Zaterdag 28 mei: Houston (TX) – San Marcos (TX)
Wederom worden we een kwartier voordat de wekker gaat wakker. Alsof we onbewust weten hoe laat het is. Uiteraard lezen we weer de reacties op de blog (en op onze facebookpagina: Kloenies) bij en lopen dan naar het ontbijt. Gelukkig is het minder druk dan gisteren. Het assortiment lijkt ook iets uitgebreider dan gisteren. Niet heel veel meer, maar toch wel weer wat afwisseling. Fijn.
Als we uitgegeten zijn, lopen we terug naar de kamer en pakken we alle spullen in. Het is circa 3 uur rijden naar ZDT’s Amusement Park en het opent om 11.00 uur. Iets na 8 zitten we in de auto. Onze navigatie geeft aan dat het maar 2.5 uur rijden is. Hm, dan zijn we wat te vroeg. Ach, onderweg zullen we heus nog wel een keer stoppen. Het eerste half uur is het nog vrij druk. We rijden op de snelweg rondom Houston centrum. Vervolgens gaan we de I-10 richting het westen op en dan geeft de navigatie 254 kilometer rechtdoor aan!
Hoppa, zo iets zie je gewoon niet in Nederland he. Daar is ons landje echt te klein voor. Inmiddels wordt het gelukkig ook al wat rustiger op de weg en kan de cruise control aan. Maar na ruim een uur belanden we in een file doordat er wegwerkzaamheden zijn. Het duurt minstens een half uur voordat we weer goed op weg zijn. Ondertussen vindt onze blaas dat hij ook wel weer eens geleegd mag worden. Iets na Katy hebben we een snelle plasstop bij een shellstation en dan zitten we alweer op de weg. Inmiddels wordt er veel reclame langs de weg gemaakt voor Buc-ee’s. Die tip hebben we van iemand op facebook gekregen: ga vooral een keer kijken bij Buc-ee’s. Check, laten we dat vandaag ook maar eens doen. Het concept is eigenlijk dat het gewoon een tankstation is, maar dan heeeeeel erg groot. Veel benzinepompen enzo. Een goed 73 mijl van te voren wordt er al reclame voor gemaakt. Uiteindelijk zijn we om kwart over 11 bij Buc-ee’s.
Het lijkt alleen niet zo’n hele grote vestiging te zijn. Er zijn ‘maar’ een stuk of 40 benzinepompen. Ze zijn per twee gekoppeld, dus zeg maar een stuk of 20 rijbanen. Het is alleen wel erg druk. Juist omdat ze per twee zijn, is het lastig om een plekje te kunnen vinden, want als je klaar bent met tanken, dan kun je niet vooruit eruit, want daar staat natuurlijk nog een auto. Je moet geluk hebben om weg te kunnen rijden, of gewoon achteruit rijden. Maar dat is ook niet altijd handig, want achter je staat alweer een nieuwe auto te wachten die graag wil tanken. We rijden twee rondjes en dan besluit ik om ook maar achter één auto te gaan staan. De auto voor me heeft geluk dat hij via de andere kant eruit kan rijden.
We tanken de auto weer goed vol en willen dan de auto ergens parkeren zodat we naar binnen kunnen. Ik probeer op dezelfde manier weg te rijden als mijn voorganger, maar inmiddels staat daar een auto en het lijkt erop dat die persoon nog láng niet terug komt. Hij heeft gewoon zijn auto daar geparkeerd om zo naar binnen te gaan. Lekker aso. Achter me is inmiddels ook alweer een auto gaan staan. Hm, hoe komen we hier in vredesnaam uit? De auto achter me besluit om achteruit te rijden, zodat ik ook via de achteruit weg kan. Dat is nog eens meegedacht. Dank je! Iets verderop parkeren we de auto en lopen dan Buc-ee’s in. Maar jeetje zeg, wát is het druk. En binnen is het allemaal niet zo heel groot. We maken nog wel even een plaspauze, maar daarvoor moet je wel even in de rij gaan staan. Te druk hier. Na ons natje gaan we er snel vandoor. Ik word hier een beetje kriebelig van. Het zit tegen een paniekaanval aan. Eenmaal terug in de auto gaat het wel weer. Goed, deze eerste ervaring met Buc-ee’s is niet zo goed bevallen. Er zit blijkbaar in New Braunfels wél een goede grote vestiging. Proberen we het daar nogmaals.
Als we weer op de weg zitten, worden we ineens ingehaald door een Porsche. Een paarse! Echt, zó paars heb ik nog nooit gezien. Echt zó wauw! Prachtig! Daar gaat mijn hartje gewoon echt sneller van kloppen.
Iets over twaalf zijn we bij ZDT’s en we zien de achtbaan al rijden. Mooi. Gelukkig ook ? Het is maar een klein parkje. Je kunt hier een polsbandje kopen om de gehele dag overal in te mogen, maar je kunt ook een polsbandje kopen voor alleen de achtbaan. Laten we dat maar doen en kopen een Switchback Wristband.
Na de kassa staan we in de binnenruimte vol met wat arcade spelletjes en een soort van restaurant. Het is even zoeken waar we eruit moeten om naar de achtbaan te gaan. Gelukkig is deze snel gevonden. Het is totaal niet druk en we mogen vooraan in stappen. Deze Switchback is uniek in zijn soort. Het is ’s werelds eerste en enige moderne houten shuttle coaster, wat betekent dat deze achtbaan zowel achteruit als vooruit gaat!
En hij is goedgekeurd! De baan gaat echt behoorlijk hard en als hij achteruit gaat, krijg ik wat kriebels in de buik. Het werkt vooral erg goed op de lachspieren. Je weet gewoon niet waar je naar toe gaat. Omdat het niet druk is, vragen we of we meteen ook een keer achterin mogen proberen. Uiteraard mag dat. Ook achter is hij top. Daar lijkt hij zelf nog wel wat heftiger.
Inmiddels hebben we honger gekregen en we lopen wat door het parkje. Ja, echt een parkJE ja… Er staat verder eigenlijk helemaal niets. Wel hoort hier ook nog een waterpark(je) bij, maar die lijkt nu nog gesloten. We lopen weer naar binnen, want daar blijkt toch echt de enige plek om te kunnen eten. We bestellen een portie Mac ‘n Cheese bites en Cheese fries.
Het smaakt ons erg goed, maar we voelen wel meteen onze maag opspelen. Die gesmolten kaas is natuurlijk niet heel erg gezond en eigenlijk best wel vettig. We besluiten om toch nog een keer een ritje met de achtbaan te doen, maar dat hadden we eigenlijk beter niet kunnen doen. Na de rit zijn we eigenlijk wat misselijk. Snel de auto weer in, want het hete weer werkt ook niet echt mee. Op de planning staat eigenlijk dat we nu naar een paar foodtrucks in Austin gaan. We hebben net voordat we vertrokken de eerste twee afleveringen van Miljuschka’s Food Trucks op Disney+ gekeken. Daar bezocht ze een paar foodtrucks in Austin. Ik heb er daarvan twee opgeschreven, maar we hebben eigenlijk totaal geen honger. Het is een uur rijden, maar we verwachten niet dat we na een uur al weer zo’n enorme trek hebben. Goed, die gaan we dan maar skippen. Op de allereerste originele planning stond het circuit van Austin (Circuit of the Americas), maar er zijn momenteel geen tours en je mag ook de toren (nog) niet op. Waarschijnlijk nog een nawee van Corona. Het heeft dus eigenlijk geen nut om daarheen te gaan. Goed, wat dan? Dan maar gewoon even naar de Greetings from Austin Mural? Ja, laten we dat maar doen.
Maar als we eenmaal op de snelweg zitten, bedenken we ineens dat het eigenlijk toch van de zotte is om alleen maar voor één foto van die muurschildering om te gaan rijden. Want daarna moeten we weer terug naar San Marcos. Omdat de navigatie niet toestaat om de bestemming te wijzigen als je aan het rijden bent, nemen we de eerstvolgende afslag en parkeren we de auto even langs de kant. De navigatie gaat op de Outlets in San Marcos en we moeten inderdaad weer een stukje terug over de snelweg. Het is ook geen uur rijden zoals naar Austin, maar 23 minuten. Dat scheelt nogal.
Als we bij de Premium Outlets van San Marcos komen, is het echt zoeken naar een parkeerplekje. Jeetje, wát druk hier! Uiteindelijk vinden we een plekje en lopen als eerste naar de GAP Outlet. Vroegâh kochten we hier altijd standaard elke vakantie een andere kleur vest. Maar we zijn wat uit-ge-Gapt. Inmiddels hebben we iets andere vestjes (eentje met goede zakken, welke ook met een rits dicht kunnen).
Dan bekijken we op de plattegrond buiten welke winkels er allemaal zitten. Maar daar worden we eigenlijk niet vrolijk van. Onze standaard winkels zijn Skechers, Levi’s en Maidenform. Maar geenéén daarvan is hier te vinden. Wellicht dan bij de outlet ernaast? Naast deze Premium Outlets zit ook een Tanger Outlet. Maar toch lopen we nog wat rond hier bij de Premium Outlets. We bezoeken nog de North Face Outlet en Columbia. Maar vinden niets naar onze smaak. Inmiddels zijn we bijna bij de Tanger Outlets. Laten we dan maar de weg oversteken en daar de winkels bekijken. Bij de toiletten zien we een plattegrond en zien dat er daar inderdaad Levi’s en Skechers zitten. Ook een Disney Outlet is present. Top. Maar we besluiten om weer terug te lopen naar de auto om vervolgens hier naar toe te rijden. Want anders wordt het wel weer een hele loop terug. En dat in deze hitte. Niet te doen joh.
Door de drukte duurt het even voordat we met de auto het terrein af zijn en het terrein van Tanger Outlets oprijden. Hier is het echt een stuk minder druk. Mega veel plaats overal. Hoe dat dan? We lopen als eerste de Disney Outlet in, maar vinden niets naar onze zin. Dan lopen we naar Skechers. We zien wel een paar leuke schoenen, maar kunnen nergens de oude outlet prijzen vinden (koop twee paar en betaal voor de tweede maar de halve prijs).
Nee, het lijkt erop dat je nu gewoon de volle pond van circa 60 dollar betaald per paar. Hm… Dat maakt het outlet shoppen toch een stuk minder aantrekkelijk. We hadden al wel wat verhalen gehoord dat de outletprijzen niet meer zo interessant zijn, maar dat konden we onszelf eigenlijk niet voorstellen. Maar het is toch echt zo. Wellicht dat de prijzen bij de Premium Outlets wél beter zijn? Het is niet voor niets daar wél druk en hier niet. We hebben eigenlijk geen zin om nu ook nog naar Levi’s te gaan. Eigenlijk hebben we gewoon zin om richting het hotel te rijden en wat rustig aan te doen op de kamer. De vakantie is tenslotte geen race.
Om 16.00 uur zijn we bij ons volgende hotel. Wederom een Hampton Inn. We checken in een krijgen kamernummer 429. Deze blijkt helemaal aan het eind van de gang op de derde verdieping te zitten (ofja, vierde verdieping zeggen ze hier in Amerika. Maar ze kennen hier geen begane grond. Dat is hier de eerste verdieping). We hebben een King Studio geboekt en helemaal achterin zijn de grotere kamers. Het is inderdaad een behoorlijke kamer.
Al laat het onderhoud zich te wensen over. Wat afgeschaafde kastjes, een bad met plekken, een schuifdeur die maar half open gaat of een stopcontact die het niet doet. Maar goed, het volstaat. Het is schoon en verder is het netjes. We halen de koffers op en installeren de spullen. Voordat ik begin aan het verslag, drinken we nog een Ginger Ale en eten we onze meegebrachte eierkoeken op. Even een moment van rust. Ook wel eens lekker!
Martijn kijkt of we Viaplay kunnen gebruiken in de US. Een gratis VPN wordt helaas geblokkeerd, een betaalde VPN werkt gelukkig wel. Een abonnement voor een maand kost gelukkig niet zoveel, we willen Max morgenvroeg wel kunnen volgen natuurlijk ? We kijken de hoogtepunten van de kwalificatie via de TV terug. Max staat helaas 4e maar het schijnt morgen te gaan regenen dus alles is nog mogelijk!
Dan lopen we naar de Chili’s, die “toevallig” naast ons hotel ligt. Het is behoorlijk druk en we horen dat de wachttijd circa een half uur tot drie kwartier is. Naja ach, dan wachten we maar even. Na ongeveer 35 minuten krijgen we een tafeltje.
We gaan vandaag voor de 2 voor 25 dollar menu. Dat betekent dat je een gedeeld voorgerecht mag bestellen, ieder een hoofdgerecht en dan ook nog mag kiezen tussen een cheesecake of koekje als nagerecht. En dat allemaal voor 25 dollar in totaal! Als voorgerecht delen we de chips met guacamole en de twee hoofdgerechten besluiten we ook om te delen: gegrilde kip fajitas en de bacon ranch kip quasadillas. Uiteraard bestellen we er een biertje bij, want we hoeven tenslotte niet meer te rijden. We gaan voor de Summer Ale van Sam Adams.
Zowel het eten als het biertje smaakt ons allemaal erg goed. Het is behoorlijk veel, maar de kip eten we op. Dat vinden we toch iets te zonde dat hij anders voor niets geslacht is ?
Daarna bestellen we nog een Blue Moon. Onze ober vraagt of we de cheesecake ook willen hebben, maar we leggen hem uit dat we die graag mee willen nemen en dat we na ons biertje ook nog een cocktail willen. Hij weet even niet precies wat we bedoelen, maar uiteindelijk begrijpt hij het.
Na onze Blue Moon bestellen we nog een Capitain Castaway en een Cuervo Blue Margarita. Maar hij weet niet of de Blue Margarita nog op voorraad is. Ik bestel daarom als alternatief de Deep Eddy Strawberry Texas Lemonade. Als na vijf minuten de cocktails geserveerd worden, zie ik dat het de aardbei is geworden, aangezien de cocktail geen blauwe kleur heeft. Jammer, want ik was daar wel erg benieuwd naar. De aardbei Texas limonade smaakt ook prima, maar wel erg zoet. Het glazuur spat nog nét niet van mijn tanden af.
Dan voelt Martijn in zijn zakken. Hm, waar is zijn portemonnee met de Credit Card? Ineens weet Martijn het. Die zal nog op de kamer liggen, want die heeft hij gebruikt met het betalen van de VPN. Gelukkig ligt ons hotel naast de Chili’s en is hij dus snel even op-en-neer gelopen. Het zou toch wat zijn dat we met onze ‘iets wat alcoholische hoofd’ moeten gaan afwassen hier!
Nadat we afgerekend hebben en onze cheesecake to go hebben ontvangen, lopen we weer terug naar de kamer. Snel tik ik het reisverslag af, want met wat alcohol willen de oogleden eigenlijk liever wat gaan rusten.
Morgen staat er eigenlijk nóg meer alcohol op de planning: wijnproeverijen door Texas Hill Country. Maar dat wil eigenlijk zeggen: Martijn gaat proeven en ik ga er af en toe aan nippen zodat ik wel wat geproefd heb, maar tóch nog achter het stuur mag kruipen ? Dit alles ná de Formule 1 race natuurlijk!
Aantal gereden mijlen: 219 (352 kilometer)
Weertype: wederom (te) heet
Aantal coasters: 1