Woensdag 23 mei: Kansas City (MO)
Gaap… Het is goed te merken dat het gisteren wat later is geworden dan andere avonden. Als de wekker om kwart voor 8 gaat, snoozen we een paar keer. Vandaag doen we het wat rustiger aan.
Om exact half 10 lopen we onze hotelkamer uit. Op de planning staat eerst een kleine wandeling door downtown en daarna willen we de auto ophalen om wat dingen buiten downtown te bezoeken. Als eerste lopen we twee straten achter ons hotel. Naar de 10e straat. Daar is namelijk de bibliotheek gevestigd en de parkeergarage daarvan is gemaakt van boeken. Helaas zijn de boeken niet erg duidelijk te zien door de bomen die ervoor staan, maar tussen de takken door zijn een aantal boeken te zien. Uiteindelijk zijn het gewoon schilderingen, maar het ziet er wel grappig uit.
Daarna lopen we weer de andere kant op, naar de 16e straat. Daar is het Kaufman Center gevestigd. Een vrij imposant gebouw.
Ondanks dat het nog maar ochtend is, is de temperatuur toch al behoorlijk warm. Na een uurtje wandelen zijn we weer bij ons hotel. We laten de auto voorrijden en stellen de Tom Tom dan als eerste in op het National WWI Museum at Liberty Memorial. Het is niet de bedoeling om het museum zelf te bezoeken, maar vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op de skyline van Kansas City. In vijf minuten zijn we bij het museum. Het valt ons op dat het overal zo enorm rustig is op de weg. Zowel Downtown als op de weg zelf. Ook bij het museum is het niet zo druk. We parkeren de auto – gratis – langs de kant bij het museum en lopen dan naar Liberty Memorial. En inderdaad, vanaf hier heb je een geweldig uitzicht op de skyline!
Na tien minuten rijden we weer verder. Onze volgende stop is The Nelson-Atkins Museum of Art. Ook hier is het niet de bedoeling dat we naar binnen gaan (we zijn geloof ik niet zo van de musea), maar in de sculptuurtuin zijn de grote badmintonshuttles te vinden, welke we natuurlijk ook even op de foto willen zetten. Hier kost het parkeren wel geld, maar liefst drie dollar! Bij het museum drinken we eerst wat koffie en dan duiken we de tuin in. Wat een leuke shuttles! Het is alleen in de zon echt ontzettend warm. We vermoeden zelfs dat het boven de 30 graden is.
Na een uur verlaten we het museum weer. Als we bij de uitgang de drie dollar willen betalen met onze creditcard, lijkt de kaart het niet te doen. De parkeerwachter probeert het een paar keer, maar het lukt niet. Dan zegt hij dat het wel prima zo is en we mogen zonder te betalen naar buiten rijden. Dat vinden wij, als Hollanders zijnde, natuurlijk erg leuk! Dan rijden we richting de Crown Center Shops. Hier zijn verschillende winkels en restaurants te vinden, maar ook een vestiging van Fritz’s Railroad Restaurant. Aangezien we gisteravond niet geslaagd zijn voor het diner, willen we nu proberen of we bij deze vestiging kunnen gaan lunchen. We parkeren de auto en lezen dat de eerste drie uur gratis is, mits je iets gekocht hebt uit de winkels. Dat moet wel lukken.
Bij Fritz’s is het vrij druk. Gelukkig! Dat ziet er toch een stuk beter uit dan een vaag restaurantje waar totaal niemand zit. We bestellen, via de telefoon aan tafel, een Kitchen Sink en een Gen Dare Twin. Beide met twee hamburgers. En verder wat drinken. Maar het drinken laat erg lang op zich wachten.
Dan komt de tjoek tjoek trein met ons eten. Het is wel een enorm grappig gezicht om dit zo te zien.
Maar het drinken is er nog steeds niet. Als we hier iets van zeggen, krijgen we eindelijk ons drinken. Dan pakken we onze burgers uit en zien tot onze verbazing dat mijn Gen Dare Twin maar één hamburger heeft, terwijl de Twin er toch echt twee heeft. Als we dit kenbaar maken aan de ober, lijkt hij het niet te snappen. Hij vertelt ons zelfs dat mijn Gen Dare de Kitchen Sink is en visa versa voor Martijns burger. Maar aan de ingrediënten te zien, is het toch écht andersom. Dan lijkt hij het te snappen en komt hij terug met een losse burger in een doosje. Of wij deze even zelf op de burger willen leggen. Goed, het concept is erg grappig, maar de bediening erg prut. Als zijn de burgers hier wel ongelooflijk lekker. Dát dan weer wel. Maar verder is het vooral dus het concept waarvoor je betaald.
Na de lunch lopen we nog een rondje door het winkelcentrum, kopen een paar prullaria (waardoor we gratis mogen parkeren) en rijden dan naar Country Club Plaza. Hier zijn ook veel winkels en restaurants te vinden, maar dan niet overdekt. We parkeren de auto – wederom gratis – in één van de vele garages in het district. We lopen wat rond en zien een Cheesecake Factory, PF Changs en een Fogo de Chao. Bij deze laatste hebben we nog nooit gegeten. We zien dat het van 16.00 uur tot 18.00 uur daar happy hour is en vanaf 17.00 uur diner. Op onze horloge is het kwart voor 4. We besluiten om nog even wat rond te lopen, koffie te drinken bij de Starbucks en dan rond 17.00 uur eerst een uurtje alcohol te nuttigen in de happy hour en daarna daar wat te eten.
Uiteindelijk lopen we iets voor 5 het restaurant binnen. Omdat het een Braziliaans restaurant is, bestaat de keuze in de happy hour uit vier verschillende caipirinha’s. Omdat we vandaag wat te vieren hebben (het is vandaag ‘samenwoondag’, vandaag wonen we alweer 8 jaar samen en dat is natuurlijk het vieren met wat alcohol waard), bestellen we ze gewoon alle vier (Martijn twee smaken en ik de andere twee). De eerste gaat er gemakkelijk in, maar bij de tweede wordt het voor mij al wat moeilijker. Ze zijn niet zuinig met de alcohol en als we na het tweede glaasje plaatsnemen in het restaurant, merk ik dat de alcohol zijn werk begint te doen.
Fogo de Chao heeft als concept dat je door middel van een soort onderzetter laat zien of je honger hebt. De ene kant is rood en de andere kant is groen. De kleuren spreken voor zich welke honger betekent, toch? Er lopen allerlei mannetjes rond met vlees op spiesen. En als je de kleur groen op tafel hebt, komt men het vlees op je bord van de spies snijden. Ze hebben vijftien verschillende soorten vlees en ze lopen gewoon wat rond. Dus als je zin hebt in een stukje vlees, kijk je even rond in welk stuk vlees je zin hebt en als diegene dan in de buurt is, draai je de onderzetter om. Je kunt dus zoveel vlees eten als je wilt.
Het is echt ongelooflijk lekker en het personeel is ook nog eens ontzettend vriendelijk. Je hebt echt het idee dat je luxe aan het eten bent, terwijl het eigenlijk gewoon een soort van vreetschuur is. Sjiek vreten dus! Dit is pas echt uit eten! Na anderhalf uur hebben we toch echt genoeg gehad en rijden we weer terug naar het hotel. Ons volgende plan is om in de avond terug te keren naar Liberty Memorial, zodat we de skyline ook ‘by night’ kunnen fotograferen.
Na een uur chillen op de kamer zien we buiten dat het begint te schemeren. We laten de auto weer voorrijden en rijden naar Liberty Memorial. Wat een prachtig zicht op de stad! Ook in de avond ziet het er mooi uit.
We maken wat foto’s en dan komt er een bewaker vragen of wij met de auto gekomen zijn. Als wij dit bevestigen, vraagt hij of we de auto ergens anders willen zetten, want hij gaat het hek sluiten en hij wil niet dat we straks voor een gesloten hek staan. Snel lopen we naar de auto, rijden het terrein af en parkeren even verderop bij een sportveldje. We schieten nog een paar foto’s en rijden dan weer terug naar het hotel. We komen tot de conclusie dat Kansas City een zwaar relaxte stad is. Niet druk met het verkeer, erg overzichtelijk, makkelijk te parkeren overal en redelijk wat afwisseling om te doen.
Morgen staat er weer een pretpark op het programma. Eindelijk ook een écht pretpark voor ons. Veel achtbanen en we kijken enorm uit naar de B&M welke er staat.