Zaterdag 30 mei: Den Bosch – Schiphol – Londen
Als de wekker om 07.00 uur afgaat, blijven we nog even liggen. Het is wel erg vroeg voor een zaterdag, maarja.. Dan moeten we ook maar niet op vakantie willen. We staan rustig op, ontbijten wat en pakken de laatste spullen in. Onze kat Tibbe kunnen we om 09.00 uur bij het kattenpension afdroppen. Wij gaan op vakantie, dan mag onze Tibbe natuurlijk ook op vakantie!
Eenmaal weer terug van het pension pakken we vrijwel meteen onze spullen en lopen we naar de bushalte. Inmiddels is het echt Hollands weer geworden: regen! En niet zo’n beetje ook. Oh, laat die bus maar snel komen. We hebben wel een kleine paraplu bij ons, maar dat is niet ideaal met ook nog koffers om mee te sjouwen. Een minuut of vijf later zitten we in de bus en nog eens een kwartier later zijn we bij station Den Bosch. Mijn ouders hadden in de ochtend al laten weten dat ze een trein eerder namen om zo nog wat rustig koffie te kunnen drinken op station Den Bosch. Dus zij zijn inmiddels ook al gearriveerd. Alleen,… waar? We lopen perron 4 op en zien een enorme mensenmassa staan. De trein van 10.23 uur komt ook aanrijden. De oorspronkelijke planning was de trein van 10.38 uur naar Schiphol, maar er zijn werkzaamheden rondom Schiphol. Geen één trein rijdt er heen. Je kunt of naar Utrecht en daar overstappen op de trein naar Amsterdam Bijlmer pakken om vanuit daar verder met de bus te gaan. Of je kunt in Utrecht gewoon blijven zitten en dan in Amsterdam Sloterdijk de bus naar Schiphol pakken. We besluiten deze laatste te doen. Maar eerst mijn ouders vinden. De trein van 10.23 uur wordt hem toch niet meer. De conductrice adviseert ons ook om een half uur langer te wachten. Deze zit echt overvol! Als de trein vertrokken is en het perron een stuk leger, zie ik mijn ouders staan. Zij hebben inmiddels een koffie bij de kiosk gehaald en vertellen ons dat ze ook nog maar net gearriveerd zijn. De trein in Best (waar zij opgestapt zijn), reed net voor hun neus weg.
Martijn haalt ook een koffie voor ons en we kletsen even bij hoe de ochtend verlopen is. Vervolgens komt de trein van 10.53 uur aanrijden en we zien aan de balk boven ons waar precies de deuren zich bevinden. Dat is een nieuw snufje van dit station en het werkt prima. Exact waar de pijl staat, stopt er een deur. Handig! We stappen in en besluiten om in het portaaltje te blijven zitten. Er zijn 2x 4 stoelen beschikbaar, maar doordat er een echtpaar net voor ons gaat zitten, blijven er maar drie stoelen over… De mevrouw staat op en vertelt ons dat we dan wel met z’n vieren mogen zitten. Maar dat vind ik onzin. We zijn nog vier hele weken samen op pad, ik ga gewoon op de trap zitten. Ik reis vrijwel dagelijks met de trein in de spits. Ben niets anders gewend joh ? Door de drukte is het wel erg gezellig. Er wordt wat gekletst tussen de reizigers. Mijn moeder vertelt trots dat ze voor het eerst naar Amerika gaan en laat mijn roadbook aan ze zien.
Na een half uur komen we aan op station Utrecht en de trein loopt leeg. Mooi, dan kan ik weer plaatsnemen bij mijn eigen clubje. We reizen door tot aan Sloterdijk en stappen daar over op een speciale busdienst voor naar Schiphol. Al is het wel even een stukje lopen zeg. We moeten bijna geheel om het station heen lopen. Nog een stukje met de trap naar beneden (en dat met onze zware koffers). Gelukkig komt er iemand van de NS zelf even helpen met de koffers. Erg aardig van ze. We stappen in de bus en vrijwel meteen rijdt hij door naar Schiphol.
Dan arriveren we op het vliegveld. Eerst even een plasje doen en dan door naar balie 17 waar we onze koffers kunnen afdroppen. We mogen straks naar gate D, maar eerst nog even wat lunchen. Nadat we door de marechaussee zijn, lopen we naar de Dutch Kitchen. Lekker Hollands, nu kan het tenslotte nog. De mannen gaan voor een omelet, terwijl de vrouwen voor kroketten op brood gaan. Het duurt alleen behoorlijk lang voordat we iets voor onze neus hebben. Ach joh, tijd genoeg.
Nadat we ons buikje rond hebben gegeten, lopen we naar gate D en daar zien we dat we een vertraging van drie kwartier hebben. Oh damn nee toch! We hebben maar één uur overstaptijd in Londen voor onze vlucht naar Los Angeles. Gaan we dat wel halen? We vragen het na bij de balie en zij kunnen het eigenlijk niet vertellen. Ze adviseert ons om aan de crew kenbaar te maken dat we snel de volgende vlucht moeten halen. Ook vertelt ze ons dat er met ons nóg veertien man zijn die dezelfde Los Angeles vlucht moeten hebben. Goed, dan zullen ze daar in Londen toch wel op ons wachten? Verwacht dat ze dan maar een goed kwartiertje vertraging hebben. We landen tenslotte op terminal 5 en we vertrekken daar ook weer van. Moet te doen zijn! Of wellicht kunnen we met een vlucht later op de avond mee, maar dan naar New York. Slapen we daar wel. Zijn we in ieder geval alvast in Amerika. Dan hoeven we niet zo lang meer naar Los Angeles. Scheelt wellicht iets in de jetlag.
We wachten een half uur en dan iets na 15.00 uur mogen we instappen. Schiet toch op, schiet toch op… we hebben een vlucht te halen! Als we goed en wel zitten vertelt de captain ons dat het erg druk is en dat we minstens een minuut of 20 moeten wachten. Ah nee toch? Dan gaan we onze vlucht zeker niet halen! Maar nog geen vijf minuten later zegt hij dat we geluk hebben en we binnen een minuut of 2 alsnog de lucht in kunnen. Dan rijden we weg van de gate, draaien het vliegtuig en staan weer stil. Waarom rijden we niet door naar de startbaan? Hallo, we willen onze vlucht graag halen! Dan zien we een man met een stewardess naar achteren lopen. De beste man ziet er niet goed uit. Helemaal wit. Alsof hij elk moment flauw kan vallen. Na een minuut of tien komt de man weer terug, met een zuurstofmasker op. Dat ziet er niet goed uit… Hij gaat weer zitten, maar we gaan nog niet verder. Het personeel blijft bij hem staan en na weer een kwartier verder gaat de man weer naar achteren. De captain roept om dat de man van boord gaat om hem zo medische hulp te kunnen geven. We moeten dus terug naar de gate. Ook zijn ouders gaan mee van de vlucht. Hun koffers á 4 stuks zullen ook nog gezocht moeten worden. Je mag tenslotte het vliegtuig niet verlaten zonder dat de koffers ook uit het vliegtuig wordt gehaald. Bedoel, stel dat hij een bom in de koffer gedaan heeft en faket dat hij ziek is… Bom aan boord en hij veilig uit het vliegtuig. Nee, liever niet. Dit kost uiteraard weer een boel tijd. Maar aan de andere kant, gezondheid gaat voor alles! Ik hoop dat het goed komt met hem. Hij zag er echt niet goed uit. Uiteindelijk zitten we iets na 5-en in de lucht. Ruim een uur later dan gepland. De vlucht in Londen gaan we nu zéker niet halen. Sterker nog, op het moment dat we in de lucht gingen in Amsterdam, steeg ons andere vliegtuig ook op in Londen. Wat nu?
We vragen het aan een stewardess, maar zij kan ons ook niet veel vertellen. Alleen dat we waarschijnlijk overgeboekt worden naar een vlucht van een dag later. Tjee, dat schopt onze gehele planning in de war. Meteen rekenen we wat we kunnen doen. Hopelijk kunnen we gewoon met een vlucht later op de avond mee naar Amerika.
