Dag 30: Aankomst thuis

Print Friendly, PDF & Email

Zondag 28 juni: Los Angeles (CA) – Londen – Schiphol – Den Bosch


Ineens schiet ik wakker van de turbulentie. Jeetje, wat heftig! We vliegen alle kanten op. Maar de stewardessen hoeven nog geen plaats te nemen op hun stoelen. Dat hadden we tijdens onze vlucht van Hong Kong naar Londen wel vorig jaar. Tot drie keer toe moesten de stewardessen toen in de riemen op hun stoelen gaan zitten door de hevige turbulentie. Maar ik vind het nu toch ook best heftig. Dan kijk ik op het informatieschermpje en zie tot mijn enorme verbazing dat we nog maar 1 uur en 45 minuten hoeven te vliegen naar Londen. Ehm, serieus?? Heb ik gewoon meer dan 4 uur geslapen dan? Ja, blijkbaar. Ook mijn moeder wordt pas wakker door deze turbulentie. Wat heerlijk zeg.

Niet lang nadat we wakker zijn, wordt het ‘ontbijt’ langs gebracht. Een croissantje met jam, een mueslireep en een doosje met krentjes. Het gaat er goed in en dan wordt de landing alweer ingezet.

IMG_2535

Als we geland zijn op Heatrow Airport Londen, lopen we meteen door naar de connection transfer om daar door de douane te lopen. Maar nog voordat we bij de douane zijn, worden we erop gewezen dat we de laptop uit de tas moeten halen en de eventuele kleine vloeistoffen in onze hand moeten houden. Ehm, we moeten nog best ver lopen naar de douane, laten we dat daar pas uit onze tas halen. Maar de man snauwt dat we dit nu toch echt moeten doen. Jeetje,.. we weten heus wel hoe het werkt hoor. En alsof onze neus bloedt, negeren hem en lopen gewoon door. Al blijft hij maar tegen mijn ouders herhalen dat de laptop uit de tas moet. Maar ook zij lopen dan gewoon door alsof ze het niet begrijpen. Wat kletst die man nou? Vervolgens moeten we nog een trap op en komen dan in een rij terecht. Hadden we nu echt deze afstand de hele tijd met een laptop en een zak met vloeistoffen in onze hand moeten lopen? Nee toch?

Het duurt even voordat we door de controle zijn, maar we mogen doorlopen. Vervolgens zien we op de monitoren dat onze gate al genoemd is en we verzocht worden om er naar toe te gaan. Oorspronkelijk hadden we een goed twee uur overstaptijd, maar we waren iets wat laat vertrokken in Los Angeles door de drukte. En door de drukte bij de douane hebben we nog maar een goed kwartier om naar de gate te gaan. Gelukkig is deze niet zo erg ver en uiteindelijk als we bij de gate aankomen, zijn ze ook nog niet bezig met boarden.

IMG_2543

Al hoeven we niet erg lang te wachten voordat we mogen instappen. Nog maar een klein stukje en dan zijn we weer in ons vertrouwde Nederlandje. Ik merk dat ik toch best wel moe ben en wil eigenlijk gewoon naar huis nu. Onze kat Tibbe is inmiddels ook al opgehaald door vrienden bij het pension, dus bij thuiskomst kunnen we hem meteen gaan knuffelen en daar heb ik eigenlijk wel erge behoefte aan nu.

tibbe-thuis

Als we net in de lucht zijn, komen de stewardessen nog langs met wat drinken. Ze moeten erg snel zijn, want binnen drie kwartier landen we alweer. Maar ze redden het. Ze presteren het zelfs nog om voor de landing weer bij iedereen langs geweest te zijn om de rommel op te halen. Dan landen we op Schiphol. Uiteraard op de Polderbaan, dus we taxiën nog een hele tijd, voordat we stil staan bij de gate.

IMG_2572

IMG_2587

We stappen uit en lopen dan rustig naar een toilet. We willen niet gaan haasten, aangezien onze koffers er toch nog niet zijn. Bij het toilet is het een waterballet. Eén van de potten is overgelopen en dat stroomt de gehele toiletruimte door. Erg prettig. Dan lopen we weer door naar de marechaussee. We laten onze paspoorten zien en zijn dan weer officieel in Nederland. We bekijken op welke band de koffers komen en al snel spotten we onze koffers. We lopen door de ‘niets aan te geven’ deuren en staan dan weer in de aankomsthal van Schiphol. Snel zoeken we hoe laat de trein vertrekt naar Utrecht. Als we iets wat opschieten, kunnen we nog met de trein van kwart over negen mee. Het is alleen wat lastig met onze koffers. Wij kunnen gewoon met de roltrap mee, maar mijn ouders kiezen ervoor om met de lift te gaan. Uiteindelijk kunnen we de trein nog prima halen.

IMG_2597

Het is alleen enorm druk. Echt druk! Het betreft geen dubbeldekker, dus staan we met onze vele koffers in het tussenportaaltje, tegen de toiletdeur en tussendeuren aan. Sorry mensen, niemand kan er meer door… Maar met de koffers het treinstel in is ook geen optie.

Dan komt de conductrice onze kaartjes controleren. We excuseren ons voor het feit dat we onze spullen zo in de weg hebben gelegd. Ze vindt het niet erg en zegt ons dat ze dan maar weer omdraait. Wat niet kan, dat kan niet. In Utrecht stappen we weer uit. Onze trein naar Den Bosch komt een goed twintig minuten later op hetzelfde perron. Dat scheelt gesjouw met de koffers. Erg fijn.

Gelukkig is deze trein een stuk rustiger. Het blijkt wel een dubbeldekker te zijn, waardoor we veel meer ruimte hebben voor de koffers in het tussenportaaltje. Martijn en ik nemen plaats op de trap, terwijl mijn ouders op een klapstoeltje kunnen zitten.

IMG_2601

IMG_2602

We discussiëren wat over de volgende trein. Mijn ouders moeten namelijk nog met de stoptrein naar Best en de overstaptijd is vrij kort. Uiteindelijk beslissen ze dat ze dan liever rustiger aan doen en een half uur wachten op het station.

Als we aankomen in Den Bosch, blijkt hun stoptrein op hetzelfde perron te staan, alleen dan aan de andere kant, aan de B kant, terwijl wij op A staan. Ik probeer ze nog te overtuigen dat ze de trein best kunnen halen, maar helaas. Uiteindelijk rijdt hij voor onze neus weg. Ach joh, dat half uurtje kan er nog wel bij. We zijn er bijna. Bijna thuis, bijna naar bed. Ik ben erg moe merk ik. We nemen afscheid van elkaar en we lopen dan richting de bussen. Daar blijkt dat we nog een goed twintig minuten moeten wachten. Dat geeft ons genoeg tijd om nog een broodje bij Burger King te nuttigen. Doordat we niet meer in Londen tijd hadden om te eten, knort de maag ontzettend. Een medewerker van Burger King vraagt ons of we op vakantie zijn geweest. Joh, is dat zo opvallend ja  😉  We vertellen hem waar we geweest zijn en wat we allemaal gedaan hebben. Vervolgens is het tijd om naar de bus te gaan. Hij komt voorrijden en we stappen in. Als de bus wegrijdt, worden we geconfronteerd met het feit dat onze koffers vier wielen heeft. Hij rolt door de gehele bus. Oh, wat onhandig weer. En oh, wat zijn we moe. De andere mensen in de bus zullen wel in hun zelf lachen. Het ziet er ook echt niet uit zo.

En dan eindelijk… eindelijk zijn we thuis. Tibbe is erg blij ons weer te zien en we knuffelen hem dan ook behoorlijk. Hij blijft maar kopjes geven. Zo lief. Nog even snel de computer aan om wat te internetten en dan duiken we ons bed in. Inmiddels is het al half 1.

Uiteindelijk blijken we nog een paar dagen last te hebben van onze jetlag. De eerste ochtend gaat nog wel. Het wordt rond 8-en voordat we opstaan. Maar de twee ochtenden daarna zijn erg vroeg. Iets na 4-en zijn we klaar wakker. En dat terwijl we gewoon weer moeten werken. Dus twee dagen zijn we voor 7-en al op kantoor. Komt goed uit bij mij, want het is erg druk. Ben meteen weer helemaal gesetteld!

Statistieken
    • Aantal gereden mijlen: 3434 (5494,4 kilometer)
    • Aantal foto’s gemaakt: 8706 stuks
    • Aantal achtbanen: 14 (waarvan 8 nieuwe banen voor ons)
    • Aantal staten bezocht: 4 (waarvan één nieuwe voor ons)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *