Zondag 20 mei: St. Petersburg
Wederom ging om 8 uur de wekker. Na wat internetten liepen we naar beneden naar het restaurant. Jeetje zeg, wat een boel lekkere dingen. Ik roosterde wat bagels en Martijn nam een bordje Fruitloops als toetje. Na een goed half uur uitgebreid te hebben ontbeten, liepen we weer terug naar onze kamer om de rugzak op te halen.
Als eerste reden we naar Fort De Soto Park. Drie schitterende stranden die in de top 10 van de VS hebben gestaan, aldus onze Capitool Reisgids. Toen we over de brug van dit schiereilandje reden, zagen we een prachtig uitzicht voor en naast ons. We besloten om als eerste naar het Fort te rijden. We parkeerden onze auto en liepen richting het fort. We kwamen een vrouw in tegengestelde richting tegen en riep: ‘oke, ik ga naar huis, doei’. Het klonk niet als een ruzie of iets dergelijks, maar ze klonk meer geschrokken. We liepen weer een stukje verder en daar stond de rest van haar familie en riepen ‘ohh, ohhh’. Wat bleek, er kroop een klein slangetje over de grond. De man van de vrouw gebaarde naar de kinderen dat deze slang niet giftig was, maar dat ze er toch niet al te dichtbij mochten komen. Ik vond de slang erg schattig, maar hij was erg gestrest omdat hij weer terug wilde naar de planten. Gelukkig vond hij de weg goed terug en weg was de slang.
Even verderop zagen we dat er een fotoshoot aan de gang was. Al gok ik dat het een redelijk amateuristische fotoshoot was, aangezien er maar weinig personeel rond liep (alleen 3 vrouwen welke op de foto gingen, twee fotografen en een man van het licht). We liepen weer verder en kwamen uit bij een winkeltje waar ze – gelukkig – ook water verkochten. Het was inmiddels erg warm geworden en ons flesje water was leeg. In de verte zagen we het strand en liepen daar in alle rust heen. Wat was het uitzicht prachtig! Wit strand, blauwe zee, blauwe lucht. Prima! Na een paar minuten pootje baden liepen we weer via het fort terug naar de auto.
We reden verder naar het westen van het eilandje. Helemaal op het uiterste puntje van dit park stopten we weer bij een standje. Ook dit strand zag er erg mooi uit. Onze Capitool Reisgids had niet gelogen. Wat prachtig! Ook hier gingen de mijn voetjes even het water in. Helaas had ik m’n bikini nog in de koffer liggen, want een frisse duik had ik zeker wel lekker gevonden. Alhoewel het water niet eens zo heel koud was.
We stapten weer in de auto reden nu naar het oosten van dit schiereilandje. In de verte zagen we een man kitesurfen. Op een gegeven moment deed hij allemaal salto’s in de lucht. Erg leuk.
We reden verder naar ons volgende bestemming: Great Explorations. Eigenlijk is dit voor kinderen bedoeld, maar aangezien wij onszelf ook als grote kinderen beschouwen, durfden we een bezoekje wel aan. Eenmaal binnen zagen we dat dit écht voor kinderen was bedoeld. Niettemin vermaakten we ons prima. Het waren allemaal educatief verantwoorde testjes. Spelenderwijs kunnen kinderen zo leren waarom het is zoals het is.
Na dit bezoekje van toch wel een goed drie kwartier reden we verder naar ons volgende bestemming: Het Dali Museum. Het was een beetje zoeken, want onze Tom Tom gaf een hele andere locatie aan dan waar het werkelijk was. Maar gelukkig was het ouderwetse kaartlezen voor mij geen probleem. Toen we naar binnen liepen bleek dat we onze rugzak niet mee naar binnen mocht nemen. De man achter de toonbank nam deze aan en legde hem onder de toonbank. We liepen naar binnen en bekeken wat schilderijen. We zijn op zich niet zo van de schilderijenkunst, maar de schilderijen van Dali waren wel oké. Toen kwamen we in de zaal waar drie hele grote schilderijen van Dali hingen. Erg mooi. En toen… toen waren we al op het einde. Uh? We waren nog maar net 10 minuten binnen! Waren we eindelijk zover dat we het werk van Dali konden waarderen, was het museum erg klein! We liepen maar weer naar de auto en kwamen tot de conclusie dat we hier dus nooit meer heen hoefden. Dit bezoekje was echt zonde van ons geld. Het kostten namelijk 15 dollar per persoon. Gelukkig hadden we een coupon van maar liefst 1 dollar per persoon korting!
We reden verder en kwamen aan bij onze laatste bestemming van deze dag: De Pier en het aquarium. We parkeerden de auto op een parkeerplaats naast de pier. Toen we uitstapten voelden we de hitte branden in onze nek. Het leefden ergens aan het einde van de middag, maar het was nog steeds erg warm. We liepen het gebouw binnen welke aan het einde van de pier stond. Daar stond de airco aan, heerlijk! Via de achterkant liepen we weer naar buiten. Daar stond een bandje muziek te spelen. Het klonk prima, alleen stonden de boxen enorm hard. We konden elkaar vrijwel niet meer verstaan en liepen weer naar binnen. We hadden ondertussen honger gekregen en keken wat rond voor eten. We kochten ieder een slice pizza. Daarna liepen we verder en met de lift gingen we naar de tweede verdieping. Hier was het aquarium gevestigd. De entree was 2.50 dollar per persoon. Dit vonden we erg goedkoop, maar later bleek ook wel waarom dit was. Het was namelijk niet zo super groot. Op zich niet zo heel erg, maar ik had het groter verwacht. We zeiden Nemo gedag (want uiteraard was deze clownvis ook in dit aquarium te bewonderen) en gingen met de lift weer een verdieping hoger. Daar zat een restaurantje, maar daar had je ook meteen goed zicht op het water. We liepen naar buiten en zag dat het bandje wat beneden stond inmiddels verhuisd was naar boven. Fijn! We wilden eigenlijk best wel wat drinken en keken rond voor een plaatsje, maar helaas, alle plekken in de schaduw waren al bezet en in de zon was echt niet vol te houden. Dan maar naar binnen. We gingen zitten en wachten en wachten en wachten, maar er kwam maar niemand. Net op het punt dat we wilden vertrekken vroeg een medewerker of we al geholpen werden. Nee, was ons antwoord. Ze pakten een menukaart voor ons, maar we gaven aan dat we hier niet kwamen om te eten, maar eigenlijk alleen maar een cola’tje licht wilden drinken. Dat was ook prima volgens haar. Ze kwam terug met twee grote bekers Cola Light en vertelden ons dat deze gratis waren omdat ze de hele dag door cola schonk en men het toch niet zo merken hoeveel cola er op een dag gedronken werd. Doordat we een beetje beduusd waren dat we niets hoefden te betalen vergaten we haar gewoon hiervoor te bedanken, we zeiden alleen maar een korte ‘thnx’. Ach ja, we genoten in ieder geval wel extra van onze cola.
We liepen weer terug naar de auto en reden weer terug naar ons hotel.We kwamen langs een Walmart en besloten om hier even te gaan kijken voor een zwembroek voor Martijn, wat drinken in te slaan en een koelbox te kopen. Helaas slaagden we niet voor een zwembroek voor Martijn. Hij had er op zich wel eentje bij hem in de koffer, maar we waren op zoek naar een onder-zwembroek of iets dergelijks. Verder kochten we een kan met water, een fles Sierra Mist en een koelbox.
We reden weer verder naar het hotel en zagen dat er een restaurant naast ons hotel zat. We parkeerden de auto en liepen het restaurant binnen wat overigens Cracker Barrel heette. De inrichting was simpel. We bestelden beide een steak met een gepofte aardappel. De medewerker kwam vrijwel meteen weer terug en gaf ons een bord met salade. Heet dit niet een side-salade? Maarja, waarom zouden ze deze salade nu al brengen dan? Volgens mij was het de bedoeling dat we deze salade al gingen nuttigen. Nadat we de salade op hadden kwamen redelijk snel onze steaks. Deze smaakten ons prima. Ook de gepofte aardappel ging er goed in. Na een klein uurtje waren we alweer in onze kamer van ons hotel. We checkten onze mail en wat fora en gingen daarna weer slapen in ons heerlijke bed.