Woensdag 10 juni: Las Vegas (NV)
Nog geen 5 minuten voordat de wekker gaat, worden we wakker. Wat een timing. Heerlijk geslapen. Ook deze queensbedden slapen prima hoor. Dus het was een prima keuze van ons om toch maar deze gratis upgrade te nemen. Al zijn de Westwing kamers, mét een kingbed dus, wel verder de gang in waardoor je wellicht net wat betere uitzicht op The Strip hebt. Ach, we zullen het nooit weten.
Het verslag wordt getikt, de foto’s worden uitgezocht en daarna maak ik onze ontbijttafel weer gereed. Iets voor half 11 kloppen mijn ouders op de deur. Ook al zo’n goede timing. Martijn is bijna klaar met de weblog te publiceren.
Na het ontbijt gaan we naar beneden, naar de conciërge om de helikoptervlucht voor vanavond te boeken. Alhoewel, het ligt er een beetje aan wat de prijs hiervan is. Online kost het namelijk 124 dollar, maar we hebben kortingsbonnen gezien van 10%. We hoeven gelukkig niet lang te wachten en het blijkt inderdaad gewoon 124 dollar te kosten. En de tijd om te vliegen is om 21.00 uur, terwijl ik liever rond 20.15 uur vlieg. Dan is het namelijk nog nét schemering waardoor je betere foto’s kunt maken.
We lopen weer terug naar de kamer. Dan maar even zelf via internet boeken. Maar als we eenmaal ingelogd zijn, zien we dat de kortingsbon alleen maar geldt voor inwoners van Nevada. Ja putverdurrie… Vervolgens ontstaat de discussie: hoe laat gaan we vliegen dan? Je kan alleen maar kiezen uit 20.00 uur of 20.30 uur. Acht uur is nog te vroeg, dan is het nog helemaal niet donker, maar half 9 is het alweer té donker voor de goede foto’s. Uiteindelijk blijkt de oplossing makkelijker dan gedacht. Bij het kiezen van de datum blijkt dat alleen de tijden van 21.00 uur, 22.00 uur en 23.00 uur nog maar beschikbaar zijn. Goed 21.00 uur dus dan maar ? Na het reserveren krijgen we de melding dat je binnen 24 uur de bevestiging binnen krijgt. Hmm, wellicht maar kijken of we onderweg wat wifi kunnen scoren.
Vervolgens lopen we naar buiten. Waar gaan we beginnen met onze ‘hotels-afstruin-dag’? We lopen via een voetgangersbrug boven de weg naar de overkant, naar het New York New York hotel. Daar zit een Hersheys winkel. Gisteren de M&M store gezien, dus dan hoort Hersheys er ook bij natuurlijk. Daarna lopen we weer naar buiten. Wat een hitte zeg. Er hangt vrijwel geen wolkje in de lucht. De temperatuur komt eerder in de buurt van de 40 graden dan de 30 graden. Pfff…
Omdat we bij ons ontbijtje geen koffie hebben gehad, lopen we de Starbucks binnen. Even bijkomen hoor. Ook omdat mijn voeten echt zo ontzettend pijn doen. Door de droogte zijn er scheurtjes ontstaan achter in mijn hiel. En dat doet echt ongelooflijk veel pijn. Omdat het precies op een bocht zit (of hoe noem je dat?) blijven de blarenpleisters niet goed plakken. Ik zal er vandaag toch mee moeten doen. Auw! Ondertussen hebben we de wifi aangezet en Martijn krijgt een mail dat de helikoptervlucht van 21.00 uur vol is. Aangezien we wifi hebben, belt Martijn via Skype naar Maverick, de organisatie van de vlucht. Ook die van 22.00 uur zit vol, maar om 23.00 uur hebben ze nog plaats. Nou, laten we die maar pakken dan. Of je nu om 21.00 uur of 23.00 uur gaat, erg donker is het dan toch wel buiten. Kunnen we meteen na de vlucht ons bed weer inrollen.
Na de koffie lopen we weer een stuk verder over de Strip. Wat een hitte zeg. We lopen een CVS Pharamacy binnen. Niet dat we iets nodig hebben, maar voor mijn vader is dat natuurlijk wel een grappige winkel. Hij heet tenslotte Cor van Schijndel, ofwel zijn initialen ?
Iets verderop ligt Bellagio. We gaan naar binnen en zien meteen het prachtige plafond. Wat een kleuren! Iets verderop ligt de tuin van het hotel. En deze vinden we helemaal niet zo mooi. Wat een kitscherige bedoeling. Mijn ouders vinden hem overigens wel mooi, volgens mij ? Snel maar weer terug naar buiten. Oh, nee… Daar is die warmte weer.
Naast Bellagio ligt Caesars Palace. Snel maar weer naar binnen, naar de airco! Alhoewel… Net voor de ingang zien we een overdekte bar. Een koud biertje, ja daar hebben we zin in! Mijn ouders bestellen een Heineken en Martijn & ik een Corona. Wat is dat ontzettend lekker zeg! Ik voel en hoor mijn lichaam gewoon sissen van de afkoeling. Wat doet dit een mens goed. Ook hebben de voetjes dan weer even rust natuurlijk.
Na een half uur van bijkomen lopen we Caesars Palace binnen. Bij de Forum Shops heb je namelijk de Trevi Fontein. Maar, waar vinden we die? Op de plattegrond wordt nergens gesproken over de Trevi Fontein. Zelfs de Forum Shops wordt niet genoemd. Wel het Forum Casino. Zou het daar dan in de buurt zijn? We zien ook dat er in dit hotel mooie zwembaden zijn, in Italiaanse stijl. Laten we daar maar eerst heen lopen. Maar als we eenmaal bij het zwembad zijn, worden we tegen gehouden. Alleen voor hotelgasten. Hm ohja, wel zo logisch. Goed, dan lopen we richting het Forum Casino. Onderweg zien we ook de borden Forum Shops staan. Mooi, dan lopen we goed. Als we het winkelcentrum inlopen, zien we de fontein. Wat prachtig zeg! Ook is het plafond prachtig: het is gewoon de lucht! Ofwel, het lijkt net alsof je gewoon buiten staat. Al hebben ze hem wel op standje ‘ondergaande zon’ gezet. De wolken zijn gewoon paars en roze.
Dan lopen we weer terug. Uiteraard weer via het casino gedeelte, zoals eigenlijk bij elk hotel. Je moet eerst langs de vele gokkasten, voordat je ergens bent wat we willen zien. Naast Caesars zit The Mirage. Hier is een groot aquarium bij de incheckbalie te bezichtigen. Ook een dolfinarium, maar dat kost geld. Dus dat slaan we vandaag maar over. Het aquarium valt wat tegen. Je kunt ook niet echt goede foto’s maken, want het is erg druk bij het inchecken.
Inmiddels is het alweer 4 uur. Jee, wat gaat de tijd snel zeg. Eigenlijk staat de andere kant van de Strip, de achtbanen in Circus Circus en de Stratosphere toren nog op het programma. En we moeten rond 10 uur bij ons hotel zijn, want we worden om 22.10 uur opgehaald door Maverick. En we moeten natuurlijk óók nog wat eten tussendoor. Dat allemaal gaat hem niet worden. Keuzes worden gemaakt. Nu snel door naar Treasure Island om vervolgens daar over te steken naar Venetian en dan door naar Circus Circus? Prima, dat doen we. Helaas worden hier dus het Flamingo hotel, de High-Roller en Paris Hotel overgeslagen.
Eenmaal buiten zien we een gratis trammetje wat ons naar Treasure Island brengt. Mooi, hoeven we dat stuk in ieder geval niet meer te lopen. Maar hij brengt ons helemaal naar de achterkant van Treasure Island. Super handig, not! We moeten dus weer het hele casino door om vervolgens aan de voorkant er weer uit te komen. Wel in de airco, dus dat is in ieder geval al niet vervelend. Als we weer buiten zijn, zien we dat de oversteekplaats over de weg heen een behoorlijk eind terug is. Ja putverdurrie… Hadden we alsnog gewoon beter kunnen lopen natuurlijk, hahaha… Ach ja, zo hebben we Treasure Island in ieder geval ook nog meegepikt. Vroeger was er voor dit hotel nog een piraten show, maar helaas. Deze is niet meer. Overigens ook alleen maar ’s avonds. Het hotel ernaast, bij The Mirage dus, is ’s avonds nog wel een soort van show, een vulkaanuitbarsting. Maar daar hebben we dus helaas geen tijd meer voor.
Snel lopen we naar Venetian en zoeken we de canalshops op. Midden in het pad loopt namelijk een pad van water waar bootjes over varen. Voor 20 dollar mag je een rondje meevaren. We lopen wat rond en komen dan uit bij het San Marco plein. Net echt zo. Ook hier hebben ze namelijk een plafond van lucht. Alsof je echt door de buitenlucht van Venetië loopt.
Snel weer terug naar buiten, want we willen naar Harrah’s lopen om zo daar de monorail richting Circus Circus te nemen. Maar hoe in godsnaam komen we hier vandaan? Nergens zien we een bordje met ‘terug naar de Strip’ of iets dergelijks. We lopen en lopen en komen dan wéér uit bij de Canal Shops. Raar. Hier waren we net toch ook? Oh, dan moeten we dus gewoon een stukje terug en dan daarheen. Hm, ohnee… Hier waren we net niet. Gelukkig vinden we een plattegrond, al worden we daar niet heel erg veel wijzer van. Met een beetje puzzelen zien we welke kant we op moeten. Vervolgens komen we ook nog langs een winkel waar ik wat spulletjes voor m’n nichtje koop (het vieze spelleke van de Jelly Beans is in the pocket, Jel!)
Dan snel door naar Harrah’s. Gelukkig is de monorail snel gevonden. Kost 5 dollar enkele reis en 12 dollar voor een dagkaart. Ja, het is al na 5 uur… Om nu nog een dagkaart te kopen is wat overdreven. Als we straks met de monorail teruggaan, kopen we toch gewoon weer een kaartje van 5 dollar. Zijn we uiteindelijk 2 dollar per man goedkoper uit.
Met de monorail rijden we tot aan Westgate, vanuit hier claimen ze het dichtst bij Circus Circus te zijn. We stappen uit, maar weten even niet welke kant we op moeten. We zijn namelijk een stukje van de strip verwijderd en zien het hotel niet meer. We vragen een medewerker de weg en hij verwijst ons naar het logo van Riviera. Vanaf daar is het nog een 10 tot 15 minuten lopen. Prima. Maar als we net het logo voorbij zijn, zien we een hele lange weg. En het is al zo warm, en de voetjes willen eigenlijk niet meer. Moeten we dit stuk straks ook nog terug? Nee toch?! We gaan wel met de bus vanaf de strip!
Rond 6-en zien we eindelijk de ingang van Circus Circus. Snel naar binnen, naar de airco. We hebben behoefte aan wat vocht. We lopen direct door naar Adventuredome, waar de attracties staan. Wellicht dat we daar ook even kunnen gaan zitten om wat te drinken. Maar dat lijkt moeilijker als gedacht. Drinken is zo te halen, maar waar kunnen we zitten? Oh, en mijn voeten willen nu écht niet meer! We vinden een soort van bankje en.. ahhh, dát was nodig.
Dan gaan we op zoek naar een ticketverkooppunt. Er staan drie achtbanen hier. De twee grootste achtbanen kosten 12 dollar per stuk en de kleinere kost 5 dollar. Maar als we bij het verkooppunt aankomen, zien we dat we niet in deze kleinere mogen. Die heeft namelijk een maximum qua lengte waar zelfs ik niet in mag. We kopen dus alleen tickets voor de twee grotere achtbanen. Mijn ouders zijn dit keer wat terughoudender. Ze blijven wel wachten op een bankje. Slimme keuze. Ga maar weer in Disney ofzo in wat achtbanen, maar die hier in Vegas sla maar gewoon over.
Als eerste lopen we naar El Loco. Een vrij nieuwe baan hier van het merk S&S. Dit merk staat vooral bekent om de rare knikkerbanen, maar deze lijkt nog mee te vallen. Het is gelukkig niet druk en we stappen vooraan in. De baan is redelijk soepel. Zeker in vergelijking met de achtbaan van gisteren… Al is hij in de bochten ook wat onsubtiel. Maar, hij kan er mee door ? Dan lopen we naar Canyon Blaster en tijdens de rit komen we er achter dat deze exact gelijk is (behalve de laatste paar meters) aan de python in de Efteling: Lifthill omhoog, bochtje, de drop, twee loopingen, twee kurkentrekkers en daarna een rondje. Het enige verschil is dat de karretjes vrij klein zijn. Hierdoor zit Martijn echt in het karretje gepropt. Niet geheel prettig voor hem. We lopen weer terug naar mijn ouders en zij hebben heerlijk genoten van even uitrusten op een bankje. Mooi zo.
Inmiddels is het al na 7-en. Snel terug naar richting het hotel dus en daar ergens wat gaan eten. De Stratosphere toren bewaren we wel tot morgenvroeg. Tenminste, als de attracties in de ochtend open zijn. Dan gaan we maar wat later naar Death Valley.
Eenmaal buiten zien we de bushalte al snel. We kopen een kaartje á 6 dollar per stuk en na even wachten komt de bus er al aan. We vinden een leuk plaatsje voor vier achterin en genieten dan even van de rust voor de voetjes. Bij Monte Carlo stappen we weer uit. Daar tegenover zit een vestiging van Denny’s gevestigd. Ja, laten we daar gaan eten! Dat is lekker snel en dan kunnen we daarna nog even op de kamer wat relaxen, voordat we meteen door gaan naar de helikoptervlucht. En we hebben ergens in de middag ook een kortingsbon in onze handen geduwd gekregen van Denny’s: 20% korting op de gehele rekening. Dat is nog best de moeite.
Eenmaal bij Denny’s moeten we een paar minuten wachten voordat we naar onze tafel begeleid worden. Wel wat raar, aangezien de helft van de tent nog geeneens gevuld is. Wellicht wat personeel te kort? Mijn ouders gaan voor de Pot Roast. Mijn vader heeft deze al eens eerder hier bij Denny’s gehad en toevallig ook de dag ervoor bij Twin Peaks, maar wat lekker is… is lekker. Toch? Martijn gaat voor de Bourbon Bacon Burger en ik voor een steak met hash browns en mais. Het duurt alleen wel een tijdje voordat het komt. Dus toch wat personeel te kort. Maar het smaakt prima! En met ons kortingsbon van 20% kost het ook nog eens geen drol. Voor een goed 13 dollar per man hebben we gegeten en gedronken.
We lopen snel naar onze kamer en rusten dan wat uit. Wat waren dit een paar intensieve dagen zeg. Je denkt genoeg dagen in te plannen, maar alsnog kom je tijd te kort. Al hebben we gisteren natuurlijk een uitstapje gemaakt naar Primm, waardoor we tijd in Las Vegas zelf verloren. Iets voor 10-en lopen we naar de zijingang van ons hotel. Vanaf hier worden we opgepikt door Maverick. Er zitten nog een paar mensen meer buiten. Wellicht ook voor de helikoptervlucht? Na een minuut of tien zien we een busje aan komen rijden en iedereen stapt er op af. Ja, dus. Iedereen gezellig mee naar Maverick. Dan rijden we een rondje om ons hotel, want alles is natuurlijk één-richtingsweg. Vervolgens pikken we nog twee mensen op bij Motel 6 en dan rijden we door naar Maverick.
We lopen naar binnen en de hele soort van foyer zit vol met mensen. We zoeken een plaatsje op en worden na een minuut of tien geroepen. We moeten onszelf legitimeren en wegen. Er mag maar een maximaal aantal gewicht in een helikopter. Helaas (of gelukkig?) kunnen we zelf de uitslag van ons gewicht niet zien. Deze is net beneden, achter de toonbank, te af te lezen. Ook moeten we nog betalen. De kosten voor deze vlucht zijn 124 dollar per persoon, maar Martijn heeft vanmiddag een bonnetje gevonden van 99 dollar per persoon. Officieel staat er dan je het bonnetje niet meer mag gebruiken bij een reeds gemaakte reservering. Maar als Martijn het bonnetje op de toonbank legt, wordt door de dame gecontroleerd of het systeem het bonnetje pakt. En ja hoor. Helemaal geaccepteerd. Zo zeg, dat scheelt toch weer 25 dollar per man. Even met een bonnetje 100 dollar in totaal bespaard!
We mogen weer plaats nemen en krijgen een gratis glas (plastic bekertje) met champagne mee. We wachten een goed twintig minuten en worden dan geroepen door de piloot. Samen met ons is nog een jongen die de lucht in gaat. Eerst mogen we naast de helikopter gaan staan voor een foto en daarna legt hij uit hoe de riemen werken, waar we wel en niet mogen aankomen en dat we een koptelefoon met microfoon op krijgen waardoor we met elkaar kunnen communiceren. Dan mogen we instappen. De jongen mag naast het raam aan de linkerkant achter. Mijn ouders mogen rechts voorin en Martijn en ik stappen rechts achterin, zodat ik ook naast het raam zit.
Vervolgens ontstaat er behoorlijk wat lawaai van de wieken. En na een paar minuten vertrekt de ene helikopter na de ander en vervolgens taxiën wij ook naar de startbaan. Ja, zelfs een helikopter taxiet naar een startbaan. En dan… dan gaan we omhoog. Wauw!! Wat een lichtjes zeg. Echt prachtig! We vliegen links van de strip, waardoor ik aan de rechterkant niet super goed zicht heb op de strip. De jongen naast ons wel. Ach, als we terugvliegen, dan is de Strip aan mijn kant.
We vliegen door naar de Stratosphere toren en vervolgens ook nog over het oude gedeelte van Las Vegas, waar Fremont Street en Golden Nugget staat. En dan draaien we om. Oh, wat is dat nou? Nu vliegen we aan de andere kant van de Strip. Ofwel, de strip is nog steeds aan onze linkerkant. Ja putverdurrie! Maar… de ervaring is echt geweldig! Al is het voor mij al de derde keer in een helikopter, voor Martijn de tweede keer en voor mijn ouders dus de aller eerste keer. We vliegen voorbij het Luxor hotel en dan gaan we alweer landen. Jee, wat is dat kwartiertje snel voorbij zeg. Maar wát een ervaring. Echt geweldig!
Als we uitstappen, worden we verzocht om nog een keer op de foto te gaan. Degene van net is blijkbaar niet scherp genoeg. Ach, alsof we zo’n foto gaan kopen. Maar vooruit, we lachen nog wel een keer hoor. Dan lopen we de gezamenlijke ruimte weer in. Onze foto is nog niet gereed, maar daar gaan we niet op wachten hoor. We lopen naar buiten en een chauffeur vraagt naar welk hotel we moeten. Als we MGM zeggen, wijst hij naar het busje rechts. Als we instappen zijn we zeer verbaast. Het zijn geen bankjes van twee-aan-twee achter elkaar, maar twee grote banken aan de zijkant. Alsof je in een limo stapt. Ook zit er ledverlichting in wat steeds van kleur veranderd. Alsof je in een soort van Disco-bus stapt. Alleen de Dance muziek ontbreekt nog hahaha. Al staat de radio toch wel wat hard hoor. De helikoptervlucht was al spectaculair, maar dit ritje met de bus is eigenlijk ook net zo bijzonder.
Na een kwartier worden we weer bij ons hotel afgedropt. Snel naar boven, naar de kamer. De voetjes zijn op, ons lichaam is op… We gaan slapen. Welterusten!
Weertype: Hot hot hot again
Aantal gereden mijl: 0 (0 kilometer)