Vrijdag 12 juni: Death Valley NP (CA) – Lee Vining (CA)
Wat is de airco toch een prachtige uitvinding. We hadden hem gisteravond op de koudste stand gezet, zodat hij ’s nachts niet aan hoefden in verband met de herrie. Maar na twee uur slapen werden we wakker van de hitte. Snel dat ding maar weer aan. Dán maar herrie. Uiteindelijk helemaal door kunnen slapen tot de ochtend, dus blijkbaar kan ik toch wel slapen met wat herrie om me heen ?
Om 08.00 uur lopen we naar Wrangler Buffet. Voor 11,95 dollar per persoon kun je hier onbeperkt gebruik maken van het buffet. Als we onze magen weer gevuld hebben, lopen we weer richting ons huisje. Echter stoppen Martijn en ik onderweg even. In ons huisje hebben we op zich wel internet, maar het signaal is te zwak om ons verslag op de weblog te uploaden. Facebook en mail werkt prima in het huisje, maar uploaden dus niet.
De eerste poging mislukt, maar de aanhouder wint. De blog is weer helemaal up-to-date! Nadat we de spullen in de auto ingeladen hebben, rijden we nog wat over het terrein van ons resort. Bij ons in het laantje was het ijs op, dus zullen we iets verder het resort op moeten voor wat ijs. Tegelijkertijd kijken we onze ogen uit. Het blijkt toch nog best een groot resort te zijn. Je krijgt hierdoor een prettig campinggevoel geval. Wij, als de Van Schijndels, hebben jarenlang op een camping in Mierlo gestaan, waardoor vooral bij mijn moeder het ‘thuisgevoel’ weer opspeelt. Echt kamperen vinden we niets, maar in een caravan is het nog acceptabel. En zoals vannacht in een cabin is ook erg leuk! Daarna checken we uit. Onze planning is om via de westkant het park uit te rijden. Wellicht onderweg nog wat stops, maar wandelen gaan we niet doen. Het is toch zo warm buiten. En dat nu al, in de ochtend.
Om de hoek van het resort ligt een tankstation. Niet al te goedkoop, maar de prijs valt in ieder geval mee ten opzichte van het tankstation welke we gisteren tegenkwamen. Hier is de prijs namelijk net onder de 5 dollar per gallon. We tanken de auto dan ook niet helemaal vol. Wellicht dat we in Lone Pine goedkoper kunnen tanken. Doen we hem dan wel vol. Naast het tankstation ligt het bezoekerscentrum. We kijken wat rond en pikken het informatiefilmpje nog even mee. Dan rijden we verder. De Tom Tom staat ingesteld op Lone Pine. Een plaatsje net buiten het park, zodat we in ieder geval de juiste richting oprijden. Hij geeft aan dat dit zo’n anderhalf uur rijden is. Onderweg stoppen we eigenlijk pas een keer net voordat we het park uitrijden bij Father Crowley Point. Onderweg zien we de temperatuur namelijk zo enorm oplopen, daar hebben we echt geen zin in. Maar bij Crowley is de temperaturen erg aangenaam. Net iets onder de 30 graden. Ik loop zelfs een stukje over wat grindpad om te kijken voor een mooi uitzicht. Het lijkt een behoorlijk stuk, maar dat valt uiteindelijk wel mee, al loop ik er toch nog een kwartier enkel op.
Nadat we lekker uitgewaaid zijn, stappen we weer in de auto en vervolgen we onze weg naar Lone Pine. Onderweg rijden we prachtige wegen door de bergen. Zelfs als je het park al uit bent, rijdt je nog in een mooie omgeving. Daarna wordt het wat saai. Een lange weg rechtdoor met alleen in de verte uitzicht op mooie bergen.
Als we bij Lone Pine aankomen, zien we dat hier de prijs net onder de 4 dollar is per gallon. Meteen maken we gebruik van een plasstopje en kopen we wat brood en drinken in. Onderweg komen we namelijk geen Walmart meer tegen en aangezien we morgen ook geen ontbijt bij het hotel hebben… Het is wel een dure mik brood. We betalen maar liefst 5,89 dollar. Ach ja, we zullen er dan ook extra van genieten. De chauffeur en ik wisselen van plaats. De komende twee uur neem ik het stuur over. Onderweg is het saai, erg saai. Het uitzicht is op zich prima, maar één lange rechte weg. Dat is voor een chauffeur best saai rijden. Bij Bishop maken we weer een tussenstop. Inmiddels hebben we wat trek gekregen en nemen Martijn en ik bij de Mac Donalds een Big Mac. Mijn ouders gaan voor een milkshake. We nemen een koffie to go mee en gaan weer verder. Na een uur zitten mijn twee uurtjes rijden erop en wisselen we weer van plaats bij een rustplek. Meteen even de benen strekken en een plaspauze. Nadat ik weer op de bijrijdersstoel zit, pak ik de laptop uit de tas en begin ik alvast aan het verslag. Dan bereiken we rond vier uur afslag Bodie. Volgens de informatie wat ik voor mijn neus heb is dit state park aka ghosttown open tot 18.00 uur en zijn vooral de laatste drie mijl (4,8 km) erg ruw qua wegdek. Maar als we 11 kilometer van Bodie verwijderd zijn, begint het grindpad al. Een en al stofwolk achter ons en zo hobbelen we 11 kilometer door naar Bodie. Onderweg komen we zo af en toe een kleine grondeekhoorn tegen. Zo grappig om te zien.
Om tien voor 5 komen we aan bij Bodie. We moeten 5 dollar per persoon betalen, (in ons informatieboekje van ontdek-amerika.nl staat overigens nog 7 dollar per persoon) maar dit kan alleen cash. Helaas hebben we geen 20 dollar aan cash meer. De dame in het hokje vertelt ons dat we kunnen betalen bij het museum. Ze zal even bellen dat we eraan komen en dan mogen we doorrijden. We parkeren de auto en lopen dan naar het spookstadje. Allemaal houten huisjes. Het is een echt dorp geweest. Er staat bv een kerk, een schooltje, een hotel, een winkel en zo nog veel meer. Ziet er leuk uit. Ook hier zien we verschillende grondeekhoorns, ofnee, het lijken wel kleine marmotten. Zo schattig!
Om 18.00 uur hebben we het gezien en lopen we terug naar de auto. We stellen de Tom Tom in op ons hotel in Lee Vining. Hij geeft aan dat het zo’n 35 minuten rijden is. Tevens bekijken we wat er aan restaurants te vinden is in Lee Vining. De ‘Tom Tom’ van onze Chevy vindt er maar eentje: Nicely’s. Als we Lee Vining binnenrijden, zien we dat Nicely’s vrijwel direct naast ons hotel te zitten. Alleen een supermarktje en een tweederhandskledingwinkel aka zut-shop zit er nog tussen.
We parkeren de auto voor de receptie van het hotel en checken in. We krijgen cabin 9 en 11 toegewezen. Blijkbaar is cabin nummertje 10 al bezet? Wel raar als je twee cabins boekt, dat ze dan niet meteen deze twee naast elkaar zetten. Het is tenslotte één boeking. Maar goed, het zal wel… Bij de balie hangt ook een papiertje met ‘er zijn beren in de stad gesignaleerd, dus haal al je etenswaar uit de auto’. Goed, dat doen we dan ook maar meteen.
We openen als eerste de deur van nummertje 11. Super schattig houten huisje. Er zit zelfs een keukentje in. Zo lijkt het echt op een caravan. Ook nummer 9 ziet er prima uit. We installeren de koffers en lopen dan vrijwel direct naar Nicely’s en zien dat daarnaast ook nog een restaurant gevestigd zit, namelijk Bodie Mike’s Bar-B-Q. Deze heeft een veel betere kaart dan Nicely’s, maar vooral: er zitten veel meer mensen buiten dan bij Nicely’s binnen. Makkelijke keuze dus.
Martijn en mijn vader bestellen de Pork Ribs en ik de Beef Ribs. Mijn moeder is slim en bestelt alleen de ‘all you can eat soup & salade’, want bij onze ribs zit ook friet en daar is ze eigenlijk wel tevreden mee: salade en friet. Ook wij mogen gebruik maken van deze saladebar, onbeperkt. Dan komt ons eten eraan en we zijn allemaal zó blij dat we maar één keer opgeschept hebben van de saladebar. Wát is dat?! Er ligt gewoon een hele koe en bij mijn vader en Martijn een heel varken op het bord! Serieus, hoe vol kun je een bord opschepen? Nou, zo dus! Maar godv*** zeg, wat zijn de ribs schandaaaaalig lekker!!!! Er zit een soort van BBQ-saus op de ribs en die is echt goddelijk! Ook zijn ze erg mals. Alleen je vingers en gezicht komt onder de rode BBQ-saus te zitten. Ach, wat kan ons het schelen… We genieten er letterlijk luidruchtig van… MMMM!
Na het eten lopen we nog even naar het supermarktje. We kopen een grote fles bier (vroeger kochten we een fles wijn, nu is dat al ge-upgrade naar een grote fles bier ? ) en lopen dan naar de receptie, want het internet werkt niet. Dat wil zeggen, in de cabins doet hij het sowieso niet, maar ook bij de receptie – wat dus wel zou moeten werken – ook niet. We krijgen een nieuw wachtwoord en daarmee lijkt het te werken. Wellicht niet snel, maar toch. Meteen wordt er van alles gecheckt, tot aan de uitslag van Letland-Nederland toe (en ‘we’ hebben gewonnen!) We lopen weer terug naar onze cabins. We droppen onze spullen af en lopen dan naar de cabin van mijn ouders. De HDMI kabel zit weer in de TV geplugd en er wordt weer een aflevering van GTST klaar gezet ? Samen met een heerlijk biertje kijken we twee afleveringen. Daarna weer terug naar de eigen cabin. Verslag wordt afgetikt en daarna (hopelijk) geüpload.
Weertype: van erg warm tot erg fris (graadje of 18)
Aantal gereden mijl: 280 (448 kilometer)