Woensdag 15 juni: Dallas (TX)
De wekker gaat iets voor 8, maar we kunnen wederom moeilijk wakker worden. We zijn wat dat betreft echt geen ochtendmensen. Ondanks dat we vandaag niet vroeg weg hoeven (want Six Flags opent pas om 11.00 uur), staan we toch maar vroeg op. Het gratis ontbijt bij dit hotel is namelijk maar tot 9 uur.
We lopen naar het ontbijt en gelukkig is het niet druk. Ook hier bij La Quinta zijn weer de standaard ontbijtproducten beschikbaar. Al zie ik hier geen normale bagels, maar alleen kaneelbagels. Ook niet heel vervelend. Als het 9 uur geweest is, zie ik nog mensen aanschuiven bij het ontbijt. Dat kan gelukkig hier gewoon. Het eten wordt wellicht niet bijgevuld, maar je kunt er in ieder geval nog gebruik van maken. Dat hebben we ook wel eens anders gezien tijdens onze eerdere vakanties. Dat de ontbijtmedewerker vijf minuten voor tijd gewoon álles gaat opruimen. En dat je dus nog voor de eindtijd niets meer kan eten. Natuurlijk is het gewoon handiger om op tijd te komen, maar zo strikt alles opruimen is natuurlijk ook weer het uiterste.
We lopen weer terug naar de kamer. We hebben nog genoeg tijd, dus ik werk mijn werkmail wat bij en blijf hangen bij hele oude afleveringen van Grey’s Anatomy op TV. Al mijn favorieten zitten er nog in ?.
Uiteindelijk vertrekken we om half 11 richting Six Flags. Onderweg is het gelukkig rustiger op de weg dan gisteren. De auto geeft aan weer dorst te hebben. We hoeven gelukkig niet ver dus dit doen we wel op de terugweg.
Als we het terrein van Six Flags oprijden, moeten we uiteraard weer door een poortje voor het parkeren. Dit keer hebben we het parkeren al thuis online betaald (35 dollar). Maar uiteraard kies ik weer de verkeerde rij om in te staan. Links van me gaat de rij een stuk sneller. Ach ja, het lijkt erop dat het niet druk is. Komt goed.
Er staat niemand om je te wijzen waar je de auto neer mag zetten, dus parkeren we hem maar onder een boom aan de zijkant. Dit is ietsjes verder lopen naar de ingang, maar dan staat hij in ieder geval lekker beschut. Het is een goed vijf minuten lopen naar de ingang en als we binnen zijn, bedenken we waar we heen willen. Six Flags heeft geen papieren plattegrond, maar deze dien je via de app te bekijken. Ik, met mijn 40+, vind dat eigenlijk best lastig. Mijn telefoon is niet heel klein en toch heb ik moeite met het bekijken van de plattegrond op zo’n ding.
Six Flags heeft 14 achtbanen, waarvan wij er al 11 gedaan hebben. In principe hebben we dus drie nieuwe achtbanen om af te vinken, maar één daarvan is een kiddie coaster waarbij je er alleen in mag als je een kind meeneemt. Nu gaan we op zich bést ver in onze hobby van achtbanen afvinken, maar aan iemand vreemds vragen of we toevallig zijn of haar zoon of dochter mogen ‘lenen’ om in de achtbaan te mogen, vinden we nogal ongepast. We hebben dus twee nieuwe achtbanen om af te vinken!
Als eerste lopen we richting Batman the Ride. Die hebben we al gedaan, maar in onze beleving is deze B&M altijd fijn om te doen. Onderweg zien we dat de achtbaan ‘Auqaman: Power Wave’ nog in aanbouw is. Jammer, we hadden gehoopt dat deze nu wel open zou zijn. Niet dat het een hele spannende achtbaan is, maarja… een credit is een credit. Goed, dan hebben we dus nog maar één achtbaan om af te vinken.