Na bijna een uur later zijn we weer geland. We stappen uit en lopen dan door naar Flight Connections. Uiteraard staat daar een vrij lange rij. We raken aan de praat met twee meiden (reizen ieder apart – zij kennen elkaar ook niet). De ene was op weg naar Vancouver om daar op Engelse cursus te gaan en te logeren bij een gastgezin en de ander was onderweg naar Boston, voor een vakantie. Je voelt je zo toch wel als lotgenoten ?
Na bijna een half uur wachten zijn we aan de beurt. We zijn inderdaad overgeboekt naar de eerste vlucht in de ochtend naar Los Angeles. We vragen nog na of we wellicht dezelfde avond nog naar Amerika kunnen vliegen, maar ze adviseert dit niet te doen. Nu kan ze voor ons van alles regelen: ze boekt voor ons een hotel, shuttle service, gratis diner en gratis ontbijt morgen. En als we naar New York vliegen nu, moeten we daar midden in de nacht nog kijken wat we daar geregeld krijgen. De vlucht zou namelijk pas om 23.00 uur vertrekken en dan kom je daar vroeg in de ochtend aan. Wellicht kun je dan wel op door vlucht, maar dan heb je helemaal geen nacht gehad. Dan verlies je uiteindelijk toch nog een dag. Schiet niet op.
Ze heeft ons omgeboekt naar vluchtnummer BA 283 en vertrekken om 09.45 uur. We kunnen alleen niet met z’n vieren naast elkaar meer zitten. Wel 2 aan 2 achter elkaar. Ach, ook goed. Zolang ik maar naast Martijn zit, zodat we samen op de laptop een filmpje kunnen kijken ? De aankomst tijd in Los Angeles is dan om 12.55 uur. Dat zou voor ons een lichaamsgevoel van 21.00 uur zijn. Hopelijk hebben we dan nog puf genoeg om meteen door te rijden naar Kingman. Dan verliezen we alleen de dag met Joshua Tree en Route 66. We zien wel hoe het loopt. De eerste overnachting die we nu mis lopen in Los Angeles kunnen we na de vakantie ook claimen bij British Airways. We krijgen een overlevingspakketje mee á slaapshirt, tandenborstel met pasta, een kammetje, tubetje shampoo en douchegel, een mini deostick, een scheermesje en wat scheerschuim. De koffers blijven immers op het vliegveld. De mogelijkheid is er wel om ze mee te nemen, maar dat betekent dat we morgen ook weer veel tijd kwijt zijn met het inchecken van de bagage. Als we niet direct iets nodig hebben uit de koffer, adviseert de dame om deze niet op te halen. Scheelt een heleboel tijd. Prima, we proberen het wel met ons overlevingspakketje.
Daarna mogen we door de immigrations van de UK. Wij zijn al vaker in Engeland geweest, maar mijn ouders niet. Kunnen ze weer een land afstrepen. Elk nadeeltje heb z’n voordeeltje hè! We lopen naar de uitgang om zo naar de bushalte van Hoppa te gaan. De busmaatschappij welke naar de hotels in de omgeving rijdt. Wij mogen vanavond logeren in het Park Inn hotel. We moeten met busnummer H45 mee. Het duurt een kwartier voordat hij er is en dan rijden we in een goed tien minuten naar ons hotel.
We checken in en krijgen twee kamers op de vijfde etage toegewezen. Wij slapen in 5928 en mijn ouders in 5935. Niet naast elkaar, maar wel vrij dicht in de buurt. De kamers zien er vrij identiek hetzelfde uit.
Nadat we even geacclimatiseerd hebben, lopen we naar beneden voor het bufferdiner. Ons gratis buffetdiner! Het is niet heel uitgebreid, maar er zit genoeg lekkers tussen.
Na een goed uurtje zijn we verzadigd en lopen we weer terug naar de kamers. We spreken af dat we rond 07.00 uur gaan ontbijten. We internetten nog wat op de kamer en ik begin aan het verslag.
Wat een dag, wat een dag. Vroeg opgestaan om vervolgens te eindigen in Londen. Ach, hebben we dat ook eens meegemaakt. Voor alles is een eerste keer hè. Morgen op de herkansing! Overigens wél weer met een A380. We zitten alleen nu benedendeks in plaats van de oorspronkelijke plaatsen bovendeks.
Weertype: begon met druilweer, maar het eindigde met een prima zonnetje.