Zondag 21 juni: Morro Bay (CA) – Los Angeles (CA)
Kustweg, deel 2: Morro Rock, Solvang, Santa Barbara Mission en Pacific Park Santa Monica
Rond 9 uur lopen we richting het ontbijt. Gisteren waren we in de veronderstelling dat we geen – gratis – ontbijt bij dit hotel hadden, maar bij het inchecken kregen we vier bonnetjes mee. Dus tóch ontbijt erbij. Relaxt! En er zijn drie verschillende zalen, dus geen ‘stoelendans’ voor ons! We lopen de ontbijtzaal binnen en inderdaad, genoeg plaats. Mooi. We mogen de bonnetjes in een bakje leggen en dan mogen we gebruik maken van het ontbijtbuffet. Maar ehm, waar is het brood? Er liggen alleen wat scones, zelf geprakte jam en roerei. Getsie… hebben ze zó veel ruimte voor te ontbijten, hebben ze praktisch geen ontbijtkeuze. Ach, met wat scones met jam of ei krijgen we ons buikje ook wel vol.
Na het ontbijt bekijkt Martijn waar ergens het wifi-signaal het sterkst is. Bij de lobby of ontbijtzaal is totaal geen internet en op onze kamer was het ook maar zo zo. Net buiten, voor bij de lobby lijkt de wifi het sterkst, maar het is nog steeds niet optimaal. We pakken de laptop erbij en updaten dan de blog. Ja, je moet er iets voor over hebben hè.
We pakken onze koffers en rijden dan als eerste in een paar minuten naar de weg langs het water. Vanaf hier heb je een goed uitzicht op de Morro Rock. Hij ligt nog een beetje in de mist, maar ziet er wel mooi uit zo. In de verte horen we de zeeleeuwen al weer brullen.
We stappen de auto weer in en stellen de Tom Tom in op het plaatsje Solvang. Dit is een dorpje compleet in Deense stijl.
Als we een goed tien minuten onderweg zijn, zien we langs de weg een Premium Outlet. Oeh, wellicht hebben ze hier wel onze maat van de Levi’s. Snel pakken we de volgende afslag en rijden we terug naar de outlet. We parkeren de auto bij Levi’s. We lopen meteen naar het juiste rek en zien dat dat de Bold Curve met Bootcut gewoon echt niet bestaat ofzo. Jammer. Dan maar Bold Curve met Straight cut. We zoeken en zoeken, maar mijn maat zit er niet tussen. Jammer, want ze zijn nu goed afgeprijsd naar 14,99 dollar! Een medewerker vraagt of we het kunnen vinden en als ik doorgeef wat ik zoek, kijkt ze ook mee in de rekken. Maar helaas, deze zijn al allemaal weg in verband met de goede korting. Ja, zo iets vermoeden ik al ja. Toch typisch dat dan net mijn maat weg is. Blijkbaar heb ik een enorm gangbare/normale maat dus ?
Vervolgens gaan we op zoek naar Carter’s. In eerste instantie lopen we de verkeerde kant op, maar als we daarna zien op de plattegrond dat deze winkel dus helemaal aan de andere kant zit, pakken we de auto en rijden we er in nog geen minuut er naar toe. Ja, Amerika is het land van ‘niet lopen’ hè ? Maar ook hier slagen we niet. We vinden wel de juiste shirtjes, maar niet in de juiste maat. Grr… Na een half uur shoppen, stappen we de auto weer in en vervolgen we onze weg naar Solvang.
Dan rijden we Solvang in en worden meteen geconfronteerd met de typisch Deense huizenstijl. We parkeren de auto bij één van de openbare parkeerplekken en lopen dan door naar de overkant. Want daar zit een Deense bakkerij (één van de vele, zo blijkt later). Een kopje koffie met een gebakje gaat er wel in. En het smaakt ons alle vier inderdaad erg lekker.
Ondertussen is het weer goed opgeklaard en zitten we alweer qua temperatuur boven de 25 graden. Heerlijk. Na ons tussendoortje lopen we nog wat rond. We zijn op zoek naar een replica van ‘de kleine zeemeermin’ welke ook in Kopenhagen zelf staat, maar als we deze gevonden hebben, valt hij wat tegen. Hij is nóg kleiner als de echte en staat in een soort van fontein. Ach, het gaat om het idee hè.
Verder zien we ook nog een replica van de ‘ronde toren’ en het klokhuis.
We lopen wat winkeltjes in en uit. Uiteraard veel prullaria te vinden, maar wat nog het meest op valt: Delfts Blauw?! Dat is toch juist Nederlands en niet Deens? Of heb ik wat gemist qua geschiedenis? Heeft Nederland iets met Denemarken? Het kussend stelletje met tulpen, een molen en klompen. Allemaal hier te koop met ‘Solvang’ erop. Nee, ik snap hem niet.
Na een bezoek van bijna twee uur zijn we weer terug bij de auto. We stellen de Tom Tom in op Santa Barbara Mission. Dit is een historisch monument in Santa Barbara, in het zuiden van de Amerikaanse staat Californië. De franciscaner missie werd op 4 december 1786, de feestdag van Barbara van Nicomedië, door padre Fermín Lasuén opgericht om de inheemse Chumash-volkeren te bekeren. Het was de tiende missie van de franciscanen in Alta California. De missie heeft naar haam doorgegeven aan de stad Santa Barbara en de gelijknamige county. In een goed drie kwartier zijn we bij de Mission.
De kerk ziet er erg mooi uit. We lopen wat rond aan de voorkant en gaan dan aan de zijkant naar binnen. Om een kleine rondleiding te mogen lopen, betaal je 7 dollar (en voor de 65-plusser kost het 5 dollar). Als eerste loop je langs de tuin welke de monniken vroeger als werkgebied gebruikten.
Daarna kom je uit bij de begraafplaats. Het ziet er vooral rustgevend uit en niet zo massa-achtig.
Daarna stappen we de kerk in. Ook al zo prachtig.
Achter in de kerk staat een doopvont. Zoals ik kan zien, zit er geen water in, dus ik steek mijn hand er volop in, maar fout gedacht. Er zat wél water in! Woeps, de vloer en mijn shirt zijn nat. Handig… Not! Snel maar weer uit de kerk…
Vervolgens loop je ook nog een klein stukje museum in waar verschillende voorwerpen en foto’s van vroeger zijn opgesteld. Na drie kwartier staan we weer buiten.
Onze volgende (en laatste) stop is Santa Monica Pier. Op deze pier staat namelijk een achtbaantje welke we nog niet afgevinkt hebben op onze coaster counter, dus die kunnen we uiteraard niet overslaan. De Tom Tom geeft de route als eerste instantie aan via de snelweg (de highway 101), maar ik wil er op een gegeven moment af, zodat we langs de kust rijden, dus stellen we hem in om via ‘Oxnard’ te rijden en vanaf daar pakken we de highway 1 weer op.
Onderweg rijden we van file naar file en ziet Martijn ineens een exit met ‘highway 1’ staan, maar we zijn nog niet bij Oxnard. Naja ach, dan maar wat eerder de highway 1 erop. Dat is tenslotte onze bedoeling. We slaan af en rijden dan een tijdje langs het strand af. Maar het blijkt toch wel een behoorlijk eind voor onze ingestelde afslag te zijn. Het lijkt zo veel langer te duren, aangezien dit niet zo snel doorrijdt als de snelweg. Het is wel een leuk alternatief zo, voor even. Langs de weg staan allemaal campers opgesteld. Echt de hele weg vol. Zo sta je gewoon letterlijk met je camper langs het strand. Leuk man.
Vanaf daar kun je ook weer de snelweg op en zien we dat we langs Faria Beach zijn gereden. We vervolgen de weg weer via de snelweg en bij Oxnard gaan we er weer af. Vanaf hier pakken we de highway 1 weer op.
Net nadat we de afslag genomen hebben, zien we een Walmart. Mooi, kunnen we meteen wat drinken inslaan, want dat hebben we echt niet meer. Het blijkt alleen een kleine Walmart te zijn. Kan dat ook dan? Ja, blijkbaar. Het heet dan ‘Neighborhood Store’. Scheelt wel een hoop gezoek door de winkel. We slaan weer wat cola, sprite, mountain dew en water in en vervolgen dan onze weg. Maar wacht eens, nu gaan we de snelweg weer op. Uh? Nou ja ach, dán maar niet via het strand van Malibu. Maar meteen als we de snelweg oprijden, stuiten we weer op een file. Grrr… Toch maar weer de volgende afslag eraf, om zo naar de highway 1 te rijden? Ja, laten we dat maar doen. Als we op de juiste highway 1 zitten, geeft Tom Tom een nieuwe reistijd aan. Dit blijkt maar een paar minuten langer te zijn dan via de highway 101. Plus, hier staat geen file. Mooi zo!
We rijden prachtig langs de kust. Soms zien we ook wat huizen langs het strand staan. Prachtig zeg. Hier zou ik best willen wonen ja. Maar deze huizen zijn vast niet te betalen. Dan zijn we bijna bij Malibu en vanaf daar wordt het drukker. Sterker nog, we rijden gewoon super langzaam. Ach, zolang het nog rijdt. Kunnen we tenslotte ondertussen mooi van het uitzicht genieten. Al rijdt de linkerbaan nog best hard. En de rechter baan rijdt juist vlak langs de geparkeerde auto’s. Soms kun je ook op de rechter baan wat doorrijden, maar dat is dan nog best eng. Langs de geparkeerde auto’s lopen soms ook wat mensen. Lekker handig allemaal.
Dan zijn we bijna bij Santa Monica Pier. We willen de auto parkeren op Santa Monica Pier Deck, maar het duurt erg lang voordat we bij die afslag zijn. Het is gewoon erg druk en de verkeerslicht voor naar links laat er steeds maar twee auto’s door ofzo. Dan zijn we eindelijk linksaf geslagen, maar ook daar is het druk. We staan nu midden op het kruispunt geblokkeerd. Ja, sorry sorry… Kan er ook niets aan doen! Vervolgens moeten we weer naar links om de pier op te rijden, maar wat is dat nou? Helemaal afgezet met pionnen met de mededeling: vol! Argh nee, waar moeten we dán parkeren? Het is zo druk hier. Er staat wel een route voor alternatieve parkeerplek, maar van die richting komen we juist net vandaan. Goed, omdraaien dan maar. Vervolgens zien we dat we vanaf die kant wél naar rechts – naar de pier kunnen. Er draaien zelfs twee auto’s voor ons ook die kant op. Zou er wel parkeerplaats zijn dan? We wagen het erop en slaan dus ook rechtsaf.
En ja hoor, er zijn nog genoeg plaatsen. Alhoewel de plekjes wel allemaal vrij smal zijn. En dat met onze vet grote Yukon. De twee heren en dame stappen dus alvast uit, terwijl ik hem in een leuk klein vakje parkeer. We lopen het Pacific Park op. Hier staan voornamelijk allerlei kermisattracties, maar ook één achtbaan. Niet zo’n spectaculaire, maar toch zeker wel de moeite waard voor onze coaster counter ? We kopen een kaartje á 8 dollar en lopen dan wat rond. Het is druk, erg druk! Na een plasstop lopen we naar de rij voor de West Coaster. Jee, die staat zelfs tot buiten de officiële rij. Het is inmiddels al half 9 en we hebben nog niets gegeten. Sterker nog, we hebben zelfs nog niet echt iets geluncht! We leven dus al vanaf vanochtend op een paar scones en later nog een gebakje in de maag. Hopelijk schiet de rij een beetje snel op, zodat we snel kunnen gaan eten. Honger!
In een klein half uur zitten we in de achtbaan. We mogen zelfs blijven zitten, want we gaan nóg een keer. Wooh ? De baan is, zoals gezegd, niet spectaculair, maar wel erg leuk. Alleen de allerlaatste bocht is wat abrupt. Maar leuk man! Credit erbij voor ons!
Dan lopen we het parkje uit en zijn we op de pier zelf. Op het begin van de pier zit een Bubba Gump. Vooruit, eens kijken wat ze daar hebben. Nog een keer vis vinden we niet erg. En ze blijken ook nog gewoon wat ribs, een steak of kip te hebben. Ideaal. Als we vragen hoe lang de wachttijd is, krijgen we “45 minuten” te horen. Allemachtig, inmiddels is het half 10. Dat betekent dus dat we pas om kwart over 10 kunnen gaan eten. Dat is wel erg laat.
We besluiten om dan maar alvast richting het hotel te rijden. Wellicht komen we onderweg wat tegen. Zijn we in ieder geval al onderweg. Maar echt opschieten wil dat ook niet. Nog steeds veel file op de snelweg. Ja, welkom in L.A. De stad met alleen maar file. Via de Tom Tom worden we ook niet wijzer wat er aan restaurants op de route ligt. Martijn ziet dat er een Mac Donalds vlakbij ons hotel zit. Tja, in uiterste nood maar fastfood. Dat is in ieder geval snel ?
Maar de kwaliteit is maar matig. Het eten is te koud (erg lauw) en het drinken is te warm (ook lauw). Ach, er zit weer wat in onze maag.
Snel door naar het hotel. In een goed drie minuten zijn we bij Comfort Inn. We checken in en krijgen de kamers 307 en 311 toegewezen. We mogen de auto in de parkeergarage parkeren en vanuit daar kun je met de lift ook naar boven. Mooi. Weer eens wat anders dan voor de deur parkeren (of vragen naar een kamer op de begane grond, zodat we niet met de koffers de trap op hoeven).
De kamers zien er nagenoeg hetzelfde uit, alleen net wat anders ingedeeld. Kamer 307 is op een hoek, dus iets schuiner ingedeeld. Verder ziet het er prima. Wat zeg ik, het ziet er top uit! Hier vermaken we ons wel de komende drie nachten.
Morgen staat Universal op de planning. Een echt Lin & Tijn dagje dus hahaha… PRETPARK! Al staat er maar één achtbaan (van de Mummy) en die hebben wij al gedaan. Dus geen nieuwe credit voor ons. Wellicht voor mijn ouders? Als ze nog durven ?
Weertype: wisselvallig qua temperatuur. Van een graad of 15 tot aan een graad of 25.
Aantal gereden mijl: 224 (358 kilometer)