Het is een hele loop naar Batman en als we in de rij aansluiten – ofnee wacht… welke rij? – mogen we na één beurt wachten al instappen in het voorste karretje. De rit is inderdaad als vanouds prima.
Dan lopen we naar de buurman: Mr. Freeze Reverse Blast. Een achtbaan waarbij je eerst achteruit gelanceerd wordt, vervolgens ook achteruit de rit beleefd.
Daarna in een toren even stopt om vervolgens weer vooruit de rit te beleven. We doen hem eerst achterin. Ofnee, is dat dan voorin? En daarna doen we hem ook nog een keer in het voorste karretje (of is dat dan de achterste?). geweldige baan om te doen.
Inmiddels is het weer hartstikke warm, al is het wel erg bewolkt. Dat maakt het dan juist weer erg benauwd. Het zweet gutst gewoon van mijn voorhoofd. Zo fijn dat Six Flags van die blaassproeiers heeft. Zó lekker! We lopen naar Joker, de enige achtbaan welke we nog moeten afvinken dus. Maar wat is dat nou, hij doet het niet! Aan de ene kant vinden we dat eigenlijk wel prima.
Dit soort achtbanen vinden we eigenlijk helemaal niet leuk (waarom zou je die dan wél willen doen? Nou, een credit is een credit, dus… ) Maar hij is gesloten in verband met de wind. Nou, lekker dan. Eigenlijk een soort van verloren dag dus. Want voor de sfeer hoef je niet in dit Six Flags park te zijn. Op het begin van onze vakantie zijn we bij Six Flags Fiesta Texas geweest en daar is de sfeer zó veel beter en mooier. Daar ligt het mooi tussen wat rotsen. Hier is het gewoon een pretpark tussen de snelwegen gelegd, met weinig groen in het park. Maar we klagen niet, dit pretpark heeft wél een New Texas Giant en Titan, die we zo geweldig vinden.
Inmiddels hebben we honger én dorst gekregen. Maar waar hebben we zin in? We bekijken in de app wat er voor aanbod is in dit park en besluiten om naar Uncle Bub’s Smokehouse te lopen. We hebben wel zin in nacho’s met Pulled Pork. Maar het is lastig te vinden. Via de app is het navigeren zo niet handig. We lopen iets wat verkeerd, maar uiteindelijk zijn we bij Uncle Bub’s Smokehouse. Maar het blijkt gesloten te zijn. Nou zeg. Tegenover zit JB’s Smokehouse Barbecue, daar hebben ze dan weer geen nacho’s, maar friet pulled pork. Ook lekker, maar we hebben eigenlijk meer zin in nacho’s. Aan de andere kant van het park zit Macho Nacho. Waar we vrijwel net vandaan komen. Ach ja, het is toch al niet zo warm. Laten we gewoon maar weer teruglopen dan. Des te meer zin hebben we in een heerlijk koud biertje.
Als we bij Macho Nacho aankomen, zien we helaas niet de nacho’s pulled pork, maar wel BBQ Brisket Nacho’s. Oók lekker! We bestellen één portie om te delen en voor ieder een budweizer. Daar hebben we écht zin in. Maar onze Credit Card geeft een foutmelding. Ohja, dat gebeurde ook al in het andere Six Flags park, waar we uiteindelijk ons eten toen gratis hebben meegekregen. Maar nu hebben we wél cash bij ons, dus laten we het maar gewoon betalen. Maar in de Six Flags parken dien je de cash op te waarderen op een Six Flags Visa Card. Uiteraard. Het zal ons eens gemakkelijk gemaakt worden.
Iets verderop vinden we een apparaat waar we onze cashgeld in kunnen stoppen en er dan een card voor terug krijgen. Ons eten en drinken kost circa 35 dollar, maar we hebben alleen briefjes van 20 en een paar enkele dollars. Ach, dan waarderen we nu onze kaart op met 40 dollar en kopen we er daarna nog wel iets van.
Met onze net aangeschafte Six Flags Card lopen we weer terug naar Macho Nacho. Nu lukt de betaling wel. Er blijkt nog 5,38 dollar op de kaart te staan. Straks eens kijken wat we daarvoor gaan kopen. Met onze nacho’s en Budweizer lopen we naar een tafeltje. Jammer dat de parasols nu niet open mogen door de wind. Hierdoor zit je zo af en toe, als het zonnetje zich toch nog even laat zien, in de volle zon. De nacho’s smaken overigens echt heerlijk.
We lopen verder en komen dan uit bij ‘Pirates of Speelunker Cave’. Deze darkride is net geopend in het park. Uiteraard pakken we die dan maar mee. We stappen in een bootje. Er kunnen twee mensen voorin zitten en twee mensen achter. Niet zo’n heel groot bootje dus. En dan varen we de grotten in. In eerste instantie denken we dat het een soort Pirates of the Caribbean is. De piraten zijn op zoek naar diamanten en deze worden beschermd door de zeemeerminnen. Maar al snel zien we dat het over een stel dwergen gaat, of wat zijn het? Af en toe een piraat ertussendoor. Oh, hoe fout is deze darkride. Erg leuk!
Dan besluiten we om richting Titan en New Texas Giant te lopen. Destijds was New Texas Giant onze eerste RMC (een achtbaan van het bedrijf: Rocky Mountain Construction). Inmiddels hebben we er natuurlijk een stuk meer gedaan. Ben benieuwd hoe we de achtbaan nu vinden. We wachten nog geen vijf minuten en mogen dan voorin plaatsnemen. Dan gaat de heupbeugel naar beneden. Oef, dat zit wel wat strak. Wellicht dat mijn bovenbenen toch ietsjes breder zijn geworden tijdens de vakantie. Kan ook niet anders, met al dat lekkere eten hier.
Dan gaan we naar boven en dan recht naar beneden. Whoosj, wat gaat dat lekker hard en smooth. Ja, dit is heerlijk! Vervolgens remt hij wat af en verliest de achtbaan zijn snelheid. Was dit vroeger ook al? In onze beleving was het de hele rit doordenderen. Of zouden we nu gewoon té verwend zijn met het fenomeen ‘RMC-banen’? Ach, vervelend vinden we hem zeker niet. We doen hem dus gewoon nóg een keer, maar dan achterin. Daar lijkt hij overigens het karretje harder over de heuvels heen te trekken, waardoor je dus net wat meer voelt.
Ook horen we daar dat Titan niet rijdt. Hij zal ook de hele dag niet gaan rijden. Nou zeg ☹ Ook één van mijn favorieten hier in het park. Iets wat teleurgesteld besluiten we dat het wel goed is geweest voor vandaag. Het is behoorlijk benauwd en eigenlijk hebben we ook geen achtbanen meer op het programma staan. Ik heb thuis wat aantekeningen gemaakt, welke achtbanen in dit park de moeite waard zijn en welke we juist niet zo fijn vonden. Zo vonden we destijds La Vibora te schokkerig, Runaway Mine Train pijn doen en Shock Wave wat saai. Maar we hebben nog wat centjes op onze kaart staan. Een beker cola kost 5,99 dollar. Tel daar nog wat tax bij op en het zal rond de 7 dollar zijn, ofzo. We besluiten om te kijken of we nog ergens een oplaadapparaat kunnen vinden. Want in een cola’tje hebben we wel zin in. Ons watervoorraad welke we meegenomen hebben, is inmiddels ook op.
Helemaal bij de uitgang vinden we een oplaadapparaat, maar wat is dat nou? Je kunt bij deze niet bijstorten. Alleen een nieuwe kaart aanmaken. Maar dat willen we niet! Nou, laat dan maar. Dán maar wat geld op zo’n kaart waar we niets meer mee gaan doen.
Aangezien de auto tóch weer een tankbeurt nodig heeft, halen we daar wel een heerlijk koud drankje. We lopen het park uit en lopen dan naar de auto. Die staat nog steeds heerlijk in de schaduw. We stellen de navigatie in op ons hotel en zien dan wel of we een tankstation tegenkomen. Maar als we bijna de snelweg oprijden, zijn we nog steeds geen tankstation tegengekomen. Naast ons hotel is wel een tankstation, maarja… dan zijn we al weer bijna ‘thuis’ en ik wil eigenlijk NU wat koud drinken hebben.
We stellen de navigatie opnieuw in, op een Valero. De auto wordt weer volgetankt en halen dan zo’n grote beker fris, voor 99 cent. We nemen beide een ‘Diet Ginger Ale’, maar Martijn voegt daar nog wat kersensmaak aan toe en ik ga voor wat limoensmaak erbij. Het ziet er wat chemisch uit, maar het smaakt erg lekker. Zéker met dit warme weer.
Eenmaal terug op de kamer, frissen we onszelf wat op en begin ik alvast aan het verslag. Op TV is Fast & Furious 8, dus Martijn vermaakt zich ondertussen ook prima (ook omdat Charlize Theron in deze film zit ?). Rond 18.00 uur besluiten we om richting Brio Tuscan Grille te rijden. Dat is een goed 20 minuten hier vandaan. We parkeren de auto in de buurt van het restaurant, tussen allerlei sjieke kledingwinkels. Bij Brio krijgen we te horen dat er een wachttijd is van ongeveer 30 minuten. Martijn geeft zijn naam en telefoonnummer door en we gaan zitten aan een tafeltje bij de bar. Tot 19.00 uur is het namelijk happy hour, dus ach… een rose’tje vooraf kan geen kwaad. Als het half uur bijna om is en ons glas rosé vrijwel leeg, horen we dat onze tafel bijna gereed is. We rekenen ons drankje af en dan blijkt dat rosé niet in het ‘pakket van happy hour’ zat. Oef, we betalen 9 dollar per persoon voor ons glas wijn. Een rode of witte huiswijn kost 5 dollar tijdens happy hour. Ai, dure les. Altijd eerst checken welke drankjes horen bij Happy Hour. Ach, de rosé smaakte er niet minder om.
We mogen plaatsnemen aan een tafeltje en bestellen dan uiteraard de carpaccio. Daar zijn we hier tenslotte voor. Oh, wat heb ik deze carpaccio gemist zeg. Hij smaakt echt weer heerlijk. Al moet ik zeggen dat het lijkt alsof hij wat zouter smaakt dan normaal. Martijn proeft het niet, dus het zal toch echt mijn eigen smaakpapillen zijn die me voor de gek houden.
Nadat we onze carpaccio op hebben, bestellen we nog een spaghetti pesto om te delen. Na een paar minuten komen ze twee aparte kleine bordjes brengen met de spaghetti. Dat is handig! Gewoon al ieder een eigen kleine portie. Dan hoef je niet moeilijk te doen met verdelen. Slim.
Ook deze spaghetti smaakt erg lekker. Al zijn ze niet zuinig geweest met de knoflook. Zowel Martijn als ik hebben na afloop een ‘knoflook-bek’. Niet dat we dat erg vinden. Er bestaat niet zo iets als ‘te veel knoflook’. Toch? ? Na het eten lopen we nog een rondje langs de etalages van de winkels en rijden dan weer terug naar ‘huis’.
Morgen onze laatste volledige dag hier in Amerika. We bezoeken Fort Worth en daarna door naar Houston. Kijken of we dan wél de achtbaan bij Kemah Boardwalk kunnen doen. Morgen ook maar eens alle spullen uit het ‘geheime’ opbergluikje in de auto halen. Eens kijken of het allemaal wel past in de koffers. De koffers wogen heen niet zo heel zwaar. Benieuwd hoe zwaar ze teruggaan.
Aantal gereden mijlen: 48 (77 km)
Weertype: benauwend warm á 33 graden