Dag 04: Kings Dominion

Print Friendly, PDF & Email

Dinsdag 31 mei: Doswell (VA) – Williamsburg (VA)


Wat een nacht, althans voor mij. Omdat ik mijn mobiel als wekker gebruik, kan ik hem niet uitzetten. Echter stoort de telefoon op de wekker, waardoor ik elk uur wakker wordt van dat irritante geluid. Martijn heeft nergens last van. Hij snurkt gewoon lekker door. Al wordt hij wel een half uur voor wekkertijd wakker om vervolgens de opmerking naar mij te maken: “maar schatje, waarom heb je de stekker van de klok er niet uitgetrokken dan?” Oh my god, ja.. Waarom in godsnaam niet? Komt ‘ie nu mee…

We staan rustig op en lopen dan naar Dennys. Buiten is het enorm mistig, maar koud is het niet. Wel wat frisser, zeker in vergelijking met de afgelopen dagen. Martijn bestelt een French Toast Slam en ik maak mijn eigen ‘slam’ met “toast, bacon, eggs (scrambled) and hashbrowns”. Vooral in het laatste heb ik enorm veel zin in. Dat zijn klein gesneden reepjes aardappel en dan gebakken. Erg lekker. Na een minuut of tien brengt de serveerster ons ontbijt. Even worden we in verwarring gebracht. Ze vraagt namelijk voor wie de French toast is en ik steek mijn hand op. Maar daar is Martijn het niet mee eens. Hij had toch de French toast besteld? Och ja, ik had de gewone toast besteld. Martijn stelt voor om de french toast en de normale toast dan maar te delen. Oh, wat lief! Het smaakt allemaal weer prima. Zeker mijn hashbrowns!

IMG_20160531_083657930

IMG_20160531_083411

We lopen weer terug naar de kamer en zien dat het nog maar half 10 is. Het park gaat pas om half 11 open en aangezien het maar een goed twee minuten lopen is vanaf het hotel, hebben we nog ruim de tijd. We pakken de koffers snel in en ik kijk dan nog een aflevering van GTST. Waarom ook niet, toch?

Kwart over 10 laden we alle spullen in de auto. De auto mag mooi blijven staan op de parkeerplaats van het hotel. Scheelt toch weer 15 dollar. Snel verdiend, toch? Inmiddels is het weer ouderwets warm. De zon is doorgebroken en het zweet gutst weer van ons hoofd. We lopen over een nog vrij leeg parkeerterrein en zien dat er al verschillende achtbanen open zijn, terwijl het nog geen half 11 is. Ook mogen we gewoon al naar binnen. Oke dan ?

IMG_20160531_103424

Kings Dominion brengt ons 14 achtbanen. Maar we hoeven ze niet per sé alle 14 te doen, aangezien we er al 9 gedaan hebben bij ons eerdere bezoekje aan dit park, 10 jaar geleden. Bij binnenkomst zie ik bij het eerste winkeltje al meteen een super leuk tshirt, maar we besluiten deze pas op het laatst te kopen, anders zeul je er ook de hele dag maar mee rond.

Als eerste lopen we naar Intimidator 305, een Intamin Giga Coaster. De hoogte is, zoals de naam al aangeeft, 305 foot (ofwel, 93 meter). Wauw, wat een bakbeest zeg. Hij gaat enorm stijl omhoog. Het is nog niet druk, dus we besluiten om een beurt of 3 te wachten, zodat we voorin plaats kunnen nemen. Ergens verwachten we er niet veel van. Martijn zegt: “Ach, heuveltje over en dan maar uitrijden”. Na een minuut of vijf zijn we aan de beurt. In een razend tempo worden we de lifthil opgetild. Heuveltje over en gaaaaaan…. Wauw… wauw wauw wauw! Echt mijn god, wát was dat? Van een enorme hoogte ga je regelrecht naar beneden een helix in en dan weer naar boven. Het lijkt wel alsof het dan wat zwart voor de ogen wordt, zó intens! En hard ook. De ogen kun je bijna niet open houden, zó hard! Wát een geweldige intense baan. Wat nou ‘uitrijden’, hahaha… Hij blijft gewoon de gehele rit hard gaan. Vooruit, op één klein stukje gaat hij eventjes in de remmen, maar gaat daarna gewoon weer verder met hard gaan.

IMG_20160531_104754

We doen hem meteen nog een keer. Alleen nu niet voorin, maar achterin. Hiervoor hoeven we maar één beurt te wachten. Ook achterin is hij vrij intens. Misschien wel nog intenser, maar de wind zelf voel je dan wat minder. Alhoewel, is dat zo? Dan lopen we naar de volgende achtbaan: Flight of Fear. Een achtbaan welke we tien jaar geleden al eens gedaan hebben, maar in onze beleving was deze wel leuk. Althans, volgens mij. Martijn meent dat deze juist niet zo leuk was. Het betreft een achtbaan in het donker waarbij je meteen gelanceerd wordt. Ja, we vinden hem eigenlijk best aardig. Niet spannend (maar álles zal nu tegen gaan vallen vandaag na de Intimidator natuurlijk). Dan lopen we verder naar de volgende achtbaan: Volcano, The Blast Coaster. Maar als we aankomen, zien we dat hij in storing staat. Jammer, dan maar de achtbaan ernaast: Avalanche. Ofja, het is een soort bobslee baan. Niet zoals in de Efteling, maar zoals in Europapark (voor degene die beide parken ooit gedaan heeft ? ) We nemen plaats voorin. Ja, deze is gewoon leuk. Dan wil ik uitstappen. Ik lijk ergens aan vast te blijven hangen met mijn voet. Ohnee, toch niet… ofja, toch wél! Bam, daar lig ik dan. Na een enorme smak gemaakt te hebben. Dat zag er vast niet elegant uit. Martijn was zelfs even bang dat ik met mijn hoofd tegen een muur viel, maar dat valt gelukkig mee. Ik ben alleen enorm hard gevallen op mijn knieën. Oef, dat doet wel even pijn ja. Eén van de personeelsleden vraagt of het gaat met me en ik zeg maar ‘ja’. Voel me al goed voor schut, dus wil snel weg hier. Echt he, ik ben gewoon een dochter van mijn moeder. Zij zou ook prima zo’n smak gemaakt kunnen hebben (sorry ma ? ). Maar gelukkig heb ik niets gebroken of gescheurd.

We zien dat Volcano inmiddels weer open is, dus sluiten aan in de inmiddels wat langere rij. De eerste die we tegenkomen vandaag. Na een minuut of twintig mogen we instappen. Uit de ervaring van tien jaar geleden weten we nog dat deze best oké is. Alhoewel, destijds vonden we hem wat saai, omdat we vonden dat we wellicht te verwend waren met alle achtbanen die we al gedaan hadden. Maar de ervaring van nu leert dat ik hem in ieder geval prima vindt. Je wordt twee keer gelanceerd, waarbij de tweede keer recht omhoog is. In een donker stuk en dan eenmaal boven spat je uit een vulkaan. Erg leuk bedacht. Al vind ik hem voor een Intamin Suspended toch wel wat schokkerig hoor. Maar pijn doet hij niet. Het is gelukkig geen Vekoma.

DSC_3431

De Anaconda die er naast staat, slaan we over. Tien jaar geleden al gedaan en het is niet meer dan een simpele ‘python-achtige’ baan. Inmiddels hebben we trek gekregen. Eigenlijk hebben we ook wel zin in een biertje. Het liefst een witbiertje. We bekijken op de kaart wat de mogelijkheden qua drank is. Eigenlijk is het overal gewoon een standaard biertje, behalve bij Outer Hanks, daar staat ‘Craft Beer’ bij. En zelfs ook ‘Frozen Adult Drinks’. Dat klinkt ons erg goed in de oren. Maar we komen van een koude kermis thuis. De bar is vandaag gesloten. Voor eten kun je naar het tegenovergelegen Hungry Hippo. Ja, eten hebben ze daar inderdaad, maar geen speciaal biertjes of cocktails. We besluiten om dan maar verstandig te doen en gewoon ergens wat fris te halen. Bij de ingang zagen we ook een Panda Express, dan daar maar lunchen.

Onderweg pikken we nog even Woodstock Express mee. Een houten PTC Family coaster. Ofwel een houten achtbaan voor kinderen. En voor een kiddy is hij eigenlijk best leuk ? En we kunnen hem afvinken van ons nog-te-doen coasterlijstje! Naast deze houten achtbaan staat de kinderbaan ‘Great Pumpkin Coaster’. Ook deze baan moeten we nog afvinken. Maar als we in de rij staan (welke rij???) zien we een bord met ‘alleen toegestaan met een kind als bijrijder’. Maarja, er staat helemaal niemand in de rij, dus we wagen het erop. Maar helaas, we worden tegen gehouden. We moeten per sé een kind meenemen, om deze baan te doen. Nou zeg. Wat flauw. Dat wordt dus geen coasterbingo vandaag…

Waar waren we? Ohja, op zoek naar eten en ijskoud drinken. Op naar de Panda Express. Het ziet er allemaal goed uit, maar het is allemaal wel duur hoor. We zijn bij elkaar (rijst met ieder twee sides en een middel frisdrank) 41 dollar kwijt. Pfoe, dat is even slikken. Je weet dat het wat duurder is, maar alles zo bij elkaar wordt het toch wel wat veel. Maar,… lekker is het wel. Dat zeker!

IMG_20160531_130146806_HDR

We besluiten dan maar om vanavond een lichte maaltijd te pakken. Een Dennys of Applebees ofzo. We genieten wel enorm van de rust. Even bijkomen van de warmte. Lekker in de schaduw met een goede beker frisdrank. Ineens zie ik op de plattegrond helemaal geen Shockwave staan. Dat is één van de vijf (ofja, vier inmiddels) die we eigenlijk vandaag moeten doen. De mifi wordt weer even aangezet en ik zoek op RCDB op wat er met Shockwave is gebeurd. Deze blijkt sinds vorig jaar niet meer in werking. Nou zeg. Weer één die we niet af kunnen vinken.

Na een uur gaan we weer verder. Plan van aanpak: Alleen de Dominator hoeven we nog te doen voor ons afvinklijstje en verder willen we eigenlijk nog wel een ritje met de Back Lot Stunt Coaster, Rebel Yell en Grizzly mee pikken. De andere houten achtbaan ‘Hurler’, is gesloten dit seizoen. Althans, zo staat het er op de plattegrond. We lopen naar de Dominator en er staat eigenlijk geen rij. Ach, dan doen we hem toch gewoon voorin.

DSC_3386

Het betreft een B&M Floorless baan en die zijn voorin het leukste. Hij is… oke. Eerlijk gezegd vind ik hem wat schokkerig. Nee, hij doet niet zo pijn zoals een Vekoma dat doet, maar ik ben wat smoother gewend van B&M. Ach, maar vervelend is hij niet hoor. Na de rit worden er nog wat foto’s gemaakt van de baan en dan lopen we door naar Grizzly. Ofja, dat was het plan, maar onderweg komen we twee waterattracties tegen: Shenandoah Lumber (een boomstammetjes waterbaan) en de Whitewater Canyon (een soort pirana). Deze laatste wordt het. Want we hebben wel zin om nat te worden. Het is echt zó warm…

We moeten alleen wel een tijdje wachten. Maar liefst 15 minuten. Maar op zich geeft het niet, want we staan lekker tussen de bomen. Dat is niet zo heet. Dan mogen we instappen. Het bootje heeft plek voor zes personen en dus stappen we in bij een gezin van 4. De twee jongens schreeuwen de hele tijd ‘nee nee nee, niet mij niet mij’. Het lijkt wel alsof de goden ze gehoord hebben. Ze blijven lange tijd dan ook goed droog. Maar volgens mij bedoelen ze juist dat ze wél nat willen worden, hahaha… Ik zit er in ieder geval helemaal klaar voor. Kom maar op! En dan, vrijwel op het laatst… worden er kanonnen met water afgeschoten. Bam, alle zes doorweekt. Ha! Echt heerlijk met dit weer. Het loopt alleen niet zo lekker, zo’n plakkerige broek.

Dan stappen we in bij Grizzly. Een houten achtbaan van een voor ons vrij onbekend merk ‘Taft Attractions Group’. Uit het verleden weet ik nog dat we deze eigenlijk helemaal niet zo leuk vinden. Waarom stappen we nu dan eigenlijk weer in? Zeker nu ik wat breder ben dan tien jaar geleden. Deze stoeltjes zijn niet echt gemaakt voor ‘de brede mens’. Mijn heupen klemmen enorm. Vervolgens gaan we omhoog en… omlaag. Oh god, wat is deze lomp zeg. Het schudt alle kanten op. Oh, en mijn heupen. Alsof de blauwe plekken ter plekke ontstaan. Martijn vindt hem eigenlijk best oké. Ehm, jij hebt in dezelfde baan gezeten als ik? Ja toch? Maarja, zijn heupen zijn blijkbaar niet zo breed. Vooral op het laatst is de baan erg lomp. Dat moet Martijn inderdaad ook wel toegeven.

Na deze helse rit lopen we verder naar de volgende houten achtbaan, Rebel Yell. Ik zie meteen dat de banen niet hetzelfde zijn als tien jaar terug. Toen stond er één karretje omgedraaid. Ofwel, de ene baan ging vooruit, de andere achteruit. Vooral deze laatste was erg leuk. Maar helaas, ze staan beide weer naar voren gericht. We stappen in de blauwe baan. Doordat ze nu weer beide vooruit rijden, is het eigenlijk weer zo’n ‘racing’ baan. Net zoals Joris en de Draak in de Efteling. Maar nét voordat we het stationnetje uit rijden, wordt ons karretje abrupt gestopt. Er moet blijkbaar nog een keer bij iemand de beugels gecontroleerd worden. Maar het andere karretje rijdt wel verder. Nou, dan is het niet zo moeilijk meer he… wie er deze rit gaan winnen. Naja ach, dan maar gewoon een leuke ritbeleving. Maar deze valt eigenlijk ook wel wat tegen. Het is een zogenaamde ‘out and back’ coaster. Ofwel, eerst over vele heuveltjes naar de andere kant, bochtje om en weer terug over wat heuvels. En elke heuvel geeft airtime. Maar dat valt eigenlijk hier wel mee. Al gaat hij hier ook wel wat lomp over de heuvels.

Genoeg hout voor vandaag. Als we onderweg naar onze laatste baan van ons wishlist lopen, zien we een karretje met ijsverkoop staan. Ze hebben een pineapple float, iets waar ze in Disney echt bijna een uur voor in de rij staan. Dat is ananassap met ananasijs. Heerlijk verfrissend met dit weer.

IMG_20160531_155945814

Nadat we ons ijstje afgelikt hebben, komen we uit bij Back Lot Stunt Coaster. Tien jaar geleden waren de autokarretjes nog de mini’s uit de film ‘Italian Job’, nu zijn het gewoon saaie auto’tjes. Maar smooth is hij nog wel steeds.

DSC_3418

Na deze laatste achtbaan lopen we nog een keer door naar Intimidator 305. Martijn heeft in het winkeltje daar ook een leuk shirt gezien, dus nu de planning is om richting het volgende hotel te rijden, kunnen we mooi onze inkopen doen. Maarja, dan ben je wel erg dicht bij de Intimidator. Vooruit, nog één keer dan! Het is alleen wel een stuk drukker als vanochtend. We doen hem dan maar ergens in het midden. Wederom is de rit erg intens. Wellicht zelfs té intens? Daarna wordt het shirtje gekocht en lopen we naar de uitgang. Ook mijn shirtje wordt gekocht.

Inmiddels is het toch alweer half 6. Dat hadden we eigenlijk niet gedacht, dat we toch bijna de hele dag vol zouden maken. Het park is namelijk open tot 18.00 uur. We lopen terug naar ons hotel, waar de auto staat en stellen dan de Tom Tom in op een Bass Pro Outdoor shop. Ik wil eigenlijk nog zo’n afritsbroek hebben. Uit ervaring van vorig jaar weet ik nog dat ik eigenlijk alleen die van North Face pas. Die zullen ze vast wel hebben in zo’n grote outdoorwinkel.

Iets voordat we de afslag nodig hebben voor Bass Pro, zien we een afslag met ‘visitor center’. Wellicht hebben ze daar van die Hotel Coupon boekjes. Voor vanavond hebben we namelijk nog een hotel geboekt, maar vanaf morgen twee dagen niet. Deze willen we op de bonnefooi doen, met zo’n coupon dus. We moeten een hele tijd doorrijden om de visitor center te vinden. En ook nog eens zonder resultaat. Het center is namelijk om 17.00 uur dicht gegaan. Balen. Ik kijk even door de raam en zie inderdaad de Hotel Couponboekjes liggen. Jammer.

We rijden weer verder en na een goed tien minuten rijden, parkeren we de auto voor Bass Pro. Tjezus, wat een grote winkel zeg!

IMG_20160531_182831

We lopen door naar de vrouwenafdeling, maar zien daar eigenlijk alleen maar afritsbroeken van het merk Columbia. En juist dat merk past me niet. Ze hebben wel spullen van North Face, maar geen broeken. Alleen maar shirts. Helaas… We lopen nog wat verder door de winkel. Een enorme groot aquarium met vissen is de Eye-catcher van de winkel. We lopen naar boven en zien daar een enorme afdeling met geweren en pistolen. Tja, dat vind je dus écht niet in Nederland he. Hier mag je gewoon een wapen kopen, zonder vergunning.

IMG_20160531_184305

IMG_20160531_184408

Als we weer naar buiten lopen, zien we daar stapels Hotel Couponboekjes liggen. Wat een mazzel! De Tom Tom geeft aan dat het nog een goed uur rijden is naar ons hotel in Williamsburg. Wellicht van te voren daar ergens een hapje eten? Ik zoek het adres van de Applebees aldaar op en stellen dan de Tom Tom in. Nog net geen uur rijden. Mooi. De minilaptop wordt weer gepakt, want omdat Martijn rijdt, kan ik alvast mooi met het verslag beginnen. Het uur gaat sneller dan gedacht. Ineens staan we bij de Applebees. We parkeren de auto en lopen naar binnen.

We worden vriendelijk verwelkomt door de serveerster. Omdat we besloten hebben om dit keer licht te eten, bestellen we iets van het ‘dieetmenu’. Martijn neemt de Hot Shot Whisky Chicken, ofwel Whisky uien en champignons, peperkorrels, rozemarijnjus en aardappelpuree met peperkaas erop á 640 calorieën en 53 gram proteïne. Ik bestel de Pepper-Crusted Sirloin & Whole grains, ofwel steak met een soort granen, spinazie, tomaatjes en champignons á 380 calorieën en 29 gram proteïne. Alleen die grote beker Mountain Dew maakt het weer ongezond natuurlijk. (foto’s van Applebees site, we waren onze eetfoto-camera vergeten Knipogende emoticon )

3ACB7294DA514007B3EC8736D0B835AC_579x441

579x441_HotShotWhiskyChicken_0515

Als we na het eten willen afrekenen via hun automatisch systeem (zo’n tablet achtig iets op tafel), blijft hij hangen. We willen graag 18 procent fooi erbij tellen, maar in plaats daarvan pakt hij automatisch 20%. Nou zeg, dan maar via de normale fysieke manier. We halen er een serveerster bij, maar als we dan het bonnetje krijgen, zien we alleen het totaalbedrag erop staan. Niet het gewone bedrag zonder de tax. Niet handig, aangezien je de fooi uitrekent zonder de tax (ja, we waarderen het Amerikaanse systeem, maar dan willen we er wel juist naar handelen he ? En dat is – niet te veel betalen als het niet hoeft!) Maar het gaat steeds mis. De serveerster wordt een beetje moe van ons, zo lijkt het althans. Tja, dan stellen we de fooi toch bij naar de ‘gewone’ 15%. Simpel zat.

Na het eten rijden we naar het hotel, checken in en krijgen kamernummer 305 toegewezen. Nou zeg, is dat nou toevallig, of is dat nou toevallig? Bedoel, de leukste baan van vandaag heet Intimidator 305! Alsof het meisje achter de balie het wist. Ze was al zo enthousiast over ons. Ze had nog nooit Nederlanders aan haar desk gehad. How cool is that?!

Als we alle spullen op een karretje hebben gezet en we op de derde verdieping aankomen, horen we enorm geschreeuw verderop in de gang. Heeft ze nou ruzie? Ze gilt en bonkt op de deur. Tjezus, doe ff normaal zeg. Maar het blijkt al snel dat ze met een stel vrienden daar zijn en ze zijn bezig met een soort waterkanonnen af te vuren naar elkaar. Hallo zeg, hoe oud ben je dan? (zo te zien tussen de 12 en de 15 ? ) Je slaapt in een hotel hoor. Mijn god. Leuk hoor die enthousiasme, maar moet het allemaal zo luid? Ben benieuwd of dat vannacht wel goed gaat… We zullen zien.

IMG_5104

Aantal gereden miles: 359 (578 km)
Weertype: heet! Tussen de 30 en 33 graden. Blauwe lucht met af en toe een wit wolkje.
Aantal bereden achtbanen: 9 (waarvan 3 nieuw)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *