Vrijdag 1 juni: Orlando
De wekker ging een half uurtje later, namelijk om 08.00 uur. Na een snelle douche en ontbijt zaten we om iets na half 10 in de auto richting Typhoon Lagoon. Een waterpark van Disney waar we nog nooit geweest waren. We parkeerden de auto redelijk dicht bij de ingang. Eenmaal binnen liepen we eerst naar het winkeltje waar we een sleutel van een kluisje konden huren. De kluisjes zelf waren om de hoek, dus dat ging allemaal lekker vlotjes.
We namen de handdoeken mee en gingen op zoek naar een bedje. Het was iets over tienen, maar er was nog genoeg plek. We kozen een plekje uit voor op het strand en als eerste liepen we naar Castaway Creek. Een langzaam stromende rivier waarbij je al dobberend in een band in een minuut of 20 een rondje om het waterpark maakt. Op het eerste gezicht leek het druk en waren er geen banden beschikbaar. Maar na een minuut of twee gewacht te hebben, kwamen er een paar lege banden voorbij. We goochelden wat met de manier hoe we op de banden moesten komen, maar uiteindelijk dobberden we rustig door de rivier. Na een goede tien minuten waren we helemaal tot rust en waren we helemaal klaar voor wat actie.
We liepen naar de Typhoon Lagoon Surf Pool. In dit grote bad werd om de paar minuten een golf tussen de 8 en 9 feet geproduceerd (ruim genomen: tussen de 2,5 en 3 meter). Dit geeft een enorme sterke stroming. Erg leuk! Wat ik vooral erg leuk vond, waren de reacties van de mensen als het geluid van een beginnende golf. Iedereen begon te schreeuwen en je hoorde de spanning van de kinderen.
Na een golf of 12 liepen we via de linkerkant van het bad naar onze bedjes met onze handdoeken. We zagen dat aan de linkerkant van het bad ook nog plaats was en hier mogelijkheid tot schaduw was. Niet dat het zonnetje nu zo sterk scheen (het was juist erg bewolkt), maar omdat het in de middag misschien wel warmer zou worden, was het wel handig om in de schaduw te kunnen liggen. We haalden onze handdoeken op en bekeken de plattegrond om te kijken wat er nog meer te doen was.
Via de banden van Castaway Creek kwamen we uit bij Shark Reef. Hier kon je met een snorkel in een klein badje tussen de vissen zwemmen. De wachtrij was ongeveer 15 minuten, maar we besloten om dit niet te doen. We liepen verder en kwamen uit bij twee verschillende glijbanen: Storm Slides en Humunga Kowabunga. Deze laatste was een behoorlijk steile glijbaan. We besloten om rustig te beginnen en twee keer van de Storm Slides af te gaan. Leuke glijbanen! Daarna waren de Humunga Kowabunga aan de beurt. Deze glijbaan ging behoorlijk hard.
Daarna waren de Keelhaul Falls en de Mayday Falls aan de beurt. Dit waren twee glijbanen waarbij je met een band naar beneden ging. Hier stond voor het eerst een redelijk lange rij. We hebben zo’n 15 minuten gewacht, maar het was wel de moeite waard. Ze waren beide erg leuk. Daarna was Gangplank Falls aan de beurt. Bijna hetzelfde als de andere twee glijbanen met een band, maar deze baan was met een grote band, zodat er meer mensen mee konden. Maar wij mochten toch met z’n tweetjes in een grote band naar beneden. Ook deze baan was erg leuk.
We zagen dat we nog maar één attractie op het programma hadden staan, namelijk Crush ’n’ Gusher. Toen we bij Crush ’n’ Gusher aankwamen, zagen we dat het niet super druk was. We haalden een band op (dit betrof een dubbele band, waarbij je dus achter elkaar moet gaan zitten). Toen we naar de trap liepen, zagen we dat we moesten kiezen uit drie soorten glijbanen. Als eerste kozen we voor Banana Blaster. Hier stond een kleine rij, maar binnen 5 minuten waren wij aan de beurt. Ik vond de attractie super prachtig! Het gaat hard, het gaat snel. Het gaat perfect! Uiteraard deden we ook de Pineapple Plunger en Coconut Crusher, maar ik moet zeggen dat ik de Banana Blaster toch wel het leukste vond. Omdat het wat drukker begon te worden, besloten we om weer terug te gaan naar de Typhoon Lagoon Surf Pool voor wederom een paar grote golven. Na een half uurtje besloten we dat het wel genoeg geweest was en liepen we weer terug naar onze bedjes om op te drogen. Na een goed drie kwartier merkte ik dat het een beetje begon te druppen. We liepen naar de kluisjes toe om onze spullen op te halen. Ik wilde nog wat foto’s maken, maar we besloten om eerst een hapje te gaan eten. We namen een pizza en wat frietjes. Het was helaas nog steeds wat aan het miezeren.
Nadat we gegeten hadden, liepen we het park rond met de fotocamera om wat foto’s te maken. Dit rondje duurde ongeveer een uurtje. Toen was het een uur of drie en besloten we om naar de Florida Mall te gaan.
We stelden de Tom Tom in op de Mall. Het was alleen onderweg wel behoorlijk druk en begon het erg hard te regen. Toen we bijna bij de Mall waren hadden we eigenlijk niet zo’n zin meer om door het winkelcentrum te gaan denderen. Het was vies grauw weer. Wel wilde Martijn nog even bij de CompUSA naar binnen welke we onderweg tegen kwamen. Ook de Best Buy en Circuit City kregen een bliksembezoek en rond 18.00 uur waren we weer op onze hotelkamer.
We waren redelijk nat geregend en besloten voordat we gingen eten om nog even te gaan douchen. Dat verfriste enorm op. Omdat we weer eens zin hadden om niet al te ver te rijden, besloten we om naar TGI Friday’s te gaan. Deze zat namelijk in een aftakking van de International Drive zo’n 5 minuten lopen. Het regende nog wel, maar niet echt hard meer.
Eenmaal bij TGI aangekomen, konden we meteen plaatsnemen aan een tafeltje voor twee. We bestelden wat eten en een fles wijn. Toen ik vroeg waar een bepaald soort saus naar smaakte, wist onze bediende het niet. Hij beloofde me een voorbeeldje om te proeven. Maar deze bleef uit. Toen het eten kwam, ontbrak zelfs de saus. We vroegen waar mijn voorbeeld bleef. Hij was het vergeten, maar hij zou er meteen achteraan gaan. Hij kwam inderdaad erg snel met de sausjes. Hij had zelfs alle drie de smaken waaruit je kon kiezen in een kuipje gedaan, waardoor ik ze alle drie kon proeven en welke ik dan het lekkerst vond zou hij meer saus van gaan halen. Alleen de wijn nog. Ook dit was hij vergeten. Uiteindelijk stond alles op tafel, maar na een paar happen van de steak merkte ik dat de steak niet echt medium was gebakken, maar eerder Well Done. Het smaakte op zich prima, maar had het liever toch wat roder gehad.
Toen we na een goed anderhalf uur TGI wilden verlaten, stond er bij de ingang een dame met allerlei slierten aan haar rok. We durfden het bijna niet te vragen, maar Martijn vroeg toch aan haar waarvoor die slierten eigenlijk waren. Dit bleken ballonnen te zijn waar je figuren van kon maken. Ze vroeg of ik ook een figuurtje wilden hebben. Uiteraard wilde ik dat! Nadat ze opgesomd had wat ze allemaal kon maken, koos ik voor een oranje aapje. Ik vond hem erg leuk en goed lijken. We liepen weer terug naar het hotel en heb het aapje bij de televisie gezet. Na een zaprondje op tv en wat internetten gingen we slapen.