Donderdag 25 juni: Anaheim (CA)
Het is vroeg in huize Kloen & Van Schijndel. En dat blijkt wel als we na het ontbijt niet meer in onze kamers kunnen. Uh? Wat is dat nou voor iets raars? Het pasje van de kamer werkt niet meer. Zowel bij mijn ouders niet als bij ons. En wat horen wij nou voor geluid? Zit er iemand in onze kamers?
En toen viel het kwartje. We staan op de derde verdieping, in plaats van de tweede. Woepsie. Na zoveel weken weet je gewoon niet meer uit elkaar te houden welke kamers we nu zitten. Alhoewel, we staan op zich wel bij de juiste kamers, maar dan een verdiepinkje te hoog.
Snel maar naar de tweede. We pakken onze spullen en vertrekken dan met de auto naar Disney. Op zich is het vrijwel om de hoek, maar het is te ver om te lopen. Ofja, niet té ver, maar vooral voor vanavond handig. Het park is tot 00.00 uur geopend en we willen zo laat (en waarschijnlijk erg moe), niet meer naar het hotel hoeven te lopen. Helaas betalen we hier wel 17 dollar aan parkeergeld, maar dat hebben we wel over voor wat luxe.
Als we de tom tom volgen, staan we ineens bij een verkeerde ingang van Disney. Onze tom tom vertelt ons namelijk dat we linksaf moeten, maar die weg is alleen bedoeld voor de shuttlebussen. Och jee toch, waar moeten wij nu parkeren dan? Nergens een ingang voor het parkeren te vinden. We maken een U-turn en zien dan dat we twee verkeerslichten verder linksaf moeten slaan. Goh, dan zijn we weer bijna bij het hotel. Handig.
We draaien de parkeerplaats op, maar belanden dan in een file. Jeetje, waar bij Universal een goed tien kassa’s zijn voor te parkeren, staan er hier maar twee! Schiet niet op. Jammer dat we niet meteen naar deze parkeerplaats zijn gereden. Dan hadden we wellicht niet zo’n lange rij voor ons gehad. Ach ja, het is niet anders. Weten we dat in ieder geval voor morgen!
Na een goed twintig minuten zijn we eindelijk geparkeerd. We lopen naar de shuttlebus en deze vertrekt mooi meteen. Dat gaat soepel. Mooi. Vervolgens lopen we naar de kassa. We hebben al wel Disneykaarten gekocht, maar deze moeten we bij een kassa even omwisselen. Gelukkig is het niet druk en zijn we vrijwel meteen aan de beurt. We treffen alleen een vrij langzame dame. Ze snapt niet zo goed wat er nu op het papiertje staat. Lijkt mij niet zo heel moeilijk, maar de dame is al op leeftijd. Dus ze kan er niet zo veel aan doen ?
Als we eindelijk onze pasjes in handen hebben, lopen we naar de ingang. Bij Universal moet je een vingerafdruk laten maken bij binnenkomst. Hier bij Disney maken ze een foto van je. En ook hier weer een oud vrouwtje met trilhanden. Ik hoop dat ik er een beetje goed opsta, want je krijgt hem helaas niet zelf terug te zien. Dan bekijken we de plattegrond. Ja, waar gaan we als eerste heen? Het plan is om richting Indiana Jones te lopen, daar een Fastpass te gaan halen en dan bij Big Thunder Mountain in de rij te gaan staan. Dat ligt tenslotte een beetje in dezelfde hoek. Maar als eerste lopen we naar de lockers. We hebben onze vestjes voor in de avond bij ons, maar om daar niet de hele dag mee te gaan sjouwen, hebben we besloten om voor de gehele dag een locker te huren. Kost een tientje.
Daarna lopen we – al fotograferend – richting Indiana Jones. Op het pleintje zien we een bord met de wachttijden. Het lijkt nog wat rustig gelukkig. Ook staat er bij dit bord een castmember en hij blijkt ook buttons te hebben. Normaal halen we die namelijk bij Cityhal, maar daar was het bij binnenkomst zó druk. Voor onszelf en ouders willen we eigenlijk de button ‘Happy Anniversary of I’m Celebrating’ halen in verband met het 40-jaar huwelijk van mijn ouders, maar helaas. Deze heeft hij niet meer op voorraad. Wel heeft hij de ‘1st Visit’ button nog. Deze geldt natuurlijk niet meer voor ons, maar wel voor mijn ouders!
Dan lopen we verder naar Indiana Jones. Maar deze blijkt een storing te hebben, waardoor er ook geen fastpassen worden uitgegeven. Hm, damn. We lopen door naar Big Thunder Mountain. Op het bordje geeft men aan dat er een wachttijd van 20 minuten is. Lijkt ons prima te doen. Drie jonge meisjes voor ons vullen hun tijd in de wachtrij met het spelletje ‘wie ben ik’. De ene heeft haar mobiel voor haar hoofd, zodat ze niet kan zien wat er op staat. Slim om dat te doen. Heb je niet zo door dat je in een wachtrij staat. Wij genieten mee, al ken ik niet alle personen van het spel hahaha…
Na inderdaad een twintig minuten wachten, mogen we instappen. Wat een geweldige baan blijft het. Dit soort achtbanen vind ik heerlijk. Ook mijn ouders vinden hem wel leuk volgens mij.
Na Big Thunder Mountain lopen we naar Pirates of the Caribbean. Wachttijd: 15 minuten. Alleen wat in Florida en Parijs anders is dan hier: daar wacht je lekker binnen. Hier is de wachtrij buiten! En dat is met deze temperaturen best vervelend. Het is inmiddels al weer behoorlijk warm geworden. Maar gelukkig gaat het snel. Na een kwartier mogen we plaatsnemen in een bootje. Ook de rit zelf is anders dan in bv Parijs. Hier gaat hij met een vaart twee keer naar beneden. Woohoo. Maar echt nat worden we niet, alleen wat spetters. Maar het is wel een super leuke attractie weer. Jo ho jo ho, a pirates life for me!
Vervolgens lopen we naar Haunted Mansion, maar helaas.. Ook deze heeft een storing. Nou zeg. Hopelijk zijn het maar kleine incidentjes, want alleen maar storingen hebben we geen zin in.
We zien de Disney Railroad staan en besluiten om dan maar een rondje te maken in de trein. Maar net voordat we er zijn rijdt hij aan. Ach, dan wachten we toch gewoon even. Er komen tenslotte genoeg treintjes langs. Weten we ook zeker dat we een plekje hebben, aangezien deze trein al vrij vol zat. In een minuut of tien komt de trein eraan. Doordat we een rondje meerijden, zien we meteen de andere kant van het park. Het ziet er druk uit overal. Als we rond zijn, blijkt Haunted Mansion nog steeds in storing. Dus lopen we maar weer verder. We komen uit bij Splash Mountain. Meer dan een uur wachtrij. Pfoe. Dan maar een fastpass halen hier. En vervolgens stappen we in de attractie er naast: The many adventures of Winnie the Pooh. Een heerlijk blije attractie.
Vanaf hier loopt het pad dood, dus moeten we weer terug lopen. Dan zien we dat Haunted Mansion net geopend is. Snel nemen we plaats in de rij. Toch nog een wachttijd van een goed tien minuten. Ach, het had erger gekund. Na ons sluiten er nog veel meer mensen zich aan.
Na het spookhuis lopen we richting Indiana Jones. Helaas mogen we nog geen nieuwe fastpass halen, waardoor we toch maar in de rij van 45 minuten gaan staan. Gelukkig loopt het steeds door, zodat het uiteindelijk niet zo lang lijkt te zijn. Het laatste stuk is ook binnen. Dat scheelt ook nog wat. De rit zelf is erg leuk. Ik had mijn ouders al gewaarschuwd voor behoorlijk wat schudden. Het is geen achtbaan, maar zo voelt het af en toe wel Maar volgens mij hebben ze de rit goed overleefd.
Vervolgens is ons plan om een fastpass voor Space Mountain te gaan halen en daarna een hapje te gaan eten. Mijn ouders blijven even wachten op een bankje op het pleintje in het midden van het park. Het is onnodig om achter ons aan te hobbelen voor alleen een fastpass te halen. Daarna willen we tenslotte ergens in de buurt van het pleintje wat gaan eten. Als we bij Space Mountain aankomen, zijn we 5 minuten te vroeg om een nieuwe pas uit te kunnen printen. We wachten dus een vijftal minuten. Daarna worden er vier fastpassen geprint en lopen we weer door de drukte terug naar het plein. Ik heb op de plattegrond een soort van bakkerij gezien bij het pleintje.
