Zaterdag 19 mei: Tampa – St. Petersburg
De wekker ging om 8 uur. Na een paar keer snoozen en een snelle douche liepen we naar het restaurantje beneden waar we konden kiezen voor een uitgebreid ontbijt of de continental ontbijt. Ondanks dat er maar een dollar of 3 verschil tussen zat, kozen we toch voor het goedkopere continental ontbijt. Het enige verschil tussen deze twee was dat er bij het uitgebreide ontbijt ook worstjes, ei en bacon bij zat. Na het ontbijt liepen we weer terug naar onze kamer om alles in te pakken en zo reden we iets over 10 aan richting Busch Gardens.
Aangezien dit park vrijwel om de hoek lag van het hotel, parkeerde we na 5 minuten onze auto op het parkeerterrein van Busch Gardens. We hadden thuis al entreekaartjes gekocht via onze creditcard en met deze uitgeprinte E-tickets konden we dus gewoon doorlopen. Erg handig!
Toen we binnen waren en het plattegrondje bekeken besloten we om linksom te gaan. Via deze route konden we namelijk de achtbaan Sheikra sneller doen. De eerste achtbaan welke we tegen kwamen was ‘Gwazi’. Een houten achtbaan met twee verschillende banen. Met het ene karretje beleef je de Lion-baan en de andere beleef je de Tiger-baan. Drie jaar geleden waren we ook hier, maar toen was de Tiger-baan gesloten. Ondanks dat deden wij toch als eerste de Leeuwenbaan. Ik vond hem erg leuk, deed niet pijn maar gaf wel de nodige ruwheid zoals dat hoort bij een houten achtbaan. Natuurlijk wilden we ook meteen de andere baan doen, maar toen we eenmaal weer bij de ingang waren, stond er een medewerker te gebaren dat de baan tijdelijk gesloten was in verband met ‘verloren spullen’. Blijkbaar was er net iemand tijdens de rit iets verloren. Toch wel vriendelijk dat men daarom de baan dichtgooit om zo rustig te kunnen zoeken. Niet leuk voor ons natuurlijk, maar voor degene welke zijn/haar spullen verloren heeft natuurlijk erg fijn.
We liepen rustig verder en kwamen door het vogelgebied (Bird Gardens). Erg knap gedaan van Busch Gardens dat je hier jezelf niet meer echt in een attractiepark waant. Vele soorten vogels zijn hier te bekijken. Wederom lopen we verder en daar kwam de mooie rode attractie in ons zicht: Sheikra! Deze attractie was nieuw voor ons.
Niet qua attractie nieuw, maar als attractie in Busch Gardens wel. Zelf waren we al wel bekend met het fenomeen ‘Dive Coaster’. Wij hebben zo’n divecoaster namelijk al eens gedaan in Alton Towers (Engeland). Alleen deze Sheikra is veel uitgebreider. Sheikra heeft namelijk twee drops en degene in Engeland (de attractie Oblivion) maar eentje. Ook heeft Sheikra na de drop een langere baan en hij ziet er, wat mij betreft, echt veel mooier uit dan Oblivion. Zeker de splash op het einde is echt waanzinnig mooi om te zien!
Na een goed drie kwartier wachten mochten wij instappen. Uiteraard willen we deze attractie frontseat doen. We worden naar boven getakeld en… daar gaan we.. Wow, wat een lekkere baan! Ondanks dat deze baan langer is dan Oblivion vond ik hem nog aan de korte kant. En ondanks dat ik het een hele leuke rit vond, komt deze baan niet super hoog in mijn persoonlijke top 10, maar hij zal ook zeker niet als laatste eindigen. Spannend vond ik de rit overigens helemaal niet. Wat dat betreft zijn we gewoon te verwend. Niets is ons meer te gek. Uiteindelijk wil ik over een paar jaar toch wel weer terug naar Sheikra, aangezien deze na dit weekend voor een tijdje gaat sluiten omdat ze de huidige karretjes willen vervangen door ‘floorless karretjes’. Dat lijkt mij ook een hele leuke ervaring, dus “Sheikra, tot over een paar jaar!”
Omdat we onze tassen voor Sheikra moesten opbergen in een kluisje, besloten we om de twee waterattracties welke ook op dit pleintje staan ook meteen te doen. Als eerste stapten we in de boomstambootjes van ‘Stanley Falls Flume’. Hier kwamen we nog redelijk droog uit. Gelukkig waren we wel ietsjes nat, aangezien het echt enorm warm was. Goed, daarna liepen we naar de waterattractie tegenover deze boomstammen, namelijk naar Tidal Wave. Eigenlijk een hele simpele attractie: met een bootje naar boven en daarna met een enorme vaart naar beneden. Dat wil zeggen, normaal is dat met dit soort attracties, maar bij deze was de rit iets uitgebreider. Eerst dobberde we heel rustig door de bossen naar de lifthill. Eenmaal boven zag ik pas dat we eigenlijk best hoog waren, bochtje om en… daar gingen we… en flats! Helemaal door-en-doorweekt. Heerlijk!
We haalden onze tas op en maakten nog wat foto’s. Uiteindelijk waren we al vrij snel weer droog. Dan maar naar Sheikra om onder de splash te gaan staan. Dat was erg aangenaam.
We liepen weer verder en kwamen uit bij de attractie Kumba. Dit is eigenlijk een vrij simpele baan, maar wel enorm lekker om te doen. Erg soepel en erg hard.
Doordat deze baan zo hard ging, waren we alweer opgedroogd en liepen we naar Congo River Rapids. Op weg naar deze attractie kwamen we waterkanonnen tegen welke door middel van geld in te werpen bestuurt konden worden door de kijkers. We zagen dat je hier echt enorm nat van kon worden. Toen we naar het begin van de rij wilden lopen, zagen we dat deze echt enorm lang was. Ze moesten zelf hekken neerzetten omdat de normale doorgang van de rij vol was. Dit gingen we dus niet doen. We liepen weer verder en kwamen uit op het pleintje ‘Timbuktu’. Hier zagen we een enorm lelijke baan staan, namelijk Scorpion. Deze baan heeft erg veel weg van een kermisbaantje/looping star. Maar goed, voor de coasterbingo is dat natuurlijk leuk om op je lijstje te zetten. Maar helaas, we zagen dat hier ook een lange rij stond en dat vonden we deze baan toch niet waard. We liepen wederom wat verder en besloten de Rhino Rally te doen. Dit is met een jeep op safari. Hier kwamen we vele dieren tegen, zoals de giraffe, zebra’s, olifanten enzovoort. Een leuke attractie, alleen toch wel ietsjes te kort. Ik moet overigens zeggen dat ik de vrouw welke de jeep reed en ons verzorgden van commentaar enorm goed articuleerde en lekker langzaam praatte. Dat was voor mij, als niet supergoed Engels beheersende, erg prettig.
Ik zag op m’n horloge dat het inmiddels half 6 was. We hadden dus nog 2 uur voor de boeg! We liepen richting de attractie Montu, maar onderweg zagen we dat de show ‘Katonga’ om 18.00 uur zou beginnen. We besloten hierop te gaan wachten, aangezien deze show erg goed scheen te zijn. De kostuums en decor is ontworpen door degene die ook de musical van de LionKing heeft ontworpen. Na een kwartiertje wachten mochten we naar binnen en kozen we een mooie plek uit. Uiteindelijk kwam er ook nog eens niemand voor ons zitten, dus hadden we een prima uitzicht. De show duurde een half uur en ik vond hem erg geslaagd.
Na de show liepen we als eerste toch naar de houten achtbaan, omdat we drie jaar geleden Montu al eens gedaan hadden, maar de Tijgerbaan van Gwazi nog niet. Ook deze tijgerbaan was erg leuk, al leek het soms wel of deze baan harder ging dan de Lion-baan.
We liepen snel door naar Montu. Montu is een hangende achtbaan (waarbij dus je benen bungelen onder het karretje). Als dit soort banen van de fabrikant Vekoma afkomen, dan stap ik dus echt niet meer in, maar dit was gelukkig een baan van de fabrikant B&M. Dat bleek ook wel, want deze baan was echt erg lekker en soepel. Geen geschud met het hoofd, zodat de oren pijn gingen doen, geen bonkende koppijn achteraf, nee… gewoon erg lekker!
Na nog wat foto’s gemaakt te hebben van deze baan was het toch echt tijd om Busch Gardens vaarwel te zeggen. Het was half 8 en we moesten nog een goed half uurtje rijden naar Sint Petersburg om daar een hotel te gaan zoeken. We besloten om eerst maar wat te gaan eten en we konden ons herinneren dat naast ons hotel waar we die ochtend waren een TGI Fridays zat. We reden hier zonder Tom Tom heen (tja, het was de straat uit en dan links, super simpel). Bij TGI Fridays namen we beide een steak. Deze was erg lekker, maar het was ook erg veel. Een toetjes pasten er dus helaas niet meer in. Zelfs bij Martijn niet!
We stelden de Tom Tom in op een Comfort Inn bij Sint Petersburg en reden aan. Al vrij snel waren we Tampa uit en kwamen we op de brug tussen Tampa en Sint Petersburg. Op een gegeven moment ontstond er een file en kwam er een ambulance voorbij racen. Ojee, er zal toch niets gebeurd zijn. Helaas, dit bleek wel het geval. We zagen dat de ambulance niet heel ver van ons stopten. Heel langzaam reed het verkeer om het ongeluk heen, totdat wij aan de beurt waren. Ineens kwam er een politie-auto aangereden en de weg werd afgezet. We konden er dus niet meer langs. Dit was echt raar. We stonden gewoon ‘op de eerste rij’ van waar alles zich afspeelden. Er kwamen ondertussen nog heel veel politie-auto’s aangereden en een paar brandweerwagens. Uiteindelijk stonden er ook nog een stuk of 3 ambulances erbij. We zagen dat een dak van een auto open werd gezaagd en dat ze een vrouw eruit haalden. Zij werd afgevoerd met de ambulance. Dit alles duurden een goed half uur.
Toen werd de weg weer vrij gegeven. Zo te zien was het maar een eenzijdig ongeluk, aangezien we geen andere auto’s welke in de prak gereden waren konden ontdekken. Omdat wij als eerste langs het ongeluk mochten rijden, hadden we voor even de 4-baansweg voor ons alleen, maar we werden alweer snel ingehaald door twee auto’s. Zouden deze dan echt niets geleerd hebben van wat ze daarnet gezien hadden? Blijkbaar niet. Toen we de brug af waren, waren we al snel bij de afrit van Comfort Inn. Dit hotel stond vrijwel naast de snelweg, dus dat was makkelijk te vinden. Omdat we nog geen couponboekje hadden, gokten we op een mooie prijs. Eventueel konden we onze ANWB-pasje inzetten (dat heet hier in Amerika AAA en met onze ANWB-pasje konden we zo ook korting krijgen bij hotels). We liepen naar binnen, maar het hotel zat vrijwel vol. Er waren alleen nog maar kamers over voor 99 dollar. Dat vonden we toch wel ietsjes te veel en we besloten verder te kijken. Toen we naar onze auto liepen zagen we dat er op de snelweg wederom een ongeluk was gebeurd. We hoorden van alle kanten sirenes en we snapten niet wat er aan de hand was. Hoe kan dat nou? Zo moeilijk is autorijden toch niet?
We reden naar het hotel tegenover. Dit was een Holiday Inn Express. Ook dit hotel was vrijwel vol, maar had nog wel een kamer over met een Kingbed. Dit zou ons 139 dollar kosten. Dat vonden we toch wel erg veel. We vroegen wat het ons zou kosten met AAA-rate. Dan zou het 124 dollar kosten. Toch nog wel ietsjes te veel. Zeker omdat we Sint Petersburg voor twee nachten gepland hadden. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en nadat we gezegd hadden dat we uit Holland kwamen, zei hij dat hij dit zo leuk vond en hij de manager ging bellen om te vragen wat hij aan de prijs kon doen. Een andere medewerker van het hotel liet ons alvast de kamer zien. Onze mond stond echt open van verbazing. Het was ook echt wel een enorme kamer. Nog groter als onze huiskamer met een extra kamer. Hier stond in principe alleen maar een bank, maar men zou dit goed kunnen inrichten als kinderkamer met kinderbedjes enzo. Het bed zag er ook erg lekker uit en had een hele hoge instap. We keken elkaar aan en besloten het toch te doen, mits ze met een goede prijs kwamen.
Eenmaal weer bij de receptie zei het andere mannetje dat hij deze kamer voor 109 per nacht kon aanbieden. Hier zat overigens ook een uitgebreid ontbijt bij. Ach, we deden eens gek en zeiden dat het prima was. Dan maar de rest van de vakantie wat goedkoper slapen.
We haalden de koffers uit de auto en vervoerde deze met een trolley naar de kamer. Hier ploften we op bed neer en we kwamen tot de conclusie dat zelfs het bed van het Hilton in Rotterdam waar we wel eens slapen, hier niet aan kon tippen. Na wat internetten vielen we dan ook vrijwel meteen als een blok in slaap.