Dag 24: Mission Trail & Kemah Boardwalk

Vrijdag 8 juni: San Antonio (TX) – Houston (TX)


We slapen heerlijk uit en gaan dan rond 10 uur een ontbijtje zoeken. Op googlemaps hebben we gezien dat er een Doreen’s Cakery Bakery en een Gunter Bakery om de hoek ligt, maar nadat we hun aanbod hebben gezien, komen we toch weer uit bij Big Apple Bagels. Daar heb je gewoon veel meer keuze in verschillende soorten bagels en creamcheese.

Daarna lopen we even de Buckhorn Saloon binnen, welke daarnaast gevestigd is. Wellicht dat we na het uitchecken nog even het museum induiken. Daarna lopen we naar de Korean War & Vietnam Veterans Memorials.

DSC_4774

DSC_4778

Rond kwart over 11 zijn we weer terug op onze hotelkamer. We pakken de koffers en checken dan uit. Ik haal de auto op en we stallen de koffers in de auto. Vervolgens zetten we de auto weer terug op de parkeerplaats. Ondanks dat we om 12.00 uur uitgecheckt moeten zijn, mogen we de auto tot 16.00 uur op de parkeerplaats laten staan. We lopen weer terug naar de Buckhorn Saloon & Museum en kopen een kaartje á 19 dollar pp inclusief een dollar pp korting met een coupon. Pfoe, best een duur museum dus! Eerst lopen we door het gedeelte waar een behoorlijke collectie opgezette beesten te zien zijn. Vooral enorm veel hert-soorten. Daarna lopen we door het gedeelte wat vrij veel op ‘Ripley’s Believe it or not’ lijkt. Een lammetje met twee hoofden, een kleine zeemeerman, een siameese koe. Vervolgens een gedeelte met gezichtsbedrog. Dat vind ik zelf het leukste gedeelte. Vervolgens loop je door de Texas Rangers gedeelte, de politie van vroegâh dus. Het museum is best leuk om een keer gezien te hebben, maar we blijven het erg duur vinden, voor dat uurtje.

DSC_4734

Rond één uur vinden we het wel weer genoeg. We halen de auto op en rijden dan de Mission Trail, waar we de vier andere missions bezoeken. Als eerste rijden we naar Mission Concepción. Een klein schattig kerkje met een historische uitstraling. De muren van deze mission zijn totaal verdwenen. Daarna rijden we naar Mission San José. Hier zijn nog wel muren te vinden. Maar het kerkje is een stuk kleiner dan die van Concepción. Vervolgens rijden we naar Mission San Juan, maar daar is nog maar weinig van over. Men is zelfs wat aan het restaureren. En van Mission Espada is ook niet heel veel meer van over. Er zijn nog wel muren om het kerkje heen, maar ik vind het er nogal triest uitzien. Erg vervallen… (of heet dat nu historisch?)

Inmiddels is het 15.00 uur en we moeten nog een goed 3.5 uur rijden richting Houston, naar de Kemah Boardwalk. Onderweg hebben we vrij veel last van de regen. Dat kan dus ook hier in Zuid-Texas! Maar koud is het zeker niet! Na anderhalf uur rijden krijgt de auto weer wat te drinken. Niet al te veel, want we mogen de auto morgen leeg inleveren.
Een half uur later vindt er een ‘echt mannendingetje’ plaats. De mijlenteller van de auto staat namelijk op 19999 en daar wil Martijn uiteraard een foto van maken. Dan verspringt hij naar 20000. Ook daar wordt een foto van gemaakt. Prachtig toch?

DSC_4842

Als we iets voor Houston zijn, begint het wat drukker te worden. We zien een HOV-weg (high-occupancy vehicle), wat wil zeggen dat je hier op mag rijden als je met twee of meerdere personen in de auto zit. Een zogenaamde carpoolstrook dus. Aangezien wij met tweeën zijn, maken we hier gebruik van. We twijfelen nog wel even of we daar inderdaad nu gebruik van mogen maken, want er staan een paar tijden op het bordje, maar als we goed kijken, blijkt dat we tussen 14.00 en 23.00 uur daar gratis op mogen rijden. Buiten die tijden betaal je namelijk tol. Als we daar nog geen minuut op rijden, zien we op de normale rijbaan een enorme file ontstaan. Jeetje, dat is even mazzel hebben! We rijden de ongeveer 4 km aan file voorbij en daarna gaan we de gewone weg weer op.

Helaas belanden we daarna toch nog in een andere file. Hier is geen HOV-weg naast de rijbaan. We rijden over de snelweg welke midden door de stad Houston gaat. Het is vrijdagmiddag, spitsuur… Uiteindelijk komen we bijna een uur later op onze bestemming: Kemah Boardwalk. Het parkeren kost 6 dollar, maar als je iets verder weg parkeert, is het gratis en kun je ook nog gratis met het pondje mee naar de overkant. Waar de boardwalk begint. Aangezien we Hollanders zijn, kiezen we uiteraard voor de gratis optie. Het is vrij druk op het parkeerterrein, maar we vinden nog vrij vooraan een plaatsje. We kunnen ook meteen mee met het pondje. Het is maar een klein stukje naar de andere kant. Het duurt nog geeneens 30 seconden en dan mogen we alweer uitstappen.

DSC_5054

Het doet heel gezellig aan. Er is een bandje wat muziek staat te spelen, verder veel winkeltjes, restaurantjes en wat kermisattracties. Maar wij komen natuurlijk voor de Boardwalk Bullet, de houten achtbaan! We lopen over de pier en zien in de verte de houten achtbaan staan. Het lijkt wel of hij het niet doet? Nee toch? Maar helaas… de baan is gesloten. Later blijkt dat hij gesloten is vanwege blikseminslag. Gatsie, maar wat een teleurstelling! We beseffen dat onze achtbaanavontuur abrupt is afgesloten. Onze laatste achtbaan was… EEN KIDDIE, hahaha! Ach ja,… het is niet anders. We laten hierdoor onze laatste avond niet verpesten. We lopen weer terug over de pier en bekijken het aanbod aan eten. Er zijn vooral veel visrestaurants te vinden. We lopen binnen bij Joe’s Crab Shack, maar we krijgen te horen dat er een wachttijd is van ongeveer 25 minuten. Dit zou eventueel nog langer kunnen worden, in verband met het vuurwerk. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht en dan willen de mensen vaak langer blijven hangen. Ohja, vuurwerk! Dat hadden we net gelezen: elke vrijdagavond in juni en juli! Leuk!

Dan lopen we binnen bij The Flying Dutchman en daar hebben ze nog een tafeltje voor twee aan de waterkant. Hoe toepasselijk eigenlijk, morgen zijn we gewoon De Vliegende Hollanders! Martijn bestelt de Boardwalk Seafood Platter en ik de Snapper Pontchartrain. Na een minuut of 15 komt Martijns eten met de mededeling aan mij dat mijn bordje later komt. Ehm? Dan serveer je het ander toch ook nog niet uit? Het ziet er een beetje triest uit, Martijn met een vol bord en voor mij nog helemaal niets. Pas na vier minuten staat mijn bord voor mijn neus. Minpunten, mannetje! Maar het moet gezegd worden: het smaakt allemaal wel erg lekker. En nog vrij gezond ook nog, althans… mijn bordje  Ik eet de vis en de groente en laat de rijst staan, want dat zijn koolhydraten. Al pik ik wel af en toe iets van Martijns bordje. Wat zijn zijn frietjes lekker! Het lijken wel van die frietchipjes met paprika!

IMG_3613

IMG_3614

Daarna bestellen we – uiteraard – nog een cocktail na. Het is tenslotte onze laatste avond. Als we de rekening krijgen, zien we dat de cocktails er niet bij staan. Hmz, we waren van plan om een iets mindere fooi te geven, maarja.. nu hij onze laatste drankjes cadeau doet… ach, geven we hem gewoon een prima fooi. Als we de CC inleveren en hij met een definitief bonnetje komt, staan de cocktails er ineens weer wél bij. Oh… hoort hij dat dan niet aan ons te melden? We snappen helemaal niets meer van deze ober. Toch maar een wat lagere fooi dus,… haha!

DSC_5028

Inmiddels is het vuurwerk begonnen en vanuit het restaurant kunnen we het prima volgen. Al lopen we na het afrekenen een stukje naar voren. Het kan uiteraard niet tippen aan het vuurwerk van Disney, maar ach… het heeft wel iets: vuurwerk op onze laatste avond. Dit vinden we toch wel een leuke afsluiter. We lopen weer terug naar het pondje, maar jeetje.. wat een lange rij staat daar! Bij de vierde oversteek mogen wij instappen. Dan rijden we naar het hotel: Four Points by Sheraton. De terugweg verloopt nu wel voorspoedig. Op de muziek van Armin van Buuren (toch handig, die zelf meegebrachte CD’s) stuiteren we binnen een half uur naar het hotel.

We checken in en krijgen kamer 317 toegewezen. Ontbijt is niet gratis, maar het internet wel. Relaxt… we hebben dus de gehele vakantie gratis internet gehad. Behalve in Arlington hebben we ook nog overal gratis internet op de kamer gehad. De bagagetrolly is helaas verdwenen. De man achter de balie gaat nog voor ons op zoek, maar helaas. Wellicht dat hij bij iemand op de kamer staat. Altijd netjes als mensen dat doen, toch? De man biedt aan om zelf maar even mee te helpen met de bagage naar de kamer te tillen. We hebben tenslotte ontzettend veel. We moeten namelijk alles weer inpakken voor vertrek morgen.

DSC_5061

Dan ploffen we om half 12 eindelijk neer in de kamer. Later dan gepland op de kamer, maar gelukkig kunnen we morgen ook gewoon uitslapen. We vliegen pas om 16.00 uur, dus onze planning is om rond 13.00 uur de auto in te leveren op het vliegveld. Aangezien het zo’n drie kwartier rijden is vanaf hier, kunnen we morgen ook weer gebruik maken van de ‘last minute’ check out ?

Gereden afstand: 263 (423 km)