Maandag 30 mei: Fredericksburg (TX) – Gruene (TX)
Wat een heerlijke nacht… en wát een heerlijk bed ook. We hebben wat moeite met opstaan, het ligt eigenlijk té lekker. Maar uiteindelijk zijn we om half 9 toch helemaal aangekleed en ingepakt. We lopen nog wat over het terrein rond en zijn dan voor 9 uur onderweg naar New Braunfels. Bij deze cottage zit geen ontbijt, dus zijn we onderweg naar ons ontbijt. Oorspronkelijk stond een ontbijt in Fredericksburg op de planning, maar dat is eigenlijk qua route helemaal niet logisch. Vandaar dat we nu naar de Denny’s in New Braunfels rijden.
We rijden weer over de prachtige heuvels van Texas Hill Country met op de achtergrond de vrij harde beats van BPM (op SiriusXM Radio). Ze zenden live (ofja, gisteren was het live, nu is het een opname) uit vanuit de Indy 500. Het blijken Nederlandse DJ’s te zijn, aangezien de MC door de microfoon schreeuwt: We are all the way from Amsterdam. Maar we kennen de DJ’s niet. Uiteindelijk na een kwartier switchen we naar The Pulse. Dat past toch net wat beter in de ochtend. Een beetje dance vinden we niet zo erg (graag zelfs!) maar dit was gewoon hardcore. Dat is toch nét niet onze genre.
Kwart over tien arriveren we bij Denny’s in New Braunfels. De dame achter de desk vertelt ons dat er een wachttijd van een half uur tot een uur is. Jeetje zeg. Gaan we daarop wachten? Maarja, wat is het alternatief… Iets anders zoeken in de omgeving, met het risico dat het daar óók een wachttijd is. We besluiten om toch maar gewoon in de rij bij Denny’s te gaan staan. Onze naam wordt genoteerd (“Martin”) en we gaan op het bankje binnen zitten. Uiteindelijk wachten we ruim 20 minuten en mogen dan plaats nemen in een ‘booth’. We bestellen beide de American Grand Slam. Maar dan is het behoorlijk lang wachten op het eten. Het is te merken dat ze personeelstekort hebben na (door) Covid-19. Voor Corona hadden we hier waarschijnlijk erg chagrijnig op gereageerd, maar nu na deze periode krijgen we er als het waar (bijna) begrip voor. Een goed twintig minuten later wordt ons eten geserveerd. Het smaakt allemaal erg prima. Al zien we dat de jam niet meer standaard op tafel staat. Op zich zou dat best lekker zijn voor op onze toast, maar aan de andere kant… De toast is op zich van zichzelf al best smeuïg.
Dan rijden we naar Schlitterbahn.
Het is even zoeken, maar dan kunnen we aansluiten in een rij met auto’s om te parkeren. Als we na een paar minuten bijna vooraan staan, zien we dat het preferred parking is á 25 dollar. Oeh, dat hadden we niet gezien. Maarja, om nu uit de rij te gaan is ook weer zo iets. Al lijkt het behoorlijk druk en is preferred parking ook niet helemaal vooraan. Maar als we betaald hebben, worden ineens de parkeerplaatsen helemaal vooraan gevuld. Oeh, dat is even een mazzeltje. We mogen hem dus vrij vooraan parkeren.
Na een securitycheck (je mag eigenlijk álles meenemen, behalve wapens) staan we bij de kassa’s. Maar we hebben thuis al ons entreebewijs gekocht, dus mogen meteen doorlopen. Via het winkeltje kom je uit in het zwemparadijs. Het is even zoeken en navragen, maar dan hebben we de lockers gevonden. Je kunt kiezen tussen een kleine of een grote. Wellicht dat een kleine zou passen, maar dat zou wel proppen zijn. Dus we reserveren een grotere á 25 dollar.
Goed, omkleedruimte, waar is die? Ze blijken eigenlijk geen échte omkleedhokjes te hebben, maar bij het toilet is wel wat ruimte. Nou zeg, wát een amateurs eigenlijk. Je kunt er inderdaad omkleden, maar een bankje in het hokje zou handig zijn.
Nadat we onze badkleding aangedaan hebben en onze kleding opgeborgen hebben in de locker, gaan we wat rondlopen. Eigenlijk hebben we vrijwel meteen behoefte aan water, dus we ‘duiken’ het grote bad in. Een band is snel gescoord en zo dobberen we wat in het water. Oh, wat een verademing. Na een kwartier besluiten we om eens wat te gaan doen. We nemen onze band mee en gaan in de rij staan bij ‘Hillside’. De rij schuift maar mondjesmaat vooruit. Hm, hoe lang zou de wachtrij eigenlijk zijn? Dan zien we dat je behoorlijk wat op-en-neer moet lopen. Ach, kunnen we alvast wennen voor de pretparken. Tien voor 1 zijn we in de rij gaan staan en als we bijna aan de beurt zijn is het 14.24 uur. Ofwel, we hebben ruim anderhalf uur in de rij gewacht. Jeetje zeg.
Maar het mag gezegd worden, het was het wel waard. Wát een geweldige waterbaan was dit. Een beetje het idee zoals je bij de verschillende Center Parcs hebt, zo’n wildwaterbaan, maar nu dan met een band. Het eerste gedeelte is vooral veel kleine hobbeltjes, waardoor je steeds met je ‘kont’ vast zit, maar daarna ga je met versnellingen steeds van een soort waterval af. Echt zó leuk!
Na deze waterglijbaan nemen we de band weer mee naar de volgende: White Water Tube Chute. Gelukkig heeft deze baan een iets minder lange wachtrij. Het zal nog geen half uur zijn voordat we aan de beurt zijn. Maar al snel komen we er achter dat deze baan echt een stuk heftiger is. Het principe is hetzelfde als de andere waterglijbaan: met een band van verschillende versnellingen glijden, maar ze zijn echt heftig. Af en toe hap je echt naar adem, omdat je midden in een draaikolk terecht komt onder water. Tot twee keer toe schiet ik zelfs van de band af.
Dan lopen we terug naar de lockers. Ons plan is om even wat te drinken van ons water en dan met de gratis shuttle naar het andere gedeelte van het park te rijden. We zijn nu in het oorspronkelijk gedeelte (west), maar Schlitterbahn heeft ook nog een extra gedeelte, de oostkant. Maar als we kijken op de horloge welke in onze locker ligt, zien we dat het al bijna 4 uur is! Het park is open tot 6, maar er staat een behoorlijke wachtrij bij de shuttlebussen en ook nog eens midden in de zon. Hm, laten we dat maar niet doen dan. We besluiten te blijven in dit originele gedeelte. Het andere park heeft een ‘lazy river’ wat we eigenlijk wel zouden willen doen, maar als dat zo’n gehaast wordt, is daar ook niets ‘lazy’ aan natuurlijk. Dan maar wat foto’s maken van het park en rustig op een ligbedje liggen. Dat is toch veel relaxter?
Uiteindelijk om 17.00 uur besluiten we om te gaan omkleden. Het is goed geweest zo. Inmiddels is onze goede vriendin Jolanda ook jarig (In Nederland is het tenslotte nét 12 uur geweest) en we feliciteren haar met haar verjaardag. Op dat moment zit ze bij de finale van Hollands Got Talent. Oh, wat hadden we daar graag ook bij geweest, maarja… Je kan niet alles hebben he 😉
Vervolgens stellen we de navigatie in op de Buc-ee’s hier in New Braunfels. We gaan het gewoon nóg eens proberen. Als we het terrein oprijden, merken we al gelijk dat het een stuk rustiger is. Fijn. En ook binnen is alles gewoon heerlijk relaxt. Het is echt méga groot. Alsof je een soort Walmart binnen loopt maar dan is het dus gewoon een tankstation. Het voelt in ieder geval een stuk georganiseerder aan dan de vorige keer. We zijn zelfs een half uur binnen.
Daarna gaat onze navigatie op ons hotel in Gruene. Als we bij ons hotel aankomen, merken we al gelijk dat het volgens mij een vrij ‘luxe’ onderkomen is. Het ziet er allemaal erg mooi uit.
De incheckbalie is in een soort kantoortje. Hier krijg je geen kamer toegewezen, maar heb je tijdens het boeken al een kamer uitgezocht. Wij hebben Guadalupe Haven. Deze ligt aan de zijkant. Als we de deur open doen van onze kamer, zien we een prachtig grote kamer. Heerlijk koel ook binnen.
We verkennen de boel en lopen dan terug naar de lobby. Het is namelijk tussen 17.00 uur en 19.00 uur een soort van happy hour. In de lobby staat wijn en snacks waarvan je gratis gebruik van mag maken. Hm… Het is 18.40 uur en wij slagen erin om gewoon ieder twee wijn achterover te slaan in die twintig minuten dat we nog hebben. Jaja, Hollanders he 😉
Daarna lopen we Gruene zelf in. Het is echt op nog geen vijf minuten lopen van al het levendige gespuis. Tien jaar geleden hebben we hier gegeten bij Gristmill River Restaurant, laten we nu dan maar geen eten in het restaurantje ernaast: Gruene River Grill. De wachttijd voor buiten is ruim een half uur, maar als je binnen gaat eten, dan mag je meteen plaatsnemen. Nou, we kiezen voor het laatste. We hebben honger!
We gaan beide voor een half rack ribs en bestellen er uiteraard een biertje bij. We hoeven tenslotte niet meer te rijden. Als het eten geserveerd wordt, zien we dat een halve ribs eigenlijk gewoon een hele is. Ofja, in Nederland zou deze portie als ‘heel’ beschouwd worden. Het smaakt in ieder geval erg lekker. De botjes kun je er gewoon zo uithalen. Zo smooth is het vlees. De salade smaakt ook echt verrukkelijk. De aardappeltjes daarentegen zijn iets aan de zoute kant.
Na het eten lopen we nog wat rond in Gruene en komen uit bij Gruene Hall. Vanaf buiten is te horen dat er binnen goede muziek gespeeld wordt en lopen dan ook daar naar binnen.
Helaas kun je hier alleen met cash betalen, maar om de hoek in de hal is een ATM. We pinnen wat geld en bestellen dan een biertje. We gaan in de grote hal zitten en genieten heerlijk van wat country muziek. Maar na een liedje of drie zijn ze toe aan een pauze. Jammer… Het klonk wel lekker. Maar we blijven geduldig wachten. Iets voor half 10 beginnen ze weer te spelen en ook de linedance girls doen een dansje. Het doet echt zo ontzettend gezellig aan hier.
Iets voor 10 besluiten we om richting het hotel te gaan. Er ‘moet’ tenslotte ook nog wat getikt worden.
Het is buiten erg lekker en we besluiten dan ook de laptop en een biertje mee te nemen naar de prachtige veldje voor het hotel. Deze is prachtig verlicht en terwijl ik dit tik word ik vergezeld door het geluid van de krekels en torren. Het is in ieder geval erg rustgevend.
Morgen staat Six Flags Fiesta Texas op de planning. Tien jaar geleden ook al eens geweest, dus we hoeven niet álle achtbanen meer te doen, maar we willen uiteraard ook niet binnen vier uur er alweer vandoor hoeven. Wordt waarschijnlijk dus gewoon een relaxt dagje voor Lin & Tijn.
Aantal gereden mijlen: 79 (127 km)
Weertype: heet! Circa 35 graden