Dag 07: Bryce Canyon NP

Print Friendly, PDF & Email

Vrijdag 5 juni: Panguitch (UT)


Als we rond 8 uur naar het gebouwtje lopen waar het ontbijt geserveerd wordt, merken we meteen: het is koud! Het is ook behoorlijk bewolkt. Het ontbijt is vrijwel gelijk aan die van Rodeway Inn: wafels, toast, jam, fruit en wat mini muffins. Na een half uurtje lopen we weer terug naar de kamer. We besluiten om onze lange broek aan te doen en onze zomerse kleding wel mee te nemen in de auto. Je weet immers nooit hoe het weer ’s middags is.

Iets na 9-en zitten we in de auto op weg naar Bryce Canyon. Maar wat is dat nou? Dat lijken wel regendruppels. Nee, niet vandaag! Juist in Bryce worden de foto’s mooier als de zon erop staat. Nou zeg ? Net iets voor Bryce zien we een tankstation. Wellicht handig om de auto weer vol te tanken, al is de prijs hier wel erg duur: 3,35 per gallon. Maar goed, de auto wil toch wel wat drinken hebben, dus we gooien hem gewoon vol.

Daarna slaan we rechtsaf, het dorpje Bryce City in en niet lang daarna komen we bij het welkomstbord van Bryce Canyon. Uiteraard worden daar weer de nodige foto’s gemaakt. Dit keer met de spiegelreflex, want daar hebben we een afstandbediening van bij ons. Dat ziet er toch wat natuurlijker uit, dan een telefoon in de hand ?

DSC_9264_cr

Mijn vader vraagt: “wat is de vertaling van Canyon eigenlijk”. We brainstormen even en Martijn vertaalt het als ‘ravijn’, of nee ‘kloof’. Want bij een kloof heb je een sleuf en bij een ravijn niet. Waarop mijn vader antwoord: “een sleuf? Een gleuf bedoel je?” Bah bah… Martijn kopt hem in: “en vandaag een natte gleuf!”

Dan rijden we Bryce Canyon in. We mogen naar binnen met onze nationale parken jaarpas en als eerste rijden we naar het Visitor Center. We bekijken de prullaria en lopen dan het theater in. Hier zal een film van ongeveer 22 minuten vertoond worden. We nemen plaats en dan begint de film. Maar na een minuut of tien geeft het ineens zwart beeld, de stroom lijkt af te slaan en een loeiharde sirene gaat af. Al stopt die na een seconde of 5 alweer. Iedereen kijkt wat in het rond. Wat zou er aan de hand zijn? Maar er komt geen medewerker of iets dergelijks vertellen wat er is. Ook niemand die de film weer aan zet. Nou, laten we maar weer gaan. Dan zien we dat het buiten echt serieus is gaan regenen én onweren. Klinkt niet goed, we zien ons uitje letterlijk in het water vallen…

Dan is de regen wat gestopt en lopen we weer terug naar de auto. Tja, wat gaan we doen? We besluiten om toch maar helemaal naar het eind van het park te rijden en dan op de terugweg de stops te doen. Wellicht klaart het wat op. Onderweg blijft het maar regenen en regenen. Inmiddels is de temperatuur gedaald naar 4 graden. Brrr… Na een half uur bereiken we Rainbow Point. Mijn ouders waren zo slim om paraplu’s mee te nemen, dus 2 aan 2 lopen we naar het uitkijkpunt, alwaar een afdak gebouwd staat. Wel handig nu, met die regen. We zien vooral veel mist, al zie je gelukkig nog wel iets van de voorgrond van Bryce. Ziet er eigenlijk best mooi uit, zo met die nevel in de verte. Op de achtergrond horen we het onweren. Officieel had ik hier een wandeling in de planning, maar dat lijkt ons niet zo slim nu. Het is een wandeling tussen de bomen en met onweer nog best gevaarlijk ook. Iets verder is een uitzichtpunt, maar twee-aan-twee onder een paraplu is toch niet zo handig lopen. Als eerste loop ik er heen om te kijken of het wel de moeite waard is om er naar toe te gaan en dat was het zeker! Pa en ma, daar moeten jullie echt even heen hoor. Eerst gaat Martijn samen met mijn moeder en daarna komt Martijn alleen terug om de paraplu door te geven aan mijn vader. We zijn het alle vier erover eens: we hadden dit uitzicht zeker niet willen missen!

DSC_9273

DSC_9284

We stappen weer in de auto en de volgende stop is Black Birch Canyon. De regen is nu bijna gestopt. Fijn. Ook weer een prachtig uitzicht op de canyon. Daarna rijden we door naar Ponderosa Point en er komt zelfs een waterig zonnetje te voorschijn. Wie had dat nou gedacht, na vanochtend. De lucht was zo grauw en grijs, dat leek niet meer goed te komen vandaag. Bij Ponderosa Point heb je een goed uitzicht op de veelkleurige hoodoos in de gelijknamige vallei en op het Aquarius Plateau in het noorden.

