Dag 17: Ben & Jerry Factory Icecream Tour

Print Friendly, PDF & Email

Maandag 13 juni: Bar Harbor (ME) – Colchester (VT)


Vroeg in de ochtend worden we wakker. Een lange rijdag voor de boeg, dus de wekker staat ook op vroeg. Maar het is toch wel erg vroeg naar onze zin. Pas iets na zevenen staan we op. We ontbijten weer met ons gebruikelijke recept en om exact half 9 zijn we uitgecheckt en rijden we naar de Ben & Jerry Factory in Waterbury, Vermont. Maar hallo zeg, onze Tom geeft een reistijd van 7-en-een-half-uur aan! Volgens Googlemaps zou het maar zes uur rijden zijn. Gelukkig weten we uit ervaring dat de navigatie het niet altijd exact weet. Gaan we daar maar vanuit.

Als eerste begin ik met rijden. Het eerste uur is erg saai. Gewoon een B-weg waar bijna geen mogelijkheid is om in te halen. Vervolgens rijden we bij Bangor de snelweg op. Maar dit duurt niet erg lang. Volgens ons idee moeten we nog een stukje doorrijden en bij Augusta van de snelweg, maar onze Tom stuurt ons bij Palmyra de snelweg al af. Naja, het zal wel. Braaf als we zijn luisteren we naar onze Tom. Maar daar krijgen we eigenlijk al snel spijt van. Wat een irritante weg. Ook hier kun je niet makkelijk inhalen en we krijgen het steeds voor elkaar om achter een auto of vrachtwagen te rijden welke niet echt doorrijdt. En dat is best frustrerend als je nog een goed vijf uur rijden voor de boeg hebt.

Als we exact 2,5 uur onderweg zijn, stoppen we bij een tankstation in Farmington. Even de benen strekken, maar vooral even naar het toilet. We kopen meteen een milky-way om ons suikergehalte weer omhoog te krikken en een kop sterke koffie.

We rijden weer verder over de saaie highway 2. Als we onderweg voor een rood verkeerslicht staan te wachten, zie ik op een erf drie kleine vosjes lopen. Wat lief! Zouden het huisvosjes zijn, geboren op het erf? Of zouden het wilde vossen zijn, maar tam gemaakt doordat ze steeds eten van de bewoners krijgen. Althans, ik zie een bewoner wat eten naar ze gooien.

DSC_5453_cr

Niet lang daarna rijden we de staat New Hampshire weer in. Haaai, daar zijn we weer. We hebben alleen vandaag geen tijd om taxfree inkopen te komen doen. Dat is wel jammer.

DSC_5460

Inmiddels is het half 2 en krijgen we wat trek. Ook de auto heeft zo zijn vloeistof weer nodig. In Bethlehem, nog in New Hampshire, tanken we de auto vol. Scheelt dat in ieder geval wat tax. We kopen meteen een broodje ham, kaas met ongelooflijk lekkere aioli-mayonaise. Smaakt goed bij elkaar. En een liter Moutain Dew Voltage. Ja, een liter ja… (ofja 32 oz, dat is 0,94 liter). Het kost namelijk maar 69 cent, ‘any size’. Niet normaal…

DSC_5471

Iets verderop rijden we eindelijk weer een snelweg op, de I-93. En een goed vijf minuten later rijden we de staat Vermont in. De laatste nieuwe staat voor ons in Amerika. Dat is nummer 42! Nog maar acht staten en dan hebben we ze alle 50 gehad. Maar dat duurt nog wel een paar vakanties, ben ik bang ?

DSC_5484_cr

Een uur en een kwartier later rijden we eindelijk, om iets na 3-en, het terrein van Ben & Jerry op. Dat betekent dus 6,5 uur gereden, inclusies stops. Zonder die stops, van beide een kwartier, hebben we er inderdaad 6 uur opgereden. Tom Tom my ass!

DSC_5491

We parkeren de auto vrijwel helemaal bovenaan het parkeerterrein. De rest is vol. Wat een drukte hier. Maar uiteindelijk staan we precies goed geparkeerd, namelijk naast ‘The Flavour Graveyard’. Ofwel, de begraafplaats voor alle ijsjes die niet meer bestaan…

DSC_5498

Als we naar binnen lopen, zien we dat de tour nét begonnen is. We kopen een kaartje van 4 dollar per persoon en de man achter de toonbank zegt dat we gewoon mogen aansluiten. Maar we willen eigenlijk nog eerst naar het toilet. Geen probleem, dat kan nog gewoon. Als we weer terugkomen van het toilet, zien we dat inmiddels de tour voor tien minuten later wordt verkocht. De man gebaart naar ons dat we door de deur moeten lopen en dan alsnog kunnen aansluiten. Maar dat vind ik toch wat snel gaan. Dan hebben we het eerste gedeelte van de tour gemist. Martijn vraagt of we dan de tickets mogen omruilen naar de tour van 15.20 uur. Dat is ook geen probleem. Mooi, kunnen we in ieder geval nog een minuut of vijf door de winkel heen lopen. We hebben niet voor niets zes uur gereden om vervolgens te gaan haasten. Het is niet dat we een uur moeten wachten ofzo voor de volgende tour. Om exact 15.20 uur moeten we ons verzamelen bij de deur. Een man of 25 wacht met ons mee. Big business zo, als ze elke 10 minuten voor een groep van 20 á 30 man een kaartje verkopen voor 4 dollar.

DSC_5544

We krijgen een filmpje te zien over de geschiedenis. Hoe Ben & Jerry is ontstaan en hoe ze in de loop der jaren zich verder ontwikkeld heeft. Leuk in elkaar gezet. Niet zo’n saai geschiedenisfilmpje, maar het trekt de aandacht voor jong en oud. Vervolgens staan we in een dichte loopbrug in de fabriek. Althans, een gedeelte ervan. Je ziet hier hoe het ijs zich een weg bewandeld. Op zo’n loopband, weet je wel. Althans, het ijs zelf zie je niet, maar hoe de dekseltjes erop worden gezet wel. Wat gaat dat snel zeg. Helaas mogen er hier geen foto’s van gemaakt worden. Met een trap lopen we weer naar beneden en komen dan uit in de proefkamer. Iedereen krijgt een klein proefijsje. Lekker hoor. De smaak van vandaag is Cherry Garcia. Vernoemd als eerbetoon aan de inmiddels overleden gitarist Jerry Garcia.

DSC_5515

Na 25 minuten staan we alweer in het winkeltje. Martijn ziet meteen een geweldig grijs shirt. Voor vrouwen is er ook een dezelfde shirt te koop, maar uiteraard blijf ik hangen bij de paarse. Wat is dat toch, ik en paars? Deze vakantie heb ik volgens mij alleen maar paarse shirtjes gekocht. Ze zien me op het werk al aankomen. Elke dag in het paars. Naja ach…

DSC_5547

DSC_5558

DSC_5564

DSC_5567

Als we de shirtjes afgerekend hebben, lopen we naar de begraafplaats. Wat een leuke namen zitten daar tussen. Zo zonde eigenlijk. We staan een momentje stil… en door!

DSC_5572

DSC_5600

DSC_5587

We hebben tenslotte nog een hotel te zoeken. Op een half uurtje rijden ligt het plaatsje Burlington. In ons couponnenboekje hadden we daar behoorlijk wat bonnetjes gezien voor deze plaats. Maar onze voorkeur heeft de Days Inn.

We parkeren de auto bij de Days Inn en lopen naar binnen. We vragen als eerste of ze een kamer heeft en zoja, wat de kosten zijn. De normale prijs is 99 dollar. En met Triple A is het 89 dollar. En met ons bonnetje is het 79 dollar ? We overleggen nog even of we toch niet naar de Travelodge, drie exits terug moeten rijden. Daar kost een kamer namelijk 59 dollar. Dat is toch weer 20 dollar verschil. Maar eigenlijk heb ik helemaal geen zin meer om op pad te gaan. 79 dollar is prima. We halen de koffers uit de auto en brengen ze naar kamernummer 220.

IMG_5540

Inmiddels uiteraard ook weer honger gekregen, dus Martijn bekijkt wat er allemaal in de buurt is. Op een tien minuten rijden zitten zowel de Texas Roadhouse als de Outback Steakhouse bij elkaar. Maarja, die hebben we deze vakantie al gehad. Ook zit er een Longhorn Steakhouse in de buurt. Laten we die maar doen. Zij hebben ook altijd prima steaks.

Vervolgens zitten we tien minuten later aan een tafeltje bij Longhorn. We bekijken de kaart en ik zie dat ze hier heerlijke ‘Fire-Grilled Corn on the Cob’ met heerlijke gekruimelde kaas erover heen. Dat wil ik als bijgerecht!

Onderstaande foto van internet, ziet er toch verrukkelijk uit?
1382LH_GrldCrnHorRGB_918x568

Verder bestel ik de Renegade Sirloin en Martijn de Longhorn Steak Tips en de ‘Loaded Baked Potato’ als bijgerecht. Uiteraard krijgen we er ook een side salade erbij, de Caesar salade. Als de steaks gebracht worden, zie ik dat mijn ‘corn on the cob’ er niet helemaal uitziet als het plaatje. Een stuk minder kaas erboven op.

Ik twijfel even of ik er iets van ga zeggen, maar laten we dat niet doen. Vind het wel goed zo. Hij smaakt overigens erg lekker, dus ach. Alleen de steak zelf is wat aan de taaie kant. Had best wat malser gemogen. En dat terwijl hij toch redelijk ‘medium rare’ is gebakken. Nee, Longhorn haalt het niveau van een Outback of een Texas Roadhouse niet. Mental Note voor ons dus ?

IMG_5546

IMG_5549

Ook gebeurd er tijdens het eten nog meer negativiteit. Mijn telefoon doet al sinds gisteravond raar. Hij opent ineens veel schermen na elkaar, terwijl ik niets doe. Dit heb ik al eens eerder gehad (net voor de vakantie), maar toen deed de rechterhelft van mijn scherm het ook niet. Wellicht als ik hem een keer op start, dat hij het dan beter doet. Maar krijg nou wat… Nu doet wéér de rechterhelft het niet van het scherm! Nee!!! Mijn smartphone is aan het overlijden. Waarom nou toch? Sinds dat hij een keer gerepareerd is aan het scherm (jaja, ik heb hem een keer laten vallen op de tegels), is het mis. De jongen die het scherm gerepareerd heeft, heeft net voor onze vakantie dus wederom de smartphone gerepareerd. Een keer open gemaakt en een kabeltje goed aangedrukt, ofzo. Maarja, daar heb ik nu natuurlijk niets aan. Toe maar weer, kan er ook nog wel bij. Wéér iets stuk deze vakantie Bedroefde emoticonHuilende emoticon

Op zich zijn smartphones hier in Amerika goedkoper dan in Nederland. Dus wordt dat onze volgende ‘duurdere’ aankoop deze vakantie. Het moet maar. Naast de Longhorn zit een Staples. Wellicht hebben zij internet, zodat we kunnen opzoeken of er een Best Buy in de buurt zit. De Longhorn had namelijk geen wifi (uh? Kan dat… ja blijkbaar). De Best Buy blijkt tegenover te zitten. Dat is makkelijk! We gaan voor dezelfde telefoon als Martijn nu heeft. De Motorola G. Die bevalt hem uitstekend. Mijn inmiddels overleden smartphone is de Nexus 5 overigens… Maar de Best Buy heeft alleen de Motorola G met 8gb. Martijn heeft de versie met 16gb. De 8gb is eigenlijk te klein. Ze blijken hem ook niet op voorraad te hebben. Sterker nog, het vrouwtje achter de balie zegt zelfs ‘we don’t have them at all’. In deze winkel niet, of in geen één Best Buy dan? Volgens Martijn staat er op de site van Best Buy wel gewoon degene met 16gb te koop.

Inmiddels terug op de kamer checkt Martijn verschillende Best Buys af. Hij kan hem bij sommige vestigingen wel bestellen. Maarja, wanneer komen we er langs en wanneer hebben we tijd? Uiteindelijk komen we uit bij een vestiging in Albany. Daar zijn we over vier dagen. Althans, de bedoeling is dan na ons Six Flags bezoekje een hotel te zoeken in Utica. En dan rijden we langs Albany. Laten we dat maar doen dan. Martijn bestelt via internet de juiste smartphone, wat nu wél in één keer goed gaat met betalen.

Morgen staat er een ritje van 2 uur naar Montreal op de planning. Eens kijken wat die stad ons te bieden heeft.

Aantal gereden miles: 351 (565 kilometers)
Weertype: Buien, bewolkt en af en toe een zonnetje.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *