Zondag 14 juni: Curry Village (CA)
Yosemite Valley
Iets na 1-en word ik wakker. Het is behoorlijk afgekoeld. Zo erg zelfs dat ik er toch maar een deken bij pak. Als ik vervolgens weer ga liggen, merk ik dat ik naar het toilet moet. Nee hè, helemaal geen zin in eigenlijk. Maarja, wat moet dat moet. Het plan is om mijn plasje te doen in de afvalemmer en deze morgen te legen, maar Martijn wordt ook wakker en hij verbiedt het me dit te doen. Grrr… “We lopen wel even samen naar het toiletgebouw”. We trekken wat kleding aan en lopen dan in het donker, in de kou, naar het toilet.
Wat een gedoe is dat zeg. Wat zullen we blij zijn met weer een eigen toilet op de kamer. Als we weer terug zijn bij de tent, stopt Martijn me heel liefdevol in met twee dekens. Heerlijk! Pas rond 7 uur worden we weer wakker. Buiten horen we wat stemmen, maar gelukkig nog geen gegil van kids. Nee, dat begint om half 8 pas. Oorspronkelijk staat onze wekker op kwart voor 8, maar nu we toch al goed wakker zijn, kleden we onszelf snel aan en lopen we weer op-en-neer naar het toilet. Het is nog steeds best fris.
Als we terug lopen van het toiletgebouw naar de tent, komen we mijn vader tegen. Ook hij heeft zijn natje gedaan. Ze zijn bijna gereed om naar het ontbijt te lopen. We doen nog wat rustig aan en iets over 8 lopen we weer naar het Pavilion. Waar gisteren het avondeten te halen was, staat nu het ontbijt klaar. Helaas geen buffet, maar gewoon a la cart afhaal. Maar wat gaan we eten dan? Overal zit wel iets bij wat eigenlijk te veel is, maar het is allemaal wel wat duur. Voor een simpel geklutst ei, met één toast, een stukje bacon en hash browns betaal je toch ruim 9 dollar. Eigenlijk ben ik al tevreden met een bagel met creamcheese. Gelukkig is dit ook los te bestellen á 3,50 dollar. Mijn moeder houdt het bij 2 toasts en mijn vader wil ook wel de bagel. Martijn houdt het bij het kindermenu met french toast, ei en bacon. Tijdens het bestellen van mijn bagel besef ik dat ik er eigenlijk wel twee lust, maar mijn bestelling is al gedaan. Dus snel bestel ik er twee voor mijn vader ? We gaan in de grote zaal zitten en smullen heerlijk van ons ontbijtje.
Na het eten lopen we nog even de kledingwinkel binnen. Gisteravond zagen we namelijk dat ze hier kleding van North Face verkochten. De afritsbroeken van Colombia zijn of te klein of te groot, maar North Face is natuurlijk weer een ander merk. Wellicht nu meer succes. Ik vind drie leuke broeken, waarvan er twee gewoon prima zitten! Oh wat fijn! Aangezien de broeken nogal aan de prijs zijn, besluit ik er maar één te kopen. Dat is wel voldoende voor de komende twee weken nog. Tevens is het plan om binnenkort weer te gaan wassen, waardoor ik weer gewoon twee ‘verse’ broeken op voorraad heb. Wat fijn ?
Voordat we naar de tent lopen, loop ik nog naar de auto. Ik heb daar namelijk mijn roadbook nog liggen. Dat was te veel om gisteren mee te sjouwen naar de tent, maar ik heb daar natuurlijk wel de planning voor vandaag nog in zitten.
Bij de tent bekijk ik precies wat we gaan doen vandaag. Ik heb op zich drie wandelingen op de planning, maar als ik de eerste wandeling (naar Vernal Fall Mist) bekijk, zie ik dat het een behoorlijke wandeling is. Wellicht toch maar overslaan? Wij zouden deze op zich prima kunnen doen, gok ik, maar voor mijn ouders is het wellicht wat zwaar. Overigens is de temperatuur alweer gestegen (hoe snel gaat dat zeg?!) en zitten wij ook niet meer te wachten op wandelen in de hitte.
De planning wordt om als eerste naar Mirror Lake te gaan. We stappen op in de gratis shuttlebus (want in het weekend is het niet aan te raden om met de auto rond te rijden – erg druk en de kans op geen parkeerplek bij verschillende plekken is groot) en rijden dan naar stopnummer 17. Maar ook in de bus is het erg druk. We moeten onszelf helemaal naar achteren proppen. Als je denkt dat er niemand meer bij kan, heb je het mis. Er wordt verzocht om nóg meer naar achteren te schuiven… Het lijkt wel een doordeweekse ochtend van Den Bosch naar Utrecht met de NS!
Pas bij nummer 16 loopt de bus leeg (vanaf daar is de Vernal Fall Mist Trail). Dan stappen wij uit bij nummer 17. Het is echt echt super warm. We lopen een behoorlijk stuk over de weg. Naast ons loopt een leuk klein beekje met af en toe een stroomversnelling.