DSC_9308

De stop erna is bij Aqua Canyon. Ook hier weer een prachtig uitzicht. Op de hoodoo’s staan een paar kleine bomen, die staan ook wel bekend als ‘The Hunter’.

DSC_9324

Daarna stoppen we bij Natural Bridge, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is dit geen natuurlijke brug, maar een boog. Een natuurlijke brug wordt namelijk gevormd door stromend water, maar deze boog is gevormd door regen en vorst-erosie. De boog is 29 meter hoog en ruim 16 meter breed. We zien verschillende mensen een selfie maken, dus dat doen wij dan uiteraard ook. Ook mijn moeder probeert een poging. Maar het wil niet zo lukken, totdat ze erachter komt dat de camera op ingezoomd staat. Dus nog een keer dan maar. Vervolgens verwondert ze zichzelf, want ze ziet haarzelf niet op het schermpje. Ik kijk met haar mee en zie dan ineens waarom het niet lukt: “je moet de lens wel naar je toe richten natuurlijk hè!” Hahaha… zou het de ouderdom zijn? ?

DSC_9335

Iets verder stoppen we bij Farview Point. Ook weer een prachtig uitzicht. Vanuit hier kun je een kleine wandeling maken naar Piracy Point. Aangezien het zonnetje nu schijnt, lijkt ons dat een goed plan. Als we bijna bij het eindpunt zijn, vertelt mijn vader dat hij snel terug gaat. Hij krijgt wat last van zijn darmen en gelukkig hebben ze bij Farview Point een toilet. Wij lopen met z’n drieën door en genieten van het uitzicht. Na een minuut of vijf lopen we weer terug. En nadat mijn vader ook terug is van het toilet, stappen we de auto weer in. Dan merk ik ineens: “hey, waar is de polarisatiefilter van de camera? Net zat hij er nog op!” Ohnee, dan is hij onderweg kwijt geraakt! Maar was dat hier, of was dat al eerder op de dag? Eigenlijk niet bij stil gestaan. Alhoewel ik toch net nog gekeken heb of hij erop zat. Of zag ik het nu eigenlijk verkeerd en was hij er al af? Ik twijfel ontzettend. Toch besluit ik om onze route opnieuw te lopen. Wie weet is hij toch hier kwijt geraakt. Als eerste loop ik langs de rand van Farview en daarna het pad naar Piracy. Martijn roept dat ik even moet wachten, want dan loopt hij mee. Als we ongeveer op de helft zijn, ziet Martijn ineens de filter liggen. Oh, wat een geluk! Snel terug naar de auto.

DSC_9359

Dan rijden we naar Swamp Canyon. Wederom een mooi uitzicht, al vind ik hem minder als eerdere uitzichten die we gezien hebben. Als we naar het volgende punt rijden, roept Martijn ineens: kijk, een hert op de weg! En nog voordat ik een foto kan maken, is hij alweer van de weg. En dan, nog één! Een mannetje lijkt wel, aangezien hij een groot gewei op zijn hoofd heeft. Ach wat leuk. Ook hij springt snel weer in het gras langs de kant. Op het informatieblad van Bryce zie ik dat het twee Pronghorns geweest zijn. Inderdaad, een soort hert dus.

DSC_9374

Onze volgende stop is bij Parview. Door middel van een kleine wandeling kun je iets verder de canyon in kijken, maar in de verte horen we weer gerommel van onweer. We zien zelfs een paar bliksemschichten. Helaas lukt het me niet om de canyon samen met zo’n bliksemstraal op de foto te krijgen. Dat leek me wel een super gave foto. Ook zien we kleine vogels (volgens de brochure zijn het violet groene zwaluwen) heel snel langs de rand van de canyon vliegen. Ze vliegen eerst naar boven en dan laten ze zich heel even in een vrije val naar beneden vallen. Zo leuk om te zien. Ze zijn helaas te snel voor een foto. Net voordat we weer in de auto zitten, begint het te regenen. En hard! We rijden toch maar naar de volgende stop: Bryce Point. Daar is het weer droog, maar aan de wolken te zien, lijkt het dat het snel hier zal zijn. Maar het uitzicht is prachtig! Wat een uitzicht! We lopen nog een stukje verder en nét als we bij de volgende uitzichtpunt zijn, begint het zachtjes weer te druppelen. Snel terug naar de auto. Alleen de terugweg is iets omhoog, dus dat valt een beetje tegen.

DSC_9394

Vervolgens rijden we naar Inspiration Point. Wederom is het weer droog en soms zelfs weer een waterig zonnetje. Maar jee man, wát een prachtig uitzicht! Ik snap goed waarom dit ‘inspiratie punt’ wordt genoemd. Ik loop nog een stukje door naar boven, maar halverwege besluit ik om toch maar om te draaien. Mijn conditie is echt niet meer wat het geweest is. Maar dat wist ik stiekem natuurlijk allang.

DSC_9451

Daarna rijden we naar Sunset Point. Net voordat we naar het uitzichtpunt lopen, zien we een kleine eekhoorn (chipmunk) lopen. Wát schattig. Eerst rent hij onder de auto’s door, maar iets later komt hij, nadat ik op een bankje ben gaan zitten, zelfs naar me toe. Sorry eekhoorntje, maar ik heb geen eten bij me. En overigens, het is verboden om dieren te voeren. Wat ook goed is! De natuur moet je natuur laten. Ja toch?

DSC_9475

Dan komen we bij het uitzichtpunt en ook hier is het weer adembenemend mooi. Bryce is echt prachtig en we hebben foto’s kunnen maken in allerlei soorten weertypes. Eigenlijk best mooi. We zien een pad naar beneden lopen, niet al te steil, waardoor je als het waren door de hoodoo’s loopt. We wagen ons eraan. Mijn ouders blijven boven wachten. Naar beneden lopen is uiteraard een makkie. Deze trail is een rondje van officieel 1,3 mijl (2,1 km), maar we lopen maar een stukje ervan.

DSC_9493

Totdat we aankomen bij het gedeelte waar je ineens heel snel, al zigzagend, naar beneden loopt. Het lijkt wel Lombard Street in San Francisco. Het uitzicht is echt prachtig! Dan lopen we weer naar boven. We hebben expres op de heenweg nog geen foto’s gemaakt. Hierdoor hebben we op de terugweg een geldige reden om even te stoppen om op adem te komen. Want als je naar beneden loopt, zul je ook weer naar boven moeten. Maar het was het zeker waard. Echt een aanrader om dit te doen. Wellicht is het ook mooi om helemaal naar beneden te lopen, maar dat lijkt ons iets te veel van het goede. Dit is een mooi alternatief.

DSC_9515

Vervolgens kijk ik op de plattegrond en zie dat er bij het volgende punt een restaurant is. Inmiddels is het tien voor 3 en vinden we het toch wel weer tijd voor een lunch. We rijden richting Sunrise Point, waar Bryce Canyon Lodge gevestigd is. In dit hotel zit een restaurant gevestigd, dus daar zullen ze toch wel iets te eten hebben.

Als we naar binnen lopen, vraagt Martijn aan de dame achter de balie waar we het restaurant kunnen vinden. Ze wijst naar links, maar ze vertelt er wel bij dat het nu gesloten is en dat het pas vanaf 17.00 uur voor het diner weer opent. Wel is iets verder terug buiten een pizzatent geopend. Dan lopen we daar toch even heen. Als we op de menukaart kijken wat buiten hangt, zien we dat we na 15.00 uur alleen nog maar grote pizza’s kunnen eten. Voor 15.00 uur hadden we nog een slice kunnen nemen, maar helaas… het is al na 3-en. Iets verderop zit een General Store, wellicht dat ze daar ook gewoon eten hebben.

We stappen de auto weer in en rijden naar de General Store. Ze blijken hier hotdogs te hebben. Broodjes nog genoeg, maar de worst om erin te stoppen is op. Martijn vraagt na of er wellicht nog nieuwe komt. Dit blijkt een minuut of 20 te duren. Oeh, dat is toch wel erg lang. Gelukkig hebben ze ook gewoon wat sandwiches en croissantjes. Vooral dat laatste ziet er goed uit. Martijn, mijn vader en ik pakken de kalkoen, kaas croissant en mijn moeder gaat voor de kipsalade croissant. In de auto peuzelen we heerlijk ons broodje weg.

Na de lunch hebben we nog één stop te gaan: Fairyland Point. Deze ligt net buiten het park. Als we aankomen zien we wederom prachtige rotsformaties. Echt, hoe ze dit kunnen maken hè ? Ik zie drie meiden ineens hard lopen over een pad. Ze lopen de Fairyland Loop Trail in. Ik ben niet van plan om deze te gaan lopen, maar ga wel een stukje verkennen. Als ik een goed 100 meter gelopen heb, komt één van de meiden naar me toe rennen en zegt: “don’t go there, look that way”. En ze ratelt nog verder door in het Engels. Ik snap er niets van en hum af en toe mee en knik wat. “Not good there?” vraag ik… en ze ratelt nog wat door. Ik dacht eruit te begrijpen dat het niet aan te raden is om die kant op te gaan, dat je vooral niet naar links moet kijken, want daar is toch niets aan, kijk maar naar rechts. En ik kijk dus ook braaf naar rechts en maak zelfs een foto. Ja, weet jij veel. Misschien is het wel een fantastisch uitzicht, wat ik overigens niet vond. Vervolgens loopt het meisje weer weg en zegt: sorry sorry sorry…

Ik kijk naar de andere twee meisjes iets verder weg en zie dat één ervan uit de zitstand op staat en haar broek omhoog doet… Ahhhhhh… Dát was er dus aan de hand, hahahaha! Ik mocht niet kijken omdat ze moest plassen. Woeps ? Ik en mijn Engels. Ach ja…

DSC_9528

Dan stellen we de Tom Tom in op ons hotel. Inmiddels is het kwart voor 4. Mooie tijd om terug naar het hotel te gaan en lekker te relaxen. Officieel staat er nog een wandeling op de planning, net iets buiten het park. Maar aangezien het weer té wisselvallig is, laten we deze maar schieten. Bovendien belooft de trail een wandeling langs een rivier en een waterval, maar we hebben gezien dat de gehele rivier droog staat. Dan zal er ook wel geen waterval te zien zijn.

Als we het plaatsje Bryce Canyon City weer inrijden, zien we aan onze rechterkant een paar winkeltjes in western stijl. Toch nog een stop dan maar. Het is één grote winkel met verschillende dingen. Vooral veel zut natuurlijk. Maar het kijkt wel leuk.

DSC_9537

IMG_1073_cr

Dan rijden we echt terug naar het hotel. Onderweg begint het weer ontzettend te regenen. En als we eenmaal bij ons hotel zijn, is het zelfs overgegaan tot hozen. Snel naar binnen. We spreken met mijn ouders af om rond 19.00 uur te gaan eten. Dus we hebben nog een goed 2,5 uur relaxtijd. Het is vrij koud op de kamer. Dus snel die kachel aan. Martijn gaat op bed liggen en doet een dutje. Ja, dat lijkt me eigenlijk ook wel een goed plan. Buiten is het toch rotweer en even de oogjes toe, klinkt erg aanlokkelijk. De wekker gaat op drie kwartier later. Wil natuurlijk deze tijd ook nog wat gebruiken om alvast aan het verslag te beginnen. Scheelt later op de avond weer wat tijd.

Dan is het alweer 19.00 uur. Inmiddels heeft Martijn ook wat op het internet gesurft voor een restaurantkeuze. Zijn oog viel op Big Fish Family Restaurant. Het restaurant heet niet zo omdat ze alleen maar vis hebben, maar Big Fish is de Engelse vertaling van Panguitch, het plaatsje waar we nu zijn. Panguitch betekent dus grote vis in de indianen taal. We rijden er in tien minuten heen en zien dat het restaurant eigenlijk een grote schuur is. Althans, van de buitenkant ziet het er zo uit. Zo het wel wat zijn? Bedoel, je kunt aan de buitenkant niet beoordelen of het van binnen eigenlijk wel wat is en of het eten smaakt. We wagen het erop.

Eenmaal binnen lijkt het op een soort friettent. Erg simpel. We bekijken de menukaart en zien er eigenlijk allerlei lekkere hamburgers op staan. Ja, daar hebben we eigenlijk best zin in. We nemen plaats en we geven onze bestelling door. Mijn ouders gaan voor de normale hamburger, Martijn gaat voor de hawaii hamburger en ik voor de bleu hamburger (met blauwe kaas dus). Wat betreft het drinken zien we een leuk alternatief voor onze standaard drankjes. Martijn gaat voor de Dirty Dr. Pepper. Ofwel, Dr Pepper met een scheutje kokos-sap er doorheen. Ik ga voor de Dirty Mountain Dew. Ofwel, Mountain Dew met een scheutje mango-sap er doorheen. En dat smaakt echt heerlijk. En ook de hamburgers smaken echt heerlijk. Wederom een aanradertje. Al is het allemaal wel erg erg simpel. Maar goed, lekker eten hoeft ook niet moeilijk te zijn. Het is in ieder geval een stuk goedkoper dan gisteren ?

IMG_1074

IMG_1075

IMG_1076

We rijden weer terug naar het hotel en lopen dan naar de kamer van mijn ouders. Inmiddels zijn er weer twee afleveringen van GTST gedownload. Ja, we moeten wel bij blijven natuurlijk. Na een uurtje zijn we weer terug op onze eigen kamer. Het verslag wordt afgetikt en gaan daarna weer lekker slapen.

Morgen staat er een deel van Zion op de planning. Erg benieuwd hoe dat park zal zijn. Hopelijk is het in ieder geval beter weer.

Weertype: regen, onweer en soms een waterig zonnetje. Tussen de 4 en 12 graden
Aantal gereden mijl: 94 (151 kilometer)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *