Woensdag 1 juni: Williamsburg (VA) – Pocomoke (MD)
Vandaag bezoeken we één van de mooiere pretparken van Amerika. Althans, in onze beleving vonden wij dit tien jaar geleden een prachtig park. Het broertje van dit park staat in Tampa Florida. Daar zijn we inmiddels al drie keer geweest en vinden we ook een prachtig park. Het park van vandaag brengt ons zeven achtbanen, waarvan we er al drie gedaan hebben. Vier nieuwe banen voor ons om af te strepen dus!
We hebben heerlijk geslapen en worden pas wakker van de wekker welke om tien over 7 afgaat. Rustig pakken we de koffers weer in. Helaas biedt dit hotel ons geen ontbijt, dus zoeken we even op waar we wellicht in de buurt kunnen ontbijten. Shorty’s Diner krijgt enorm goede recensies, dus we noteren het adres. Het blijkt op een minuut of 8 rijden zijn van het hotel.
We parkeren de auto, lopen naar binnen en worden verwelkomt door een vriendelijke dame. Als we het aanbod van het ontbijt bekijken, zien we meteen dat we beide een omelet willen. Daar hebben we echt zin in. Martijn gaat voor de Western Omelet (ham, tomaat, paprika, uien en kaas) en ik voor de Russian Omelet (hasbrowns, uien, kaas en zure room). Als sides mag je kiezen tussen hashbrowns, friet of grits en tussen toast of biscuit. We kiezen beide voor hashbrowns en toast. Een dubbele portie hashbrowns voor mij dus ?
Het smaakt echt verrukkelijk! De omelet gaat er echt goed in. Na een goed drie kwartier lopen we weer naar buiten. De Tom Tom wordt ingesteld op Busch Gardens en dit blijkt een goed tien minuten hier vandaan te zijn. Als we bij Busch Gardens aankomen, is het redelijk druk. Er staan acht rijen vol met auto’s om parkeergeld te kunnen betalen. Na een minuut of tien zijn wij aan de beurt en betalen 15 dollar aan parkeergeld. De auto kunnen we redelijk vooraan parkeren. Het is nog wat bewolkt, maar je voelt aan alles dat het weer zo’n warme dag wordt. We lopen richting de ingang. Als eerste passeren we de kassa’s, maar we hoeven hier geen kaartje te kopen. Dit hebben we al gedaan thuis via internet. Dan lopen we een paar heuvels op en af voordat we bij de officiële ingang komen. Onze kaartjes worden gescand en de tassen gecontroleerd. Meteen zien we de prachtige theming van het park. Zo netjes en af.
We lopen wat winkels in en uit, maar zien geen leuk shirt voorbij komen. Het park is opgedeeld in verschillende Europeese landen. Als eerste lopen we naar Ierland. Onze eerste attractie wordt “Europe in the Air”. Een simulator wat ons over Ierland, Engeland, Frankrijk, Duitsland en Italië laat vliegen. Super goede kwaliteit is het alleen niet. Het beeld is soms wat onscherp, waardoor je geneigd bent om wat misselijk te worden. Verder zijn het wel mooie beelden en voel je de simulator wel. Iets verderop zien we wat dieren. Grote vogels, kleine vogels en wolven.
Dan lopen we door naar het volgende gebied, Frankrijk en doen we onze eerste achtbaan van vandaag: Griffon! Eentje welke we nog niet gedaan hebben, dus zijn erg benieuwd. Een broertje ervan staat ook in Busch Gardens Tampa en deze hebben we al meerdere malen gedaan. Die vonden we erg leuk, dus deze zal ook zeker wel goedgekeurd worden door ons. Hij lijkt een beetje op de nieuwe achtbaan in de Efteling, Baron. Maar dan een stukje groter, hoger en langer ? We moeten onze tassen opbergen in een kluisje, want in het stationnetje kun je niets achterlaten. We betalen 1 dollar aan ‘huur’. Hiermee mag je hem 2 uur huren. Dat vinden we eigenlijk wel een beetje kul. Bedoel, je moet per sé je spullen opbergen, waarom dan niet gratis een kluisje. Desnoods, zoals ze bij Universal doen, voor het eerste uur gratis en daarna eventueel voor geld. Maar goed, wat is nou een dollar op het budget van de gehele vakantie?
Het is niet druk en dus besluiten we om voorin plaats te nemen. We moeten een beurt of drie wachten. Vervolgens gaat hij omhoog en.. na een seconde of vijf blijven hangen op het hoogste punt, dalen we recht naar beneden. Prima baantje inderdaad! De spullen worden weer uit het kluisje gehaald en lopen door naar de volgende baan: Alpengeist. Een B&M Inverted. Deze is gewoon prima. Niets aan op te merken. Gewoon lekker. Althans, dat vind één persoon blijkbaar niet. Als we nét plaats hebben genomen in het voorste karretje, wordt er omgeroepen dat er een probleem is. We worden verzocht om weer uit te stappen en langs de kant te wachten. Wat is er aan de hand dan? Toch geen storing hopen we. En dan zien we ineens wat kots liggen. Iemand op de zesde rij is niet lekker geworden. De boel wordt snel wat schoongemaakt en een leeg karretje gaat de baan op. Er is namelijk nog een karretje actief en daar zitten nog mensen in en zij willen eruit natuurlijk. Nadat zij eruit zijn, gaat dit karretje ook weer leeg het stationnetje uit en de andere lege, vieze is weer terug. Dan wordt de boel nog eens goed schoongemaakt en gedesinfecteerd. Bah bah…
Dan mogen we weer terug instappen. Voor ons is de baan gewoon prima. Niet om misselijk van te worden hoor. Vervolgens lopen we het volgende gebied, Duitsland en Oktoberfest. Oeh, hier hebben ze bier!! Daar hebben we nu wel zin in. Maar voordat we aan de drank gaan, doen we nog een achtbaan: Verbolten. Een Zierer Extreme. Voor ons een nieuwe baan. We weten alleen dat je een keer gelanceerd wordt, maar meer eigenlijk niet. De spullen worden weer opgeborgen in een klusje en gaan dan in de rij staan. Niet dat deze iets voorstelt, we vinden het vrij rustig in het park, maar we moeten toch een minuut of tien wachten. Uiteraard gaan we weer voorin zitten. We rijden een stukje naar beneden, bochtje om en meteen worden we gelanceerd. We rijden een gebouw in. We denderen door de donker en er flitsen wat neonverlichting voorbij. Wat prachtig gemaakt. Martijn heeft het wat moeilijker. Door het warme weer en zijn slechte linkse oor (lees: iets met evenwichtsorgaan) wordt hij in het donker wat sneller misselijker dan in een achtbaan in de buitenlucht. Het gaat gelukkig goed, maar het moet allemaal niet te lang duren. Vervolgens zit er ook nog een leuk onverwachts stukje in de baan. Met een soort van ‘Tower of Terror’ val, rijden we het gebouw weer uit om vervolgens daar ook nog een stukje te rijden. Ja, leuk!
Ik vind hem zo leuk dat ik hem eigenlijk nog een keer wil doen. De rij is nu wat iets toegenomen, waardoor Martijn ook wel mee wil. Kan zijn gevoel wat zakken. Na een minuut of twintig zitten we weer in een karretje. Ditmaal niet vooraan.
Dan is het toch echt tijd voor wat bier. In het Brauhaus Craft Beer Room bieden ze verschillende speciaalbieren aan. We nemen er meteen wat eten bij, een pizza want dat combineert goed met wat bier. Toch? We nemen beide een Shocktop Belgium White met een stukje sinaasappel erin. Het smaakt echt heerlijk.