Het laatste stuk blijkt weer wat omhoog te gaan, dus mijn vader besluit om op ons te wachten op een steen uit de zon. We lopen met z’n drieën verder en komen dan uit bij Mirror Lake. Ofja… het meertje heeft bijna geen water meer. Zo af en toe nog een plasje water. Wel zijn er veel kinderen in het water en de volwassenen pootje baden. Ja, dat lijkt me ook wel even lekker. Maar als ik mijn schoenen uit doe, sta ik ineens op best wel harde kleine steentjes. Het is niet lekker zacht zand. Snel er maar weer uit. Maarja, met mijn natte voeten blijven die steentjes natuurlijk lekker plakken. Gelukkig droogt het snel en kan ik de steentjes er alsnog zo afvegen.
We lopen weer terug, halen mijn vader op en lopen dan weer verder richting de shuttlebus stop. Ondertussen is mijn flesje water bijna leeg. Met dit weer drink ik veel meer dan anders. Gelukkig heeft Martijn nog een flesje water bij zich, maar dat moet ik dan natuurlijk ook niet meteen achterover gooien, want verder hebben we niets meer aan vocht bij ons.
De volgende stop wordt bij nummer 6: Lower Yosemite Fall Trail. Je kunt ook doorlopen naar de Upper Yosemite Fall, maar dat is 6 tot 8 uur lopen. Veel en veel te zwaar voor ons uiteraard. We houden het dus maar bij deze ‘lower’. Gelukkig is het niet al te lang lopen, maar een meter of 800. Het loopt geleidelijk aan naar boven, dus nog net te doen. Onderweg zien we de Upper waterval naar beneden vallen. Tjee, en dat gaat met een geweld joh! We lopen weer verder en staan dan oog-in-oog met de waterval. Prachtig! Het is erg druk en veel klimmen dan ook over de rotsen heen. Dit wordt ten strengste afgeraden in verband met slipgevaar, maar daar lijkt iedereen maling aan te hebben. Ach, het is hun leven, toch? Ik waag mezelf er in ieder geval niet aan. We gaan even op een bankje zitten. Oh, dat is lekker… even wat rust. Ik voel mijn voeten behoorlijk tintelen. Door de warmte zetten ze enorm uit en door het lopen worden ze erg vermoeid. Thuis heb ik totaal geen last van vermoeide tintelende voeten, maar hier met deze hitte wel. We zijn het lopen eigenlijk een beetje beu.
Snel lopen we terug naar de shuttlebus. Plan van aanpak: naar Yosemite Village om te kijken of ze daar wellicht ijskoud drinken hebben. Onderweg komen we nog een prachtige blauwe vogel tegen (*edit: opgezocht en het blijkt een Stellar’s Jay te zijn). We stappen weer op de shuttlebus en bij nummer 9 gaan we eruit en komen dan uit bij Degnan’s Complex. We zien dat ze ook bier te koop hebben. Oeh ja, IJSKOUD BIER. Dat is nóg lekkerder! Voor mijn ouders een Heineken en voor Martijn en mezelf een Corona. We kopen er ook wat pretzels met humus bij en gaan gezellig buiten in de schaduw zitten. Ahhhhh, dáár waren we aan toe. Wat smaakt zo’n koud biertje toch heerlijk met dit weer.
Daarna lopen we weer naar de shuttlebus en rijden we weer terug naar Curry Village, waar we vanochtend opgestapt waren. Even terug naar de tent om de laptop op te halen. Het is nog maar drie uur, maar we hebben geen zin meer in wandelingen of weet ik wat. Ook mijn ouders nemen hun laptop mee. In de Guest Lounge zoeken we een plaatsje op en internetten dan wat. Mijn vader bekijkt het allemaal eens van de binnenkant van zijn ogen en na een half uurtje komt Martijn op het idee om wellicht wat drinken te gaan halen. Voor mijn ouders wordt het een ijsje, voor Martijn een ijskoffie en voor mij een heerlijke koude Mountain Dew.
Nadat het verslag tot zover bijgewerkt is, surfen we nog wat op het net en doen we rustig aan. Bedoel, wat kunnen we anders doen? Ja, wandelen… maar daar hebben we dus geen zin in. Heerlijk zo’n ‘rustig-aan-middag’. In de tent zitten of liggen is geen optie, daar is het benauwend warm. Voor de tent kunnen we niet zitten, want we hebben geen stoelen. Dus blijven we heerlijk relaxt in de guest lounge wat luieren.
Rond half 7 lopen we richting het Pavilion, wat tegenover de Guest Lounge zit. We hebben wederom de keuze uit meerdere gerechten. Mijn vader gaat voor de slow cooked beef brisket en de rest van het gezelschap gaat voor de chicken tikka masala. Het smaakt wederom heerlijk.
Na het eten gaan we nog wat bij de tent zitten en zien we een wasbeertje voorbij komen. Super schattig, maar ze zijn natuurlijk ook wel geniepig. Hij is op zoek naar eten en gaat de tenten wat af. Onze tegenover buren hebben de stoeltjes buiten staan en blijkbaar zijn de drinkvakjes aan de leuning erg interessant voor hem.
Daarna gaan daarna het verslag uploaden onder het genot van een drankje bij de bar.
Weertype: wederom warm
Aantal gereden mijl: 0 (0 kilometer)