Dinsdag 9 juni: Las Vegas (NV)
Laat naar bed en alsnóg anderhalf uur voordat de wekker gaat wakker. Na een half uur dommelen vind ik het wel genoeg geweest. Ik ben gewoon wakker. Ik besluit om alvast aan het verslag te beginnen. Ondertussen is Martijn ook wakker en hij begint met het uitzoeken van de foto’s.
Als de weblog bijna gereed is, begin ik met het opmaken van ons ontbijttafeltje en bel naar mijn ouders dat ze welkom zijn voor het ontbijt ? Na een half uur zijn de buikjes helemaal rond en lopen we naar beneden voor nog een koffie bij de Starbucks. Op de kamer hebben we – zoals andere dagen – dit keer geen eigen koffiezetapparaat op de kamer. Beneden is de bedrijvigheid alweer goed opgang. Waar je ook kijkt, overal lopen mensen. We genieten heerlijk van onze koffie en lopen daarna naar buiten. Eerst weer helemaal door het casino natuurlijk en dan bij het Rainforest Café slaan we rechtsaf, in plaats van rechtdoor. Hé, dan kom je ook gewoon uit bij The Strip, maar het scheelt wel een stuk lopen.
We lopen naar Tix4Tonight, want we willen kijken of we showtickets voor vanavond kunnen bemachtigen. Er zijn zoveel shows en hebben eigenlijk geen idee welke te willen zien. Alhoewel de show ‘Ka’ van Cirque du Soleil wellicht wel het handigst is. Die show is namelijk in ons eigen hotel. Scheelt weer vanavond met naar huis gaan. We rollen van de zaal dan gewoon door naar de kamer.
Iets voor Tix4Tonight staat ook een standje van hun. Maar daar is het behoorlijk druk en sta je buiten in de warmte. Alhoewel het minder warm is dan gisteren. Het is namelijk behoorlijk bewolkt. Gelukkig wel droog, maar nog steeds dus best warm. We lopen dus verder naar Tix4Tonight en daar is het een stuk minder druk én je staat gewoon binnen. We zijn vrijwel meteen aan de buurt. Er zijn nog kaarten voor Ka, dus besluiten om deze gewoon maar te kopen. Dan lopen we weer terug naar het hotel, naar de auto. Het plan is namelijk om naar Primm te rijden. Een hotel, ongeveer een drie kwartier hier vandaan, met een achtbaan er omheen. Deze hebben wij nog niet van ons lijstje af kunnen vinken, dus tja… als je dan tóch in de buurt bent… Hij staat in de RCDB top 5 van langste stalen houten achtbanen. Het is alleen nog maar de vraag of hij wel rijdt vandaag. Op de site staat namelijk dat de baan doordeweeks gesloten is. Maar de site is niet bijgewerkt vanaf 2014. Ik kan me herinneren dat vorig jaar in eerste instantie ook stond dat de baan niet open was, maar na Memorial Day (wat afgelopen 25 mei is geweest), de site geüpdatet was en hij wél open was doordeweeks. Ach, we rijden er gewoon heen. Is hij niet open, kunnen we altijd nog onze tijd besteden aan de outlet die daar ook in de buurt zit.
Als we bij Buffalo Bill’s Casino Resort zijn, zien we de baan om het hotel heen. Het is angstvallig stil. Nog geen karretjes te zien. Hm… Als we bijna binnen zijn, horen we ineens een bekend geluid en ja hoor… het karretje gaan omhoog, de lifthil op. Woohoo! Dat wordt weer een credit erbij! Als we binnenlopen, zien we uiteraard eerst de vele gokkasten. Gelukkig kun je hier nog redelijk omheen lopen. Ook zien we een soort van boomstamattractie, met een bootje door het water. Leuk. Dan komen we bij de ingang van alle attracties. Ze hebben er hier 4: een froghopper (maar dat is voor de kleintjes), een simulator, de boomstammetjes en de achtbaan. Voor de achtbaan betaal je 10 dollar. Voor de boomstammetjes 8. En een polsbandje, waarmee je alle attracties de gehele dag door mag doen, kost 22 dollar. We weten even niet wat we moeten gaan doen. De achtbaan en boomstammetjes willen we sowieso doen. Maar willen we wellicht nóg een keer de achtbaan doen? Dan is zo’n polsbandje uiteraard goedkoper. Maar we hebben erg slechte ervaring met de achtbaan bij het New York New York hotel. Die deed zo ongelooflijk veel pijn. Als deze achtbaan ook zoveel pijn doet, dan wil je écht geen tweede keer. We besluiten om toch maar zo’n polsbandje te doen. We kunnen altijd nog de boomstammetjes voor een tweede keer doen, toch? Zelfs mijn ouders willen een polsbandje! Mijn vader roept heel zelfverzekerd: “we gaan toch gewoon alles doen!” We bergen onze spullen op in een kluisje en lopen dan als eerste naar de Froghopper, maar daar mag er per keer maar één persoon in, omdat we volwassen zijn. Hm, vooruit.. die slaan we dan maar over. Tweede attractie: de simulator. Per keer kunnen er twee personen in. Martijn en ik stappen als eerste in. Maar tjee, hij is eigenlijk best intens! In de maag voelen we een behoorlijk druk. Nee pa en ma, doe deze maar niet.
Dan lopen we naar de achtbaan. Helaas is het voorste bankje al gezet, dus stappen we in het tweede en derde bankje. Dan gaan we de lifthil op. Jee, wat een hoogte en wat een uitzicht. Het hotel staat midden in de woestijn hahaha… En dan… naar beneden, over de heuvels, door de bochten. Man man man, wat is hij subtiel. NOT! We worden alle kanten op geslingerd. Ik hoor dat vooral mijn vader het achter me erg moeilijk heeft. Hij is natuurlijk een hartpatiënt en dan is dit behoorlijk intens voor hem. En omdat het maar heupbeugels zijn, lijkt het bij de heuvels enorm alsof je eruit gegooid wordt. En dat is voor iemand met minder ervaring in de achtbaanwereld natuurlijk behoorlijk heftig en onwennig. Hij roept dan ook na deze intense rit: “Nooit meer, al krijg ik er 100 euro bij. Nee, nooit meer!” Hoeft ook niet meer pa. Gelukkig zijn de achtbanen welke we gaan doen in Disney een stuk minder intens. Die zijn wat familie gerichter ?
Om van de schrik te bekomen, lopen we naar de attractie met de boomstammetjes. Deze kán gewoon niet intens zijn. Eerder suf. Prima attractie dus, voor mijn ouders! Na deze rit besluiten Martijn en ik om de achtbaan nogmaals te doen. Hij mag dan wel erg onsubtiel zijn, maar pijn deed hij niet! Ditmaal kunnen we hem wel helemaal voorin doen.
Daarna pakken we onze spullen uit het kluisje en lopen we nog wat rond. We zijn er klaar mee en rijden dan naar de outlet, wat zo ongeveer tegenover het hotel ligt. We hebben nog een aantal aankopen op de planning. We bekijken de plattegrond en zien dat er een Carters en een Levi’s store zit. Mooi. Als eerste lopen we naar Carters. Van vriendin Tavita hebben we een lijstje gekregen met een paar shirts voor haar zoontje en dochtertje. Voor haar zoontje kunnen we helaas niet slagen, maar voor haar dochtertje vinden we toch twee (van de vier) shirts ? We lopen weer verder en als we bijna rond zijn, zien we de Levi’s store. Tja, welke maat heb ik nu eigenlijk van deze broeken. Een Aziatisch vrouwtje bekijkt me en roept meteen een maat en geeft me een broek mee. Hij blijkt iets wat te los te zitten bij mijn taille en de broekspijpen vind ik juist weer wat te strak. Dan geeft ze me nog een broek mee, dezelfde maat, maar een andere soort. Ja! Die zit een stuk beter rond mijn taille, maar alsnog wat strak om de benen. Ze weet nu exact wat ik moet hebben, maar dan blijkt deze niet meer in mijn maat op voorraad. Grrr… We noteren de maat en soort broek. Wellicht komen we nog een outlet tegen en dan weet ik meteen waar ik naar op zoek moet.
Inmiddels is het alweer vier uur. De voorstelling van Ka begint om half 10 en we moeten natuurlijk ook nog eten. We rijden dus weer terug naar Las Vegas. Onderweg stoppen we nog even bij het Welkomstbord van Las Vegas. Er staat een behoorlijke rij te wachten, maar uiteindelijk gaat het toch nog snel. En dat terwijl iedereen toch de tijd neem om foto’s te maken. Iedereen accepteert het ook dat je de tijd neemt. Erg prettig.
Dan parkeren we de auto weer bij ons hotel en lopen we naar de kamer om ons wat op te frissen. We zagen vanochtend toen we aan de zijkant eruit liepen ook dat er daar liften zijn van de Westwing. Als je onze gang doorloopt (en niet terug naar de liften van het hotel), dan kom je helemaal achterin ook uit bij een paar liften. Wellicht zijn dat de liften welke uitkomen bij de zijingang? Nadat we opgefrist zijn, gaan we dat uitproberen. En ja hoor. Dát scheelt een hoop geloop én je hoeft dan niet door het casino te lopen. Helemaal top!
De planning is om bij Twin Peaks te gaan eten. Dat is een restaurant met een view. En dan bedoel ik letterlijk Twin Peaks (twee bergen) view. Dit heet ook wel een ‘breastaurant’. Wellicht valt het kwartje dan sneller? Twin Peaks zit gevestigd naast Planet Hollywood, een kwartier lopen van ons hotel. Onderweg kijken we onze ogen weer uit.
Dan zijn we gearriveerd bij Twin Peaks. We bekijken even snel de menukaart en zien dat we hier wel uit kunnen komen. We lopen naar binnen en beneden bij de trap staan twee – vrij schaars gekleden – dames te wachten. Hier beneden is de bar en boven het restaurant. We worden begeleid naar een tafel, maar eenmaal boven blijkt dat het ook een soort sportrestaurant is. Dat wil zeggen: overal TV’s met sport erop. Het geluid staat nogal hard. Erg hard! Je kunt elkaar bijna niet verstaan. Martijn vraagt over er wellicht geen tafel beschikbaar is waar er iets minder lawaai is. Gelukkig is die er en we nemen plaats aan een hoge tafel vlakbij de uitgifte van het eten. Oog-technisch een enorm goede plek. Mijn vader kijkt zijn ogen uit. En als ik de opmerking maak dat het hier een betere plek is dan bij al die tv’s zegt hij: “oh, hangen hier TV’s dan? Die had ik nog geeneens opgemerkt. Ik dacht al, waar komt al dat lawaai toch vandaan”. Uh-huh. Ook hier zijn de dames goed schaars gekleed. Alhoewel ze hier in het restaurant geen van alle het bekende houthakkers-shirt aan hebben, maar een wit blousje. Maar daar zal de gemiddelde man maling aan hebben. Het ziet er allemaal goed gevuld uit ?
Martijn en mijn vader bestellen de Mom’s Pot Roast en mijn moeder en ik de meatloaf. En dat smaakt ons alle vier echt enorm goed. Die meatloaf, oeh! Echt een zaligheid. Het blijken ook nog eens normale porties te zijn, want bij ons alle vier zijn de borden gewoon helemaal leeg!
Dan krijgen we de rekening en zien we dat de twee biertjes van Martijn en mezelf 10 dollar per glas kost! Oeh, daar hadden we even niet op gerekend. Onze serveerster raden ons deze aan, maar zei er geen prijs bij. Nee, nu snap ik waarom ze deze ons aanraden haha.. Maar, ook ons biertje smaakte echt erg goed! Zeker de 10 dollar waard. En het eten zelf was niet aan de dure kant. Dus het kan er vanaf hè ? En de mannen hebben genoten van het uitzicht. Als we weer beneden zijn, willen de mannen met één van de dames op de foto. En uiteraard kan dat gewoon. Men neemt daar gewoon de tijd voor, al is het druk.
De voorstelling van Ka begint om half 10 en we moeten rond 9 uur aanwezig zijn. Aangezien het nog maar half 8 is, lopen we rustig terug naar onze hotel. Onderweg pikken we nog wat winkeltjes mee, zoals de M&M store. En bij DQ nuttigen de heren en mijn moeder nog een ijsje. Ik doe dit keer niet mee. Ik ben nog verzadigd van het eten.
Iets voor negen zijn we bij de ingang van Ka. Het is al druk en we mogen bij deur nummer 1 wachten. Iets na 9-en gaan de deuren open en we nemen plaats op in sectie 202 rij FF, in het bovenste gedeelte dus. De zaal is immens groot en erg indrukwekkend. Iets voordat het begint komen er allemaal ninja’s uit de lucht, springen van de zijkant en lopen door de zaal. En dan begint de show. Voor ons zijn de rijen nog helemaal leeg. Dat is wel prettig zeg, geen hoofden voor ons gezicht ? De show zelf is erg indrukwekkend en apart. Het échte Cirque du Soleil wat betreft acrobatiek en acts ontbreekt een beetje. Soms zitten ze er wel tussendoor, maar het is vooral een Aziatisch verhaal wat er verteld wordt, met veel dans en een soort van karategevecht. Weet niet hoe ik het moet omschrijven, maar het is wel mooi. Vooral op het laatst wordt het erg indrukwekkend en spannend. En dan ineens, is het alweer 11 uur. Zo’n show gaat altijd toch weer sneller dan gedacht.
We lopen terug naar onze kamers. Eindelijk wat vroeger op bed dan de dag ervoor. Ook eens lekker ? Maar het verslag tik ik in de ochtend. Dat trek ik nu echt niet meer…
Weertype: bewolkt, maar warm
Aantal gereden mijl: 79 (127 kilometer)