Dinsdag 22 mei: Fort Myers – Naples
We stonden wederom om 8 uur op. Omdat bij dit hotel het ontbijt er niet bij zat, besloten we te gaan ontbijten bij Perkins. Deze hadden we de avond ervoor ook zien zitten langs deze weg.
Bij Perkins bestelden we beide een uitgebreid ontbijt met drie Amerikaanse pannenkoekjes, bacon, twee worstjes, een hamburger, een soort van rookworst en twee eieren. Ik had deze eieren ‘sunny-side up’ en Martijn aan beide kanten gebakken. Ook bestelden we er koffie en jus d’orange bij. Alleen waren dit niet van die bescheiden kopjes, maar zowel de koffie als de jus d’orange werd in een loei grote beker voor onze neus gezet. Jee! Na dit ontbijt zaten we dan ook propje vol.
We reden naar onze eerste bestemming: Sanibel. We reden de tolbrug over en al snel bleek dat we het eilandje erg mooi zouden vinden. In de verte zag je namelijk Sanibel liggen, omringt met turquoise blauwe zee. Prachtig. Als eerste parkeerden we onze auto bij Sanibel Beach. Ik bedacht me dat ik eigenlijk best wel even de zee in wilde en kleedde me om op de achterbank van onze auto. Gelukkig hadden we redelijk geblindeerde ramen. Martijn betaalde parkeergeld en we liepen het strand van Sanibel op. Dit was werkelijk prachtig. Wit strand, helder blauwe lucht en wederom ook hier turquoise blauwe zee. Ik begon voorzichtig met één voet in de zee. Brr, het leek wat koud. Hup mijn andere voet erbij.. steeds een stukje verder de zee in. Op een gegeven moment was ik zo ver dat ik besloot een duik te nemen. ‘Als je er eenmaal doorheen bent, valt het eigenlijk best wel mee’ (sorry Guido ? ) Het water was heerlijk. Zelfs als je uit de zee kwam, voelde je de zon op je branden. Na een kwartier spelen in het water, kwam ik naast Martijn zitten om wat op te drogen. Martijn wilde eigenlijk ook wel in het water, maar wist niet of hij zonder onder-zwembroek ook kon zwemmen met z’n zwembroek. Ik vond dat dit prima kon, maar hij vond het toch een raar idee en waagde zichzelf daar toch maar niet aan. Nadat ik redelijk wat opgedroogd was, liepen we in de richting van de vuurtoren. Deze toren stelde eigenlijk niet zo heel veel voor, maar de weg er naar toe was erg mooi. Bij de vuurtoren was ook een piepklein strandje. Hier waren verschillende mensen op zoek naar schelpen.
We liepen weer terug naar de auto en reden een stukje verder het eiland op, richting Captiva. Door een piepkleine brug zijn deze twee eilanden (Sanibel en Captiva) met elkaar verbonden. We reden helemaal naar het noordelijkste deel van het eiland Captiva. Hier hadden ze ook een enorm mooi strand. Wederom gingen mijn kleren uit en liep ik de zee in. Alleen werd dit bezoekje iets korter. Ik zag namelijk een hele boel kwallen in de zee en daar had ik het eigenlijk niet zo op. Ik was veel te bang dat ze mij gingen prikken, dus zwom ik snel weer naar het strand. Dan maar pootje baden. Iets verderop zaten twee mensen te vissen en blijkbaar zag een reiger dat ook. Deze reiger was zelfs zo brutaal om mee te gaan vissen en te kijken wat deze mensen al gevangen hadden. Erg aandoenlijk om te zien.
Na een half uur waren we heerlijk tot rust gekomen en reden we weer terug naar het vaste land, naar onze tweede bestemming: Miromar Outlets in Esterno. Deze waren dichterbij dan we dachten en waren dan ook al binnen een half uur aan het shoppen. De Miromar Outlets deden mij erg denken aan de Viejas Outlet bij San Diego California. Deze waren namelijk ook niet overdekt. Na het bezoekje aan het toilet liepen we naar de Starbucks. Daar waren we deze vakantie nog helemaal niet geweest, dus dat werd wel eens tijd. We besloten eens een keertje vreemd te gaan en bestelden een Orange Crème Frappuccino (we hebben eigenlijk alleen nog maar de Cappuccino van de Starbucks gehad, vandaar). Met dit weer smaakten onze Frappuccino echt erg lekker! Het was eigenlijk een soort milkshake/Slusspuppy met slagroom erop. We namen onze frappuccino mee naar buiten en bezochten als eerste een Nike-winkel. Martijn zocht voor een zwembroek, maar kon niets gevonden krijgen. Ik kocht een shirtje en we liepen verder naar de Puma-winkel. Hier hadden ze ook niets bijzonders, alleen wat duurder spul.
Na een uur hadden we het wel gezien en besloten om op zoek te gaan naar een hotel in Naples. We stelden onze Tom Tom in op een Staybridge Suites hotel. Een hotelketen waar we eigenlijk nog nooit van gehoord hadden, maar op het bonnetje zag het er veel belovend uit.
Toen we daar aankwamen zagen we dat in ieder geval de buitenkant er tiptop uitzag. Ook het personeel was erg vriendelijk. Het bonnetje namen ze aan en we vroegen of we de kamer eerst mochten zien. Een andere medewerker liep met ons mee en liet ons de kamer op de tweede verdieping zien. Wederom een mooi groot bed, veel ruimte en prima schoon. We liepen weer naar de receptie en tijdens het inchecken vertelde de medewerker dat als we iets verder deze weg afreden uitkwamen bij ‘Fifth Avenue’. Een straatje waar erg veel te doen was, met restaurantjes en winkels. Nadat we onze koffers gedropt hadden in onze kamer, reden we naar Fifth Avenue. We konden onze auto makkelijk parkeren langs de weg, maar nadat we 5 minuten gelopen hadden, zagen we dat de winkels al sloten.
We wilden erg graag naar de pier toelopen, maar dit zou nog een behoorlijk eindje lopen zijn. We liepen weer terug naar de auto en reden naar een parkeerplek bij de pier. De zon was helaas nét ondergegaan, maar het leverde wel een paar leuke foto’s op.
Ons idee was om op Fifth Avenue wat te gaan eten, maar omdat we beide zo iets hadden van ‘liever een snelle hap en dan naar bed’, besloten we weer terug te gaan naar het hotel en dan onderweg iets te gaan eten. Op een gegeven moment hoorden we zwaar motorgeluid en daar kwamen ze, eentje links en de andere kwam rechts van ons voorbij: twee behoorlijk ‘gepimpte’ auto’s, racend kriskras over de weg. Erg prettig dus, not! We kwamen een Wendy’s tegen (valt in dezelfde categorie als Mac Donalds en Burger King). Alleen moet ik wel zeggen dat je bij Wendy’s lekkere bijgerechten kunt kiezen. Bij de hamburger kozen we beide voor een gepofte aardappel en koolsla.
Toen we weer terug in onze hotelkamer waren, surften we beide nog even snel over het internet en vielen daarna vrijwel meteen in slaap.