Maandag 30 mei: Bowie (MD) – Doswell (VA)
De wekker gaat om 8 uur. Beide hebben we heerlijk doorgeslapen. We staan rustig op en lopen dan naar het ontbijt. Het is iets rustiger als gisteren gelukkig. We ontbijten uitgebreid en als we weer terug op de kamer zijn, worden de koffers ingepakt.
We installeren onze spullen in de auto, geven de hotelsleutels weer af bij de receptie en we halen wat ijs voor in de koelbox. Voordat we op weg zijn naar Shenandoah Nationaal Park, proberen we de Tom Tom in te stellen. Maar dat blijkt moeilijker dan het is. We hebben namelijk geen adres van het park en als we Shenandoah intikken, wijst hij ons de weg naar het midden van het park, maar wij willen beginnen in het Noordelijke stukje van het park. Dan zie ik dat daar een klein plaatsje bij staan, Riverton en stellen de Tom Tom daarop in. Hij geeft aan dat het een goed twee uur rijden is.
Onze Tom geeft de route weer via Washington DC en rijden zo het ‘district’ in. Het is behoorlijk druk op de weg. Overal staat ook aangegeven dat er mogelijk afsluitingen zijn, in verband met een evenement. Ohja, dat is waar. Het is niet alleen Memorial Day vandaag, maar dit weekend is ook de Rolling Thunder Run. Dat betekent veel motoren op de weg.
In de verte zien we de naald van Washington DC (Washington Monument) en vervolgens rijden we langs het Pentagon. Tot over drie maanden, dan zijn we hier weer, maar dan met mijn ouders. Dan rijden we District of Columbia uit en rijden we de staat Virginia in. Het is hier een stuk rustiger op de weg. Sterker nog, het is vooral een lange saaie weg. Martijn sluit even zijn ogen, aangezien hij vanaf het Nationaal Park zal gaan rijden. Dan rijden we Riverton binnen en zien een Starbucks. Oeh, misschien een goed idee om een kop koffie te nuttigen, dan worden we beide goed wakker na een saaie rit van twee uur. We nemen beide een ‘tall cappuccino’. Tegenover Starbucks zien we een Target en een Famous Footwear Store. Ik heb maar één paar schoenen bij me, gewoon dichte Sketchers, terwijl ik eigenlijk ook wel een paar open schoenen wil.
We parkeren de auto voor Famous Footwear en kijken dan wat rond. Wat veel leuke schoenen! Ik pas er paar en slaag zowaar. Helemaal blij met m’n open schoenen lopen we weer terug naar de auto. Op naar de Target. Daar heb ik vorig jaar zeer fijne enkelsokjes gehaald. Altijd fijn voor in de sneakers. We bedenken meteen dat we nog steeds geen zonnebrand hebben gekocht, dus deze wordt ook meteen gehaald. Het blijkt dat je er bij twee bussen zonnebrand ook een cadeaukaart krijgt van 5 dollar. Wellicht dat we deze meteen kunnen gebruiken met deze spullen. En dat kan inderdaad. Dat wil zeggen, de twee bussen zonnebrand dient eerst afgerekend te worden en dan kunnen we de korting gebruiken voor de sokken. Toch weer mooi 5 dollar bespaard.
Vervolgens rijden we richting de ingang van Shenadoah, maar brengen eerst nog een bezoekje aan het Visitor Center. De mevrouw achter de balie geeft ons een plattegrond mee en vertelt ons dat de gehele weg, skyline drive, ongeveer zo’n 4 uur in beslag neemt. Pfoe, inmiddels is het al 13.00 uur en we moeten voor 19.00 uur bij Arjen, de Nederamerikaan zijn. Onderweg willen we natuurlijk ook nog verschillende stops maken, dus dat wordt even goed bekijken welke stops we willen.
Als eerste stoppen we natuurlijk bij het bekende welkomstbord van het park. Daarna rijden we door naar ingang waar je moet betalen. Maar wij hebben nog een Nationale parkenpas van vorig jaar bij ons. Gekocht in juni 2015, dus dan is hij nog geldig tot eind juni 2016. Komt dat even mooi uit. Onze eerste overlook wordt Gooney Run. Het uitzicht is echt prachtig. Vervolgens stoppen we nog op verschillende overlooks alvorens we uitkomen bij Elkwallow. Hier lunchen we met een hotdog en ik zie een leuk shirtje wat dus gekocht wordt.
Als we wegrijden, rijden er twee motoren en een auto erg langzaam. En dan zien we ineens in de struiken bij een boom een hertje met twee kleine hertjes. Ach, wat schattig. We rijden er zelf net wat te hard voorbij voor een goede foto.
Iets verderop keren we, want ik wil eigenlijk wel een goede foto maken. Maar helaas, ze zijn weg. Tja, het blijft natuur he, ze blijven niet wachten totdat je een mooie foto hebt gemaakt. Eigenlijk maar goed ook.
Na nog wat verschillende overlooks komen we uit bij Byrd Visitor Center. Hier bekijken we een klein museumpje en verder bekijken we de gigantische weide welke vanuit dit center te zien is. Hey, wat is dat nou… Een hert! Hij staat heerlijk te grazen in het gras.
Als we weer in de auto stappen, stellen we de Tom Tom in op het adres van Arjen. Het blijkt nog twee uur rijden te zijn, waardoor we er rond 18.00 uur zijn. Prima op tijd dus. Iets na half 5 verlaten we Shenandoah via Swift Run Gap Entrance Station. Het is dan nog een goed anderhalf uur rijden naar Gum Springs. Op zich hadden we nog iets verder door kunnen rijden door het park. Als we geen afspraak hadden gehad, hadden we ook vast wel doorgereden, maar eerlijk gezegd vinden we het ook niet erg om het park te verlaten. Het is een mooi park hoor, maar na een paar overlooks heb je het wel gezien. Het is vrijwel steeds hetzelfde, uitzicht op een valley en groene bomen. Eigenlijk moet je het park ook te voet zien, verschillende trails lopen. Dan kom je wellicht wat dieren tegen en watervallen.
Onderweg zien we een Walmart. We bedachten namelijk dat we nóg wat vergeten waren van ons lijstje, namelijk een Roadmap. Een erg handige wegatlas. We parkeren de auto vrij dicht bij de ingang en zien dat dit een grote Walmart is. Oef, dat wordt even zoeken waar we precies moeten zijn. En dat blijkt moeilijker dan verwacht. We vragen het aan een personeelslid en hij verwijst ons richting de boeken en magazines. We zien daar inderdaad wat plattegronden liggen van de omgeving, maar niet de roadatlas welke we zoeken. We vragen het nogmaals na, maar de persoon in kwestie weet het ook niet precies. Ze geeft ons wel wat suggesties om te kijken, maar helaas. We vinden niets. Wellicht is de voorraad gewoon op.
We rijden weer verder en iets na 6-en komen we aan bij het huis van Arjen in Gum Springs. Een prachtig vrijstaand huis, midden in de bossen. We worden verwelkomt door twee kids (van de vijf). We stellen ons netjes voor en dan lopen we naar binnen. Jennifer, de vrouw van Arjen, zit op de bank. Ze heeft pas een knie operatie gehad, dus kan voorlopig nergens heen, behalve op de bank zitten. Ze heeft wel een kruk waarmee ze kan lopen, maar het doet nog wel wat pijn. Vervolgens komt Arjen de kamer binnen, hij was nog bezig met het voorbereiden van het eten. Als we een kijkje nemen in de keuken, zien we dat hij bezig is met de asperges. Lekker. Ook worden er hamburgers gemaakt voor op de barbecue op de veranda. We kletsen wat over de verschillen tussen Nederland en Amerika. Jennifer is een paar keer naar Nederland geweest toen er nog geen kids waren. Ook de oudste zoon van 15 is vorig jaar met zijn vader een keer op visite geweest bij de familie van Arjen in Nederland. Leuk om te horen wat hun nou zo opvallend vinden. Vooral dat er zoveel fietsers zijn en dat er gewoon aparte fietsstroken zijn én verkeerslichten speciaal voor de fietsers.
De dochter van 9 jaar (oh excuse me: 9-en-een-half) spaart enorm veel knuffels van dieren. Ze laat me de ene na de andere zien. Jennifer vraagt aan haar of ze wellicht haar kamer aan me wil laten zien, want daar zijn nog veel meer knuffels. Dus ik loop met haar mee naar boven. En inderdaad, de hele kamer ligt vol knuffels van dieren. Katten, honden, wasbeertjes… Ze is er zo enorm trots op. Alle dieren hebben ook een naam en een eigen verhaal. Zo lief.
Als ik weer beneden kom, is Arjen inmiddels buiten op de overdekte veranda bezig met het vlees op de BBQ te leggen. De gehele plafond staat onder de rook. Ik heb daar niet zo’n last van, maar Martijn staat er met zijn hoofd midden in. Toch maar even gaan zitten.
We kletsen nog verder over waar ze eerst gewoond hebben (Colorado) en ze naar Virginia zijn verhuisd voor beter werk. Vervolgens horen we een paar keer een knal. Is dat nou vuurwerk of gewoon geweerschoten? Want dat kan natuurlijk ook gewoon hier, in Amerika. Alhoewel, dat ligt ook weer per staat of je wel of geen geweer in huis mag hebben. Maar hier mag het in ieder geval wel. Vaak om wasbeertjes te schieten.
Het eten is klaar en het smaakt erg lekker. Een keer wat anders dan in een restaurant eten. We eten tenslotte deze week al genoeg buiten de deur. Ook een keer leuk om bij iemand thuis te eten. Na het eten, krijgen we nog een paar stukken watermeloen als toetje. Dat gaat er goed in. Heerlijk sappig.
Vervolgens is het alweer tijd om door naar ons hotel te gaan. Het is tenslotte al na 9-en en we moeten nog een goed drie kwartier rijden. Inmiddels is het ook donker en zeker in deze omgeving kun je natuurlijk te maken hebben met dieren op de weg. We nemen afscheid van Arjen, Jennifer en de kids. We bedanken ze voor hun gastvrijheid en het lekkere eten.
Als we net de hoek om zijn, zien we een hertje langs de weg staan eten. Zie je, zo’n dier zou nu maar eens onverwachts oversteken, dan heb je die toch mooi op je motorkap liggen.
Iets na 10-en komen rijden we de straat in van ons motel Best Western in Doswell. Het hotel ligt echt TEGEN het park aan. Wauw. Ineens zien we vuurwerk.
We parkeren de auto even langs de kant om naar het vuurwerk te kijken. Als het vuurwerk afgelopen is, rijden we verder naar het hotel á 5 seconden verder. We checken in en krijgen kamer 245 toegewezen. Vanuit de kamer kun je zo naar het park kijken. Gaaf man.
Ook Dennys ligt tegen het motel aan. Dus morgen ontbijten we bij Dennys! Morgen staat er weer een pretpark op het programma: Kings Dominion. Hier zijn we tien jaar geleden als eens geweest, maar inmiddels zijn er natuurlijk wat achtbanen bijgebouwd.
Aantal mijlen gereden: 281 (452 km)
Weertype: 20 tot 25 graden, bewolkt met af en toe een zonnetje.