Dag 13: Epcot

Print Friendly, PDF & Email

Woensdag 30 mei: Orlando


’s Nachts werd ik wakker van een irritant zoemgeluid. Na onderzoek bleek dat de rookmelder dit vervelende zoemgeluid maakte. Door mijn gezucht van irritatie werd Martijn ook wakker. Nadat ik gezegd had wat er was, liep hij naar de rookmelder, gaf hem een ram en het zoemgeluid was weg. Eindelijk in kon slapen… dacht ik.. Toen begon de koelkast een irritant kraakgeluid te maken. Maar goed, uiteindelijk viel ik toch weer in slaap.

Om half 8 ging de wekker. Omdat het ontbijt maar tot half 9 was, besloten we om eerst te gaan ontbijten en daarna te gaan douchen. Toen we beneden bij het ontbijt aankwamen, was het enorm druk. Het was vechten voor een plaatsje en eten pakken ging ook al moeilijk. Ze hadden wel bagels, maar geen creamcheese. Dat kan toch niet?! Maar goed, bagels met jam smaakte ook prima.

Na een goed kwartiertje liepen we weer naar boven, snel onder de douche en hop op weg naar het eerste park: Disney’s Epcot. Officieel hadden we Magic Kingdom op onze planning staan, maar aangezien die planning op niets is gebaseerd (meer eigenlijk snel opgeschreven wat we wilden gaan doen, dus qua volgorde klopt daar niets van) en Epcot ons de vorige Florida vakantie drie jaar geleden het meest heeft teleurgesteld, willen we dat nu eens overdoen. We lezen namelijk zo vaak dat Epcot juist wel leuk is, dankzij World Showcase. Dit laatste hebben wij dus nooit uitgebreid bezocht. Vandaar dat we dat dit jaar toch eens anders willen gaan doen en zeer uitgebreid World Showcase bezoeken.

Het was ook wel te merken in ons fotoboek dat we daar drie jaar geleden niet zo veel van hebben gezien. We hebben toen namelijk maar drie foto’s gemaakt; van de grote bol! Hoe het kwam dat we zo weinig foto’s hebben gemaakt, weten we nog steeds niet, maar ook dat wilden we dit jaar verandering in brengen.

Disney was een goed 20 minuten rijden van ons hotel en toen we op de parkeerplaats stonden en naar de ingang van het park wilden lopen, maakte Martijn de opmerking: ‘Hm, zullen we de tas met ons fototoestel ook maar uit de auto halen dan, anders wordt het dit jaar weer niets met de foto’s’. Goed plan. We keken op de achterbank van onze auto, maar er lag niets. Bleek dat we de fototas vergeten waren! Jee, wat een blunder. Gelukkig is het bonnetje wat je krijgt bij het betalen van de parkeerplaats de hele dag geldig, zo konden we dus even op en neer naar het hotel om de tas op te gaan halen.

Zo ver ik me kan herinneren, hebben we de hele terugreis in een deuk gelegen. Jee, wat een blunder. Zo zou het inderdaad niets worden met de foto’s van Epcot nee!

Na een goed drie kwartier waren we dan eindelijk in het park. Als eerste liepen we naar Test Track en Mission Space. Voor degene met de langste wachtrij, zouden we een Fastpass gaan halen. Dit werd dus Test Track. Na een goed twee uur zouden we daar terug mogen keren.

Als eerste deden we dus Mission Space. Een spinning-apparaat waardoor je het gevoel kreeg dat je in de ruimte geschoten werd. Deze is dus wel een stuk heftiger dan de simulator in Kennedy Space Center. Alhoewel, toen we eruit kwamen, zei Martijn dat hij zich kon herinneren dat deze attractie vroeger heftiger was. Zelf vond ik hem nog wel behoorlijk heftig, maar ook ik kon me herinneren dat ik hem drie jaar geleden nóg heftiger vond.

Na Mission Space liepen we naar Spaceship Earth. Het was gelukkig niet zo druk dus zaten we snel in deze attractie. Het was niet echt een spannende attractie, maar wel erg mooi. Zeker omdat deze attractie natuurlijk al behoorlijk lang bestond, bleef het zijn charme behouden. Alleen Martijn kon zich niet zo goed meer herinneren dat we deze attractie al eens eerder hadden gedaan, terwijl ik me dat juist wel goed kon herinneren.

Daarna was het de beurt aan de rechterkant van het park. Eerst de attractie The Seas with Nemo & Friends en daarna naar de Turtle Talk with Crush. Voor ons waren beide attracties nieuw. Deze werden namelijk gebouwd toen we drie jaar geleden er waren. Ik vond beide attracties erg leuk. Zeker de Turtle Talk was erg goed en leuk gedaan.

Toen was het alweer tijd om naar Test Track te lopen. Met onze Fast-passen waren we snel aan de beurt. Test Track blijft voor ons een van de leukste attracties uit Epcot. Leuk en snel! Na Test Track waren achtereenvolgens Journey into imagination with Figment, Honey I shrunk the Audience, The Circle of Life en Living with the Land aan de beurt.

Daarna liepen we naar Soarin. In California hadden we deze attractie al wel gedaan, maar drie jaar geleden was deze attractie nog niet hier in Florida aanwezig. We waren erg benieuwd hoe deze versie dus was. Het was redelijk druk (40 minuten wachten), maar toen we nog geen 2 minuten stonden sprak iemand ons aan. Of wij met z’n tweeën waren. Ja, dat waren we. Gaf hij ons twee Fast-passen. Door omstandigheden kon hij er geen gebruik van maken. We keken op het kaartje en zagen dat de fastpassen voor dat tijdstip was! Erg vriendelijk dus van deze meneer! Soarin zelf was erg leuk. We kwamen meteen op de eerste rij terecht, dus hadden geen last van bungelende voeten voor ons.

Na Soarin hadden we nog maar één attractie op het programma van het Future World gedeelte, namelijk Universe of Energy. We konden beide niet herinneren dat we deze attractie ooit gedaan hadden. De attractie zelf vonden we namelijk hartstikke leuk. Erg gedateerd, dat wel, maar wel erg slim gedaan (grote karretjes, zodat er veel mensen tegelijk deze attractie kunnen beleven).

Het was inmiddels 19.00 uur en liepen naar het World Showcase gedeelte. We hadden namelijk wat honger gekregen, dus besloten we te gaan kijken wat dit gedeelte van Epcot te bieden had. We begonnen aan de rechterkant. Als eerste kwamen we Canada tegen. Hier heb je ‘Le Cellier Steakhouse’. Het menu zag er erg lekker uit, maar het restaurant bleek al vol te zitten. We keken elkaar aan en Martijn zei dat waarschijnlijk alle restaurants van Epcot al vol zouden zitten. Omdat we nu toch bij Canada waren, bekeken we ook de film die hier te zien was en liepen toen weer verder. United Kingdom had geen restaurant in de aanbieding, maar wel lekkere hapjes. Toch bedankten we voor deze hapjes, aangezien we op dat moment niet zo’n zin hadden in Engels eten. Overigens had Engeland ook geen film of attractie te bieden, maar stonden Pooh, Eeyore en Tigger wel te poseren voor foto’s. Dus uiteraard wilden wij ook met hun op de foto.

Na deze photoshoot liepen we weer verder en kwamen we bij Frankrijk. Maar omdat we toch wel erge honger hadden, liepen we nog een stukje door. We kwamen uit bij Marocco en hier zagen we heerlijke broodjes liggen bij Tangierine Cafe. We namen beide een Shawarma Platter met kip en lam.

Toen we dit op hadden, was het alweer tijd om een goed plekje te gaan zoeken voor de vuurwerk/laser show welke om 21.00 uur zou beginnen. Het was al vrij druk langs het water, maar we gingen zitten op een redelijk mooi plekje op de brug tussen Engeland en Frankrijk.

De show ‘IllumiNations: Reflections of Earth’ hadden we de drie jaar geleden ook gezien. We vonden het toen wel leuk, maar zoals we konden herinneren vonden we Wishes (de vuurwerkshow van Magic Kingdom) leuker. Na vijf minuten wist ik ook weer waarom ik deze show minder vond. Op het moment dat de aardbol naar het midden van het water wordt geleid, met de bewegende beelden erop, vond ik erg saai en lang duren. Op dat moment gebeurd er eigenlijk niet zo veel. Maar goed, het vuurwerkgedeelte vond ik wel erg mooi.

Toen het afgelopen was liepen wij, net als de rest, naar de ingang. Het was druk, maar toch waren we vlotjes al bij de ingang. We reden weer terug naar het hotel en niet kort daarna gingen we slapen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *