo goed lopen. Inmiddels is het toch droog geworden, dus waarom niet. Het is nog niet donker, maar we lopen al wel richting Pandora. De wachttijd voor de Avatar Flight is 90 minuten. Mooi lang genoeg om de tijd te overbruggen voordat het donker wordt. De wachtrij zelf is ook prachtig. Dat zie je niet als je via de Fastpass ingang gaat.
Maar na 45 minuten zijn we al aan de beurt. We vermoeden dat de tijd die ze voor bij de attractie neerzetten wellicht wat overdreven is, zodat het een populaire attractie lijkt. Ofzo?
Ook deze tweede keer is hij weer prachtig. Nu ik weet wat te verwachten, kan ik er ook veel meer van genieten. Al moet ik nog steeds mijn tranen wegslikken. En gelukkig lukt dat me nu wel. Het lijkt allemaal zo echt, en dat terwijl geheel Avatar natuurlijk een verzinsel is. Het lijkt gewoon écht alsof je vliegt door Pandora.
Als we buiten komen, zien we dat het wel al wat begint te schemeren, maar nog niet alle lichtjes zijn aan. We besluiten om bij Satu’li Canteen een hapje te eten. Het smaakt echt super lekker. Fast Food at Themeparks, eat your heart out!
Inmiddels is het buiten wél donker geworden en Pandora is echt ‘sprookjesbos twee-punt-nul’ geworden. Wat zeg ik, misschien wel drie-punt-nul! Wauw! Het zijn eigenlijk een paar simpele lampjes en wat black-light, maar de uitwerking is werkelijk prachtig. We lopen wat rondjes en genieten enorm.
Rond een uur of 10 lopen we weer terug naar de uitgang en zien dan dat er op de grote boom van Animal Kingdom ook nog een soort van voorstelling afgespeeld wordt. Glow 2.0 ?
Tja, videomapping is in tegenwoordig. Rond half 11 zijn we terug bij de auto en rijden we naar de villa. Dat wordt weer laat een verslagje tikken. Maar aan de andere kant: morgen hebben we helemaal niets op de planning. Ofja, ik had iets van Kellypark in gedachten, maar we moeten even kijken wat het weer doet. Wellicht blijven we gewoon bij de villa wat chillen, of gaan we in de middag wat Outlet shoppen. Het zal in ieder geval niet vroeg dag zijn voor ons, dus is het ook niet erg dat het tikken voor de blog wat langer duurt.
Gereden miles: 41 (66 km)
Weertype: bewolkt en regenachtig
Aantal stappen: 21.083