Dinsdag 14 juni: Colchester (VT) – Montréal (Quebec, Canada)
We slapen weer heerlijk uit vandaag. Tot 10 uur kunnen we ontbijten en we hoeven pas om 11 uur uit te checken. Genoeg tijd om rustig aan te doen dus. Zeker omdat we pas tussen 14.00 uur en 16.00 uur bij onze B&B in Montréal hoeven te zijn.
Het ontbijt is vrij simpel. Geen bagels en creamcheese voor mij helaas. Ook lijkt er voor Martijn geen yoghurtje op voorraad te zijn. De gehele koelkast is gewoon leeg. Pas na een minuut of vijf komt er iemand van het hotel de ontbijtzaal in. Martijn vraagt of er nog yoghurt is en dan gaat de dame in de keuken lading yoghurtjes bijvullen. Het is vriendelijk dat ze het doet, maar erg gastvrij is het niet natuurlijk. Het hoort gewoon allemaal klaar te liggen. Naja ach, we eten evengoed ons buikje weer vol.
Om 11 uur checken we uit en rijden naar de Magic Hat Brewery. Een lokaal brouwerijtje met aparte soorten bier. Er lag een foldertje in het hotel en dan is onze aandacht natuurlijk al snel gewekt. Helaas zijn er maar twee tours vandaag en de eerste is pas om 15.00 uur. Maar je kunt ook zelf de tour lopen, zonder gids.
We parkeren de auto op de kleine parkeerplaats en het ziet er wat verlaten uit. Maar het bord met de verwijzing naar de ingang staat buiten, dus zullen ze toch wel open zijn. Een goeie ruk aan de deur en hij gaat open. Het ziet er binnen allemaal erg ehm, apart uit. Heel erg jaren 70, hippie aka flower power stijl. Alsof we midden in een film van Scooby Doo terecht gekomen zijn.
We lopen eerst de tour, voordat we aan het bier gaan. Het ziet er erg interessant uit. Jammer genoeg ligt de fabriek met het labelen en vullen van de flessen even stil. Wellicht hebben ze even pauze? Het ziet er wel kleinschalig uit en dat heeft erg zijn charme. Na de tour komen we weer uit in het winkeltje met de bar. We mogen ieder vier kleine glaasjes proeven. Als eerste beginnen we met de Imperial Blonde Ale. Martijn vindt hem wel lekker, maar ik vind hem wat te apart. Vervolgens bedenken we dat als we nóg drie glaasjes drinken, het niet verstandig is om te gaan rijden. We vragen de man achter de toonbank of we ook één glas mogen delen. Uiteraard kan dat. Achtereenvolgens kiezen we voor Low Key Session Indian Pale Ale, de Poppy Agave Ale en de Stealin’ Time. Vooral deze laatste is echt erg lekker. We kopen er dan ook een 6-pack van.
Vervolgens zitten we weer in de auto. Onze Tom geeft een aankomsttijd van 13.40 uur aan bij onze Bed & Breakfast in Canada. Dat is eigenlijk nog wat te vroeg. Wellicht dat we onderweg nog een Target of iets dergelijks tegenkomen. Maar we rijden al snel de snelweg op en zien dan helemaal geen winkels meer waar we langsrijden. Iets voor de grens krijg ik last van mijn linkerlens. Oef, en dat terwijl ik rij. Met een traanoog slaan we de eerste de beste afslag af en parkeren de auto bij een benzinepomp. Eventjes weer goed doen hoor. Ja, dat is beter. Meteen pakt Martijn de paspoorten uit de koffer. We realiseren ons ineens: we gaan de grens over!
Onderweg is het erg rustig. Alsof niemand naar Canada wil. Maar dan toch komen we aan bij de grens. Er is maar één auto voor ons, dat schiet lekker op. Het lijkt net alsof je door een tolpoortje rijdt, maar in plaats van geld te geven aan het mannetje in het hokje, geef je nu je paspoorten af. De man in kwestie vraagt wat onze plannen zijn in Canada, hoe lang we er zullen blijven en of we wapens bij ons hebben. En met een stempel rijker in onze paspoorten mogen we doorrijden.
Vervolgens zien we een Best Buy. Oeh, wellicht hebben ze hier de Motorola G gewoon wel liggen, dan hoeven we onze bestelde versie niet meer op te halen en heb ik hem eerder. Maar echt veel wijzer worden we niet. Alles is in het Frans! En dat is niet onze beste taal. Sterker nog, ik spreek er geen woord van ?
We vervolgen onze weg naar Montréal en rijden dan een brug over. Aan de andere kant zien we de hoge torens van Montréal. Wat een indrukwekkend gezicht. Net na de brug belanden we in wegwerkzaamheden, waardoor ik de verkeerde afrit neem. De navigatie stuurt ons steeds naar een weg welke afgesloten is. Dat schiet niet op. Uiteindelijk belanden we weer op de snelweg in de richting waar we vandaan komen. Een paar afritten verder kunnen we weer keren. Goed, op de herkansing. We rijden de afrit welke we net verkeerd nam gelukkig voorbij. De afrit erna moeten we hebben, maar deze is afgesloten door werkverkeer. Wat nu?! We volgen de aangegeven omleiding en belanden dan in het drukke Montréal met de verschillende éénrichtingswegen. Onze Tom zegt dat we naar rechts moeten, maar dat gaat niet. Dat blijkt een voetgangersweg te zijn. Wat een gedoe zeg. Uiteindelijk zijn we om kwart over twee bij Bed & Breakfast du Village. Alleen, waar parkeren we? Alles langs de kant is bezet. En even stoppen op straat is geen optie. Iets verderop kunnen we de auto parkeren op een bouwterrein. Snel even naar onze B&B lopen om te vragen waar we kunnen parkeren. Een vriendelijke man opent de deur en legt ons uit dat we even opnieuw de straat in moeten rijden, zodat we via zijn garage naar de parkeerplaats achter het huis kunnen parkeren.
Na drie keer links rijden we de straat weer in. De garagedeur staat al open. Als we geparkeerd zijn, stelt de gastheer zich voor als Philip. Van oorsprong een Belg, maar spreekt nog maar een klein beetje Vlaams. Frans spreekt hij vloeiend en Engels spreekt hij uiteraard met een prachtig Frans accent. Hij begeleidt ons door het huis en laat ons onze kamer zien. We zijn met vier kamers op één verdieping en dienen alle vier de badkamer/toilet te delen. Prima, dat hebben we deze vakantie nog niet gedaan: gedeelde badkamer.
Weer beneden pakt Philip de plattegrond erbij en vertelt wat over de omgeving. Montréal is niet Canada. Het doet meer Europees aan, zegt hij. De voetgangersgedeeltes zijn 7 maanden toegankelijk voor het verkeer. De vijf maanden in de zomer zijn ze uitsluitend voor de voetgangers. Ah, vandaar dat onze navigatie dacht dat we daar wel door konden rijden. Onze B&B ligt in de wijk Le Village. Ook worden we verwelkomt door de hond des huizes: Sloeber! Ze hebben hem Vlaams opgevoed, dus ze luistert alleen naar de Nederlandse woorden: zit en foei etc ? Leuk.
Philip vertelt erg graag. Hij ratelt maar door. Zoveel informatie kunnen we niet verwerken. Hij omcirkelt van alles op de plattegrond: “oh daar is wel leuk om naar toe te gaan, en dat. En dit is de bladieblah en dit is zus-en-zo”. Heerlijk, zo’n enthousiaste man. We laden de koffers uit de auto en sjouwen ze mee naar boven. De kamer heeft twee Double-bedden. Ofwel, te klein om met zijn twee’tjes in te gaan liggen. Naja ach, slapen we toch twee dagen apart van elkaar ?
Nadat we alles in de kamer hebben gelegd, lopen we naar buiten. Inmiddels is het tijd voor de lunch. De straat voor alleen voetgangers zit vol met restaurantjes. Maar we hebben eigenlijk zin in iets kleins en belanden uiteindelijk bij de Subway. Gelukkig kunnen we ook in het Engels bestellen. Na de lunch lopen we via het voetgangersstraatje richting het centrum. Het ziet er echt geweldig uit. Allemaal roze bolletjes over de straat gehangen. Le Village blijkt ook echt dé homowijk te zijn. Veel gaybarretjes en regenboogvlaggen. Het ziet er in ieder geval erg vrolijk uit.
Even wordt het pad voor de voetgangers onderbroken door gewoon verkeer, maar na een straat of zes, wordt het weer voetgangersgebied. Deze week is er ook een evenement in de stad: Francofolies du Montréal. Ofwel, veel Franse muziek. Het doet erg gezellig aan. Veel verschillende muziektenten zijn opgebouwd. Het doet mij een beetje denken aan een soort mix van ‘Jazz in Duketown’ en ‘De zomerfeesten in Nijmegen’. We lopen wat rond, maar weten eigenlijk niets te bezoeken. We hebben totaal geen zin in sightseeing. Het weer is inmiddels weer totaal omgeslagen: zon, blauwe lucht en een graad of 25. Maar een terrasje zoeken dan? We belanden op het terras van St. Hubert en bestellen een halve liter Hoegaarden. Als ze de glazen komen brengen, staan mijn ogen wijd open. Is dát een halve liter? Het lijkt wel een hele liter! Ik kan het glas amper met één hand optillen.
Maar het smaakt echt heerlijk met dit weer. Uiteindelijk bestellen we ook maar een gerechtje om te delen. We nemen de combo met: kaasvingertjes, loempia’tjes, uienringen en gefrituurde wafels. Echt verrukkelijk.
Als ons gerecht op is en ook het glas bier in de maag zit, hebben we eigenlijk geen zin om op te staan. We zitten zo relaxt. Waarom gaan haasten als je gewoon heerlijk kan genieten van het weer en de drank? We bestellen beide nog een glas, maar dit keer geen Hoegaarden, maar ga ik voor een Alexander Kieth’s Blond en Martijn voor de donkere versie. Als we de kleine versie bestellen, zegt de serveerster dat de grote net zo duur is als de kleine. Nou ja ach, dán maar weer een grote hè.
Na anderhalf uur – ofzo – lopen we weer verder. Inmiddels is er wel al wat muziek te horen, maar we blijven niet hangen. Niet onze muziekstijl. We lopen weer terug naar onze wijk en belanden bij Piazzetta. We bestellen beide een pizza. Martijn gaat voor een pittige en ik degene met blauwe kaas. Het smaakt echt heerlijk.
Ditmaal bestellen we er geen drank bij. Laten we verstandig zijn en gewoon een cola’tje erbij drinken. Na het eten lopen we terug naar onze B&B. Inmiddels zijn er meerdere ‘bewoners’ aanwezig. De twee buitenstoelen zijn bezet, maar na een half uurtje kunnen wij er plaats nemen. Onder een genot van een ‘vers gekocht biertje van vanochtend’ tik ik het verslag. Als het dus allemaal niet zo lekker leest, dan weet je waardoor het komt.
Morgen staat La Ronde op het programma. Een pretpark van Six Flags met 10 achtbanen. Woohoo. Leuk detailtje. Daar om de hoek is ook het circuit. Juist, waar Max Verstappen twee dagen geleden vierde is geworden ?
Aantal gereden miles: 113 (182 kilometer)
Weertype: ZON