Dag 13: Death Valley NP

Print Friendly, PDF & Email

Donderdag 11 juni: Las Vegas (NV) – Death Valley NP (CA)


Iets minder goed geslapen als gedacht, worden we om 7 uur wakker van de wekker. Vaak wakker geweest, maar té moe om te kijken hoe laat het eigenlijk was. Ik duik onder de douche, terwijl Martijn zijn ogen maar niet open krijgt. Na een verfrissende douche kruip ik achter de laptop. Wellicht nog een stukje tikken. Maak ik hem in de auto richting Death Valley wel af. Langzaam ontwaakt Martijn ook uit zijn coma. De spullen worden gepakt en om half 9 staan mijn ouders voor de deur. We lopen richting Denny’s om een goed en goedkoop ontbijtje te nuttigen. Aangezien we nog een bonnetje van 20% korting hebben… We mogen direct plaatsnemen, terwijl de zaak drukker is dan gisteren. Wellicht hebben ze in de ochtend meer personeel rondlopen.

Mijn ouders gaan voor de Senior Starter, Martijn voor de originele Grand Slam en ik ‘bouw mijn eigen Grand Slam’ met pannenkoeken, toast, hashbrowns en eieren. Het wordt snel gebracht en het smaakt ons verrukkelijk!

IMG_1533

Na het ontbijt lopen we weer terug naar het hotel, naar onze kamers. De koffers worden helemaal ingepakt. Helaas kunnen we de bagage niet in één keer naar de auto toe rollen, dus nemen we eerst de koffers mee naar de garage en halen we daarna onze handbagage op.

Als we beneden zijn, zien we dat je ook gebruik kan maken van de Bell Boy. Ofwel, een jongen die je spullen op een karretje zet en dan naar je auto toe rijdt. Maar we zijn al over de helft, dus ach. En na de looptocht van gisteren, stelt dit natuurlijk helemaal niets meer voor.

De koffers worden in de auto geladen en lopen dan weer terug naar de kamer voor de rest van de spullen. Onderweg naar de auto checken we uit en zijn dan iets na 10-en onderweg naar de Stratosphere toren. De attracties op deze toren zijn vanaf 10 uur geopend.

DSC_0625

We parkeren de auto bij het hotel en lopen dan – uiteraard – het casino binnen. Helemaal achterin (of voorin, net hoe je het bekijkt. De parkeergarage is namelijk aan de achterkant) vinden we de balie voor de tickets van de toren. Martijn en ik willen twee attracties doen: Insanity en X-Scream. De Big Shot slaan we over, aangezien we die tien jaar geleden al gedaan hebben. Was leuk, maar aangezien je daar dan ook weer extra voor betaald. Laten we het maar houden op de twee attracties die we nog moeten doen. Helaas is de achtbaan bovenin verwijderd, want die hebben we tien jaar geleden niet kunnen doen (in verband met regen was hij toen gesloten – paar maanden nadat we er geweest waren, kwam het nieuws dat hij verwijderd ging worden… grrr, geen credit van deze baan dus). Mijn ouders betalen alleen entree voor de toren en met hun seniorenleeftijd krijgen ze nog korting ook. Zie je wel, helemaal niet erg om oud ehm.. ouderrrr te zijn!

DSC_0561

DSC_0570

DSC_0573

Bovenin lopen we eerst een rondje binnen. Wat een prachtig uitzicht. Het is vrij helder, dus kunnen ver kijken. We zien de strip, het vliegveld en aan de andere kant het oude gedeelte. Dan gaan we een verdieping hoger. Naar de attracties. Als eerste doen we Insanity. Een attractie wat net over de rand ronddraait. We mogen na één ronde plaatsnemen. Gelukkig zitten we goed vast met beugels met perslucht. Dan gaat de attractie draaien en over de rand. Wahhh, dat is een apart gevoel. Zeker als je naast je kijkt. Daar is gewoon… niets. Ja, afgrond! Wat een hoogte zeg. We draaien en draaien. De hoogte blijkt snel te wennen, maar dat draaien. Je wordt er duizelig van zeg. Apart.

IMG_1535

IMG_1541

Na deze attractie lopen we naar X-Scream. We zien dat er al vier mensen in het karretje zitten, terwijl we eigenlijk voorin willen. We blijven dus even wachten totdat hij bezig is, zodat we daarna als eerste in kunnen stappen. Maar de jongeman van X-Scream vertelt ons dat we niet daar mogen wachten. Uh? Het is toch gewoon plaatsnemen in de rij? Geen idee, maar goed… we lopen wel weer naar binnen. Dan zien we dat de attractie bezig is en lopen dan weer naar buiten om in de rij te gaan staan. En dan mag het wel. Beetje raar is het wel, maar goed… We zitten zo na deze rit wél vooraan! X-Scream is een soort wip-wap. Het karretje zit op een stalen paal waarvan de achterkant naar boven gaan, zodat het karretje vanzelf naar voren glijdt, zo over het randje van de toren. Daarna gaat de voorkant naar boven, zodat het karretje weer naar achteren glijdt. En dit dus een paar keer. Wipper-die-wap! We nemen plaats voorin en als we dan naar voren glijden… Wah, raar idee! Gelukkig remt het karretje snel af, waardoor je niet vol in de remmen schiet. Want dat lijkt me nog een raarder idee. Je zou maar doorschieten zeg. Bah bah.

IMG_1545

IMG_1547

IMG_1549

Na deze twee attracties gaan we weer een verdieping lager. Een kop koffie of wat fris zou er wel in gaan, genietend van het uitzicht. Bij de bar bestellen we twee Sprite en twee Cola. Maar Martijn ziet dat de barkeeper een rare beweging maakt met zijn creditcard. Hij lijkt iets uit zijn zak te pakken en onder de toonbank iets met zijn creditcard te doen. Oeh, dat ziet er niet goed uit. Straks wordt zijn creditcard geskimd. Hij vraagt aan de barkeeper wat hij aan het doen was, maar hij begrijpt niet helemaal wat Martijn bedoeld. Jaja… Hij mompelt iets van ‘de naam moet overeenkomen met het legitimatiebewijs’, maar we vertrouwen het niet helemaal. Al drinkend en genietend van het uitzicht, ontstaat het idee om een foto van hem te maken. Mocht er iets met de creditcard gebeuren, dan weten we in ieder geval welke persoon het is geweest. Zijn naam staat tenslotte ook op het bonnetje. Als Martijn terugkomt heeft hij gelukkig een verklaring van hem gekregen. Hij kan het allemaal niet zo goed zien, dus heeft hij in zijn zak een vergrootglas met een lampje. En daarmee controleert hij de naam van het legitimatiebewijs met de creditcard. Martijn geeft hem de tip om dit vooral NIET onder de toonbank te doen. Zo iets mag ook best gezien worden. Schept alleen maar wantrouwen als je het zo onder de toonbank doet. Maar goed, het mysterie is in ieder geval opgelost. Niets aan het handje.

In het souvenirwinkeltje koop ik ook nog een T-shirt van deze toren en dan gaan we weer naar beneden. Snel door naar de auto, want we moeten nog een stukje rijden en vervolgens ook nog wat delen van Death Valley bekijken.

Ik stel de Tom Tom in op een plaatsje voor Death Valley. Oorspronkelijk leidt de Tom Tom namelijk ons via de oostkant het park in, terwijl ik via de zuidkant het park wil binnenrijden. Dan zijn we onderweg, rijden de I-15 noordwaarts op. Na een minuut of tien rijden, zegt mijn vader ineens: “zie ik dat nou goed, 700 kilometer rijden? Bijna 7 uur?” Ik kijk nog eens goed. Nee, dat kan helemaal niet. Uh?! Vervolgens bedenk ik me ineens: Death Valley ligt in Californië en we zijn nu natuurlijk in Nevada. Blijkbaar is een zelfde plaats ook in Nevada bekend, maar dan bij Salt Lake City in de buurt. Woeps. Vrouwen en techniek, geen goede combinatie hè. We stellen de Tom Tom in op de juiste plaats en keren dan om. Juist, dat lijkt er beter op: 1 uur en 40 minuten,… naar Shoshone in ieder geval. Vanuit daar is het nog een paar kilometer naar de zuidingang van Death Valley.

