Maandag 27 maart & dinsdag 28 maart: NY Manhattan – Newark – Schiphol – Den Bosch
Vandaag besluiten we om maar eens wat later te gaan ontbijten. Al is het doordeweeks en dat betekent dat we maar tot 9.00 uur kunnen ontbijten. Rond kwart over 8 lopen we naar beneden. Nu is het echt volle bak! We moeten een goed tien minuten wachten voordat we aan een tafeltje plaats kunnen nemen. Dit keer hebben ze ook hashbrowns. Lekker! Het blijft tot het eind van het ontbijt druk.
Als we weer terug op de kamer zijn, doen we nog even rustig aan. We hoeven tenslotte pas om 11.00 uur uit te checken. Echt iets op de planning hebben we niet meer. Alhoewel, een drankje op een rooftop bar staat nog wel op de planning (ik heb 230 Fifth genoteerd als tip), maar om nu in de ochtend al aan het bier te zitten, vinden we ook weer een beetje te… Dat is mooi iets voor na 12 uur.
Dan pakken we onze spullen weer in. Omdat we alleen met handbagage reizen, is dat snel gebeurd. We besluiten om nog even naar de Walgreens te lopen om daar wat glutenvrije spullen te kopen voor ons nichtje. Dat past allemaal nog prima in onze handbagage.
Iets voor 11 checken we uit en laten we onze bagage opbergen bij de receptie. We geven door rond 14.00 uur weer terug te zijn en gaan dan weer op pad. Waar zullen we eens heen gaan? Via een klant van me heb ik de tip gekregen om het Intrepid Museum te bezoeken. Een museum voor zee-, lucht- en ruimtevaartuigen. Je vindt hier bijvoorbeeld het vliegdekschip USS Intrepid, maar ook verschillende andere soorten historische schepen, onderzeeërs en de shuttle Enterprise. Maar als we ook nog een drankje willen doen bij 230 Fifth, dan wordt het maar een kort bezoekje aan het museum.
Dan bedenk ik me dat ik het eigenlijk wel raar zou vinden om Ground Zero over te slaan tijdens een bezoek aan New York. Ook al zijn we daar tijdens onze eerdere bezoeken aan deze stad wel geweest (daarom stond het ook niet op mijn planning deze vakantie), je kan eigenlijk niet uit New York vertrekken zonder even daar langs te zijn geweest. We lopen weer richting het busstation en pakken daar de blauwe metrolijn E en stappen uit bij World Trade Center, het eindstation van deze lijn. Als we naar boven lopen, komen we uit in het Oculus Center. Echt een prachtige witte ruimte.
De architectuur hiervan is echt schitterend. Zowel van binnen als buiten.
Daarna lopen we naar de North Tower Pool. Hoe vaak je deze ook gezien hebt, het blijft gewoon indrukwekkend. Hier heeft gewoon een gebouw gestaan. Onvoorstelbaar…
Daarna lopen we nog door naar de South Tower Pool.
Inmiddels is het 12 uur geweest. Tijd voor een biertje! Ik zoek het adres op van 230 Fifth en zie dan dat ze pas openen om 14.00 uur. Oh shoot! Daar heb ik helemaal geen rekening mee gehouden. Ik ging er eigenlijk vanuit dat ‘in the city that never sleeps’ alles gewoon wel open zou zijn. Domme aanname van mij! Ons plan is juist om rond 14.00 uur weer bij het hotel te zijn. Dat gaat hem dus niet worden. Maar wat kunnen we dan nog doen in deze twee uur (inclusief reistijd naar hotel terug)?
We besluiten om de Roosevelt Island Tramway weer eens te doen. Met blauwe metrolijn E gaan we tot aan W 4 Street, daar stappen we over op de oranje metrolijn F en Roosevelt Island stappen we weer uit. Het is een klein stukje lopen richting de Tramway. Zou hij het wel doen? We zien hem namelijk al een tijdje stil hangen aan de kabel.
Maar we zien ook behoorlijk wat mensen wachten op de tram. Met onze metropas mogen we gratis gebruik maken van deze tramway. We sluiten aan en dan komt de lege tram uiteindelijk toch naar beneden. Maar hij blijft gesloten. Dan zien we in de verte de andere tram aankomen. Daar zitten wel al veel mensen in. Blijkbaar heeft de andere tram storing. Als we instappen, ga ik in het hoekje bij het raam zitten. Vanaf hier heb je een mooi zicht op Manhattan.
Dan lopen we naar de Starbucks tegenover. Vrienden van ons raden ons aan om vooral de Paradise eens te proberen. Een verfrissend drankje met een fruitig smaakje.
Het smaakt inderdaad erg lekker. Beetje jammer dat ze zoveel ijsklontjes erin doen. Hierdoor is het drankje eigenlijk binnen twee keer slurpen op. We besluiten om terug richting het hotel te gaan om onze spullen op te halen. Het zit er nu dan toch echt op, onze citytrip New York. Bij Lexington Ave stappen we op de blauwe metrolijn welke ons rechtstreeks naar het busstation brengt. Twee blokken lopen en dan staan we weer voor ons hotel. Onze trolleys en rugzakken worden gehaald en lopen dan de andere kant op, richting Penn Station. Het is even zoeken waar we precies naar binnen kunnen, om vervolgens uit te zoeken waar exact de NJ Transit trein naar Newark gaat. Maar de borden wijzen ons goed de weg.
Onze trein staat al klaar. Het is vrij rustig in de trein. Het duurt een eventjes voordat de trein werkelijk vertrekt. Het eerste gedeelte is ondergronds en als we weer bovengronds zijn, dan zijn we ineens niet meer op Manhattan, maar in New Jersey. In de verte zijn de grote wolkenkrabbers op Manhattan weer te zien. Dag prachtige stad, tot hopelijk snel weer! We hebben tenslotte nog stééds niet alles gezien. Om exact 15.00 uur zijn we weer op het station van Newark Airtrain.
Om naar de airtrain te gaan, moeten we nu ons kaartje scannen. Omdat vrijwel de hele trein uitgestapt is hier, vormt zich een rij voor de poortjes.
Maar het gaat voorspoedig. De Airtrain arriveert al snel en horen dan ook veel Nederlands om ons heen. Nog meer toeristen die vandaag terugvliegen dus.
Bij Terminal C stappen we uit en gaan dan eerst nog even rustig zitten. We hebben nog wat water bij ons en dat mag natuurlijk niet door de security. Daarna lopen we richting de security. Volgens de borden is het in ieder geval minder dan 59 minuten wachten. We sluiten aan in de rij en ik vermoed dat het een goed twintig minuten geduurd heeft voordat we, nadat we onze paspoorten hebben laten zien, onze spullen in een bak mogen leggen. De jassen en schoenen moeten uit. De riem moet af, de laptop en het zakje vloeistof moet uit de tas. Dan door het poortje en we verzamelen al onze spullen weer. We lopen meteen door naar onze Gate C71. Maar we zijn natuurlijk nog erg vroeg. Laten we toch maar even wat rondlopen om te kijken of we ergens wat kunnen drinken. Ter afscheid…
Uiteindelijk komen we uit aan de andere kant van de C-Terminal, bij Caps Beer Garden. We bestellen een Sam Adams Winter Lager en laat ons het biertje goed smaken.
Daarna is het tijd om richting de Gate te gaan.
Iets na half 6 mogen we boarden. We zitten wederom helemaal achterin, maar nu in het middelste gedeelte van de drie rijen (met vier stoelen). De stoel naast me blijft leeg. Daarnaast komt er wel een jongeman zitten. Als er omgeroepen wordt dat de deuren dicht zijn, verbazen we onszelf: de rij voor ons met vier stoelen is ook maar bezet door 1 persoon en ook links en rechts zijn verschillende stoelen leeg. Relaxt! Lekker rustig.
Martijn vraagt of ik wellicht wil ruilen. Wat lief! Maar stiekem denk ik dat hij die groente met noodles eigenlijk liever had gewild. Komt dus goed uit! Vliegtuigvoer ‘hoort’ eigenlijk niet lekker te smaken, maar deze curry is toch écht wel lekker! Martijn heeft er een biertje bijgenomen, terwijl ik voor een rood wijntje ga. Terwijl Martijns biertje in een blikje geserveerd wordt, krijg ik mijn rode wijn in een plastic bekertje. Ik was eigenlijk in de veronderstelling dat ik zo’n klein flesje erbij kreeg. Maar helaas. Ineens begint het weer te schudden. Of course it does. Mijn rode wijn gaat nog nét niet over het randje heen. Oh, wat had ik nu graag drinken in een blikje willen hebben.
Na het eten kijk ik nog wat Friends en wil daarna aan het verslag beginnen. Maar mijn lichaam sputtert tegen. Eigenlijk heb ik gewoon zin om mijn ogen even dicht te doen. Als ik na een tijdje mijn ogen weer open doe, zie ik dat Martijn inmiddels is verhuisd naar een stoel voor me. Ook hij heeft zijn ogen even dichtgedaan. Heerlijk die ruimte die we nu hebben. Zowel Martijn als ik hebben nu drie stoelen voor onszelf. En de ogen gaan weer toe.
Een goed twee uur voor landing gaan de lichten weer aan en wordt het ontbijt uitgeserveerd. Dit bestaat dit keer uit een bakje Griekse vanille yoghurt en een kaneelkoekje. Lekker.
Dan wordt de landing weer ingezet. Uiteraard gaat dit ook weer gepaard met de nodige turbulentie, maar niet zo extreem als bij het opstijgen. Gelukkig
Touch down om 7.11 uur! Uiteraard zijn we op de Polderbaan geland, want we moeten een tijdje taxiën. Als we eenmaal aan de gate staan, is het even wachten totdat iedereen gaat lopen. Dan zijn we ineens weer op Hollandse bodem. We lopen richting de marechaussee, maar de doorgang is gesloten. Een medewerker verzoekt ons om achter het lint te wachten. Blijkbaar is het beneden druk bij de Marechaussee. Inmiddels heeft zich achter ons ook weer een rij gevormd.
Na een kwartier wachten, mogen we eindelijk naar beneden. De zelfscanapparaten zijn gesloten en sluiten dus aan bij de Europese paspoorten. Maar daar is maar één controleur aan het werk. Uiteraard. Uiteindelijk wachten we een minuut of twintig voordat we er door zijn en we uitkomen bij de bagagebanden. Maar die hebben we niet, dus kunnen meteen door de douane en komen uit bij de Hello Goodbye Bar in de aankomsthal. Dat kennen we nog van onze heenreis. Dat is helemaal de andere kant van Schiphol, bij de Rembrandt Bar. Snel lopen we naar de treinen toe en zien dat er een storing is op het traject vanaf Den Bosch naar het zuiden. De trein naar Venlo rijdt niet, maar in plaats daarvan rijdt hij – via Den Bosch – naar Tilburg. Dat maakt ons natuurlijk niets uit, want we moeten toch in Den Bosch uitstappen.
Snel naar het perron, maar de trein is er nog niet. Sterker nog, op de borden wordt aangegeven dat er een minuut of 5 vertraging is. Maar dit blijkt mee te vallen. Nog geen minuut later dan de oorspronkelijke vertrektijd komt de trein al aanrijden. Doordat we met alleen handbagage reizen, kunnen we ook gemakkelijk in een coupe gaan zitten (normaal met grote koffers blijven we in zo’n tussenportaaltje zitten).
Als we op station Zuid zijn, is de trein ineens behoorlijk vol. We zitten nu midden in de ochtendspits. In Utrecht loopt de trein weer helemaal leeg. Onze coupe is verdeeld in 2e klas en 1e klas. In de eerste klas zie ik een jongen steeds opstaan, schreeuwen, duizelig lopen. Alsof hij dronken is en behoorlijk ziek is. Geen idee wat er met hem aan de hand is.
Als we uitgestapt zijn in Den Bosch, zien we een conductrice. Maar voordat wij er melding van kunnen maken, zijn er al een paar andere die de zieke jongeman hebben aangegeven bij haar. Ze weten niet of dit nu dronkenschap is, of wellicht dat hij iets van drugs heeft gebruikt, of dat hij in een psychose zit. Iets verderop zien we nog meer medewerkers naar de desbetreffende coupe lopen. Hopelijk komt het goed met hem.
Bij de roltrappen zie ik mijn ouders weer. Altijd fijn om weer bekende gezichten te zien. Snel rijden we richting ons appartement. We drinken samen nog wat koffie en er wordt – uiteraard – heel veel geknuffeld met Lizzie. Dan nemen we afscheid van mijn ouders en duiken wij weer even terug het bed in, want om nu nog tot vanavond wakker te blijven, gaan we niet redden. We zetten de wekker een goed drie uur later. Maar de jetlag zal de komende dagen toch wel even zijn werk doen.
