Woensdag 8 juni: Albuquerque (NM)
Eindelijk hebben we écht door kunnen slapen. Het bed slaapt echt heerlijk, de airco zit op een goede afstand met het bed (dus geen koude luchtstroom) en dan hebben we ook nog eens bijna de 8 uur slaap volgemaakt. Vandaag kunnen we rustig aan doen, want we hebben niet heel veel op de planning staan.
In 2019 zijn we al eens in Albuquerque geweest en hebben we Old Town en het pretpark Cliff’s Amusement Park bezocht. Ook stond Sandia Peak met zo’n bergtrammetje op de planning, maar op de berg was alles in de verbouwing, dus veel meer dan even naar boven voor het uitzicht en dan weer terug naar beneden zou het niet geweest zijn. En dat voor 25 dollar per persoon. Dus dat hebben we niet gedaan. Eenmaal terug in Nederland vroeg men of we ook de locaties van Breaking Bad gezien hebben in Albuquerque. Ehm, van wat? De serie Breaking Bad hadden we toen dus nog nooit gezien. Totdat Corona kwam… Doordat we verplicht thuis zaten, hebben we leren bingewatchen. En dus hebben we de serie Breaking Bad eindelijk gezien. En wát een geweldige serie was dat! Ik denk wel één van de beste series welke we ooit gezien hebben. Dus nu we wederom in Albuquerque zijn, gaan we uiteraard wél langs die locaties.
Maar voordat we op pad gaan, ontbijten we nog even wat. Bij dit hotel is geen ontbijtbuffet, maar a la carte. Wel hebben we bij onze twee overnachtingen gratis ontbijt, dus mogen we kiezen uit een bepaald menu. We kiezen beide voor de omelet en dat smaakt ons erg goed.
Na het ontbijt chillen we nog wat op de kamer en om half 11 gaan we op pad. Met verschillende adressen van Breaking Bad rijden we als eerste naar Gus’ Laundromat. Het is maar een goed vijf minuten rijden vanaf ons hotel en dan staan we oog in oog met de wasserette waar Walter White en Jesse Pinkman (in de latere seizoenen van de serie) crystal meth maakten. Erg gaaf om dit in het echt te zien.
Onderweg zien we ineens een aantal levensechte Transformers staan. We stoppen even om een foto te maken. Geen idee waarom ze hier staan maar ze zijn prachtig! Alsof ze ieder moment kunnen gaan praten. Voor de geïnteresseerde, ze zijn te vinden op de hoek van 4th Street en Lomas Boulevard ?
Daarna rijden we naar Jesse Pinkman’s oude huis. Dit ligt in een gewone woonwijk en dat is best even een dingetje om dan een foto te maken. Je hebt geen idee of de bewoners toevallig naar buiten kijken. Je wilt ze tenslotte niet lastig vallen. Maar vanuit de auto is een foto snel gemaakt. Snel door naar de volgende.
Na een goed 8 minuten rijden staan we bij het Crossroads Motel en we snappen meteen waarom dit motel gekozen is voor de serie. Het ziet er behoorlijk smoezelig en shabby uit. Geweldig! Het lijkt niet echt meer in bedrijf, al zie ik wel iemand in de lobby zitten. Ondanks dat het gebruikt is in de serie, zou ik hier toch niet willen slapen. Snel door naar de volgende locatie.
Iets verderop is Jesse & Jane’s appartement, maar dat blijkt lastiger te vinden dan gedacht. Dat wil zeggen, onze navigatie stuurt ons naar een adres bij de Universiteit van Albuquerque. Dat kan niet goed zijn. We kunnen ook niet verder rijden daar waar de navigatie zegt rechts af te slaan. We parkeren de auto en gaan te voet verder, maar het lijkt totaal niet op de locatie waar we horen te zijn. Eenmaal weer terug in de auto zoeken we via googlemaps naar de juiste locatie. Het blijkt nog iets verder te zijn. Ook daar parkeren we de auto langs de kant en lopen dan naar het appartement. Ik herken het meteen, maar er staat een man voor de deur te bellen. Ga eens weg joh, hij hoeft van mij niet op de foto. Uiteindelijk kan ik een foto maken waar hij er maar een stukje op staat. Ook goed.
Op ons blaadje staat als vijfde Los Pollos Hermanos, maar omdat je daar ook kan eten, besluiten we deze even over te slaan. Het is nog veel te vroeg voor een lunch. We rijden daarom door naar één van de kantoren van Saul Goodman, de foute advocaat in deze serie (én in de spin-off serie Better Call Saul). Maar echt herkennen doen we het niet. Dit kantoor is dan ook uit de serie Better Call Saul en die hebben we nog niet gezien. Na de vakantie maar meteen aan beginnen ?
Vervolgens lassen we even een pauze in onze locatie-tour. Tijdens de rit naar het kantoor van Saul reden we een outlet voorbij met een Skechers winkel. We lopen de winkel binnen en kijken wat rond. Ook hier geldt geen ‘koop 2 paar en ontvang 50% korting op het tweede paar’. De medewerkster weet ook te bevestigen dat ze met deze actie gestopt zijn. Aangezien ik toch wel een nieuw paar schoenen wil hebben, besluit ik om toch een paar te kopen. Martijn heeft ook mooie gezien, maar zijn niet in zijn maat meer op voorraad. Wellicht komen we nog een vestiging tegen.
Daarna rijden we naar de Target wat zo ongeveer tegenover de outlet zit. Vroeger kon je hier wat Friends spullen kopen, maar we vinden helemaal niets. Al vinden we het zonder de Friends spullen ook wel leuk om even door de Target te lopen. Het is een soort V&D, maar dan alles op één verdieping en veel groter. En ze hebben ook een behoorlijke supermarkt afdeling. We kopen echter niets.
Dan gaan we weer verder met onze Breaking Bad tour. Op mijn papiertje staat ook nog het adres van Hank’s huis (de zwager van Walter White), maar daar hebben we eigenlijk geen zin in om heen te rijden. Deze ligt ook niet echt in de buurt van de rest. Onze volgende stop wordt bij de autowasstraat. Echt een mega herkenbare locatie. Tenminste, als je de serie gezien hebt ?
Vervolgens rijden we naar één van de bekendste locaties van de serie: Walter Whites huis. We hebben hier al het één en ander over gelezen. Het is een gewoon bewoond huis en men vindt het niet zo fijn dat er steeds mensen in de tuin kwamen om foto’s te maken. Daarom heeft de huidige eigenaar er ook een hek om heen geplaatst.
Als we de wijk inrijden en dan ineens langs hét huis rijden, zien we dat er verbouwd wordt. Er is een bordje op het huis te lezen dat je foto’s vanaf de overkant mag maken, zolang je de bewoners maar niet stoort. Dus ik keer de auto en parkeer tegenover het huis. De vrouw des huizes staat buiten en kijkt ons niet al te vriendelijk aan. Ze pakt haar telefoon en begint te bellen (of tenminste, zo lijkt het). Ze blijft ons maar narrig aankijken. Als ze even wegloopt, maak ik snel vanuit de auto een foto. Maar eigenlijk wil ik ook een foto van het bord, waarop staat dat je wél foto’s mag maken.
Maar als ik uit de auto stap, kijkt ze ons weer chagrijnig aankijken. Ik loop richting de hoek van de straat, maar al heel snel schreeuwt ze: “Get off, this is private property!!” Nou zeg… Hang dan niet zo’n bord op. Ik stá toch aan de overkant. Ik wil je helemaal niet lastig vallen, maar als je gewoon even de andere kant op kijkt, maak ik een foto en val ik je niet lastig. Maarja, laat ik haar maar respecteren en ik stap meteen weer in de auto. Ze blijft ons nog wel volgen wat we dan gaan doen, maar we kiezen eieren voor ons geld, we gaan er maar vandoor.
Dan rijden we naar het kantoor van Saul Goodman welke in de serie Breaking Bad zit, maar ook dit is niet echt herkenbaar meer. Ik herinner het me nog wel, maar het is lastig te zien. Wel lopen we de naastgelegen Party City nog even binnen.
Daarna rijden we naar Los Pollos Hermanos, of eigenlijk Twisters, zoals het in het echt heet. Je kunt hier ook gewoon eten, dus bestellen we een combination platter: 2 taco’s en 2 kip enchiladas.
In deze vestiging zijn ze trots dat Breaking Bad hier opgenomen is, want er is zelfs een hoekje met informatie en achter de schermen foto’s ingericht. Hartstikke leuk! Ook het eten smaakt prima.
Het is nog maar half 4 als we ons lijstje met de locaties afgevinkt hebben. We besluiten om dan maar richting Old Town te rijden. In 2019 was het hier zó warm, dat we er eigenlijk niet heel veel van gezien hebben, maar het is vandaag eindelijk wat afgekoeld. Het is nog ‘maar’ 31 graden. Inmiddels is het ook wat dichtgetrokken en het lijkt zelfs of er ieder moment regen kan vallen. We laten ons daar niet tegenhouden en parkeren de auto bij Old Town. We betalen een dollar parkeergeld (of eigenlijk 1,25 dollar, want er komt Credit Card toeslag bij – maar je kunt helemaal niet cash betalen, dus eigenlijk vinden we dit wat onzin, maarja). Voor die dollar parkeergeld mogen we er een uur staan. We lopen wat rond door Old Town, maar het is nog steeds net zo rustig dan dat we ons kunnen herinneren van drie jaar geleden. We lopen een rondje en bekijken een paar winkeltjes en na drie kwartier zijn we weer terug bij de auto.
