Woensdag 1 juni: San Antonio La Cantera (TX) – San Antonio Downtown (TX)
Hoe geweldig de ervaring in dit hotel begon, hoe drama de nacht was. De airco hebben we op ‘off’ gezet, want hij maakte nogal veel lawaai. Maar ‘off’ betekent niet helemaal uit, blijkbaar.
Geen idee om de hoeveel tijd, maar telkens als ik weer in slaap was gevallen, sprong hij weer aan. De eerste twee á drie seconden dacht ik “oeh, regent het nu zo hard?” maar dan besefte ik dat het de airco was. Jeetje zeg, tot zeven keer word ik gewoon wakker (en alle zeven keren denk ik ook steeds ‘regen?’ Argh!) Als ik Martijn naar de toilet hoor gaan, zeg ik hier iets van. Hij heeft vooral moeite met slapen doordat de airco nu uitstaat en het vrij benauwd wordt. Het is ergens na 2-en. Goed, dan de airco maar aan, wellicht dat ik van het gezoem sneller in slaap (blijf), dan dat hij steeds weer aanspringt. Maar ook dat is geen succes. Er zit een soort brom in het geluid wat mij enorm irriteert. Goed, dan toch maar weer ‘uit’.
Uiteindelijk worden we rond half 8 wakker. Gelukkig, ik blijk uiteindelijk toch doorgeslapen te hebben. We staan op en lopen dan naar het ontbijt. Het standaard pakket is weer aanwezig: bagels, creamcheese, toast, jam, ontbijtgranen, ei, hamburgertje, aardappeltjes, engelse muffin, gravy, wafels… Na een ronde of drie lopen we weer terug naar de kamer. We doen vandaag eens rustig aan. Seaworld is om 10.30 uur pas geopend, maar we zien dat het in de ochtend wat slecht weer is. Tot een uur of 12 staat er regen op het programma. Daarna wordt het wat beter.
Rond kwart over 10 zijn de koffers ingepakt in de auto en rijden we richting Seaworld. Onderweg tanken we de auto nog even vol en stoppen we bij een Walgreens voor wat boodschappen. Daarna rijden we door naar Seaworld en rijden we, na het betalen van 30 dollar parkeergeld, om 10 over 11 het parkeerterrein op.
We kunnen redelijk dicht bij de ingang parkeren. Dat biedt perspectief voor onze saladelunch straks (onze salade van Applebees ? ). Ook hier mogen we bij de security gewoon doorlopen met onze tas en daarna lopen we Seaworld zelf in. Goed, waar gaan we als eerste heen? Je kunt hier geen papieren plattegrond krijgen, maar deze dien je te downloaden via de Seaworld App. Laten we dat maar als eerste doen dan. In een soort van foodcourt restaurant downloaden we de app. Buiten blijven staan is echt te warm. Jeetje, nú al. Heeft het vanochtend behoorlijk geregend, is het nóg niet afgekoeld.
Seaworld heeft 6 achtbanen, waarvan we er al 4 gedaan hebben in 2012. We besluiten ter plekke dan ook dat we zeker niet alle achtbanen nu gaan doen. Het is gewoon te warm voor steeds in een rij te moeten staan. Als eerste lopen we naar Steel Eel. Een Morgan Hypercoaster. We moeten onze rugzak opbergen in een kluisje. Hm… Op zich is dát niet erg, maar zo’n kluisje kost 2 dollar voor elk uur. Dat lijkt niet veel, maar als je dat bij elke achtbaan ‘moet’ doen, telt dat natuurlijk behoorlijk op. En eigenlijk begrijpen we ook niet helemaal waarom dit geld zou moeten kosten? Dat je een tas op moet bergen omdat het dan sneller gaat met instappen, dat snappen we… Maar biedt dan die service gratis aan. Telefoons, petjes en brillen mogen bijvoorbeeld wél opgeborgen worden in het stationnetje. Ach ja… het is té warm om ons hierover druk te maken. Nadat onze rugzak opgeborgen is, lopen we naar de rij van Steel Eel. Het is totaal niet druk. Eigenlijk mogen we meteen instappen, maar we willen graag voorin zitten. Daarvoor moeten we twee beurten wachten. Prima
Als we bijna aan de beurt zijn, het treintje komt er al aangereden, schiet de achtbaan in storing. De mensen in het karretje kunnen er niet uit en mogen gezellig in de zon wachten.
Ons wordt verzocht om de rij te verlaten, want ze weten niet hoe lang het gaat duren. We vragen na hoe het dan gaat met het geld van het kluisje. We zouden hiervoor een refund kunnen krijgen, maar we besluiten om naar de volgende achtbaan te lopen: Wave Breaker, The Rescue Coaster. Deze hebben we dus nog niet gedaan. We moeten een kwartiertje wachten en mogen dan plaatsnemen in rij 5. Ondanks dat het een ‘kiddie’ is, is hij erg leuk! Heerlijk soepel in de bochten.
We lopen weer terug naar Steel Eel en gelukkig doet hij het weer. Nu is er écht geen rij en mogen meteen plaatsnemen in het eerste karretje. Tien jaar geleden vonden we hem eigenlijk niet zo heel subtiel, maar nu blijkt het redelijk mee te vallen. Misschien zijn we gewoon niet zo kritisch meer.
Dan lopen we terug naar het kluisje en we zijn gelukkig nét op tijd voordat er een nieuw uur in gaat.
Dan lopen we naar Penguin Encounter. Wellicht is het daar wat kouder dan buiten. Het is echt zó ongelooflijk warm. Binnen is het inderdaad lekker koel. En de pinguïns zijn ook nog eens leuk om te zien. Prachtige beesten zijn het.
In het winkeltje ernaast zien we een paar T-shirts hangen welke afgeprijsd zijn. Hm, waarom zou dat toch zijn? Het is gewoon een ‘Corona-shirt’. Blèh, die hoeven we niet hoor!
Dan zijn we bij de achtbaan Texas Stringray, een houten achtbaan van het merk GCI. Dezelfde bouwer als Troy in Toverland, of Joris & de Draak in de Efteling. Ook nog een baan welke we af moeten vinken. Nadat we onze rugzak opgeborgen hebben in een kluisje, mogen we vrijwel meteen plaatsnemen in het eerste karretje. Wát een geweldige baan. Hij gaat zo soepel, zo snel door de bochten. Ik roep meteen dat ik nóg een keer wil. Martijn geeft toe, maar geeft wel aan dat hij daarna niet meer wil. Door de hitte wordt hij wat duizelig van deze snelle baan.
Ditmaal stappen we in het achterste karretje. Ook hier is hij prima, maar lijkt hij iets minder hard te gaan. Goed, voorin is toch onze favoriete plek bij dit soort banen. Martijn wil eigenlijk graag even wat zitten om wat te drinken. Door de warmte hebben we gewoon al drie flesjes water er doorheen gedronken. Gelukkig hebben we nog een vierde flesje bij ons.
Vervolgens zien we dat de show van de Killer Whale bijna begint. Mooi, kunnen we mooi overdekt even uitrusten en wat drinken. We zitten net boven de ‘splash zone’. De show is erg tof.
Tien jaar geleden zijn we Seaworld uitgelopen zónder een show gezien te hebben. Toen was het ook al zo warm en zijn we na de achtbanen meteen gaan zwemmen. Maar nu is Aquatica helaas niet geopend. Als de orka iedereen probeert nat te maken, worden we inderdaad nét niet nat. Eigenlijk wel jammer, want afkoeling kunnen we best gebruiken.
Na de show lopen we richting de uitgang, maar niet voordat ik wat ‘waterspray’ van Journey to Atlantis over me heb laten sproeien. Je kunt ook bij het hek gaan staan en voor de hele ‘natte ervaring’ gaan, maar dat lijkt me toch niet zo lekker. De hele dag meteen natte ondergoed lopen.
Tien over half 3 lopen we het park uit en eenmaal bij de auto pakken we onze salades van gisteren erbij. Dát smaakt nog behoorlijk lekker. Goed dat we dat gewoon meegenomen hebben van de Applebees. Té zonde om weg te gooien.
We kunnen pas om 4 uur inchecken bij ons hotel in het centrum van San Antonio. We besluiten dan ook om naar de Walmart te gaan. We hebben nog wat boodschappen nodig en wat is er nu leuker om – in de airco – heerlijk rond te lopen in de Walmart? Daarna rijden we naar ons hotel: Fairfield Inn. Omdat het in het centrum is, betalen we hier parkeergeld bij het hotel á 30 dollar voor valet. We checken in en krijgen kamernummer 417. De kamer is prima, maar wel een stuk kleiner dan we de afgelopen dagen gewend zijn. We rusten wat uit. We zijn door het weer echt behoorlijk lui geworden. Dan zien we dat Julia (van Julia tries Everything) een filmpje heeft gepubliceerd over Yard house. Woohoo, een review waar ik eigenlijk al een tijdje op wachtte. Yard House zit hier ‘toevallig’ ook om de hoek, dus de planning is om hier vanavond te gaan eten. Laten we dan eerst haar filmpje maar gaan kijken. Wellicht heeft zij nog tips om te eten. Het is een filmpje van bijna 50 minuten, maar we kijken ademloos naar de heerlijke gerechten die langskomen en vooral ook naar de heerlijke drankjes.
Yard House is op nog geen 10 minuten lopen van ons hotel. Doordat we het filmpje van Julia hebben gezien, hebben we besloten om het maar bij wat voorgerechten te laten. We zitten eigenlijk nog best vol van de salade van vanmiddag. We bestellen de Poke Nachos en de Grilled Korean BBQ Beef om te delen en bestellen daar voor ieder ook een House Beer Flight bij. Dit zijn 6 biertjes in kleine proefglaasjes met verschillende huisbiertjes van Yard House. De Twenty Five en de Noble Persuit zijn niet aan ons besteed. Snel wegdrinken, want dan kunnen we verder met wél lekkere biertjes. Vooral de House Cuvée is érg lekker!
Na de voorgerechtjes besluiten we om nog een toetje te bestellen. Dit hadden we nóóit gedaan zonder het filmpje van Julia, maar we zijn erg benieuwd naar de worteltaart met creamcheese en de mini cheesecake brûleé. We bestellen er een Kentucky Bourbon Barrel Ale bij. Die smaakt echt voortreffelijk. Alsof je bourbon met bier drinkt.
Na het eten lopen we weer terug naar de kamer. Friends gaat aan op de TV en ik tik het verslag van vandaag. Morgen staat een dagje San Antonio op het programma. Tien jaar geleden al veel van gezien, dus er staan eigenlijk geen ‘moetjes’ op de planning. We zien wel wat de dag ons gaat brengen.
Aantal gereden mijlen: 41 (66 km)
Weertype: té heet… volgens onze thermometer in de auto was het 37 graden vanmiddag.
Aantal coasters: 3