Even tot rust komen en met dit weer drinkt het allemaal net wat lekkerder weg. Na een goed uur rusten, lopen we weer verder door het park. In Italie doen we eerst Apollo’s Chariot. Een B&M Hyper. Een prima baantje en lekker soepel. Alhoewel mijn hoofd toch wel wat op en neer schud. Ik houd hem dan ook maar even goed vast. Zo lijkt het net alsof ik er heerlijk relaxt bij zit, met de armen in de lucht en de handen achter op het hoofd, hahaha…
Exact er naast ligt Tempesto. Een Premier Sky Rocket. Een beetje een rare baan, als je het mij vraagt. We hebben deze ook al eens gedaan in San Francisco. En hetzelfde type is ook nieuw geplaatst in Holiday Park in Duitsland. In onze beleving is degene in San Francisco nog best oké, maar deze vinden we eigenlijk beide niets. Ofja, echt vervelend is hij niet, maar hij zal geen favoriet van ons worden. Maar goed, we hebben hem gedaan, dus hij mag afgevinkt worden van ons lijstje.
We lopen door naar onze laatste achtbaan van vandaag: Grover’s Alpine Express. Ofwel een kinderbaan. Deze staat in het Sesamstraat gebied. We eindigen vandaag dus met een kiddy. Achja, alles voor de credits he. Ook hier is het, uiteraard, niet druk. En mogen vrijwel direct instappen. Voor een kiddie is hij best leuk, maar dat is het dan ook.
We zijn klaar voor vandaag met het park. Het is inmiddels half 5 en eigenlijk willen we wat verder doorrijden als oorspronkelijk gepland. In eerste instantie had ik het plan om in Norfolk te slapen, maar Martijn kwam met het voorstel om wat verder door te rijden, zodat we morgen niet zo’n lange toch voor de boeg hebben. We hebben tenslotte alles gedaan wat we wilden (voor de meetellers onder ons, we hebben de achtbaan ‘Loch Ness’ bewust overgeslagen. Is een simpele ‘Python-achtige baan, dus niet per sé noodzakelijk om nog een keer te doen) en nu zijn we nog niet zo moe. Een paar uur rijden is nu niet erg. Niet voor niets hebben we de nacht voor vandaag nog niet geboekt.
Iets voordat we bij de uitgang zijn, worden we tegen gehouden door een personeelslid. Of we even een enquête willen invullen. Prima. We worden naar binnen begeleid en achter een computer gezet. Maar dat ‘even’ is relatief. Het zijn behoorlijk wat vragen. Als we na een minuut of vijf klaar zijn en naar de uitgang lopen, begint het wat te druppen. Het lijkt erop dat we exact op tijd weg gaan. We stappen in de auto en bekijken het Hotel Couponnen boekje, maar daar komen we eigenlijk niet verder mee. Er staat geen plattegrond in, zoals we gewend zijn. Dus de mifi wordt aangezet en ik bekijk googlemaps. Maar ook dan wordt het niet echt duidelijk welke plaatsen er allemaal in staan. De plaatsen op de route welke we willen rijden, staan er in ieder geval niet in. Hm. Wat nu? We bekijken de hotels via Trivago, Choice en Hotwire. De eerste grote plaats na Norfolk is Pokemon… Of nee, ik bedoel Pocomoke in Maryland. Dit blijkt op een goed drie uur rijden zijn. Prima! Volgens Choice hotels zit daar alleen een Econo Lodge. Volgens Trivago zit daar (dezelfde) Econo Lodge, een Amercian Best Value en een Holiday Inn Express. Deze laatste kost bij Trivago 117 euro. De andere twee motels zijn wat goedkoper, maar krijgen ook beduidend minder goede recensies. Via Hotwire zien we een hotel met 2,5 ster. Gratis parkeren, internet en ontbijt, voor 85 dollar exclusief tax. Met tax komt deze uit op 101 dollar. Eigenlijk kan dit alleen de Holiday Inn Express zijn, want de andere twee zijn het sowieso niet, zien we aan de amenities. De Holiday Inn zouden we wel willen. Wellicht iets boven ons budget (we willen eigenlijk niet boven de 70 euro uitkomen met het boeken van de last minutes tijdens deze reis, inclusief tax – en dat zal bij deze dus wel erboven uitkomen), maar dan weet je in ieder geval zeker dat je een prima hotel hebt. Tenminste, als het de Holiday Inn blijkt te zijn. We wagen de gok en.. ja, we ‘winnen’ de Holiday Inn ? Goh, verrassend. De Tom Tom wordt ingesteld en hij geeft aan dat het 3 uur en 1 minuut rijden is…
Als we de parkeerplaats van Busch Gardens af rijden en de snelweg op, belanden we eigenlijk vrij snel in een file. Tja, doordeweeks, spitstijd, regen… (inmiddels is het wat serieuzer gaan regenen) is een goede combi voor files. Ondertussen heb ik de laptop opgestart. Altijd handig als we een tijdje door moeten rijden. Kan ik alvast beginnen met het verslag. Net zo efficiënt, toch?
Het blijft een goed half uur erg druk. Ja, zo wordt onze aankomsttijd natuurlijk niet rond kwart over acht, maar staat hij inmiddels al op 21.00 uur. En onderweg willen we natuurlijk ook nog wat eten. Over onderweg eten gesproken, dat zal ook nog best een uitdaging worden. Via googlemaps zien we echt niets naar onze zin. Wellicht dan toch maar gewoon doorrijden naar Pocomoke? Maar ook daar zie ik eigenlijk niet echt iets spannends. Zie alleen een Mac Donalds, Taco Bell, een Arby’s, Hardee’s… Alleen maar fastfood dus. Dan rijden we de grote brug tussen het vaste land en een schiereilandje op. Wauw, veel water om ons heen. Het doet ons een beetje denken aan The Keys, Florida. De brug gaat over in een tunnel en daarna weer terug naar een brug. Als we weer aan land zijn, komen we door veel verschillende kleine plaatsjes. Maar echt iets te eten hebben ze niet. Dan passeren we een Sage Diner. Het ziet er aan de buitenkant erg vaag uit, maar het is wel erg druk. Toch besluiten we om door te rijden. Ik bekijk ondertussen de menukaart van Sage. Kijken wat we gemist hebben. En dat blijkt eigenlijk best lekker te zijn. Ik zie dat ze meer vestigingen hebben, maar helaas. We zullen er geen meer passeren. Naja ach, dan toch maar doorrijden. Inmiddels heb ik het verslag ook weer tot zo ver af, dus ik sluit de laptop. Ik zoek nog wat verder op mijn mobiel op Googlemaps en zie dan een Riverside Grill in Pocomoke. Ook hun menukaart ziet er prima uit. Veel vis. We stellen de Tom Tom daarop in en we kunnen rustig verder rijden.
Omdat we nog een goed uur van Pocomoke verwijderd zijn en Martijn eigenlijk wel lekker aan het rijden is, zet ik de laptop weer aan. Met oordopjes in bekijk ik een aflevering van GTST. Hahaha, zo verslaafd ben ik dus blijkbaar aan de serie ? Ineens rijden we de statengrens over en zijn we in Maryland in plaats van Virginia. We rijden het plaatsje Pocomoke in en zien tot onze verbazing een Sage Diner! ‘Now open’, staat erbij. Oh, waarschijnlijk een nieuwe vestiging. Bij de eerst volgende gelegenheid keren we om en parkeren we de auto bij Sage. Het ziet er van binnen net zo vaag uit als buiten. Ofja, vaag is niet de juiste benoeming. Nee, simpel. Dat is een betere beschrijving. Gewoon, simpel. Op de menukaart zien we meatloaf staan. Ja, daar hebben we eigenlijk wel zin in. We bestellen beide gewoon exact hetzelfde: Homemade Meatloaf met jus, aardappelpuree en coleslaw en de Griekse salade vooraf (dat hoorde erbij, of sla of soep vooraf. Zoals zo vaak eigenlijk). Het duurt alleen wel erg lang voordat het eten komt. De Griekse salade is inmiddels al op, maar de meatloaf laat erg lang op zich wachten. Dan komt de serveerster met ons eten. De aardappelpuree bleek op te zijn en moest verse gemaakt worden. Ah. Prima ?
Het smaakt echt verrukkelijk. Het is dan ook jammer dat ik mijn laatste happen eigenlijk niet meer op kan. Maar toch probeer ik deze nog op te eten, want weggooien is zonde! Meenemen heeft ook geen nut, want dan eten we het alsnog niet op, in het hotel. We rekenen af en komen tot de conclusie dat het wel een erg goedkoop avondje is geweest. Samen bij elkaar waren we 22 dollar kwijt. Meatloaf is natuurlijk ook geen duur vlees, maar dan nog: sla, goed bord eten, drinken… En dat voor 11 dollar per persoon. Vervolgens ziet Martijn op googlemaps een Ruby Tuesday in dit stadje. Sterker nog, deze ligt gewoon naast ons hotel. Oh echt he. Hoezo heb ik die niet gezien tijdens mijn zoektocht naar eten? In die keten komen we namelijk ook erg graag. Maar aan de andere kant. Nu hebben we Sage Diner ontdekt en dat was ook zeker niet verkeerd nee. En ik gok ook goedkoper.
Dan rijden we door naar ons hotel. We checken in en krijgen kamernummer 303 toegewezen. Als we de kamer binnen lopen ruik ik meteen dat er gerookt is. Hebben we wel een ‘niet rokers’ kamer dan? Martijn zelf ruikt het niet zo goed, hij is wat verkouden. Ik spuit wat deo door de kamer heen, maar de lucht wil niet echt weg.
Als we weer beneden zijn, om de bagagetrolley weg te zetten, vragen we meteen na of we een rokerskamer hebben. Volgens de mevrouw achter de balie zou het geen rokerskamer moeten zijn, maar ze wil ons wel omboeken naar een andere kamer. Helaas heeft ze dan geen kingbed meer in de aanbieding. Wel twee Queenbedden. Ook prima. Kingbedden zijn wat groter en slapen dus fijner, maar een Queen is ook prima. Liever wat ‘krapper’ slapen, dan in de stank. We krijgen kamernummer 318 toegewezen. Dezelfde verdieping dus, maar dan aan de andere kant van de gang. De bagagetrolley wordt weer meegenomen en eenmaal op de derde verdieping, bekijken we eerst de nieuwe kamer. Op de kamernummerborden zien we ook een ‘niet rokers’ afbeelding staan. Dat lijkt er beter op. De kamer zelf is op zich ook vrij ruim (de king-kamer was groter, dat wel), maar het ruikt een stuk frisser. Ja, dat gaan we doen. We halen de bagage op in onze oude kamer en brengen deze dus naar ons nieuw onderkomen.
De bagagetrolley wordt weer naar beneden gebracht, de kamersleutels van 303 afgegeven bij de balie en we bekijken hoe het zwembad eruit ziet. Niet al te groot en op zich al gesloten (vanaf 22.00 uur), maar we zien nog een stelletje aan het zwemmen. Dan gaan we weer terug naar de kamer. Het verslag wordt afgetikt en dan gaan we niet al te laat slapen.
Morgen een shop-dagje! Morgen gaan we naar de staat Delaware en in deze staat betaal je geen salestax. Dat scheelt dus wel iets bij je aankopen. Ook hebben we Delaware nog niet afgevinkt op onze ‘bezochten staten-lijstje’. Inmiddels zitten we op 37 bezochte staten van de 50. Vanaf morgen zitten we dus op 38 staten van Amerika. Verder willen we een laptop kopen, zullen we een bezoekje brengen aan Carters (Thnx voor het shoppingslijstje Tavita! We zullen ons best doen voor de kids!) en wellicht vinden we ook nog een Northface Outlet.
Aantal gereden miles: 147 (237 kilometers)
Weertype: warm!
Aantal bereden achtbanen: 6