Dinsdag 5 juni: New Braunfels (TX) – San Antonio (TX)
Te vroeg naar onze zin staan we om 8 uur op. Six Flags opent half 11 pas, maar het ontbijtbuffet van het hotel sluit om 09.00 uur. Dus snel kleden we ons aan en lopen naar de lobby. Het buffet is met wafels, bagels, toast en ontbijtgranen. Eigenlijk vrij standaard dus. Alhoewel de wafels hier erg leuk zijn. De vorm is namelijk de staat Texas!
Na het ontbijt internetten we nog wat en rijden om iets na half 10 het parkeerterrein af. Het is zo’n 40 minuten rijden naar Six Flags en gelukkig is het eindelijk eens rustig op de weg.
Aangezien het doordeweeks is, verwachten we geen grote drukte. Maar als we de parkeerplaats van Six Flags oprijden, lijkt het wel weekend! Meteen zien we wat voor park het is: een typisch Six Flags park. Wat betekent: groot stuk betonnen vloer, kwak er wat attracties op en gaan… Ofwel: geen sfeer, weinig groen… Ook hier gaan we in de lange rij staan voor de entree. Maar wat is dat nu? Het Nationaal lied van Amerika wordt gedraaid. We hebben wel eens vaker gehoord dat ze dat bij de opening van pretparken doen, maar dit hebben wij echter nog nooit zelf meegemaakt. Oh my ? Na het lied klapt iedereen en dan gaan de poorten open. Maar onze rij schiet helemaal niet op. Later zien we dat we in de rij voor strollers staan. Daardoor heeft onze rij maar één detectiepoortje en bij de rest twee, waar het dus dubbel zo hard gaat. Hebben wij weer.
Uiteindelijk zijn we toch binnen en lopen we als eerste naar Goliath. Bij ons in Nederland is dat een Megacoaster (vrij hoog dus) van Intamin. Hier in Texas is dat de standaard B&M Batman. Gelukkig is het nog niet druk, behalve voor de voorste rij. Wij doen hem daarom maar op de tweede rij. Maar wat ik al zei, hij is vrij standaard. Maar ach, het blijft een B&M, dus prima te behappen ?
Dan lopen we door naar de Boomerang. Van Vekoma uiteraard. Hier wachten we 25 minuten, maar helaas wel volledig in de zon. Nog typisch iets voor een Six Flags park. Alhoewel het park in Arlington er prima bij lag en vrijwel alle wachtrijen ook prima beschermd tegen de zon. Maar hier in San Antonio dus helaas niet. Verder is ook deze boomerang vrij standaard. Dus snel maar weer verder.
We komen uit bij Road Runner Epress, een Arrow Mine Train. Tot nu toe hebben we slechte ervaringen van deze mijntreinen, maar na een kwartier wachten weten we dat deze eigenlijk best meevalt. Hij doet in ieder geval geen pijn. Verder is de baan wat saai. Denk je Road Runner, dus daar zal wel theming van Road Runner bij zitten, maar helaas. Gemiste kans. Theming: nul-komma-nul. En weer verder…!
Naast deze mijntrein zit de enige houten achtbaan van dit park: Rattler. Geen GCII helaas, maar van John Pierce. Vrij onbekende ontwerper. Hij heeft er drie op zijn naam staan. Deze in Six Flags, eentje in Elitch Gardens welke we dus aan het begin van onze vakantie gedaan hebben (daar vonden we erg leuk) en eentje in Yomiuriland Japan. Welke wij óók al gedaan hebben =) En die vonden we óók leuk! Erg benieuwd naar deze baan. Maar als we in de wachtrij willen gaan staan, komen er mensen terug. Storing… Grrmpf… Dan maar lunchen! Om de hoek eet ik een hamburger en Martijn Chickenstrips. Het smaakt prima, maar wel typisch pretparkvoer natuurlijk ? Inmiddels zien we dat de houten achtbaan het weer doet en lopen we terug naar de wachtrij. Maar iedereen klaagt dat het zo lang duurt. Wij staan tien minuten te wachten en nog geen 4 meter verschoven. We besluiten de wachtrij te verlaten en de andere banen maar te gaan doen. Iets verderop staat Superman trots op zijn looping: de B&M Floorless. Deze doen we natuurlijk wel voorin en daarvoor wachten we een kwartier. Hij is erg soepel. Leuk!
Alleen het personeel is wat chagrijnig. Althans, degene die achter de knoppen staat. Hij staat samen met nog een collega en laat zijn collega het werk doen. Normaal controleer je met zijn tweeën of iedereen vast zit, maar hij blijft chagrijnig achter de knoppen staan. Zijn enthousiasme spat er vanaf. NOT! Zelfs in de andere Six Flags parken is er wat interactie met de bezoekers. Als je weer terug het stationnetje ingereden komt roept het personeel: en, hoe was de rit?! En dan roept iedereen: Wahhhhh. Maar dit personeelslid zegt vrij weinig. En als hij dan wat zegt, lijkt het net alsof het van een bandje komt. Gelukkig dat de baan het weer goedmaakt.
Dan lopen we het kindergedeelte in. Ook hier zit een achtbaan verstopt, namelijk Kiddie Coaster! Hier mogen we als volwassen wel zonder begeleiding in, maar we moeten wel beide in een apart karretje. Het is vooral voor Martijn wat krap. Maar hij mag afgestreept worden van ons lijstje. Dat dan weer wel!
We lopen met klotsende oksels weer verder. Wat is het warm! Langzaam ontstaat het idee om na de achtbanen te gaan zwemmen. Bij deze Six Flags zit het waterpark bij het park zelf. We hoeven daarvoor geen aparte entree te betalen. Handig! Snel door naar achtbaan nummer 6! Pandemonium. Maar ook hier storing. Althans… Het lijkt erop dat ze het karretje aan het poetsen zijn. Iemand gekotst wellicht? Bedoel, het is een spinning-coaster, dus als je niet tegen het gedraai kan, kan ik me voorstellen dat de pizza, hamburger of frietjes weer naar boven komt… In tien minuten draait alles weer en vijf minuten later stappen wij ook in. Dit keer samen met een vader en een kind. Het kind zelf is niet zo heel groot en zwaar, dus blijft ons karretje maar spinnen. Leuk!
Naast de spinningbaan zit Scooby Doo. Een schietattractie. Altijd erg leuk. Niet druk, dus pakken we hem mee. Ik win, alhoewel Martijn vlak achter me eindigt. Dan lopen we naar Poltergeist. Zo’n soort baan hebben we nog niet gehad deze vakantie. Het is een lanceerbaan welke daarna meteen in de looping gaat en vervolgens kronkelt hij vrij compact rond. Je ziet gewoon niet welke kant hij op gaat. Het lijkt wel een stel hersenen waar hij doorheen kronkelt. Leuk is hij wel!
Snel door naar de laatste achtbaan, want het water roept! De houten achtbaan van John Pierce. De rij is een behoorlijk stuk korter dan in de ochtend. We hoeven nu maar twintig minuten te wachten. Hij is behoorlijk lang… alleen, we vinden hem niet leuk! Wat een RAMMELBAK! Hij schudt overal heen, maar niet naar de juiste kant. Niet één meter van de baan is leuk! Ja, vooruit…. Een metertje of 3 wanneer hij door een tunnel gaat. Dat gedeelte is nog wel leuk, maar de rest. Martijn roept meteen weer: de fik erin! Dat gaat een heerlijk grote BBQ worden, ik doe mee!
Half 4 op de klok. Het park en het waterpark zijn beide tot 19.00 uur open. Nog genoeg tijd om te zwemmen dus. We lopen terug naar de auto om onze zwemspullen op te halen en om exact vier uur: PLONS! Wat hadden onze lichamen dit nodig! Heerlijke verkoeling. We laten ons eerst meeslepen door de Lazy River. Helaas zonder band, maar tijdens onze tweede kunnen we er toch eentje scoren. Na twee rondes besluiten we om wat actie te gaan doen. Maar au au, wat is de grond heet. Met blote voeten is dit echt verschrikkelijk. Thuis hebben we mooie waterschoenen, maar helaas… niet meegenomen. We waren niet in de veronderstelling deze nodig te hebben. Achja, dan maar wat sneller lopen.
We lopen naar Texas Tumble. Een attractie waarbij je met een hele grote band een glijbaan afgaat. Niet zo’n lange wachtrij, maar hij is wel verschrikkelijk! Dit keer doen de voeten niet pijn door de hete vloer, maar men heeft op de trap een soort van anti-slip neergelegd, maar wie dat bedacht heeft om dat van dit soort spul te doen. Het lijkt wel of we op de onderkant van een kratje of iets dergelijks staan. Het drukt helemaal door in onze voeten. Je kunt er gewoon niet op staan zonder pijn. Na tien minuten mogen we plaatsnemen in een bootje. Leuke glijbaan! We draaien veel in de ronde. Daarna besluiten we om maar gewoon het water in te gaan. Geen glijbanen meer voor ons, want dat doet veel te pijn aan onze voeten. We blijven toch zeker wel een half uur gewoon in het water. Héérlijk! Daarna laten we ons een beetje opdrogen en halen we onze spullen uit het kluisje. We maken nog wat foto’s en gaan er dan vandoor. Is onze dag toch nog goed afgesloten, want van het Six Flags Park zelf wordt je niet vrolijk.
In twintig minuten rijden we naar ons hotel in downtown San Antonio: The St. Anthony Riverwalk Wyndham Hotel. We kunnen de auto voor maximaal 15 minuten voor de ingang laten staan om in te checken. De lobby ziet er geweldig uit. Erg sjiek met mooie grote lampen aan het plafond. We krijgen helaas een kamer toegewezen met alleen een Queensbed, geen King dus. De auto kunnen we even bij Valet Parking neerzetten, zodat we onze spullen uit kunnen laden en weg kunnen brengen naar onze kamer. Daarna mogen we zelf onze auto parkeren (á 19 dollar per nacht. Valet Parking is 26 dollar per nacht). Met onze spullen lopen we de hotelkamer binnen. Maar we krijgen een behoorlijke teleurstelling te verwerken: KLEIN!!! Je kunt je kont niet fatsoenlijk keren hier. Ook een klein oud TV’tje. Vrijwel geen plek om de koffers kwijt te kunnen. Er mist een tegel in de badkamer. Maarja.. tis wel historisch he. Daar staat het hotel bekend om. Maar achterstallig onderhoud lijkt me niet echt historisch meer, wel? Achja, zo kennen we Priceline weer. In 2010 hebben we vaker dit soort teleurstellingen gehad. Kamer via priceline geboekt? Dan werden we of dicht bij een lawaaierige lift gezet, of keken we uit op een muur. Maar de rest van de vakantie hebben we dus totaal geen ‘last’ gehad van het goedkoop boeken via priceline. Werden we altijd als ‘gewoon’ behandeld. Alhoewel het personeel hier ook gewoon prima en vriendelijk is. Daarover totaal geen kwaad woord. Maarja… Later op internet vinden we nog meer slechte reviews over dit hotel. Allemaal komt het op hetzelfde neer: ouwe meuk en enorm klein. Maar wel ‘historisch’ dus… (foto volgt morgen overigens).
Inmiddels hebben we honger gekregen en besluiten we maar om wat rond te lopen en kijken waar we uitkomen. Het plan is om niet meteen bij de Riverwalk wat te gaan eten, maar uiteindelijk komen we daar toch uit. We eten wat bij Mexican Manhattan en dat was geen verkeerde keuze. Heerlijk! Uiteraard met een glaasje alcohol erbij. Rond half 10 zijn we weer op de kamer.
Morgen redelijk op tijd op staan. We hebben een segway tour gepland en moeten om kwart voor 9 aanwezig zijn. En het is toch zo’n 4 minuten lopen, dus dat wordt op tijd weg!
Gereden afstand: 53 mijl (85 km)
Aantal coasters: 8