We hebben alle vier wel zin in soep. Martijn en ik nemen er een tosti bij, welke we met mijn ouders delen. Vier grote tosti’s zijn namelijk wat veel, maar zo hebben we toch alle vier een lekker kopje soep met wat brood. Heerlijk! Voor een tussendoortje aka lunch hoeft het dus niet per sé een pizza, hamburger of friet te zijn.
Met weer een gevulde maag lopen we naar Matterhorn Bobsleds. Maar er staat een goed anderhalf uur wachtrij. Pfoe. Wat betreft de fastpass tijd, mogen we er weer een halen, maar hij blijkt op te zijn hier. Gaan we dan maar anderhalf uur wachten? Nee, laten we dat maar niet doen. Wellicht later op de avond dat de rij wat korter wordt. We lopen verder en komen dan uit bij Small World. Jaaaa, leuk! Super blij natuurlijk, maar daardoor erg leuk. Jammer alleen dat je dat liedje dan niet meer uit je hoofd krijgt!
Dan is het tijd om weer terug te lopen naar Splash Mountain. Onze fastpassen zijn inmiddels ingegaan. Gelukkig heb je steeds een uur de tijd hiervoor. Splash Mountain is een waterattractie en daar zijn we eigenlijk wel even aan toe. Al is de attractie in onze herinnering niet zo super nat, dus hebben we daar nog niet veel aan. Met de fastpass hoeven we nog geen 5 minuten te wachten, terwijl de wachtrij inmiddels opgelopen is naar 70 minuten.
We gaan omhoog en dan… nog niet naar beneden Nee, eerst vaar je langs leuke poppen van de film ‘Song of the South’. Het konijn en de beer en wordt je heerlijk vrolijk van de muziek. Zip-a-dee-doo-dah, Zip-a-Dee-Ay! En dan vervolgens,.. naar beneden! Maar meer dan een paar spetters zijn het niet. Jammer. Dan vaar je weer verder en vlieg je over een heuveltje en dan … splash, een volle teug water in het bootje. Niet alleen de voorste (ik) is nat. Nee, de gehele boot! En niet zo’n Beetje ook. Argh, dat is even koud. Maar zo welkom!
Vervolgens vaar je nóg een stuk verder. Ohja, dat kan ik me nog herinneren van deze attractie ja. Tot drie keer toe denk je ‘zo, nu zijn we er’. Nee, fout dus. Een geweldig lange attractie. Aanradertje. Zeker met deze temperaturen…
Met natte broeken en shirts lopen we weer verder. In het park zie ik steeds mensen met een heerlijke beker gele limonade lopen. Of iets wat er op lijkt. Maar wat het is, geen idee. Dan spreekt Martijn een dame aan welke zo’n beker in handen heeft. Wat is het??? Het blijkt een Ananas Floot te zijn. Oeh, dat klinkt inderdaad lekker. Te halen bij Tiki Juice Bar. Ze geeft ons meteen het advies om niet in de rij te gaan staan, maar door te lopen naar de attractie die erbij staat. Vanaf de andere kant aan de bar kun je ook aan de bar wat bestellen. En dat was een enorm goede tip! De rij aan de voorkant is namelijk erg lang! Zo’n ananas float moet erg goed zijn dan! Anders staat er toch niet zo’n enorme wachtrij ervoor. Ook aan de andere kant staat een wachtrij, maar deze is beduidend minder dan de officiële wachtrij.
Mijn ouders nemen een ananas ijsje en Martijn en ik de float. En inderdaad, hij smaakt echt overheerlijk! Geen wonder dat er een wachtrij voor staat. Zeker met dit weer, smaakt het heerlijk verfrissend. We lopen verder en komen dan uit bij Mickey’s Toontown.
Hier staat namelijk nog een achtbaan welke Martijn en ik moeten doen. Een kiddie, dat wel. Maar goed, alles voor de credits he. Een wachttijd van bijna een half uur. Oef, en dat voor zo’n kleine baan. Ach ja. Terwijl Martijn een fastpass voor Roger Rabbit’s Car Toon Spin gaat halen, lopen wij alvast in de rij. We zien zo vaak dat er nog mensen aansluiten tussendoor ‘ik hoor bij die, ik hoor bij die’, dat wij ook maar eens gebruik gaan maken van deze regel. Uiteindelijk staan we op de helft van de wachtrij als Martijn zich weer aansluit bij ons. Scheelt toch weer iets.
De achtbaan zelf stelt natuurlijk niets voor. Maar hij mag er wezen. Voor een kiddie is hij wel aardig. Vervolgens zijn onze fastpassen voor Roger Rabbit nog niet geldig. Rustig gaan mijn ouders en Martijn ergens in de schaduw zitten, terwijl ik een rondje Toontown loop voor wat foto’s. Dan is het tijd om naar Roger te gaan. De attractie zelf stelt niet veel voor. Hij is vooral erg vrolijk en raar. Door middel van aan het stuur te draaien, spint je auto alle kanten op. Maar dit wil is wel af en toe erg zwaar om aan te draaien.
Als we Toontown uitlopen, lopen we langs het Fantasy Theater. De show van Mickey and the Magical Map staat op het punt om te beginnen. Mooi, pikken we die ook meteen even mee. Leuke show! En Amerikanen reageren altijd zo lekker uitbundig. Steeds als er een liedje voorbij komt en men begint te zingen, gilt het publiek. Woooohhhh. Alsof er een super artiest op het toneel verschijnt.
Dan lopen we naar Tomorrowland. We willen graag Buzz Lightyear en Star Tours nog doen. Voor Star Tours staat een langere wachtrij als voor Buzz, dus halen hiervoor een fastpass en sluiten aan in de rij van Buzz.
Na Buzz hebben we nog wat tijd over voordat de fastpass van Space Mountain in gaat. We zijn benieuwd naar de monorail en lopen er heen. Maar deze monorail blijkt richting Downtown Disney te gaan. En dan ga je het park weer uit. Op zich willen staat Downtown Disney ook nog op de planning, maar niet voor vandaag. Maar waar gaan we dan in? De attractie Finding Nemo Subarine Voyage wekt onze nieuwsgierigheid. Ik kan me niet herinneren dat we tien jaar geleden hier ook in zijn geweest. We moeten alleen een tijdje wachten en mogen dan aan boord van de onderzeeër. Vervolgens vaar je een rondje onderwater en kom je wat Nemo figuren en filmpjes tegen. Best een oké attractie, maar wel super traaaaag. Ach ja, hebben we de tijd ook weer volgemaakt.
Na Nemo zijn de fastpassen inmiddels geldig. Deze Space Mountain moeten we ook nog afstrepen op onze achtbanen lijstje. Tien jaar geleden hebben we deze baan blijkbaar niet gedaan. Ook deze blijkt weer anders dan die in Parijs of Florida te zijn. Hij doet me erg denken aan de ‘achtbaan in het donker’ in Bobbejaanland. Daar gaat hij op een gegeven moment ook erg snel in een rondje. Af en toe is hij ook wel wat lomp.
Inmiddels is het al half 7 en we hebben nog voordat de lichtjesparade begint Star Tours op het programma. Dat wordt snel eten dan, aangezien we een leuk plekje langs de kant willen voor de parade. We komen uit bij Plaza Inn en kunnen hier ipv hamburgers en ander fast-food eigenlijk gewoon normaal eten. Mijn moeder en ik gaan voor de pasta en Martijn en mijn vader voor de Pot Roast.
Het smaakt ons heerlijk. Daarna meteen door naar Star Tours. Een leuke simulator. We gaan van links, naar rechts… naar voren, naar achteren. En het lijkt allemaal zo echt. Ook qua gevoel alsof je echt door de ruimte vliegt.
Daarna snel door naar de route van de parade. Maar tjee zeg. Het is druk. Erg druk. Waar kunnen we plaatsnemen zodat we het en goed kunnen zien en ook nog wat foto’s kunnen maken? Nergens meer eigenlijk. We lopen richting de kluisjes. Inmiddels is het ook wat afgekoeld. We halen de vestjes op en dan zien we dat de parade al begonnen is. Prachtige wagens met lichtjes rijden voorbij. Maar echt ervan genieten kunnen we niet. We proberen om illegaal wat langs de kant te blijven hangen, maar worden steeds weggestuurd. Als je niet in de officiële vakken binnen het lint staat, moet je weg. Zelf in de winkels mag je niet stil staan om te kijken.
Gelukkig is er later op de avond nog een lichtjes parade. Plannen we die wat beter in om op tijd langs de kant plaats te nemen! We lopen wat winkeltjes door, op zoek naar leuke spullen, maar vinden helaas niets naar onze zin. Dan lopen we weer naar buiten. Na de lichtjesparade volgt de vuurwerkshow. We dachten, dan kunnen we wel gewoon op het plein gaan staan. Fout gedacht. Ook hier gelden er aparte vakken en die zijn natuurlijk inmiddels ook gevuld, doordat het volk meteen na de lichtjesparade daar zijn gaan staan. Argh!
Dan sneaken we gewoon ergens achteraan over het touw heen. Zo, wij staan ook in het vak. Hier mogen we gewoon staan. Gelukkig is het vuurwerkzicht boven, dus dat scheelt met de mensen voor je. Alhoewel, ook op het kasteel is er projectie en net een paar mensen voor me, tilt een man haar dochtertje op haar nek. Ja, begrijpelijk voor hun natuurlijk, maar irritant voor ons. De bedoeling is dat ik wat foto’s probeer te maken van het vuurwerk en het kasteel.
Voor de rest is de vuurwerkshow erg geweldig! Ik krijg zelfs een paar tranen ervan in mijn ooghoeken. Zo mooi! Al blijft wishes (de vuurwerkshow in Florida) toch de mooiste ;).
Klik hier voor de Video.
Na de show zien we veel mensen naar de uitgang lopen. Zou de bobslee dan inmiddels wat geslonken zijn qua wachtrij? Snel lopen we er heen, maar ook hier lopen veel mensen naar toe. Wellicht als we vijf minuten eerder geweest waren, dat de wachtrij wel mee zou vallen, maar uiteindelijk staat er toch weer een goed drie kwartier wachtrij. We besluiten om dan maar aan te sluiten. Uiteindelijk staat alleen deze attractie nog op de planning. Langs deze attractie loopt ook de lichtjesparade, dus als we uit de attractie komen, kunnen we meteen door om plaats te nemen voor de parade.
De bobslee zelf is behoorlijk lomp. Je wordt alle kanten opgeslingerd. Voor Martijn en mijzelf geen probleem. Maar mijn ouders schrikken daar nogal van volgens mij. Alhoewel, ik hoor mijn moeder toch wel gillen van plezier ? Na de bobslee snel door. Inmiddels zien we al veel mensen zitten langs de kant. Martijn vraagt aan een medewerker waar we kunnen gaan zitten, aangezien we niet weten waar precies de doorgang komt voor de doorstroom van mensen. De plek waar we kunnen gaan zitten blijkt nog leeg te zijn. Mooi. Tijdens het wachten bedenk ik me: volgens mij zitten we fototechnisch helemaal niet goed. Naast Martijn staat namelijk een paaltje met een koord eraan. We zitten nu op de eerste rij en de bedoeling is ook om te blijven zitten. Althans, we zagen net bij de parade, dat de eerste rij mooi blijft zitten en de rij erachter staat. Zodat het publiek het prima kan zien. Hm, maar niet handig als je naast een paal zit. Ik ruil daarom mijn plekkie met mijn vader. Dan zit ik iets verder van de paal af. Dat moet te doen zijn.
Na een goed half uur wachten, horen we de muziek van de parade. Maar dat komt van de andere kant. Uh. De parade liep net van ‘noord naar zuid’, zou hij dan nu van ‘zuid naar noord’ gaan? Oeh, dan zat ik juist net wel goed qua fototechnisch. En dan verschijnen de eerste wagens inderdaad vanaf het zuiden. Snel ruil ik mijn plekje weer met mijn vader hahaha… De parade is echt prachtig. Zoveel lichtjes bij elkaar. Niet normaal!
Klik hier voor de Video.
Daarna is het toch echt tijd om naar de uitgang te gaan. Jammer, had nog wel wat langer hier willen blijven. Disney maakt me altijd zo vrolijk en blij! Maar aan de andere kant ook wel weer fijn om terug naar het hotel te gaan. De voetjes willen écht niet meer. En de oogjes overigens ook niet. Toch wel vermoeiend hoor, van een uur of negen tot aan bijna 00.00 uur in het park! We lopen weer terug naar de lockers om onze spullen op te halen. Vervolgens lopen we via de andere kant van de mainstreet door de winkels richting de uitgang. En scoor ik zelfs nog een t-shirt! Daarna rijden we weer met de bus naar de parkeerplaats. In de bus is het lekker rustig en ook op de parkeerplaats zelf is het niet druk.
Iets na 12-en zijn we weer terug op de kamer. En niet veel later vallen de ogen dicht.
Weertype: warm
Aantal gereden mijl: 4 (6.4 kilometer)