Zondag 26 juni: Washington (VA) – Schiphol – Den Bosch
Inmiddels zijn we alweer bijna twee uur in de lucht. Dat betekent dat we de volgende dag zijn begonnen. Na een toiletstop pak ik de laptop en kijk wat afleveringen van GTST. Ik loop tenslotte wat achter. Na twee afleveringen sluit ik even de ogen, maar na nog geen uur ga ik gewoon weer verder met GTST. Slapen lukt niet echt. Als ik weer helemaal bij ben met onze Neerlandse soap, is het nog maar een goed twee uur vliegen. Toch wel fijn hoor, zo’n rechtstreekse vlucht.
Uiteindelijk landen we om kwart over 11 op Schiphol, op de Polderbaan uiteraard. Betekent dus dat we ruim een half uur later zijn dat onze oorspronkelijke tijd. Voor ons is er dus eigenlijk geen vertraging geweest in vergelijking met onze oorspronkelijke vlucht. Maar het gedoe voordat we vertrokken is toch ook wel energie vretend hoor.
Als we mogen uitstappen, halen we onze koelbox op bij één van de stewards. Het blijkt Wijnand te zijn. Een vriend van Petra, een kennis van ons. Ze had ons voordat we instapten al ingeseind dat waarschijnlijk een vriend van haar mee zou vliegen. Helaas tijdens het vliegen hebben we hem niet meer gesproken, maar nu kunnen we alsnog even wat kletsen.
Nadat we uitgestapt zijn, moeten we eerst langs de marechaussee. Hier staat echt een ongelooflijk lange rij. Ach ja, dan hoeven we ook niet zo lang te wachten bij de koffers. Ondertussen smst mijn vader dat ze alsnog naar Schiphol zijn gereden om ons op te halen. Mijn moeder heeft vannacht bijgehouden wanneer we in de lucht zaten, dus wist dat wij rond 11 uur zouden landen. Betekent dus een kort nachtje voor dr. Ach goss toch.
Uiteindelijk duurt het meer dan een kwartier voordat we de marechaussee voorbij zijn en gaan dan op zoek naar de koffers. Maar ook dit duurt lang voordat ze er zijn. Dat hadden we niet verwacht. Staan we wel bij de juiste band? Ja, zo te zien wel. Na een minuut of tien wachten zien we dan toch eindelijk onze koffers.
Ze worden op een bagagetrolley gelegd en lopen dan richting de douane. Hey, daar staat helemaal niemand. Dat is handig ? Officieel moeten we natuurlijk invoerrechten betalen voor onze gekochte laptop. Maar we lopen gewoon door, door de schuifdeur en zien dan mijn ouders staan. Na een knuffel en een kus lopen we naar de auto. Ze hebben de auto geparkeerd op P6, kort parkeren.
Het is even zoeken, maar als we de koffers ingeladen hebben, zijn we op weg naar het zuiden van het land. Onderweg krijgen we nog een fikse bui over ons heen. Dit blijkt het weer van de afgelopen weken te zijn geweest in Nederland. Oef, hebben wij het toch beter gehad.
Eenmaal thuis wordt er een wasje gedraaid, koffie gedronken en rond 16.00 uur halen we onze kindjes op in het kattenpension. Wat hebben we ze gemist zeg!
Zo, huize Kloen-Van Schijndel is weer compleet. Op naar ons volgende avontuur! Gelukkig volgt deze ook alweer snel. Over 2.5 maand mogen we alweer de plas over. Weer naar het Noordoosten, maar dan beperken we ons alleen voor de steden New York en Washington DC. En dan gaan mijn ouders ook gezellig mee 😀
|