Om exact kwart over 2 rijden we de staatsgrens met Californië over. Vervolgens zien we om ons heen echt alleen maar woestijn en in de verte wat bergen. Wat een prachtig uitzicht. De weg voor ons is als maar rechtdoor. Zo ver als je kunt kijken. Dan rijden we het plaatsje Shoshone en zien we bij een tankstation een belachelijke prijs: 5,28 dollar voor een gallon. Terwijl we de laatste dagen prijzen van 3,59 dollar voor een gallon tegen zijn gekomen. In Los Angeles was het zelfs nog onder de 3 dollar. Maar hier dus bóven de 5 dollar. Tjeez.

Je kunt merken dat we dichter bij Death Valley komen. De temperatuur schiet weer omhoog en de 100 graden wordt weer bereikt. Dan slaan we af bij Badwater. Althans, in eerste instantie rijden we er voorbij, omdat ik niet zeker wist of we wel die kant op moesten. Maar na een snelle check op mijn papiertje blijkt dat we die afslag willen hebben. De auto wordt gekeerd en rijden dan alsnog het Badwater Road in. Al snel volgt het welkomstbord van Death Valley.

DSC_0660_cr

We nemen weer een paar foto’s en merken dan hoe warm het buiten eigenlijk is. Pfoe.. Snel de auto weer in. Dan stellen we de Tom Tom in op Badwater Basin wat nog een goed uur rijden is. Het landschap veranderd en ineens rijden we in een verlaten gebied met alleen wat donkere bergen om ons heen. Het ziet er prachtig uit! Daarna rijden we langs wat zoutvlaktes. En dit blijft zo best lang. Je rijdt al slingerend naar het noorden. Op een gegeven moment is dat ook wel wat saai en ben je er klaar mee.

Als we bijna bij Badwater Basin zijn, bereikt de temperatuur een hoogtepunt: 112 graden Fahrenheit. Dat is omgerekend 44,4 graden Celsius! Bij Badwater Basin zien we dat we een klein stukje over de zoutvlakte mogen lopen. Maar tjee zeg, wat is het heet! We zijn dan ook 85,5 meter onder het zeeniveau.

IMG_1573

DSC_0697

DSC_0700

Er zijn meer mensen aan het lopen over de zoutvlakte. Ik loop een stukje en hoor Nederlands achter me. Vervolgens vraagt het meisje aan me: ‘Will you please take a photo of us?” Dus ik zeg: “Jullie zijn Nederlands, toch?” Het meisje begint wat te lachen. Ja! Roept ze. En ik maak een paar foto’s van ze. Dan loop ik weer snel terug naar de auto. Bovenop de berg staat aangegeven hoe ver we onder zee niveau zijn. En dat is best ver dus.

We rijden weer verder en komen dan uit bij een T-splitsing. Gaan we naar links, dan rijden we naar ons hotel, rijden we naar rechts, dan kunnen we nog naar Dante’s View. We kiezen voor dit laatste. Het is immers nog maar half 5. We rijden in een half uur naar Dante’s View. Het laatste stukje is erg bochtig en stijl. De temperatuur is inmiddels gelukkig ook al wat gedaald. Nu is het nog ‘maar’ 30 graden. We parkeren de auto, stappen uit en staan ineens oog-in-oog met echt spectaculair uitzicht. Wauw… echt.. Wauw! Ik knipper nog even met mijn ogen, maar het uitzicht blijft echt prachtig! Nu kijk je uit over de zoutvlakte in zijn geheel. Ofja, zelfs dát gaat niet, want daarvoor is het gebied te groot. Maar je ziet nu van boven veel beter de vlaktes. Ook het stukje Badwater Basin is te zien. Daar stonden wij gewoon een uur geleden. En nu staan we zo hoog.

DSC_0714

We rijden weer terug naar beneden en als we weer onderweg zijn naar ons hotel, pikken we de stop bij Zabriskie Point ook nog even mee. Je parkeert de auto en dan loop je zo’n 200 meter naar boven. Dat is te zwaar voor mijn ouders, dus blijven zij heerlijk in de gekoelde auto zitten. Ook hier is het uitzicht mooi. Totaal anders dan bij Dante’s View, omdat je hier niet over een zoutvlakte kijkt, maar over een apart soort landschap. Heuvelachtig, maar niet zoals bergen. Niet te omschrijven eigenlijk.

DSC_0737

DSC_0743

Snel terug naar de auto, want hier was het weer erg warm. Dan rijden we naar ons hotel. We checken in en krijgen de kamers 213 en 214 toegewezen. Dit zijn een soort van twee-onder-een-kap cabins. Een leuk klein hutje. Gelukkig is er airco aanwezig, want buiten is het écht te warm.

DSC_0755

DSC_0759

DSC_0752

We installeren de koffers en lopen dan naar het restaurant gebied. Furnace Creek Resort heeft twee restaurants en een bar. We bekijken eerst het aanbod bij The 49er Café en daarna lopen we door naar The Wrangler Steakhouse. Maar we lopen snel terug naar het Café. De prijzen bij de steakhouse zijn echt ontzettend duur.

We bestellen alle vier iets anders, al gaan Martijn en ik wel voor de pasta maar dan met een ander sausje. Mijn vader neemt nu de meat loaf en mijn moeder gaat voor de gefrituurde kip. Maar allemachtig zeg, wat is het weer veel zeg. Wederom past er geen toetje bij.

IMG_1590

IMG_1591

IMG_1597

IMG_1598

We lopen terug naar de kamer. Volgens de man bij de receptie is de zonsondergang bij Zabriskie Point of bij Dante’s View het mooist en de prachtige sterrenhemel is bij Badwater Basin het mooist. We hebben geen zin meer om helemaal naar Dante’s View te rijden, maar Zabriskie Point ligt op nog geen 10 minuten rijden van het hotel vandaan. We twijfelen alleen of we wel iets van een zonsondergang zullen zien. Het is zo ontzettend bewolkt. We wachten de gok en rijden er – met zijn tweeën, want mijn ouders gaan die klim toch niet maken – heen. De zon lijkt al achter de bergen te zijn en via een opening in het wolkendek zien we wel wat reflecterend licht. Alleen, de mooie oranje gloed blijft uit. Dan kijken we iets naar rechts en zien we daar wel een kleine oranje gloed. Maar spectaculair is de ondergang niet. Rondom ons heen zien we wel een paar stralen van regen. Dat is op zich ook best mooi om te zien.

IMG_1599

We rijden weer terug naar onze cabin. Zal er straks wat opgeklaard zijn zodat we iets van de sterren zien? In de kamer maak ik het verslag af. Daarna zitten we nog gezellig even met z’n vieren buiten op de schommelstoelen. Maar jee, zelfs nu het donker is, is het nog warm! Buiten zien we, zoals verwacht eigenlijk, helemaal niets van de sterrenhemel. Dan maar een avondje voor onszelf.

Helaas lukt het niet om het verslag van de dag ervoor te uploaden. We hebben wel internet, maar erg traag. Ach joh, dán maar weer een paar afleveringen van GTST kijken. Heerlijk op de kamer met de airco.

Weertype: Zeer zéér ZEER warm!
Aantal gereden mijl: 234 (377 kilometer)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *