Donderdag 31 mei: Orlando
De nacht kwam ik redelijk door. Op zich had ik deze nacht geen last gehad van irritante geluidjes, maar van verschillende heftige dromen, waardoor ik een paar keer in de nacht wakker werd. Ik was daarom bij het opstaan om half 8 nog wel wat moe, maar we hadden een tweede Disney-dag voor de boeg en dat gaf me genoeg energie!
We aten ons ontbijtje op welke we de avond ervoor bij de Walgreens hadden gekocht. Ik at twee bagels met creamcheese en Martijn een boterham met pindakaas en suiker. Zo op de kamer ontbijten beviel ons prima. In ieder geval beter in de drukte beneden waar ze toch niet alles hadden wat we wilden hebben. We reden iets na half 10 naar Disney’s MGM en rond 10 uur parkeerden we de auto op hun terrein en reden we met het treintje naar de ingang. Het was al redelijk druk en liepen als eerste naar de kant van Tower of Terror.
Na een vergelijking met Rock ‘n’ Rollercoaster waar de langste rij stond, haalden we voor Rock ‘n’ Rollercoaster een fastpass en liepen we weer terug naar de Tower of Terror. Er stond een wachtrij van 20 minuten aangegeven, maar dit bleek niet te kloppen. We stonden na 10 minuten namelijk alweer buiten. Zo’n korte wachtrij vroeg natuurlijk om nog een ritje! Wederom waren we snel aan de beurt en voor de eerste keer viel het me op dat de momenten waarop je viel niet hetzelfde was! Ik had dit al wel eerder gelezen in verschillende verslagen, maar had het mezelf nooit gerealiseerd. Het gevoel in mijn buik was dan ook extreem onverwachts lekker!
Omdat we wederom snel aan de beurt waren, was de fastpass voor Rock ‘n’ Rollercoaster nog niet geldig. We liepen naar Animation Courtyard. Op dit pleintje deden we achtereenvolgens ‘The Magic of Disney Animation’ en ‘Voyage of the Little Mermaid’. Vooral deze laatste vond ik een erg mooie voorstelling. Misschien dat de liefde voor deze tekenfilm ook erg hielp natuurlijk.
We liepen weer terug naar Rock ‘n’ Rollercoaster en mochten met onze fastpass vrijwel doorlopen. Na de rit waren we nog steeds van mening dat we de coaster in Parijs beter vinden qua thema die ze kiezen. Ook kwamen we tot de conclusie dat deze coaster eigenlijk behoorlijk schudde. Hij was niet echt soepel (meer?).
Na een fotosessie met een Disneypass-fotograaf bij deze Aerosmith-coaster liepen we, met een fastpass op zak voor Star Tours, naar Muppet Vision 3-D. Ik heb vroeger de shows van The Muppets nooit echt gevolgd, maar ondanks dat vond ik de 3-D film erg leuk. Na deze film aten we een pizza bij Toy Story Pizza Planet Arcade en liepen we naar Star Tours waar we hier, dankzij de fastpass, door konden lopen. Deze simulator vond ik erg leuk.
Vervolgens liepen we naar The Great Movie Ride en daarna naar The Disney-MGM Studios Backlot Tour. Toen we deze twee attracties gedaan hadden, was het nog maar 17.00 uur. Maar de puf was op. We hadden honger en hadden geen zin om weer een pretparksnack te gaan eten. Graag wilden we een keer naar Olive Garden, dus reden we naar huis om via internet op te zoeken waar de dichtstbijzijnde vestiging was.
We kwamen tot de conclusie dat even verderop op de International Drive een Olive Garden was gevestigd en reden er rechtstreeks heen. We liepen naar binnen en zagen al gelijk dat het een behoorlijk grote tent was. Er was dan ook nog plek voor ons en we mochten plaatsnemen aan een tafeltje voor vier in de hoek. We bekeken het aanbod op de menukaart en ik voelde dat ik een beetje begon te kwijlen. Uiteindelijk koos ik voor Fettuccine Alfredo en Martijn de Tour of Italy. We kozen ook een voorafje uit, namelijk de Bruschetta. Toen we bestelden bleek dat je bij het hoofdgerecht mocht kiezen tussen salade of soep. Omdat we al de hele vakantie een salade hadden gegeten, bestelden we nu soep.
Als eerste kwam onze serveerster met het drinken. Voor Martijn een cola light en voor mij een wijntje. Ze schonk het in en bleef gieten en gieten. Ze vulde mijn glas tot het randje! Officieel hoorde dit natuurlijk niet, maar omdat ze vond dat ik ervan moest genieten schonk ze extra veel in, haha! Het voorgerecht kwam er al snel achteraan. We begonnen rustig te eten, maar we merkten al snel dat we in Amerika waren. Onze bruschetta was nog niet op of de soep werd al geserveerd. Deze soep werd overigens geserveerd met ontzettend lekkere breadsticks. Toen onze serveerster in de gaten kreeg dat we onze breadsticks op hadden, vroeg ze of we nog meer wilden. “Nou, ze zijn ontzettend lekker, maar nee dank je. We zitten al zo goed als bijna vol”. Na nog geen drie minuten zette ze toch een mandje met breadsticks op tafel met de mededeling ‘ja, deze vond ik nog ergens, alsjeblieft’. Toen de soep op was en onze serveerster de borden op kwam halen, gaven we aan dat het hoofdgerecht nog wel even mocht wachten, maar de serveerster gaf aan dat eigenlijk ons eten al klaar was en dat ze beloofde dit heel langzaam te komen brengen.
Na vier minuten zagen we haar in de verte aankomen met onze borden. Toen ze zag dat we keken, begon ze in slowmotion te lopen. Een erg leuk gezicht, dat wel. Ze zette de borden voor ons op tafel en het rook heerlijk! Ze vroeg of we er kaas op wilden. Uiteraard wilden we dat. Ze zei er ook gelijk bij dat we zelf stop moesten zeggen, want ze zou gewoon doorgaan. Ik stelde de stop zo lang mogelijk uit (kaas op de pasta; heerlijk), maar ze ging ook echt door! Het eten smaakte net zoals het rook, heerlijk dus. Maar doordat we al zoveel gegeten hadden, kregen we het niet op. Onze conclusie was dat Olive Garden erg lekker was. We wilden dan ook zeker deze vakantie een keer terug, maar beloofden onszelf om dat geen voorgerechtje te nemen en toch weer voor de salade te gaan….
Na een goed anderhalf uurtje liepen we weer, ik met een redelijke rechte lijn, naar de auto en zo reden we weer terug naar ons hotel alwaar we na een zaprondje op tv in slaap vielen.