Zondag 29 mei: Bowie (MD)
Lang leve de jetlag! Alhoewel,.. we worden iets na 6-en wakker en dat betekent dat we zo’n 7,5 uur geslapen hebben. Toch best netjes voor een ‘jetlag’. We besluiten om maar op te staan, zodat we alsnog de start van Max Verstappen kunnen zien. Na een internetrondje en zélfs een aflevering van GTST, is het 8 uur en switchen we de TV naar het NBC kanaal. De formule 1 blijkt al begonnen, maar door de regen rijden ze eerst een paar rondes achter de safetycar. Wat ziet er dat toch allemaal eng uit in Monaco. Super smalle circuitbaan, gewoon midden door de stad. Als de safetycar eindelijk weg is, barst het los. En Max haalt gewoon wat mensen in joh. Van de 20e plek, ineens naar plaatsje 12.
We besluiten om tussendoor toch maar te gaan ontbijten, dan zijn we op tijd terug om de rest van de wedstrijd te zien. Blijkt dat er in de ontbijtzaal ook gewoon een TV is met de race erop. Super tof!
Na een goed ontbijtje lopen we weer terug naar de kamer en zien dan dat gewoon een seconde eerder Max gecrasht is. WTF nee!!! Wat zonde! Lichtelijk teleurgesteld pakken we dan onze spullen maar. Dat is dan wel weer het voordeel, kunnen we alsnog op tijd richting Six Flags rijden.
Als we naar de auto lopen, merken we dat het wederom erg heet is. Pfff, wordt het echt zo’n dag? Het park ligt op een goed kwartier rijden van ons hotel. Bij het hokje voor de parkeerplaats laten we zien dat we een jaarpas hebben gekocht met parkeren erbij en we mogen doorrijden. We kunnen vrijwel vooraan parkeren. Dat krijg je, als je zo’n drie kwartier voor opening aan komt rijden. Bij de ingang staan een goed dertig man verdeeld over drie rijen. Naast de ingang zien we het gebouwtje voor het maken van de jaarkaarten. Laten we daar maar mee beginnen. Nu is het nog niet druk. We zijn meteen aan de beurt en krijgen een plastic kaartje met een iets te slechte kwaliteit foto mee. Ach, zolang we er maar mee naar binnen mogen (én de rest van alle Six Flags parken deze vakantie). Dan sluiten we weer aan in de rij. Pfoe, maar wat is het warm. Niets is overdekt, dus we zullen nog een half uur midden in de brandende zon moeten volhouden. En dan bedenk ik me dat we gisteren bij de Walmart gewoon zonnebrand zijn vergeten te kopen. Ook dat nog. Hm, dat wordt verbranden…
Na een half uur afzien mogen we eindelijk naar binnen. Als eerste pakken we een plattegrondje en bekijken we waar we als eerste naar toe gaan. Op zich staan alle achtbanen wat door elkaar. We lopen als eerste naar Roar, een houten GCI baan (van hetzelfde merk als Troy in Toverland, of Joris en de Draak in de Efteling – ofwel: topmerk!) We mogen eigenlijk meteen instappen, maar we besluiten een ronde over te slaan, zodat we voorin plaats kunnen nemen. En tof is ‘ie! Hij rammelt op zich wel, maar niet hinderlijk. Gewoon, zoals een houten achtbaan hoort te zijn.
Daarna lopen we door naar de buurman: Apocalypse. Een B&M Standup coaster. Ofwel, hier zit je niet in, maar hier sta je. Als we bijna aan de beurt zijn, valt hij in storing. Ja, potver… Vrijwel iedereen verlaat het opstapstation, maar wij blijven lekker even staan. Het is hier namelijk iets aangenamer dan midden in de zon. We zetten de MiFi aan en checken zo het internet. Ook wordt er een foto en een filmpje geplaatst. Makkelijk joh, zo’n apparaat ? Na een kwartier verlaten we ook maar de achtbaan. Het blijkt allemaal veel langer te gaan duren.
We lopen weer verder het park in, richting Joker’s Jinx, maar voordat we daar in gaan, pakken we nog een ritje met Blizzard River mee. Een waterattractie. Je gaat dan met een rond bootje naar boven en via een waterglijbaan ben je weer snel beneden. Echter draai je alleen maar rond op de glijbaan. Iets wat Martijn vooral niet prettig vindt.
Daarna door naar Joker’s Jinx: een spaghetti afschietbaan (althans, zo noemen we hem). Je wordt gelanceerd en de baan zelf is echt van kronkel naar kronkel, bochtje naar bochtje. Vooral het laatste stuk is wel leuk. De rest is aardig.
Ietsjes verderop ligt Superman, Ride of Steel. Deze baan heeft een beperking van maximaal 1,93 meter. Martijn is 1 meter 97. Dus daar gaat hij nooit in mogen. Vrijwel dezelfde coaster zijn wij tien jaar geleden tegen gekomen in Six Flags New England. Daar geldt deze beperking ook en mocht hij er destijds daar ook niet in. Dit omdat de stoelen dan blijkbaar niet meer dicht kan. Voordat we in de rij van de achtbaan gaan staan, zien we een stoel met ‘brand het lampje groen, dan mag je hem doen’ (maar dan op z’n Engels ? ) En verhip, Martijn krijgt gewoon een groen lampje.
Toch maar gewoon in de rij gaan staan dan? We moeten een paar beurten wachten. Ondertussen hangt Martijn wat op de leuning, zodat hij niet al te lang lijkt. Dan mogen we instappen. Ook nu wordt hij nog steeds niet tegen gehouden. Dat gaat goed! De stoelen worden gecontroleerd en ook nu is alles prima bij Martijn. En dan vertrekt het treintje. Woohoo, we kunnen hem gewoon met z’n tweetjes doen!
Al is de baan zelf eigenlijk niet super geweldig. Hij is hoog, maar eigenlijk ook best wel lomp. Vooral het laatste stuk is echt té lomp. Ach, we kunnen hem in ieder geval wel afvinken van ons lijstje. Daarnaast staat Batwing, een Vekoma Flying Dutchman. Ondanks dat we trots moeten zijn op deze Hollandse bouwer, zijn wij geen fan van Vekoma. Maar goed, we gaan hem toch maar doen dan. Na twee beurten wachten nemen we plaats in het achterste karretje. En dan worden we op onze rug gelegd. Oef, nee… dat voelt niet prettig. Vervolgens rijden we het stationnetje uit en liggen we dus midden in de zon. Pfff.. De helling op en eenmaal boven wordt de baan omgekeerd, zodat je in je harnas hangt. Oh god, nee… dit voelt écht niet prettig. Je wordt alle kanten op geslingerd. Dan weer op je rug en dan weer terug je harnas in. En die G-krachten. Damn, niet te zuinig. Echt NIET prettig. Sterker nog, als we beide de baan weer verlaten – godzijdank – zijn we wat misselijk. Een iets te intense ervaring.
We rusten wat uit op een bankje, drinken wat water en lopen dan weer verder. Wellicht hebben we gewoon wat honger. Volgens googlemaps zou hier een Panda Express moeten zijn in het park, maar volgens de plattegrond helaas niet. Wel komen we een restaurant tegen wat ‘Chop Six’ heet. Klinkt ook wel Aziatisch ? En ja, onze geliefde ‘Orange Chicken’ hebben ze ook hier. Mooi. We nemen ieder een bakje Orange Chicken met rijst en één grote beker 7-up. Als we buiten een plaatsje zoeken en we nog eens goed op de kassabon kijken, zien we dat ze maar één bakje eten heeft aangeslagen. Hm, ook goed hahaha…
We genieten heerlijk van de kip. Echt zo lekker! Ze zijn ook niet te zuinig geweest met opscheppen. We krijgen het beide nog maar net op. Alleen een beetje rijst blijft over. Dan lopen we door naar de vijfde achtbaan: Ragin’ Cajun. Een Zamperla Twister Coaster. Ofwel: een draaiende muis. Echt zo’n kermisbaantje. Waren we net bekomen van de vorige baan, stappen we hier in. Pff, nee… ook deze is eigenlijk niet prettig. Wat doen we onszelf eigenlijk ook aan he?
Meteen door naar Wild One: een houten achtbaan van een voor ons onbekend merk (Dinn Corporation). Deze baan is erg oud. Stamt uit de tijd van 1917. Deze baan stond eerst in een ander park en is later naar Six Flags gekomen. En dat is te merken dat hij oud is. Er zit ergens een knik in en die is écht niet prettig. Ik gok zelfs dat ik hier een blauwe plek aan ga overhouden. Geef ons Roar maar!
Nu moeten we onszelf toch echt even gaan verwennen. Het weer is echt niet uit te houden. Graad over 35 schatten we. Er zijn inmiddels al drie flesjes water er door heen gegaan, maar we moeten eigenlijk wat alcohol hebben ? Bij Hurricane’s zien we heerlijke biertjes, maar de hurricane’s zelf zien er ook lekker uit. Dat is eigenlijk een soort slurpie (slush puppy met alcohol dus). We nemen beide een Hurricane en het smaakt echt heerlijk. Daar waren we wel aan toe ja. De beker zelf is van plastic en staat ‘Hurricane’s Six Flags America’ op. We vragen de bartender om ze af te spoelen zodat we ze mee kunnen nemen. Ze worden zelfs afgedroogd, wat aardig. Leuk souvenirtje.
Het lijkt wat dicht te trekken, maar echt kouder wordt het niet. De volgende baan wordt Great Chase. Een Zamperla Family Gravity. Ofwel, een kinderachtbaan ? Uiteraard doen we deze ook voor ons lijstje. We doen hem wel apart van elkaar, want met z’n tweetjes in een karretje past niet. Is ook leuker voor de foto’s.
We lopen door naar achtbaan nummer 8, Apocalypse. Deze had vanochtend storing, maar inmiddels doet hij het weer in volle glorie. Als we bijna aan de beurt zijn, begint het wat te druppen. Getsie, iets wat afkoeling is prettig, maar dit hoeft nou ook weer niet. We stappen in de staancoaster en zien dat het steeds harder begint te regenen. Daardoor verloopt de rit ook niet echt prettig. Alhoewel, zonder regen lijkt hij ons ook niet fijn. Het is een B&M, één van onze favoriete bouwers. Maar nee, deze valt voor ons niet in de categorie ‘toppertje’. Als we weer terug in het stationnetje komen, horen we dat er omgeroepen wordt dat deze baan weer gaat sluiten in verband met het weer.
Het is inmiddels echt hard gaan regenen. Toch even mazzel dat we deze in ieder geval nog hebben kunnen doen. Al was het in de regen. We schuilen even in een winkeltje waar ik een prachtig paars shirt zie van Six Flags. Mooi, in the pocket. Dan lopen we naar een tafeltje met bankje er tegenover. Deze staat onder een parasol, dus zitten we even droog. De mifi gaat dus maar weer even aan. Het is nog maar kwart voor 5 terwijl het park tot 21.00 uur open is. Maar met deze regen hebben wij daar eigenlijk geen zin meer in.
In principe hebben we nog maar één achtbaan op ons lijstje staan: Mind Eraser. Ook deze baan heeft een beperking voor maximaal 1,93 meter. Bij Superman is het ons gelukt, maar eigenlijk willen we niet eens proberen of het bij deze lukt. Het betreft namelijk een Vekoma hangende baan en dat zijn echt de meest onprettige banen die we kennen. Je hoofd schudt dan alle kanten op en dat doet zo enorm pijn aan de oren. Die stoten dan tegen de beugel. We kennen deze soort dus maar al te goed en aangezien het nog steeds echt erg hard regent, is de keuze snel gemaakt om hem over te slaan. Voor vandaag dus een bewuste geen coasterbingo.
Door de regen lopen we richting de uitgang. We komen langs een Coca Cola Freestyle en zijn benieuwd wat dit is. Het blijkt een apparaat in de snoepwinkel te zijn, waarmee je verschillende Coca Cola producten kunt mixen met allerlei smaken. Martijn is nieuwsgierig naar de smaakt Ginger Ale Cherry. Ikzelf heb geen dorst, dus drink een paar slokken met Martijn mee. Het smaakt best goed eigenlijk. Martijn is ook helemaal verrast. Volgens hem mag dit drankje zo in de markt. Dan hebben ze in ieder geval alvast één klant.
Net voor de uitgang bekijken we nog wat winkeltjes, maar Martijn vindt geen leuk shirt. Dan lopen we door de inmiddels nog hardere regen naar de auto. Zeiknat stappen we de auto in. Snel terug naar het hotel zodat we heerlijk onder de warme douche kunnen springen.
Eenmaal op de kamer en na de douche begin ik alvast aan het verslag, terwijl Martijn de binnenkant van zijn ogen bekijkt. Als hij weer wakker wordt rijden we naar Best Buy. We willen in Delaware een nieuwe laptop kopen. Deze aankoop staat al langer op de planning, maar hier in Amerika zijn ze iets wat goedkoper dan in Nederland. En zeker nu we door Delaware komen, want in die staat betaal je namelijk geen tax. We willen alvast bij de Best Buy kijken wat het aanbod is op de computermarkt. Uiteraard hebben we thuis al wat ingelezen, maar nu willen we ze nog even in het echt bekijken.
Na ons bezoekje aan de Best Buy is het tijd om een hapje te gaan eten. De keuze is snel gemaakt: TGI Fridays! Een paar jaar geleden hebben we énorm veel moeite moeten doen om een Fridays te vinden. Toen leken ze uitgestorven. Op verschillende adressen waar volgens google een Fridays moest zijn, was er toen niets te vinden. Ofwel, nu komen we er één tegen, dan zullen we die ook maar meteen bezoeken. Hebben we die alvast gehad deze vakantie.
We bestellen beide een stuk vlees met ribs en uiteraard met de Jack Daniels saus. Het smaakt echt prima. Alhoewel de steak iets meer rare had gemogen.
We smullen het gehele bord leeg, maar wel met moeite, want het is een behoorlijk grote portie. Dan rijden we weer terug naar het hotel. Chillen nog wat en gaan dan vrij op tijd slapen.
Morgen een dagje met natuur: Shenandoah National Park. En daarna door naar de Nederamerikaan om te BBQ-en ?
Aantal gereden miles: 19 (30,5 km)
Weertype: begon erg warm en zonnig, maar eindigde met een behoorlijk bui.
Aantal bereden achtbanen: 8