Sandia Peak staat eigenlijk ook nog op de planning. Het restaurant is inmiddels helemaal gerenoveerd, maar is toevallig vandaag niet open. Ook de wandelpaden op de berg zijn niet open in verband met brandgevaar. Eigenlijk is er dus wederom niets te doen op de berg. En nu kost een ritje met het trammetje tegenwoordig 29 dollar per persoon. Laten we dat gewoon maar weer niet doen. Morgen is het restaurant weer wel open vanaf 11.00 uur, maarja, om alleen even op en neer te gaan voor het restaurant, waar we niets gaan eten zo vroeg in de ochtend, is ook weer zo nutteloos.
We rijden dan dus maar weer terug naar ons hotel en onderweg bedenken we waar we kunnen gaan eten. Eigenlijk had ik in gedachte om een keer naar The Melting Pot te gaan of naar The Cheesecake Factory, maar we hebben meer zin in wat lichter eten. Nu kan dat ook wel bij The Cheesecake Factory, maar in de buurt van ons hotel zit ook een Cheddar’s. Een keten waar we nog nooit zijn geweest, maar onze vrienden Yvette & Emiel hebben ons deze keten aangeraden. Vooral omdat je daar énorm lekkere cocktails hebt, maar dat gaat het vandaag niet voor ons worden. De vestiging zit nét wat te ver om te lopen, dus rijden we er heen met de auto. Later deze vakantie slapen we wél op loopafstand van een vestiging (expres op uitgezocht, na de tip van onze vrienden), dus maken we ons gemis van alcohol van vandaag ruimschoots goed.
Als we aankomen rijden bij Cheddar’s Scratch Kitchen, zien we dat het behoorlijk druk is. Dat is op zich een goed teken. We krijgen te horen dat de wachttijd circa 30 minuten is.
Martijn geeft zijn Amerikaanse telefoonnummer door en gaan zitten op het bankje in het halletje. Na een minuut of 6 krijgen we al een SMS dat er een tafel vrij is voor ons.
We gaan zitten en krijgen de menukaart voor onze neus. Oeh, wat hebben ze allemaal lekkere dingen. En nog niet eens zo heel duur! De Outback Steakhouse van gisteren is behoorlijk gestegen in prijs, maar hier lijkt het alsof het nog gewoon de oude prijzen zijn. Fijn! Oh, en die cocktails… die zien er ook erg goed uit (en niet duur! Nog geeneens 7 dollar voor een behoorlijk groot glas).
Een wat oudere serveerder komt onze bestelling voor het drinken opnemen. En loopt dan weer weg. Oke, het eten bestellen we wel als hij het drinken komt brengen. Maar daarvoor is hij nét weer te snel weg. Uiteindelijk wachten we een kwartier voordat we onze bestelling mogen doorgeven. Wellicht hebben ze hier toch ook nog wel wat last van Coronagevolgen? Alhoewel de tent wel behoorlijk vol zit, dan zou je ook wel genoeg personeel moeten hebben, lijkt ons. We krijgen een schaal met drie croissantjes waar boter overheen zit (in plaats van broodjes met boter). Oh, die smaken heerlijk! Je krijgt er alleen wel wat vette handen door hahaha…
Martijn bestelt de Chicken Pot Pie met de huissalade en blauwe kaas dressing en ik ga voor de zalm met rijst en met bourbon glaze. Ik mag er twee bijgerechten bij kiezen en kies de koolsla en mais. Het had voor mij op zich nog nét wat gezonder gekund, als ik gekozen zou hebben voor de wortels en bonen. Maar daar houd ik niet zo van. Martijns housesalade komt al vrij snel, mét blauwe kaas dressing. Kijk, Outback… Zó hoort het dus. De hoeveelheid van de sla is ook nog eens bijna het dubbele portie dan die van de Outback.
Daarna wordt ons eten geserveerd. Het smaakt echt verrukkelijk! Vooral die Bourbon glaze bij mijn zalm. Echt mega lekker. Ik denk dat we een nieuwe favoriet erbij hebben.
Iets voor 8 zijn we weer terug op de kamer. Tijd voor mijn verhaal uit mijn systeem te tikken!
Aantal gereden mijlen: 65 (105 km)
Weertype: 31 graden en bewolkt.