Dag 18: Seaworld Orlando

Print Friendly, PDF & Email

Maandag 4 juni: Orlando


Vandaag stond er weer eens een keertje geen Disneypark op het programma. We reden rond kwart over negen richting Seaworld. Toen we eenmaal in de rij stonden met de auto om het parkeren te betalen bedachten we ineens dat we de entreekaarten voor dit park vergeten waren! Nadat we dus een parkeerkaart gekregen hadden, reden we direct weer naar de uitgang. Gelukkig viel het verkeer op de weg mee, zodat we rond half 11 geparkeerd en wel weer bij Seaworld waren.

Toen we binnen waren bekeken we het aanbod shows en liepen als eerste naar de show van Shamu. Deze show ‘Believe’ hadden we namelijk nog nooit gezien. Alleen de oude show Shamu’s Adventure hebben we drie jaar geleden gezien. Het was nog een goed 20 minuten wachten voordat de show zou beginnen, maar het stadion liep al aardig vol. We hadden goede plaatsen en de show zelf vonden we erg mooi. Alleen af en toe iets te sentimenteel.

Het einde voelde je aankomen, waardoor er redelijk wat mensen al naar de uitgang liepen. Dit vond ik vrij irritant, want ik zat daar met ons fototoestel in de hand en net toen Shamu een begeleider met z’n neus de lucht in gooide, stond er een man voor mijn neus. Weg mooi moment, weg foto!

Vrij geïrriteerd liepen wij ook naar de uitgang en liepen naar Shark Encounter. Buiten kon je vissen voeren, maar omdat het behoorlijk warm was, liepen wij naar binnen waar we de haaien konden bekijken. Binnen hadden ze een heel leuk systeem bedacht, namelijk door de buis van het aquarium via een loopband. Hartstikke handig zou je denken. Nou, dus niet. Want op het einde van deze loopband bleven men alsnog stilstaan, waardoor men op de loopband in de knoei kwam en daarvoor ontstond een lange rij. Uiteindelijk liepen de mensen aan het einde gelukkig toch door, waardoor er weer een normale doorgang ontstond. De haaien waren overigens erg leuk om te zien.

Na de haaien keken we op onze horloge en zagen dat het alweer 12.15 uur was. Tijd om wat te gaan eten. We aten wat bij Mama’s Kitchen. Dat wil zeggen, voordat we het eten hadden was het alweer een half uur verder. Het was echt enorm druk en het schoot maar niet op. Uiteindelijk hadden we ons eten, maar toen was het nog een probleem om ergens te gaan zitten. Er waren namelijk wel wat tafels vrij, maar deze stonden pal in de zon. Niet echt relaxt dus. We hebben een minuut of vijf gewacht en toen kwam er een tafeltje in de schaduw vrij.

Na het eten liepen we naar de Zeeleeuwenshow ‘Clyde & Seamore’. Deze show was nog steeds dezelfde als drie jaar daarvoor, maar nog steeds even leuk. Ook hier ging men net voor het einde weer naar de uitgang. Gevolg: wederom had ik een leuke actie niet op de foto kunnen zetten. Balend liepen we na afloop van de show naar de uitgang en kwamen we langs de Pinguïn Encounter. Aangezien ik deze dieren super gaaf vind, mocht een bezoekje aan deze dieren natuurlijk ook niet ontbreken.

 

Na een minuut of 10 in het gebouw geweest te zijn, kwamen we uit bij Journey of Atlantis en de achtbaan Kraken. We borgen onze spullen op in een kluisje en gingen als eerste naar Kraken. Omdat het redelijk drukjes was, besloten we om deze baan niet helemaal voorin te doen. Dat scheelde namelijk een minuut of 20 wachten.

Na de rit kreeg ik wat last van hoofdpijn. Ik heb een aspro’tje genomen en we zijn toen in de rij gaan staan van Journey of Atlantis. Hier was er een wachtrij van een goed 30 minuten. We werden niet echt super nat, maar gelukkig wel een beetje. Het was echt ongelooflijk warm!

Na Kraken en Journey was het inmiddels al bijna 16.00 uur. Na nog wat foto’s gemaakt te hebben, besloten we om terug naar het hotel te gaan. Ik had namelijk nog steeds een beetje hoofdpijn en we waren beide echt helemaal op. Dit kwam puur door het weer. Het was echt zo warm! Beide verlangden we naar een bed om onze oogjes maar eventjes dicht te kunnen doen.

We reden dus terug naar het hotel. Daar hebben we een goed drie uur onze ogen dicht gehad. Nadat we ons wederom wat hadden opgefrist, zijn we met de auto naar Sizzler gereden. Deze zat, achteraf, erg dicht bij ons hotel op de International Drive. We bestelden beide een steak en omdat men bij Sizzler de groente en dergelijke zelf mag opscheppen (en ook nog eens zoveel en vaak als je wilt), was erg genoeg te eten. Het enige minpuntje wat we hieraan over gehouden hebben, was dat de steak meer Well Done was dan Medium. Een vrouw naast ons tafeltje had hier ook last van en zij heeft het vlees teruggestuurd met het verzoek om een nieuw vleesje te bakken welke wel Medium was. Dit duurde meer dan een half uur! Iedereen aan haar tafeltje was klaar met eten toen de ober met haar steak terug kwam (wat uiteindelijk nog steeds niet goed medium was). Ikzelf was dus erg blij dat ik er maar niets van heb gezegd, want op zich is Well Done ook nog wel te pruimen. Het is alleen jammer dat ze het niet goed kunnen bakken.

Na Sizzler zijn we nog eventjes bij de Midget-golfbaan welke ook op de parkeerplaats te vinden was. Deze zou om 23.00 uur dicht gaan en aangezien het iets over 22.00 uur was, besloten we niet meer te gaan midget-golven. Na een minuut of vijf hadden we het wel gezien en liepen we naar de Walmart welke tegenover Wet ‘n’ Wild gevestigd was. We kochten weer wat ontbijtspullen en liepen terug naar de auto.

Uiteindelijk waren we rond 23.00 uur weer terug op de hotelkamer. Nadat we de e-mail gecheckt hadden, gingen we slapen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *